เข้าสู่ระบบเสือหาญอุ้มคนที่แทบจะไม่มีสติมาถึงกระท่อมอีกมุมหนึ่งในป่า กระท่อมนี้มิดชิดมากพอที่จะไม่มีใครมองเห็น เขาวางหวานใจลงบนแค่ไม้ เตรียมจะขยับตัวออกห่างแต่เธอก็รั้งคอเขาเอาไว้ซะก่อน เสือหาญล้มลงทั้งมือค้ำยันกับแค่ไม้เอาไว้
หวานใจที่นอนดิ้นเร่าทั้งเสียงแหบพร่าที่เอาแต่เอ่ยร้องเรียกเขาทำเอาเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ แขนเรียวสองข้างยกขึ้นคล้องคอเขาแล้วรั้งเขาเข้าไปจูบอย่างไม่ได้ตั้งตัว เสือหาญพยายามดันตัวออกในตอนแรก แต่จูบนี้ก็หวานเหลือเกิน
มือหนาประคองใบหน้าอีกคนเอาไว้แล้วบดจูบตอบกลับไป ตอนนี้มันยากสำหรับเขาที่จะหักห้ามใจ ทำไมถึงรู้สึกเหมือนหวานใจมีอิทธิพลต่อความอยากของเขามากขนาดนี้เลย
“ไม่ไหวแล้ว”
เสียงสั่นเครือของหวานใจกลับทำให้เขารู้สึกถึงความเย้ายวนมากกว่าเก่า มือเล็กที่จับหน้าเขาเอาไว้ยิ่งเพิ่มสัมผัสให้ต้องการมากขึ้นไปอีก
เสือหาญก้มลงกดจูบริมฝีปากคนร้องขอ ลิ้นร้อนแทรกผ่านเกี่ยวกระหวัดอย่างลุ่มหลง ก่อนเขาจะผละออกมาแล้วหายใจหอบถี่ มองดูคนที่ยังคงยั่วยวนกันไม่หยุด
“ข้าจะถามเอ็งอีกครั้ง เอ็งแน่ใจนะ?”
หวานใจไม่พูดอะไร แต่ใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามอกแกร่ง ทันทีที่นิ้วเรียวลากผ่านหน้าท้องเขาก็ขนลุกซู่ มือเล็กไปหยุดตรงส่วนนั้นของเขา ก่อนจะจับมันขยำอย่างมันมือจนเสือหาญเผลอหลุดเสียงคางออกมา เขาเม้มปากแน่นแล้วสบกับแววตาแสนเชิญชวนนั้น
"มะ ไม่อยากหรอ?"
"ขยำขนาดนี้ใครมันจะไม่อยาก"
เสือหาญซุกลงซอกคอขาวแล้วกดจูบทั้งขบเม้ม ไล้มาถึงกลางอกอย่างรวดเร็ว อารมณ์ของเขาในตอนนี้กำลังปะทุ ไม่สามารถทำทุกอย่างแบบค่อยเป็นค่อยไปได้เลย เขาล้วงมือเข้าไปในเสื้อตัวบาง บีบขยำอกอิ่มอย่างเอาคืนอีกคน
จู่ๆ หวานใจก็ผลักให้เขานอนลง ในตอนแรกเสือหาญคิดว่าอีกคนจะหยุดมันกลางคัน แต่อารมณ์ของเขามันมากเต็มที หยุดตอนนี้ไม่ได้แล้ว ยันตัวเองลุกขึ้นก็ถูกผลักให้นอนลงอีก ก่อนคนตัวเล็กจะขึ้นมานั่งคร่อมเขา ก็ไม่รู้ว่าทำไมพอมองหวานใจมุมนี้แล้วถึงได้ดูสวยกว่าปกติมาก ตอนนี้รู้สึกอย่างกับคนโดนเสน่ห์เลย
ในขณะที่คิดอยู่หวานใจก็ก้มลงมาที่คอเขา อีกคนขบเม้มไปตามซอกคอจนเขากำลังเตลิด แม้จะแปลกใจนิดหน่อยที่หวานใจดูจะเก่งมากขนาดนี้ หรือว่าอีกคนเคยทำอย่างนี้กับใครมาก่อน พอคิดได้อย่างนั้นก็รีบผละเธอออก
"เอ็งเคยเอากับคนอื่นมาก่อนหรอ?"
