Chapter 3

Chapter 3

หลังจากอาบน้ำผักผ่อน ฉันก็นอนยาวเพราะความเหนื่อยล้า ปวดขาก็ปวดดีนะที่ป้าจินดาหายูกยาให้ฉันได้ทา ทำให้อาการเมื่อยล้าและปวดขาของฉันดีขึ้นมาบ้าง ส่วนไอ้เหมไอ้อ้วนน่ะเหรอ...

ยังไม่เห็นเลยจ้า พอนอนหลับก็มารู้สึกตัวอีกทีก็ดึกมาแล้ว ฉันลุกขึ้นเเล้วเปิดประตูออกมา

ตอนนี้ดึกมากแล้ว ทุกคนในบ้านคงจะนอนหลับหมดแล้ว ฉันเดินไปนั่งที่ชานบ้านแล้วมองวิวยามค่ำคืน บรรยากาศโคตรดีแต่ไม่มีสัญญาณ ฉันเข้าใจแดจังกึมแล้วแหละ ว่าการถูกเนรเทศไปเกาะเซจูมันเป็นยังไง แม่ง! กันดารสุดๆ สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่มี

กรรมของคนสวยจริงๆ

เชี่ย... การมาอยู่บ้านนอกคุณอย่าคิดนะว่าจะมานั่งกินลมชมวิวทำตัวสวยๆได้ คุณจะนั่งได้ไม่ถึง 1 นาทีหรอกคุณต้องลุกขึ้นแน่นอน

ก็เพราะไอ้ยุ่งนรกน่ะสิก่อกวนไม่หยุด ดูดเลือดดูดเนื้อแสบแข้งแสบขา

เฮ้อ! พรุ่งนี้ฉันจะคุยกับไอ้เหมให้เรียบร้อย ถ้าเขายอมปฏิเสธเรื่องแต่งงาน มันจะเป็นอะไรที่โคตรดีเลย ถ้าเคลียร์เรื่องนี้จบฉันจะรีบเก็บกระเป๋ากลับอย่างรวดเร็ว

ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูป แม้จะไม่มีสัญญาณแต่ฉันก็อยากถ่ายรูปเอาไว้ ถ้ามีสัญญาณโทรศัพท์ฉันจะเอาไว้ลงไอจีประกาศอิสรภาพเลยว่าฉันได้มาอยู่ที่นี่และได้เคลียร์เรื่องแต่งงานเสร็จเรียบร้อย

พอถ่ายเสร็จ ฉันก็รีบเข้าไปในห้อง ทนต่อไปไม่ไหว ก็ยุงนรกนั่นสิ กัดแข้งขาจนแสบไปหมด ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย มองโต๊ะที่มีฝาชีครอบ

ฉันไปเปิดดูก่อนจะเห็นข้าวเหนียวกับเนื้อปิ้งผักลวกแล้วปลาร้าที่ส่งกลิ่นยั่วยวนชวนอ้วกเป็นอย่างมากๆ มันรู้สึกแย่จริงๆ

ฉันรีบปิดฝาชีแล้วยกอาหารออกไปวางข้างนอก พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน วันนี้ฉันขอนอนต่อพักผ่อนก่อน ฉันคิดไปถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาถ้าไม่มีสัญญานั่น ฉันก็คงใช้ชีวิตเป็นโสดทำงานกินเที่ยววนๆอยู่แบบนี้

วันต่อมาเสียงไก่ขันแต่เช้ามืดปลุกให้ฉันลุกขึ้นมาแล้วบิดขี้เกียจไปมา ฉันหยิบชุดออกกำลังกายขาสั้นของตัวเองออกมาสวมใส่

รองเท้าที่แม่เตรียมไว้ให้ใส่ได้พอดี ปกติฉันเป็นคนชอบออกกำลังกายอยู่แล้ว ฉันชอบเวลาที่เหงื่อออกมามาก มันรู้สึกโล่งดี

ฉันได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ใกล้ๆ แต่ฉันไม่ได้สนใจ พอฉันทำทุกอย่างเรียบร้อยฉันจะรีบลงจากบ้านแล้ววิ่งออกกำลังกายไปตามถนนคอนกรีต

ตอนนี้เริ่มจะสว่างท้องฟ้าสีแดงตัดกับสีดำมาสวยงามมากๆ พระอาทิตย์กำลังขึ้นกำลังจะส่องแสงสว่าง

