ตอนที่ 101.ครืดๆ เสียงและแรงสั่นสะเทือนของโทรศัพท์เครื่องหรูราคาแพงสร้างความขัดใจให้กับร่างแกร่งของชายหนุ่มที่กำลังตักตวงความสำราญอยู่กับคู่ขาคนใหม่เป็นอันชะงัก“โธ่โว้ย ไอ้หน้าไหนมันโทรมาตอนนี้วะ กูกำลังมัน” ชลเขตสบถดังลั่นก่อนจะผละจากร่างงามอะร้าอร่ามของสาวสวยที่นอนระทดระทวยอยู่บนโซฟาตัวใหญ่อย่างเคลิบเคลิ้มไปกับแรงพิศวาสที่ชายหนุ่มมอบให้ด้วยความดิบเถื่อนถึงใจ“แอนนิต้า นังแม่มดนี่เอง” ชายหนุ่มมองเบอร์ที่โชว์และสบถก่อนจะกดรับสายแต่อีกมือหนึ่งก็ไขว่คว้าร่างเย้ายวนของสาวเจ้ามาเคล้นคลึงสร้างความสำราญเสียวซ่านให้แก่เจ้าหล่อนที่นอนครางกระเส่าเมื่อนิ้วร้ายกาจหยอกเย้าที่บุปผางามของเธอ“ว่าไงแอนนี่คนสวย จับไอ้มาร์คไม่สำเร็จหรือจ๊ะถึงได้รีบแล่นกลับมาเร็วจัง” ชายหนุ่มพูดเหมือนรู้และมันก็สร้างความขัดเคืองและเสียหน้าให้แอนนิต้าเป็นอย่างมากแต่เธอก็ฉลาดพอที่จะไม่แสดงน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์สุดกลั้นนั้นได้แต่ส่งเสียงหวานตอบกลับมา“เปล่าหรอค่ะเขต เพียงแต่ฉันได้อะไรที่ดีกว่านั้นมาและก็ไม่อยากตามตื้อใครให้เสียเวลาสู้เอาเวลามาทำอย่างอื่นที่มันได้มากกว่าได้มาร์คมาครอบครองดีกว่า ถ้าคุณฟันนังคู่ควงคนให
ตอนที่ 102.“ขอบคุณค่ะ คืนนี้พี่มาร์คก็หล่อที่สุดเหมือนกันค่ะ”“หนูดีมาก็ดีแล้วพี่ฝากดูแลแขกคนสำคัญของพี่ด้วยก็แล้วกัน” น้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นอ่อนโยนนั้น ทำให้สาวน้อยยิ้มค้างแต่ก็พยายามฝืนยิ้มให้เจ้าชายในดวงใจอย่างอ่อนหวาน“งั้นพี่มาร์คมาทางนี้สิคะหนูดีอยากคุยกับพี่มาร์คมากที่สุดทางนี้ค่ะ” สาวน้อยข่มความกลัวที่มีต่อชลเขตและความตื่นเต้นขัดเขินเมื่อเจอเจ้าชายในฝันของเธอด้วยการดึงมือหนาให้เดินตามไปอีกด้านหนึ่งที่ค่อนข้างเงียบสงบโดยไม่สนใจสายตาขุ่นเคืองของใครอีกคนหนึ่งที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตร“ดูยัยเด็กแก่แดดนั่นสิเธอกำลังจะพาพี่มาร์คไปไหน” คิมหันต์เข่นเขี้ยวมองตามร่างพี่ชายที่ถูกสาวน้อยจับจูงไป“อย่าห่วงเลยน่า มาร์คเขาดูแลตัวเองได้ ส่วนสาวน้อยคนนั้นได้ยินแว่วๆ ว่าเธอชื่อหนูดี ใช่คนเดียวกับที่เราพูดถึงก่อนหน้านี้ใช่ไหม สวยน่ารักสมกับคำร่ำลือจริงๆ” ริค กล่าวออกมาอย่างชื่นชม เขาและคิมหันต์ที่ผละออกมายืนตรงบาร์เครื่องดื่มและคอยกวาดมองบริเวณงานอย่างระวังตัวในอิริยาบถสบายๆ คุยกันเรื่อยๆ ราวไม่มีอะไร แต่สายตาคมของทั้งสองก็จับความเคลื่อนไหวในงานที่ดูคึกคักและเต็มไปด้วยนักลงทุนทั้งในและต่างประเทศ