"ทะ ทำไมถามแบบนี้"
"ก็เอ็งดูเก่งซะขนาดนี้"
"คือ.....คือ..... เพราะคุณช้าเกินไป"
เสือหาญหลุดหัวเราะออกมา ที่แท้ก็เพราะว่าเขาทำช้าเกินไป ดูท่ายาที่หวานใจโดนน่าจะออกฤทธิ์แรงน่าดู อีกคนถึงได้ดูร้อนแรงเปลี่ยนไปเป็นคนละคนขนาดนี้
ไม่รอให้เสียเวลาก็พลิกตัวหวานใจให้นอนอยู่ด้านล่างอย่างเก่า กายหนาทาบทับด้านบนจนหวานใจรู้สึกได้ถึงกล้ามแน่นของอีกคน ผ้าถุงถูกถกขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน เสือหาญขยับไล้ปลายจมูกไปตามคอสวย ดึงเสื้อที่อีกคนใส่จนโผล่พ้นเนินอกสวย ก่อนจะผละตัวออกแล้วมองสบตาหวานใจอีกครั้ง
“ข้าจะถามย้ำอีกครั้ง เอ็งแน่ใจใช่ไหม?”
เพราะเสือหาญต้องการความแน่ใจว่าหวานใจยินดีที่จะให้มันเกิดจริงๆ ตัวเขาเป็นผู้ชายเรื่องอย่างนี้เขาไม่มีวันเสียหายอยู่แล้ว แต่กลับหวานใจถ้ามีคนรู้เรื่องนี้เข้าคงเสียหายมากแน่
หวานใจไม่พูดอะไรทำเพียงแค่ยกแขนสองข้างรั้งคอเสื้อหาญลงมา เสือหาญก็ไม่อาจต้านทานความรู้สึกที่มีอยู่ในตอนนี้ได้ เขาบดจูบตอบคนช่างยั่วก่อนจะดึงสายเสื้อชั้นในให้ล่นลง ขยับมาหยอกล้อครอบครองกับหน้าอกสวยอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนมือจะล้วงเข้าไปใต้ผ้าถุง
เรียวนิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในให้เปิดออก ถูไล้ไปตามจุดกระสันที่เริ่มจะชื้นแฉะ อารมณ์ของหวานใจน่าจะปะทุเสียจนแทบทนไม่ไหว เขายังคงถูวนอย่างนั้นในขณะเดียวกันก็ขบเม้มยอดอกของอีกคนด้วย ก่อนจะเป็นหวานใจที่ดันเขาออก หรืออีกคนจะบอกให้เขาหยุด เสือหาญไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองแสดงสีหน้าเสียดายออกมา
“อย่าบอกว่าเอ็งจะให้หยุด ข้าไม่ไหวแล้วนะ”
“ฉัน…ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน”
เสือหาญหรี่ตามองแล้วเผลอยิ้มออกมา ใบหน้าแสนเย้ายวนนี่ตีความคำที่เธอบอกกับเขาได้เป็นอย่างดี เสือหาญช้อนตัวคนหอบหายใจถี่ร้องครางอื้ออึงอยู่ขึ้นมานั่งบนตัก มือหนาเอื้อมปลดตะขอเสื้อชั้นในออก ก่อนจะหยุดชะงักตอนที่หวานใจใช้มือทั้งสองข้างจับบนหน้าเขา
“เคยทำมาก่อนหรอ?”
“ถ้าบอกว่าไม่เคยเองจะเชื่อไหม?”