วิ่งไปเรื่อยๆสองข้างทางตอนนี้ข้าวกำลังออกรวงสวย พร้อมกับอากาศเย็นๆพัดมา สายลมพัดต้นข้าวโบกไสวรวงข้าวเอนไปมา ถึงแม้จะบ้านนอกและทุรกันดาร แต่ความเป็นธรรมชาติมันทำให้เรารู้สึกดีและมองเพลินเป็นอย่างมาก

เสียงรถหน้าตาประหลาดวิ่งมา มันเป็นรถที่มีลักษณะยาวๆ มีล้อใหญ่ๆแล้วก็มีที่จับ ตัวพ่วงของมันเป็นไม้ มีคนนั่งอยู่ข้างหลัง เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะไปไหน แต่รู้แค่ว่าเขายิ้มให้ฉันอยากเป็นมิตร คนบ้านนอกยิ้มแย้มและอัธยาศัยดี ยกเว้นไอ้บ้านั่นมันแกล้งฉัน เดินจนขาลากเมื่อวาน

อุตส่าห์ชื่นชมในความหล่อ แต่ทำนิสัยเลวไม่สมกับความหล่อที่ฟ้าประทานมาให้เลย

ฉันออกกำลังกายวิ่งจนกระทั่งแดดเริ่มแรงฉันก็วิ่งกลับ หนุ่มๆมองตาเป็นมันส์ แต่ฉันเชิดหน้าแล้ววิ่งขึ้นข้างบนบ้าน

อาบน้ำแต่งตัวในชุดตัวใหม่ ชุดที่แสนจะไม่ใช่แนวของฉัน แต่ฉันก็ใส่อย่างจำใจ แม่เอาแต่ชุดโบราณมาใส่กระเป๋าให้🥴 พอแต่งตัวเสร็จฉันก็มาในครัว ป้าจินดากำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร ส่วนผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ คอยปอกหอมปอกกระเทียมให้ ทำไมโมเมนต์นี้มันเรียกรอยยิ้มของฉันได้นะ

ฉันรู้สึกว่ามันน่ารัก...

"ป้าจินดาขา..." ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆป้าจินดา

"ว่าไงคะ?"

"ให้น้ำหวานช่วยไหมคะ"

"งั้นมาช่วยหั่นผักก็ได้ น้ำหวานจ้ะนี่ผู้ใหญ่ถึกนะจ้ะ" ป้าจินดาแนะนำ นี่สินะตัวต้นเรื่อง ฉันยกมือไหว้ท่านแล้วส่งยิ้มให้

"สวัสดีค่ะ"

"ไหว้พระเถอะลูก ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะเนี่ย" ผู้ใหญ่เอ่ยชม

"แล้วไอ้...เอ้ย! พี่เหมล่ะคะ"

"อยู่บ้านพักนู้น" ผู้ใหญ่ชี้ไปที่บ้านริมน้ำ

"อ๋อค่ะ แล้วเขาจะมาทานอาหารที่นี่ไหมคะ หวานมีเรื่องจะคุยกับเขา"

"มาสิ เดี๋ยวก็มา"

"ค่ะ" ฉันรอผู้ชายคนนั้นมาที่บ้าน วันนี้ต้องเคลียร์ให้เรียบร้อย ฉันจะได้กลับบ้านสักที แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มา ชะเง้อคอรอแล้วรออีกก็เงียบ เฮ้อ

รอจนทำอาหารเสร็จก็ยังไม่มา ฉันก็เลยจัดแจงกับข้าวช่วยป้าจินดา วันนี้มีอาหารอีสานหน้าตาประหลาดมาก

"ทำไมเขายังไม่มาสักทีคะ"

"เดี๋ยวก็มาจ้าหนูน้ำหวานใจเย็นๆก่อนนะยังไงวันนี้เหมราชก็มาทานข้าวที่นี่อยู่แล้ว"

"ค่ะ" ฉันพยักหน้ารับคำ ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับไอ้อ้วนตือโป๊ยกายที่เจอกันอยู่บนรถทัวร์เดินขึ้นบันไดมา อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้คือเหมราชคนที่ฉันจะต้องแต่งงานด้วย

แค่คิดก็สยองแล้ว คนสวยกับหมีควายไปกันไม่รอดแน่ ฉันต้องพูดเรื่องแต่งงานให้รู้เรื่อง

"แม่ครับมีอะไรทานบ้านครับ หิวใส้จะขาดแล้ว"