ตอนที่ 103. “พี่มาร์ค เห็นสร้อยเส้นนั้นแล้วใช่ไหมครับสองพี่น้องนี้กล้ามากที่เอาสร้อยของคุณตามาประมูลให้กับพวกคนบาปมันชื่นชม” คิมหันต์มองไปบนเวทีด้วยแววตาวาวโรจน์ไม่แพ้เหมันต์ที่มองชลเขตด้วยแววตาแค้นเคืองในขณะที่คนบนเวทีมองเขาด้วยแววตาที่แสนสะใจและยียวนที่สามารถทำให้เหมันต์นายหัวหนุ่มแห่งเกาะพราวแสงจันทร์เดือดพล่านด้วยความโกรธกรุ่น“ทำไมสร้อยเส้นนี้เป็นของใครทำไมพวกนายดูซีเรียสจัง” ริคถามด้วยความสงสัย“มันเป็นของคุณตา ที่เคยจะใช้หมั้นคุณพ่อกับน้าฤดีสมัยก่อน” เหมันต์อธิบายด้วยน้ำเสียงเข้มๆ และเล่าให้ริคฟังคร่าวๆ เกี่ยวกับความเป็นมาของสร้อยที่ชื่อสายธารา“สร้อยสายธาราเป็นสร้อยประจำตระกูลของคุณยาย ที่ได้ตกทอดมาเป็นของหมั้น เมื่อแต่งงานกับคุณตาในครั้งนั้นก็ได้รับอุปการะเด็กสาวฝาแฝด คือน้าดวงดี กับน้าดวงฤดี และด้วยความที่น้าดวงฤดีเป็นเด็กสาวที่สวยน่ารักและเรียบร้อยอ่อนหวานจนคุณตาและคุณยายรักน้าฤดีมากราวกับลูกสาวคนหนึ่งแล้วยังแอบหวังว่าให้น้าฤดีแต่งงานกับคุณพ่อ และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่คุณยายเกิดอุบัติเหตุเกือบจมน้ำตายน้าฤดีได้ช่วยเหลือคุณยายให้รอดตายจากการจมน้ำครั้งที่คุณยายไปพักผ่
ตอนที่ 104.“ถ้าเช่นนั้นเชิญคุณคิมหันต์ขึ้นมาบนเวทีได้เลยครับ” คิมหันต์ก้าวอย่างสง่างามขึ้นไปบนเวทีแล้วค่อยๆ ก้าวย่างเข้าไปหาสาวน้อยที่ยืนนิ่งมองเขาอย่างหวาดระแวงระคนหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด และยิ่งเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และเหี้ยมเกรียมบนใบหน้าหล่อเหลานั้นฤดีชลก็หายใจติดขัดราวกับอากาศไม่เพียงพอต่อการหายใจ ใบหน้าสวยซีดเผือดริมฝีปากอวบอิ่มสั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำร้อนๆ เอ่อแทบล้นแทบทะลักออกจากตาด้วยความกลัว เธอกลัวคิมหันต์และกลัวเขามาตั้งแต่เด็กๆ“เชิญสวมสร้อยให้สาวน้อยแสนสวยของเราด้วยครับ” คิมหันต์ทำตามคำบอกนั้นอย่างยินดีและยิ่งยินดีมากขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าสาวน้อยซีดแล้วซีดอีกร่างบอบบางสั่นระริกเมื่อเขาเข้ามาใกล้ จนชายหนุ่มนึกขำในใจ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ยัยเด็กขี้ฟ้องคนนี้ก็ขี้แยและหวาดกลัวเขาเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งมันทำให้เขาพอใจมาก และไม่รู้ว่าเพราะความเย็นจากสร้อยสายธาราหรือเพราะความหวาดกลัวที่มีต่อชายหนุ่มที่กำลังสวมสร้อยอันวิจิตรนี้ลงบนลำคอระหง ฤดีชลก็ถึงกับสะกดอาการสะดุ้งไหวไว้ไม่มิดและเมื่อลมหายใจร้อนๆ ของคนตัวโตกว่าที่โน้มใบหน้าลงมาแทบชิดแก้มสาวหอมละมุนพร้อมด้วยเสียงเย็นๆ ที่ทำให