เขาหลุดขำออกมาตอนที่หวานใจทำปากยู่ ดูเหมือนอีกคนจะไม่เชื่อที่เขาบอกสินะ แต่จะให้ยืนยันยังไงว่าเขาไม่เคยทำ ถึงจะดูเหมือนชำนาญแต่ก็ไม่ใช่ว่าคือสัญชาตญาณของผู้ชายหรอกหรอ
เขาไม่ตอบอะไรแค่ก้มลงไปดูดดุนอกอิ่มอย่างเก่า ดันอีกคนให้นอนลงก่อนกางเกงชั้นในถูกเขาดึงออกไปกองไว้ที่ข้อเท้า เสือหาญผละออกแล้วลุกขึ้นถอดกางเกงของเขา หันมามองหวานใจที่ยกมือปิดหน้าแล้วก็ได้แต่หัวเราะ ก้มมองแก่นกายแข็งขืนของตัวเองแล้วก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
จับขาเรียวสองข้างของอีกคนให้อ้าออก เสือหาญแทรกตรงหว่างกลางตัวเธอ ส่วนนั้นของเขาที่สัมผัสกับส่วนนั้นของเธอพอดีจนหวานใจสะดุ้ง เสือหาญยัดนิ้วของตัวเองเข้าไปก่อนแค่หวังว่าอีกคนจะไม่เจ็บ แต่ดูจากส่วนนั้นของเขาแล้วแค่เตรียมความพร้อมให้อีกคนด้วยนิ้วเดียวน่าจะไม่พอ
คิดได้อย่างนั้นก็สอดนิ้วเข้าไปเพิ่มสามนิ้วกะทันหัน สุดท้ายก็เลยโดนกำปั้นเล็กทุบไปเต็มแรงแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เริ่มชักนิ้วเข้าออกจนความเจ็บเริ่มระคนความเสียวซ่านให้หวานใจครางออกมาเสียงหวาน
“เจ็บไหม?”
“อืม”
“แต่ก็เสียวใช่ไหม?”
“ก็….อ๊ะ อื้อ เร็วไปแล้ว” เสือหาญชักเรียวนิ้วเข้าออกให้เร็วขึ้น เขาไม่ได้สนใจว่าจะเร็วเกินไปสำหรับหวานใจไหม แต่ชอบที่เธอครางออกมาเสียงหวานอย่างนั้น
“ไม่ชอบหรอ?”
เขาขยับเข้าใกล้แล้วกระซิบข้างหู หวานใจกลับตอบกลับมาว่าชอบก็ยิ่งทำให้เขาสติเตลิด ตอนนี้แค่กำลังรู้สึกเหมือนว่าหลงเสียจนอยากครอบครองไปทั้งตัว หวานใจเริ่มมีผลกับความต้องการของเขามากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
เสือหาญไม่พูดมากเขาชักนิ้วให้เร็วขึ้นอีกครั้ง ทั้งฟังเสียงครางหวานอย่างพึงพอใจ ไม่นานนักเรียวขาสองข้างของอีกคนก็เริ่มยกขึ้น เท้าสวยเริ่มจิกเกร็งก่อนที่จะร้องออกมาเสียงดังลั่นและกระตุกอย่างสุขสม
เขามองคนตัวเล็กที่หอบหายใจถี่อยู่พักใหญ่ หน้าอกอิ่มนั่นหน้ามองจนจะบ้า ไหนจะส่วนนั้นที่ตอนนี้มันโผล่พ้นผ้าถูมาจนล่อต่อล่อใจ เสือหาญชันเข่าแล้วยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า ก่อนจะใช้แก่นกายถูวนสองสามทีเพื่อแทนการบอกอีกคนว่าเขากำลังจะยัดมันเข้าไป
“ซี๊ดด แม่งเอ้ย ทำไมเสียวขนาดนี้”
ทั้งที่พึ่งยัดเข้าไปก็ทำเสือหาญร้องครางออกมา เขาไม่รีรอที่จะเริ่มขยับสะโพกอย่างเชื่องช้าในตอนแรก แล้วค่อยๆ เพิ่มแรงขยับให้เร็วขึ้นอีก ยิ่งเรียวขาสองข้างของหวานใจยกขึ้นรัดรอบเอวเขาเอาไว้ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันลึกจนกลั้นเสียงไม่ได้
หวานใจครางออกมาเสียงดังระงม โชคดีที่ฝนด้านนอกเริ่มตกหนักในเวลาเดียวกันคงกลบเสียงครางหวานนี้เอาไว้ได้ ไม่อย่างนั้นเจ้าป่าเจ้าเขาคงโกรธแย่
“อ๊ะ อื้อ สะ เสือหาญ”
“อ่าห์ เสียวชิบ ซี๊ด”
เสือหาญยังคงขยับสะโพกอย่างเอาแต่ใจ แต่ดูเหมือนว่าหวานใจก็จะสุขสมในเวลาเดียวกัน เขาผละออกให้ห่างหน่อยเพื่อมองใบหน้าสวยของอีกคน ดวงตากลมหลบพริ้มในขณะที่กัดปากของตัวเองเอาไว้ด้วย อีกคนจะรู้ไหมว่าท่าทีอย่างนี้ยิ่งเร้าให้เขาอยากเอาให้แรงกว่าเก่า
“อ๊ะ อ่า เสือหาญ”
เขายิ่งสติแตกมากกว่าเก่าตอนได้ยินหวานใจเรียกชื่อด้วยน้ำสียงนั้น ขยับตัวลุกขึ้นนั่งแล้วดึงอีกคนให้ขึ้นมานั่งตักเขา ยกก้นกลมขึ้นเล็กน้อยแล้วยัดแก่นกายของตัวเองเข้าไปใหม่
ครั้งนี้เป็นหวานใจที่ขยับเองอย่างเอาแต่ใจ คงเพราะว่าเขาช้าเกินไปสำหรับความต้องการของเธอ ในขณะที่กายเล็กขยับเอวบดเขาอย่างไม่ยอมแพ้ เสือหาญก็ขบเม้มไปตามคอสวยทั้งหวานใจเชิดหน้าขึ้นให้เขาทำได้ถนัด มือหนาขยำอกอิ่มนั้นอย่างสนุกมือ ก่อนจะเริ่มขยับกระแทกสวนในตอนที่รู้สึกว่ายังไม่ถึงใจ
“อ๊ะ!!! อ่า แรงอีก”
เสือหาญทำตามคำขอเขานอนลงให้หวานใจได้นั่งอยู่ด้านบน จับที่เอวคอดแล้วกระแทกสวนขึ้นไปจนหวานใจครางออกมาดังลั่น มือบางค้ำยันที่หน้าท้องของเขา ใบหน้าเชิดขึ้นแล้วครางอย่างไม่เขินอาย
เสื้อชั้นในที่ยังคออยู่บนอกอิ่มทั้งเสื้อที่ถูกถกขึ้นจนติดอยู่บนนั้น ทำให้เขาเห็นอกสวยชัดเจนในกรอบสายตา ภาพอกสวยกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกของเขานั้นช่างน่ามอง
“อื้อ ไม่ไหว จะ…จะเสร็จแล้ว”
“ข้าก็เหมือนกัน ซี๊ดด”
เสือหาญรั้งให้หวานใจฟุบลงมาหา เขากอดกายเล็กเอาไว้แน่นทั้งยังขยับสะโพกกระแทกไม่หยุด เสียงครางหวานเริ่มดังขึ้นทั้งเขาเองก็เริ่มขยับถี่รัวมากขึ้นอีก หวานใจกระตุกเกร็งอย่างสุขสมก่อนเขา เสือหาญใช้เวลาเสี้ยววิสุดท้ายที่ตัวเองกำลังจะหลั่งออกมายกตัวหวานใจขึ้นให้แก่นกายเขาหลุดออกก่อนจะจับมันชักรูดด้วยตัวเองอยู่ไม่นานก็ถึงจุดสุดยอดไปด้วยอีกคน
แขนข้างหนึ่งยังคงตะคองกอดอีกคนไว้แน่น สองคนพากันหอบหายใจถี่ด้วยความเหนื่อยอ่อน สักพักหวานใจก็ดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง เสือหาญใช้แขนสองข้างยันตัวเองขึ้นมามอง ดูอาการของคนตรงหน้าแล้วฤทธิ์ยาน่าจะยังไม่หมด
“เอ็งอยากต่อไหม?”
“ดะ ได้หรอ?”