"มึงก็หิวตลอดแหละ" ผู้ใหญ่ถึกเอ่ยแล้วหัวเราะ

"วันนี้มีกับข้าวเยอะเลย มาๆเดี๋ยวแม่ไปเอาแมงป่องทอดของชอบมาให้ทาน" ป้าจินดาว่าแล้วรีบเดินเข้าตัวหยิบจานแมงป่องออกมา

ฉันยังคงอ้าป้าค้างมองไอ้อ้วนอย่างตกใจ ไอ้เหมอ้วนคนนั้นมันชอบกินแม่งป่องทอดเหมือนกัน มันยิ่งทำให้ฉันมั่นใจ คิดเอาแล้วว่าใช่ มันต้องใช่แน่ๆ

"ผมชื่อเหมนะครับ"

"ผมชื่อเหมนะครับ"

"ผมชื่อเหมนะครับ"

"ผมชื่อเหมนะครับ"

เสียงแนะนำตอนอยู่บนรถดังขึ้นในหัว ให้ตายสิ ฉันไม่มีวันแต่งกับไอ้หมีควายแน่

"นั่งลงทานอาหารด้วยกันสิครับ" เขากล่าวเชื้อเชิญ

"ไอ้เหม"

"อะ...อะไร?" มันทำหน้าตกใจ

"ฉันจะไม่มีวันแต่งกับแก ไอ้บ้า ไอ้อ้วน ไอ้ตือโป๊ยก่าย!" ฉันใส่เป็นชุด ในขณะที่มันอ้าปากค้าง "ช่วยปฏิเสธกับทุกคนด้วยว่าเราจะไม่มีวันแต่งงานกัน ไอ้หน้าปลาร้า"

ไอ้เหมทำหน้าเอ๋อ ป้าจินดากับผู้ใหญ่ต่างอึ้งในสิ่งที่ฉันกระทำ

เสียงฝีเท้าหนักๆเดินขึ้นมาบนบ้าน เป็นชายใบหน้าคมเข้มที่แกล้งฉันเมื่อวาน เดินตรงมาที่โต๊ะอาหาร ฉันเคลียร์กับไอ้บ้านี่จบ ฉันจะจัดการคนที่มันเเกล้งฉันเมื่อวาน

"ใจเย็นๆก่อนนะ ลูกพี่ช่วยผมด้วย" ไอ้อ้วนมันหันไปขอร้องคนที่มาใหม่

"ได้ยินไหมว่าฉันไม่แต่ง ไม่แต่ง ไม่แต่ง ช่วยปฏิเสธกับครอบครัวฉันด้วย ว่าเราทั้งสองคนจะไม่แต่งงานกัน เราไม่ได้รักไม่ได้ชอบกันตั้งแต่แรก จะให้มาแต่งงานอยู่กินกันได้ยังไง อีกอย่างฉันก็ไม่อยากจะอยู่กับผู้ชายอย่างแกไอ้อ้วน" ไอ้อ้วนหน้าเจื่อนมากกว่าเดิม

"ผะ...ผม"

"ฉันจะพาแกไปปฏิเสธกับพ่อแม่ฉัน"

"ไม่ปฏิเสธ แล้วใครจะทำไม ไอ้นั่นมันชื่อเหมศักดิ์ แต่ฉันคือเหมราช คนที่เธอต้องแต่งงานด้วยนะสาวน้อย ฉันจะไม่มีวันปฏิเสธเด็ดขาด เธอมาทำนิสัยแบบนี้ต่อหน้าพ่อแม่ฉัน ฉันก็ยิ่งไม่ปฏิเสธ เธอต้องแต่งงานกับฉัน ต้องแต่งกับฉันคนเดียวเท่านั้น" ไอ้บ้านั่นพูดขึ้น ยิ่งทำให้ฉันโมโหและหันไปจ้องมัน ไม่อยากจะเชื่อสายตา หมีควายมันกลายร่างได้จริงๆเหรอ

"ไม่เป็นไรหรอกลูกพ่อแม่เข้าใจ มันเรื่องปกติ พ่อกับแม่ไม่ซีเรียสหรอก เดี๋ยวพ่อกับแม่ไปดูอะไรในครัวก่อน ลูกเคลียร์กันเองแล้วกัน" ผู้ใหญ่ถึกเอ่ย

"ครับ" เขาพยักหน้าแล้วหันมาแสยะยิ้มร้ายให้ฉัน "ตะลึงในความหล่อของฉัน จนพูดไม่ออกเลยหรือไง?"

ไม่จริง....มันต้องไม่ใช่ มันต้องหลอกฉันเพื่อช่วยไอ้อ้วนนี่แน่ๆ....

-----------