ตอนที่ 105.พลั่กๆๆ โอ๊ย อ๊ากก! เสียงของชายหนึ่งในสองคนร้องขึ้นเมื่อเหมันต์กวาดเท้าเตะเข้าที่ข้อพับของมันจนทรุดลงพร้อมกันนั้นก็ซัดกำปั้นเน้นๆ ลงไปบนปลายคางของมันจนมันสลบคาที่ในขณะที่ริคก็ปัดกระบอกปืนในมือของชายอีกคนที่กำลังจะลั่นไกใส่ร่างสูงใหญ่ของเหมันต์เปรี้ยง!!! เสียงกระสุนที่ลั่นออกไปเจาะเปลือกต้นไม้กระจุยพร้อมกับปืนที่กระเด็นออกจากมือและเจ้าของปืนก็ถูกหมัดหนักๆ ของริคพุ่งเข้าใส่ปลายคางจนหงายท้องก่อนที่ริคจะรี่เข้าล็อกตัวมันแล้วจ่อกระบอกปืนไปที่หัวโล้นๆ ของมันด้วยใบหน้าของเพชฌฆาตดีๆ นี่เอง“มึงเป็นคนของใคร” ริคกระชากเสียงถามในขณะที่เหมันต์โยนร่างไร้สติของวายร้ายอีกคนที่ยับเยินไม่ต่างจากเศษผ้ามาตรงหน้าของไอ้โล้นที่ถูกริคคร่อมทับอยู่“กูไม่บอกมึงหรอกไอ้ฝรั่งขี้นก แน่จริงก็ฆ่ากูเลยสิวะ” ไอ้โล้นสบถลั่นแม้จะหวาดกลัวแต่ด้วยความที่มันไม่รู้จักริค ซาตานแห่งเวลส์มันจึงกล้าท้าทายแม้ว่ามันอาจจะไม่รอดก็ตามที“ไม่ต้องกลัวหรอกกูให้มึงตายแน่ แต่ก่อนตายกูขอทรมานมึงเล่นๆ ให้สะใจก่อนก็แล้วกัน”เปรี้ยงๆ ! ว่าแล้วริคก็ยิงเข้าที่หัวเข่ามันหนึ่งนัดและอีกหนึ่งนัดที่มือของมัน จนมันร้องโอดโอย“เอาตรงไหนเ
ตอนที่ 106.“แน่นะ อย่าให้น้ำผึ้งรู้นะว่าพี่คิมแกล้งอะไรน้องสาวของน้ำผึ้งน่ะแล้วทำไมพี่คิมต้องว่าหนูดีแบบนั้นด้วย ปากจัดจริงพี่คิมนี่” ดรุณนุชคาดคั้นชายหนุ่มและอดไม่ได้ที่จะต่อว่าเขาตรงๆ เพราะรู้ดีว่าคิมหันต์นั้นชอบแกล้งและหาเรื่องฤดีชลเสมอๆ ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กๆ“รอถามสามีเรากับพี่มาร์คดีกว่า เอาเป็นว่าพี่ฝากเราดูแลยัยนี่ด้วยละกัน มาเดี๋ยวพี่อุ้มขึ้นไปข้างบนให้ แมงปอพี่คิมขอร้องช่วยจัดห้องติดกับแมงปอให้ผู้หญิงคนนี้ด้วย เอ้า เราจะมัวมามองอะไรพี่ไปช่วยแมงปอจัดห้องเร็วดึกแล้วพี่คิมง่วงนอน เอ...เด็กคนนี้นี่” คิมหันต์เอ่ยบอกอรุณนารีและหันมาดุดรุณนุชที่มองเขาอย่างจับผิดแล้วก็ต้องยอมตามอรุณนารีไปโดยดี แต่ไม่วายหันมามองคิมหันต์อย่างไม่ไว้ใจ“เอาไว้ถามพี่มาร์คกับพี่ริคก็ได้ สองคนนั่นคงไม่มีอะไรปิดบังเรา” ดรุณนุชคิดอย่างไม่หายสงสัย คิมหันต์ก้มลงมองร่างไร้สติใบหน้าซีดขาวราวกระดาษของสาวน้อยที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตลอดตั้งแต่เด็กๆ อย่างสับสนและกรุ่นโกรธโดยไม่รู้สาเหตุ ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นไปยังห้องนอนที่เขาสั่งให้สองสาวจัดให้ก่อนจะขอตัวเข้าห้องของตนไปเพื่อหลบสายตาขี้สงสัยของดรุณนุช“นี่เหรอหนู
ตอนที่ 107.“พี่มาร์ครักแมงปอ” อยู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ มือบางที่กำลังพันแผลให้เขาชะงัก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง“พี่มาร์ค...” หญิงสาวอุทานอย่างตกตะลึงทั้งสับสนขัดเขินและตื่นเต้นปนเปกันไปหมดจนแยกไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไหนมากกว่ากัน แต่ที่แน่ๆ เธอมีความสุขเหลือเกิน“พี่ไม่รู้ว่าแมงปอจะคิดเหมือนพี่ไหม แต่พี่รู้ใจตัวเองว่าถ้าพี่ไม่บอกไม่คว้าแมงปอไว้ตอนนี้ พี่อาจจะไม่มีโอกาสนั้นอีกเลยก็ได้”“พี่มาร์คอย่าพูดแบบนี้สิคะ มันฟังดูไม่ดียังไงไม่รู้”“แมงปอยังไม่ตอบพี่มาร์คเลย” ชายหนุ่มจ้องใบหน้าแดงปลั่งของคนที่ก้มหน้าก้มตาพันแผลให้เขาอย่างตั้งใจอย่างรอคอยคำตอบ จนเมื่อเธอพันแผลให้เขาเรียบร้อยหญิงสาวก็ทำท่าจะผละจากไปเขาจึงคว้ามือบางไว้มั่นและเชยคางมนมองลึกลงไปในดวงตาของเธอ“ตอบพี่สิคนดี ว่าคิดเหมือนกับพี่ไหม รักพี่มาร์คบ้างรึเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยชิดดวงหน้าใสที่แดงก่ำ อรุณนารีมองสบดวงตาคมเข้มอย่างท้าทายเมื่อตัดสินใจว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อตัวเอง...“คนบ้าถ้าเขาไม่รักเขาจะแอบตามตัวมาเหรอ แล้วก็ยอมให้จูบขนาดนี้ แกล้งโง่หรือโง่จริงๆ นี่” หญิงสาวแกล้งหยิกแก้มสากของคนตัวโตเพราะเขามัวแต่เผลอมอ
ตอนที่ 108. “ตื่นแล้วหรือจ๊ะน้องสาวคนสวยของพี่” “พี่น้ำผึ้ง!” สาวน้อยหันไปตามเสียงประตูและเสียงเรียกที่แสนอบอุ่นคุ้นเคย ร่างบางก็วิ่งถลาเข้าสู่อ้อมกอดอุ่นของญาติผู้พี่ทันที สองพี่น้องกอดกันแน่นอย่างแสนคิดถึงไม่แพ้กัน “เป็นไงบ้างจ๊ะเมื่อคืนหลับฝันดีไหม” ดรุณนุชผละจากร่างบางและปัดปอยผมสลวยให้พ้นใบหน้างามอย่างอ่อนโยน จนสาวน้อยน้ำตาซึม นานแค่ไหนแล้วหนอที่เธอไม่เคยได้รับสัมผัสอบอุ่นเช่นนี้ “หลับฝันดีมากๆ ค่ะ แล้วหนูดีอยู่ที่ไหนคะ ใช่เรือนลีลาวดีรึเปล่า” “ใช่จ๊ะ เมื่อคืนพี่คิมพาหนูดีมา” ดรุณนุชตอบเมื่อเห็นแววสงสัยในแววตาของฤดีชล และคำตอบของเธอก็ทำให้สาวน้อยหน้าเสียไปนิดๆ “เอาล่ะจ๊ะจะยังไงก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าวเช้ากันก่อน นี่เสื้อผ้าของพี่แมงปอหนูดีน่าจะใส่ได้พอดีเพราะตัวเท่าๆ กันเดี๋ยวพี่ลงไปรอข้างล่างนะจ๊ะ”ฤดีชลชะงักเท้าบางเมื่อเข้ามาในห้องอาหารแล้วพบกับสายตาถึงห้าคู่ที่มองมายังเธอพร้อมๆ กันเมื่อเธอย่างก้าวเข้ามา และหนึ่งในสายตาห้าคู่นั้นมันทำให้เธอก้าวขาไม่ออกและสั่นขึ้นมาดื้อๆ “เข้ามาสิหนูดี มาทา
ตอนที่ 173.บรรยากาศบ้านหลังงามย่ำแย่ อึมครึมมากขึ้นทุกวันๆ เจ้ากุ้งแก้วและจัสมินเองก็ไม่ได้มีความสุขไปด้วยมันทั้งสองตัวเองก็เครียดจนล้มป่วยเพราะทั้งอาหารและอากาศที่แตกต่างอีกทั้งความเซื่องซึมและไม่ร่าเริงของดรุณนุชจึงทำให้พวกมันทั้งสองพลอยซึมเศร้าไปด้วย แต่ความเย็นชาหมางหมองดังกล่าวไม่ได้รอดพ้นสายตาผู้อาบน้ำร้อนมาก่อนเช่นนายใหญ่ทั้งสองของคฤหาสน์แห่งเวลส์ไปได้เพราะพวกเขาแอบสังเกตลูกๆ มาได้สักระยะหนึ่ง คุณราเชลจึงต้องเรียกบอดีการ์ดคู่ใจของริคมาไถ่ถาม“พอกันทั้งคู่ ท่ามากปากหนักเฮ้อ ลูกชายคุณก็อายุไม่น้อยแล้วนะคะราฟ ทำไมถึงได้ขี้ขลาด ท่ามากขนาดนี้นะ แล้วเมื่อไหร่เราจะได้อุ้มหลานล่ะคะ” คุณราเชลบ่นให้สามีอย่างฉุนๆ เมื่อนึกถึงความท่ามากของบุตรชายช่างเหมือนบิดาตอนหนุ่มๆ ไม่มีผิด เพราะกว่าจะเอ่ยปากขอนางแต่งงาน นางก็เกือบต้องได้แต่งงงานกับชายหนุ่มที่ทางครอบครัวหาไว้ให้“โธ่ที่รัก จะมาว่าแต่ริคเป็นลูกผมคนเดียวได้ยังไงเล่า ก็ลูกบังเกิดเกล้าของคุณเหมือนกันนั่นแหละน่า” สองสามีภรรยาต่างเง้างอดใส่กันจนไมค์และเจมส์ที่ถูกสั่งให้คอยดูแลความปลอดภัยให้กับดรุณนุชที่บ้านเป็นกรณีพิเศษถึงกับส่ายหัวมองหน้าก