“ได้สิ ได้อีกหลายรอบเลย”
เขาพลิกตัวให้หวานใจนอนลง มองสบดวงตาหยาดเยิ้มแล้วกดจูบที่ริมฝีปากบางแต่ได้รุกล้ำ ฟังจากเสียงฝนที่ตกหนักขนาดนี้ ดูท่าคืนนี้ก็คงต้องอยู่ที่นี่ด้วยกันทั้งคืน
“งั้นข้าจะเอาเอ็งจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์เลย”
“อ๊ะ อื้อ เสือหาญ อ่า”
หลังจากนั้นเสียงครางหวานทั้งเรียกชื่อเสือหาญก็ยังดังอยู่ตลอดคืน โชคดีที่ฝนก็เป็นใจไม่ยอมหยุดตกเลยแม้แต่น้อย ดูท่าเจ้าป่าเจ้าเขาจะไม่ได้โกรธอะไรที่เขาสองคนร่วมรักกันอย่างมีความสุขขนาดนี้
เสียงนกร้องคลอไปกับเสียงลมทั้งแสงแดดแผ่กระจายไปทั่วป่า เสือหาญใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วนั่งหันหลังอยู่รอให้อีกคนใส่เสื้อผ้าเสร็จ แม้เมื่อคืนจะเห็นกันมาแล้วทั้งตัว แต่เช้ามาหวานใจกับให้เขาหันหลังตอนที่เธอจะใส่เสื้อผ้า มันไม่ทันแล้วหรือเปล่า เขาตราตรึงทุกส่วนของร่างกายเธอและจดจำมันไว้ในหัวทั้งหมดแล้ว
“ไม่เจ็บใช่ไหม?”
“ถะ ถามอะไรเนี่ย!?”
หวานใจถลึงตาใส่ทั้งทำหน้าไม่พอใจ แต่เสือหาญก็แค่ขำในลำคอ ตอนทำเรื่องอย่างว่ากันเมื่อคืนยังครางเรียกชื่อเขาแล้วขอให้เขาทำอีกตลอดคืน ทีตอนนี้ทำมาเป็นเขินอาย
“เห็นโดนเอาครั้งแรกก็เลยถามดู”
“คุณก็ครั้งแรกเหมือนกันนั่นแหละ!”
“แล้วเสียวไหมละ?”
“อะ ไอบ้า!!!”
หวานใจพูดแค่นั้นแล้วรีบวิ่งออกไปจากกระท่อม เสือหาญมองตามแล้วหัวเราะ มองคาบน้ำรักที่ยังคงเลอะแค่ไม้แล้วก็ได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ พึ่งรู้ว่าการเอากันทำให้สบายตัวขนาดนี้เลย หวังว่าจะมีครั้งหน้านะนังตัวดี..
เสือหาญอุ้มคนที่แทบจะไม่มีสติมาถึงกระท่อมอีกมุมหนึ่งในป่า กระท่อมนี้มิดชิดมากพอที่จะไม่มีใครมองเห็น เขาวางหวานใจลงบนแค่ไม้ เตรียมจะขยับตัวออกห่างแต่เธอก็รั้งคอเขาเอาไว้ซะก่อน เสือหาญล้มลงทั้งมือค้ำยันกับแค่ไม้เอาไว้หวานใจที่นอนดิ้นเร่าทั้งเสียงแหบพร่าที่เอาแต่เอ่ยร้องเรียกเขาทำเอาเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ แขนเรียวสองข้างยกขึ้นคล้องคอเขาแล้วรั้งเขาเข้าไปจูบอย่างไม่ได้ตั้งตัว เสือหาญพยายามดันตัวออกในตอนแรก แต่จูบนี้ก็หวานเหลือเกินมือหนาประคองใบหน้าอีกคนเอาไว้แล้วบดจูบตอบกลับไป ตอนนี้มันยากสำหรับเขาที่จะหักห้ามใจ ทำไมถึงรู้สึกเหมือนหวานใจมีอิทธิพลต่อความอยากของเขามากขนาดนี้เลย“ไม่ไหวแล้ว” เสียงสั่นเครือของหวานใจกลับทำให้เขารู้สึกถึงความเย้ายวนมากกว่าเก่า มือเล็กที่จับหน้าเขาเอาไว้ยิ่งเพิ่มสัมผัสให้ต้องการมากขึ้นไปอีกเสือหาญก้มลงกดจูบริมฝีปากคนร้องขอ ลิ้นร้อนแทรกผ่านเกี่ยวกระหวัดอย่างลุ่มหลง ก่อนเขาจะผละออกมาแล้วหายใจหอบถี่ มองดูคนที่ยังคงยั่วยวนกันไม่หยุด“ข้าจะถามเอ็งอีกครั้ง เอ็งแน่ใจนะ?” หวานใจไม่พูดอะไร แต่ใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามอกแกร่ง ทันทีที่นิ้วเรียวลากผ่านหน้าท้องเขาก็ขนลุกซู่ มือเ
"ยายนวลไหวไหมจ๊ะ?" หวานใจกับเสือหาญเดินตามมาก็ได้ยินเสียงเพ้งถามยายนวลขึ้นมาพอดี มองดูถึงได้เห็นว่าหญิงสูงวัยกำลังนั่งพิงต้นไม้ใหญ่อยู่ ท่าทางเหมือนจะเป็นลมหน้ามืดลงไป เสือหาญกำลังจะเดินเข้าหาแต่หวานใจกลับเร็วกว่า อีกคนเดินไปนั่งลงใกล้ยายนวลก่อนเขา"หนูว่ากับดีไหมคะ? ยายน่าจะไม่ไหว""แต่ข้ายังต้องหาสมุนไพรอีกหลายอย่าง""เสือหาญแล้วจะทำยังไงดี?" ทำท่าครุ่นคิดอยู่พักก็พอจะนึกวิธีออก เสือหาญเลือกจะบอกให้หวานใจพายายนวลกลับก่อน เหลือแค่เขากับเพ้งอู่หาสมุนไพรให้ต่อ แต่พอจบประโยคยายนวลก็พูดขัดขึ้นมา"นังหนูหวานใจตัวเล็กแค่นี้จะพาข้ากลับยังไง ให้ไอเพ้งพาข้ากลับ ส่วนเอ็งกับนังหนูช่วยกันหาสมุนไพรแล้วกัน""เอ่อคือว่าหนูพายายกลับได้นะคะ ถึงหนูจะตัวเล็กแต่แข็งแรงมาก" หวานใจยกแขนเรียวเล็กขึ้นมาแล้วทำหน้ามั่นใจ"ทำไม? กลัวไม่กล้าอยู่กับข้าหรือไง"ดวงตากลมตวัดไปมองคนที่พูดจาดูถูกกันเมื่อครู่ คิ้วหนาที่ยักขึ้นราวกับตั้งใจกวนกันนั่นแสนน่าหงุดหงิด แบบนี้หวานใจจะไปยอมได้ยังไง สุดท้ายก็ตกปากรับคำที่จะอยู่หาสมุนไพรต่อกับเสือหาญเอง ขาเรียวก้าวเดินตามคนที่ไม่ยอมรอกันแล้วถอนหายใจ พยายามเอ่ยบอกเขาเท่าไหร่ก็ไม
"ยายนวลไหวไหมจ๊ะ?" หวานใจกับเสือหาญเดินตามมาก็ได้ยินเสียงเพ้งถามยายนวลขึ้นมาพอดี มองดูถึงได้เห็นว่าหญิงสูงวัยกำลังนั่งพิงต้นไม้ใหญ่อยู่ ท่าทางเหมือนจะเป็นลมหน้ามืดลงไป เสือหาญกำลังจะเดินเข้าหาแต่หวานใจกลับเร็วกว่า อีกคนเดินไปนั่งลงใกล้ยายนวลก่อนเขา"หนูว่ากับดีไหมคะ? ยายน่าจะไม่ไหว""แต่ข้ายังต้องหาสมุนไพรอีกหลายอย่าง""เสือหาญแล้วจะทำยังไงดี?" ทำท่าครุ่นคิดอยู่พักก็พอจะนึกวิธีออก