ตอนที่ 172. “ใช่ลูก ถึงแล้วก็ส่งข่าวมาบ้างนะ”นายใหญ่เสริมภรรยาพลางสวมกอดชายหนุ่มและเด็กชายตติยะอย่างรักใคร่เอ็นดูแม้จะได้รู้จักเด็กชายเพียงไม่นานแต่ความเฉลียวฉลาดเกินวัยก็ทำให้เขานึกถึงลูกๆ ในวัยเด็ก“ครับ” ริคตอบสั้นๆ เหมันต์ก็เดินเข้ามาตบบ่าเขาเบาๆ“ฉันคงคิดถึงนายเหมือนกัน ขอให้โชคดีเพื่อน ฝากน้องสาวฉันด้วยดูแลเธอดีๆ ล่ะ”แล้วชายหนุ่มทั้งสองก็กอดกันและตบหลังกันเบาๆ อย่างให้คำมั่นสัญญา ก่อนที่เหมันต์จะผละออกมาโอบกอดร่างบางของดรุณนุชที่เพิ่งผละจากอกของนางดวงดี“เราก็ด้วยนะเด็กดื้อเพลาๆ ลงบ้างไอ้นิสัยรั้นๆ น่ะรู้ไหม” เหมันต์สั่งสอนเด็กดื้ออย่างเอ็นดู“พี่มาร์คก็พูดเหมือนแม่กับพี่ดีเลย น้ำผึ้งไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะ”“ใช่ ไม่ใช่เด็กๆ แต่เป็นสาวและมีสามีแล้วด้วย”เหมันต์ต่อให้และสาวน้อยก็ได้แต่พ้ออย่างขัดใจนิดๆ เธอไม่ได้อยากตามริคไปเลย แต่ถ้าเธอไม่ไป เธอเองก็ต้องโหยหาเขา และมารดาของเธอเองก็คงไม่ยอมให้เธออยู่ที่นี่ด้วยเพราะว่าเธอออกเรือนมีสามีแล้ว สามีภรรยาควรจะอยู่ด้วยกันไม่ว่าที่ไหนก็ตามและอีกหลายๆ เทศนาซึ่งมารดาและนายหญิงวารินบอกกล่าวแก่เธอ“พี่น้ำผึ้งกลับมาเยี่ยมหนูดีกับพี่แ
ตอนที่ 171.“ให้มันจริงเถอะ” ก่อนที่สองหนุ่มจะต่อปากต่อคำกันริคก็เดินขึ้นเรือนมาด้วยใบหน้าที่เหมือนคนอกหักรักคุดอย่างไรอย่างนั้น“อ้าวพี่ริคมาแต่เช้าเลย มาครับเรากำลังจะทานข้าวกันพอดี” วสันต์เอ่ยชวนอย่างแช่มชื่น “อ้าวแล้วน้ำผึ้งล่ะครับ” คิมหันต์ถามอย่างแปลกใจ“น้ำผึ้งพาหนูดีไปทานข้าวกับพี่ๆ ที่บ้านน่ะเห็นว่าหนูดีกลัวคิมมากเลยไม่กล้าขึ้นเรือนมา” ริคเล่าเรียบๆ แต่คนฟังถึงกับหน้าเสียไปเล็กน้อยแต่ก็ปรับสีหน้าเป็นเรียบเฉยโดยเร็วจนไม่มีใครทันสังเกต“ว่าแต่ทุกคนอยู่ที่ห้องอาหารใช่ไหม”“ครับ เราไปกันเถอะ” วสันต์ตอบ แล้วสามหนุ่มก็เดินไปที่ห้องอาหารซึ่งตอนนี้นายหญิงวารินและอรุณนารีกำลังลำเลียงอาหารออกมาวางบนโต๊ะตัวสวยโดยมีลูกมือตัวโตคอยช่วยถือนั่นถือนี่ให้ไม่ห่างกายจนนายหญิงรู้สึกเวียนหัวคนติดเมียจนอยากจะเอาตะหลิวฟาดกบาลสักทีด้วยความหมั่นไส้ แต่ทำได้เพียงค้อนลูกชายคนโตปะหลับปะเหลือก“โอ๊ยเห็นทีเช้านี้กับข้าวคงหวานไปหมดนะว่าไหมครับ”“ใช่ไม่หวานอย่างเดียวนะ คงมีมดตกลงไปในกับข้าวบ้างล่ะงานนี้”“นี่นายสองคนไม่ต้องมากินข้าวร่วมกับฉันกับเมียก็ได้นะไปเลยไปๆ กินที่รีสอร์ตโน่นเลย” เหมันต์มองน้องชายอย่า