เสือหาญเลือกจะบอกให้หวานใจพายายนวลกลับก่อน เหลือแค่เขากับเพ้งอู่หาสมุนไพรให้ต่อ แต่พอจบประโยคยายนวลก็พูดขัดขึ้นมา"นังหนูหวานใจตัวเล็กแค่นี้จะพาข้ากลับยังไง ให้ไอเพ้งพาข้ากลับ ส่วนเอ็งกับนังหนูช่วยกันหาสมุนไพรแล้วกัน""เอ่อคือว่าหนูพายายกลับได้นะคะ ถึงหนูจะตัวเล็กแต่แข็งแรงมาก" หวานใจยกแขนเรียวเล็กขึ้นมาแล้วทำหน้ามั่นใจ"ทำไม? กลัวไม่กล้าอยู่กับข้าหรือไง"ดวงตากลมตวัดไปมองคนที่พูดจาดูถูกกันเมื่อครู่ คิ้วหนาที่ยักขึ้นราวกับตั้งใจกวนกันนั่นแสนน่าหงุดหงิด แบบนี้หวานใจจะไปยอมได้ยังไง สุดท้ายก็ตกปากรับคำที่จะอยู่หาสมุนไพรต่อกับเสือหาญเอง ขาเรียวก้าวเดินตามคนที่ไม่ยอมรอกันแล้วถอนหายใจ พยายามเอ่ยบอกเขาเท่าไหร่ก็ไม
"ข้าเคยบอกไปแล้วว่าผู้หญิงคนนี้มันเป็นตัวกาลกิณี ฤกษ์แต่งไม่มีหรอก!"ยายนวลมองแม่หมอที่พูดจบแล้วหันไปยิ้มกับกะทิอย่างมีเลศนัย สองแม่ลูกนี่อยากจะจับหลานชายให้อยู่หมัดทำไมยายนวลจะไม่รู้ ไอเรื่องตัวกาลกิณีกับฤกษ์ยามที่หาไม่ได้ก็คงตั้งใจพูดขึ้นมาก็เท่านั้น "ดีเลยค่ะ ไม่มีฤกษ์ งั้นไม่ต้องแต่งหรอกนะคะ" แทนที่หวานใจจะเสียใจแต่กลับยิ้มร่าจนเสือหาญกลายเป็นคนหงุดหงิดกับรอยยิ้มนั้นซะเอง การไม่ได้แต่งกับผู้ชายอย่างเขาหวานใจควรจะต้องเสียใจถึงจะถูก แต่ไอท่าทางโล่งอกโล่งใจแล้วยังหันไปยิ้มกับเสือมิ่งนี่มัน อยากจับมาหักคอเสียจริง"ไม่ได้ ยังไงก็ต้องแต่ง ถึงแม่หมอจะไม่มีฤกษ์ก็ไม่เป็นไร แต่ข้ามี"หวานใจหันไปมองเสือหาญแล้วอ้าปากค้าง อุตส่าห์ดีใจแต่ยิ้มได้ไม่ถึงสองนาทีก็ต้องกลับมากลุ้มอีกแล้ว"ในเมื่อเป็นอย่างนี้ก็เอาฤกษ์สะดวก วันอาทิตย์หน้าเลยเป็นยังไง""อะไรนะ!?"เสือหาญอุทานลั่นกำลังจะเอ่ยปากคัดค้านแต่ยายนวลยกมือปามเอาไว้ ก็อย่างที่บอกยายนวลอยู่เหนือเสือหาญทุกสิ่ง ไม่เคยมีสักเรื่องที่ยายนวลต้องการแล้วเสือหาญจะขัดใจ สุดท้ายก็เลยได้แต่เดินหนีออกไปจากตรงนี้ก่อนที่จะหัวเสียมากกว่าเก่ากะทิลุขึ้นมองตามเสือ