ตอนที่ 170.“แหมนายหัวคะ มาช้านะคะนี่มัวทำอะไรกันอยู่เอ่ย ว่าไงแกแมงปอเหนื่อยมากจนต้องให้นายหัวเขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วประคองมาเลยเหรอแก” เนตรนาราเอ่ยกระเซ้าเพื่อนรักเหมือนรู้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นเหมันต์โอบประคองร่างเล็กๆ ของเพื่อนรักไม่ห่าง และเธอก็ได้ค้อนโตๆ จากเพื่อนรักมาแทนคำตอบพร้อมกับทำปากขมุบขมิบคาดโทษ เนตรนาราจึงได้แต่เสหัวเราะเก้อๆ ทั้งที่อยากจะหัวเราะดังๆ แม้ว่าเธอจะยังไม่เคยรักใคร แต่ไอ้อาการหลงเมียแบบเป็นเอามากและรอยแดงๆ บนลำคอขาวๆ ของเพื่อนรักก็เป็นหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเธอคงจะหยอดถูกจุด แล้วยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มแฉ่งบานฉ่ำของนายหัวมาร์คซึ่งเธอเคยได้ยินเพื่อนรักบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าทั้งเคร่งขรึม รกรุงรังและเย็นชาแถมปากร้ายเมื่อคราวแรก ไม่มีให้เห็นแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าของนายหัวมาร์คผู้ซึ่งกำลังอยู่ในห้วงรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น“ไอ้เนตรแกก็ไปว่าไอ้แมงเดี๋ยวแม่คุณก็โกรธ น้อยใจงานเข้าพี่มาร์คอีกหรอก” อโนมาปรามเพื่อนรักแต่ตนเองก็ไม่วายส่งสายตาล้อเลียนไปให้เจ้าภาพทั้งสองเช่นกัน“แกก็ว่าแต่ฉัน ดูแกมองล้อไอ้แมงเหมือนกันล่ะน่า”“แหม ก็คนมันหมั่นไส้นี่หว่า”“อ้อนจ๋า ที่รักดูสิลูกอ้อนจะหาแ
ตอนที่ 169.ชายหนุ่มหลงใหลไปกับรสชาติหวานล้ำที่ได้รับจากร่างเล็กๆ ตรงหน้าที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้เขามีความสุขได้มากขนาดนี้ และคอยแต่จะหาโอกาสเชยชิมความหอมหวานจากร่างสาวจนเธอแทบหมดแรง แม้จะนึกสงสารหญิงสาวที่อ่อนด้อยประสบการณ์แต่เธอก็เร่าร้อน ไร้เดียงสาจนน่าสั่งสอนให้เป็นงานเป็นการ ซึ่งเขาก็ไม่รอช้าที่จะสอนสั่งแมงปอตัวน้อยแม้จะต้องคอยข่มความต้องการและค่อยเป็นค่อยไปเหมือนอย่างเช่นตอนนี้ที่เขาต้องคอยสอนสั่งและใจเย็นกับร่างเล็กๆ เปล่าเปลือยให้คล้อยตามและไม่หวาดผวาต่อความรักซึ่งเขามีให้กับเธอล้นปรี่ความหอมหวานของดอกไม้แรกผลิทำให้เขาไม่อาจทนต่อความเย้ายวนนั้นได้ ริมฝีปากร้อนๆ จึงดูดดื่มเชยชิมไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างขาวผ่องที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว เสียงครางแผ่วหวานยิ่งกระตุ้นให้เขาเกิดความต้องการมากขึ้น ดวงนวลหน้าใสแดงปลั่งกับริมฝีปากเล็กๆ เห่อบวมเผยอน้อยๆ ยิ่งดูเร้าอารมณ์ให้โหมกระพือจนเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าจากยอดอกสีหวานไปดูดซับความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาสอดรัดเคล้าคลึงดูดดื่มจนลิ้นเล็กๆ พ่ายแพ้ไม่เป็นท่าและยอมศิโรราบแก่เขา ร่างสาวที่ดูเหมือนร้อนเร่าจนแทบปริร้าวบิ
ตอนที่ 168. พิธีหมั้นและแต่งในวันเดียวกันแบบเรียบง่ายทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความรักและหวานชื่นทั้งสองฝ่าย ทั้งเจ้าสาวเจ้าบ่าวต่างยิ้มแย้มผ่องใส แม้แขกเหรื่อจะมีแค่เพียงญาติๆ ไม่กี่คนแต่ทั้งงานก็สมบูรณ์แบบมีพิธีการที่ครบถ้วน ฝ่ายบิดามารดาเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็แย้มยิ้มแก้มปริที่เห็นบุตรสาวหนุ่มของตนเป็นฝั่งเป็นฝา เมื่อได้ไหว้พระรับพรและพิธีการในตอนเช้าสิ้นสุด แล้วก็มาถึงพิธีการในตอนเย็นซึ่งเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แต่บรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ที่ได้รับการเนรมิตรจากเนตรนาราเจ้าแม่โปรเจคเช่นเคย เธอเสกสรรงานเลี้ยงแบบดนตรีในสวนมีดนตรีแจ๊สขับกล่อมท่ามกลางสวนน้ำตกจำลองและทุกคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสงดงามเรียบหรู “ขอบคุณนะคะคุณอารี คุณสินธุ ที่ยกแมงปอให้ลูกชายของเรา” นายหญิงวารินเอ่ยขึ้นในขณะนั่งรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าของบรรดาคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณนายดวงดี เนตรนารา อโนมา และครอบครัวของกันต์เพื่อนรักของอัคคีสามีของเธอ และครอบครัวของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงแห่งคุ้มอินจำปาญาติสนิทของเนตรนาราที่มาร่วมงานมงคลนี้ด้วย“แหมจะขอบคุณอะไรกันคะ เราต่างหา
ตอนที่ 167. “พี่ขอโทษถ้าสิ่งที่พี่ทำมันทำให้น้ำผึ้งลำบากใจและเข้าใจผิดตลอดมา” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบซึ่งทั้งสองปล่อยให้ความคิดของตนเองล่องลอย โดยต่างก็เข้าใจไปคนละทิศคนละทาง ริคปล่อยมือจากเอวบางแล้วก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าวมองใบหน้าคมสวยอย่างตัดพ้อน้อยๆ ก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้ดรุณนุชมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความน้อยใจและเสียใจที่อยู่ๆ เขาก็ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง สิ่งที่เขาทำกับเธอตอนนี้มันบ่งบอกว่ารักเธอตรงไหน สาวน้อยคิดอย่างเจ็บปวดพลางทรุดนั่งลงบนพื้นทรายนุ่มมองท้องทะเลงามเพียงลำพังด้วยดวงใจที่สับสนเจมส์และไมค์ มองดูสองสามีภรรยาที่เดินไปคนละทิศคนละทางแล้วมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาจิตเมื่อคนทั้งสองต่างปากหนักและคิดมากกันทั้งคู่ดูก็รู้ว่าทั้งสองรักกันแค่ไหนแต่ต่างคนต่างอมพะนำไม่ยอมเอ่ยปากบอกในสิ่งที่ตนคิดและรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แม้เขาทั้งสองจะไม่เคยมีความรักเพราะชีวิตที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเสมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่เท่าที่พวกเขามองดูอาการของคนมีความรักและเรียนรู้จากพฤติกรรมของนายใหญ่และนายหญิงแห่งเวลส์ ก็พอจะรู้ว่