เสือหาญอุ้มคนเมาขึ้นมาชั้นบนของบ้าน เห็นห้องยายนวลถูกล็อกกุญแจไว้จากข้างนอกก็ได้แต่ถอนหายใจ ก้มมองคนที่เมาหลับไปอยู่ในอ้อมแขนเขา ตัวเสือหาญเองก็มีอาการมึนเมาอยู่บ้างแต่พอเห็นคนที่เมากว่าก็สร่างขึ้นมาเสียดื้อๆ เดินพาหวานใจเข้าไปในห้องนอนตัวเองอย่างห้ามไม่ได้ ที่นอนที่ไม่เคยมีใครได้ย่างกายขึ้นไปแต่บัดนี้มีกายเล็กของหวานใจนอนอยู่บนนั้นถึงจะแสดงสีหน้าไม่อยากจะดูแลแต่มือก็ยังจัดแจงท่าให้หวานใจได้นอนสบายแถมยังดึงผ้าห่มขึ้นคลุมให้อย่างดี กำลังลุกลงจากเตียงตั้งใจจะอาบน้ำอาบท่าแล้วพาตัวเองไปนอนพื้นชั่วคราวสักคืนแต่ถูกหวานใจดึงรั้งแขนเอาไว้จนล้มลงไปบนที่นอน"นังหวานใจ เอ็งปล่อยข้า!"เสือหาญเหวขึ้นมาตอนที่แขนถูกดึงไปเป็นหมอนหนุน แล้วขาเรียวยกขึ้นมาก่ายพาดบนตัวเขา แต่เพราะเสียงงอแงราวเด็กน้อยถูกรบกวนตอนนอนนั่นทำเอาเสือหาญหยุดนิ่ง ได้แต่นอนแข็งทื่อเป็นหมอนหนุนกับหมอนข้างให้ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ ในตอนที่พยายามขยับตัวทีไรเสียงงอแงก็ดังขึ้นทุกทีเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้กลัวว่าจะรบกวนการนอนของอีกคนเข้า"เอ็งนี่นะ เอาแต่ใจจริง"ราวกับหวานใจได้ยินที่เขาพูดแล้วก็ขยับเข้ามาแนบชิด
"เดินให้มันเร็วๆหน่อย"หวานใจเดินหอบของพะรุงพะรังถอนหายใจใส่คนที่เดินนำหน้าตัวเปล่าแล้วออกคำสั่งไม่หยุด ก้าวเดินตามเขามาตั้งแต่หน้าบ้านกว่าจะไปถึงธารน้ำตกคงหมดแรงก่อนพอดี ดูก็รู้ว่าตั้งใจแกล้งกัน เอาไว้จะหาทางเอาคืนแน่"คุณหวานใจหนักไหมจ๊ะ มาเพ้งช่วย"เผยรอยยิ้มออกมาในตอนที่ได้ยินคำนั้นจากขึ้นที่เดินมาเจอ กำลังจะส่งของให้เพ้งช่วยถือไปแต่เสียงเข้มของเสือหาญหยุดทุกอย่างไว้ ก่อนเพ้งจะเดินถอยหลังเพราะไม่กล้าขัดคำสั่งของเสือหาญที่ไม่ให้เข้ามาช่วยเธอหวานใจแบกของหนักเดินต่อไปทั้งใบหน้ามุ่ย กว่าจะมาถึงธารน้ำตกที่เป็นจุดหมายก็หอบหนักจนแทบหายใจไม่ทัน เป็นเสือมิ่งที่วิ่งเข้ามาช่วยรับไปโดยที่ไม่สนใจสายตาของเสือหาญที่มองอยู่"เสือมิ่งแผลหายแล้วหรอคะ? ฉันขอโทษนะคะที่ทำให้เดือดร้อน""ข้าดีขึ้นแล้ว เอ็งไม่ต้องขอโทษหรอก ยังไงข้าก็ต้องช่วยเอ็ง"เสือมิ่งยิ้มมาให้ทั้งที่ยังถือของหนักอยู่ในอ้อมแขนโดยไม่แสดงอาการหนักเลยสักนิด สองคนยืนยิ้มให้กันไม่ได้พูดอะไรแต่กลับดูน่ารำคาญสำหรับเสือหาญ จนเขาต้องเดินผ่ากลางคนที่จ้องมองกันอยู่ นี่ถ้าเป็นปลากัดคงท้องไปแล้ว "เจ็บนะเนี่ย เดินชนมาได้"กำปั้นเล็กยกขึ้นทำท่าจะช