ตอนที่ 166.“แมงปอจ๋า จะไปไหนน่ะ” เหมันต์รั้งมือบางเบาให้เธอหยุดเดิน พลางเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “แมงปอจะไปติดกรอบรูปให้เสร็จเสียทีค่ะ เหลือแค่อีกไม่กี่หลัง พี่มาร์คถามทำไมคะจะไปช่วยหรือ” “ถ้าแมงปอให้พี่ทำอะไรพี่ก็เต็มใจทำจ๊ะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างออดอ้อนและก็ได้ค้อนงามๆ จากสาวเจ้า “ถ้างั้นก็เดินไปค่ะงานแมงปอจะได้เสร็จสมบูรณ์เสียที เปิดรีสอร์ตไม่ทันรับนักท่องเที่ยวไม่รู้ด้วย” “ไม่เป็นไรจ๊ะ แมงปอจะได้อยู่ที่นี่นานๆ ไงพี่มาร์คเลี้ยงได้อยู่แล้วเมียแค่คนเดียวสบายมาก” “ใครเป็นเมียพี่มาร์คกันคนบ้าหน้าไม่อายเขายังไม่ได้ยอมเป็นเสียหน่อยขี้ตู่ชะมัด” หญิงสาวเอ่ยเสียงอุบอิบใบหน้าแดงก่ำอย่างน่าดู “ก็อีกไม่กี่วันหรอกน่า ยังไงแมงปอก็บินหนีพี่มาร์คไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าหนีนะพี่มาร์คจะเด็ดปีกเสียให้เข็ด คอยดูสิ” “พี่มาร์คบ้าๆๆ” อรุณนารีทุบแขนแกร่งอย่างขัดเขินเมื่อเจอสายตาหวานฉ่ำล้อเลียนของเขา ชายหนุ่มรวบร่างบางไว้ในวงแขนก่อนจะวางร่างบางให้ยืนบนโขดหินเล็กๆ จนความสูงของเธอเท่ากันกับเขา ใบหน้าทั้งสองจึงอยู่ในระดับเดียวกัน หนุ่มสาวม
ตอนที่ 165. “ไอ้อาการแบบนี้มันเป็นไปได้หรือหมอเก่ง มันเกิดขึ้นบ่อยหรือเปล่าคะ” ดรุณนุชถามบ้าง “มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยหรอกนะน้ำผึ้ง เคสนี้นานๆ จะมีเกิดขึ้นกับคนไข้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยด้วย แต่กรณีของหนูดีอาจจะเป็นข้อยกเว้น เอ่อผมคิดว่าเธอคงจะมีความทรงจำที่เลวร้ายเกี่ยวกับคิมหันต์มากเกินไปรึเปล่า...” หมอเก่งอ้อมแอ้มพูดเบาๆ ในตอนท้ายพลางชำเลืองมองใบหน้าที่เรียบเฉยของคิมหันต์ ซึ่งใบหน้าเรียบเฉยนั้นเขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรหรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น “เอาเป็นว่าหนูดีแค่จำคิมไม่ได้ชั่วคราวใช่ไหม” นางดวงดีเอ่ยขึ้นบ้างและพลธวัชก็พยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ “แล้วนานแค่ไหนที่เธอจะจำนายคิมได้” “มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองว่าจะเปิดรับคิมหันต์เข้าไปในความทรงจำหรือเปล่า” หมอเก่งให้เหตุผล เท่านั้นเองคิมหันต์ก็เดินลงเรือนไปทันทีทำให้ทุกคนมองตามอย่างแปลกใจและเดาความรู้สึกของชายหนุ่มไม่ออก “สมน้ำหน้ามัน ถูกหนูดีเกลียดจนไม่อยากจดจำ” เหมันต์เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้และก็ได้ลูกทุบเบาๆ จากอรุณนารีพร้อมกับดวงตาเขียวๆ