LOGINShare
บทที่ 4. ตอนที่ 1. กุ้ยอ้ายป๋อเฉิง
Last Updated:
2025-10-18 21:47:08หลังจากหายป่วย เกาฟางเฟยมุ่งหน้าเคลียร์งาน กับทางทีมงานภาพยนตร์ก่อนเป็นสิ่งแรก เธอซักซ้อมคิวจนคล่อง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันถ่ายจริง ซึ่งฟางเฟยต้องเดินทางไปที่เซี่ยงไฮ้ เพราะทีมงานต้องการใช้สถานที่ในเหิ้งเตี้ยนเป็นที่ถ่ายทำ เพื่อน ๆ ที่ร่วมงานกับเธอดูตื่นเต้นกันมาก เพราะเหิ้งเตี้ยนถือได้ว่าเป็นโรงถ่ายขนาดใหญ่ แต่ฟางเฟยกลับไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร เพราะในใจเธอ คิดถึงแต่สิ่งที่ต้องไปทำกับท่านเทพซื่อเว่ยต้าตี้มากกว่า ทุกครั้งที่มีการซ้อม ฟางเฟยจะรวบผมแล้วปักปิ่นของซื่อเว่ยต้าตี้ทุกครั้ง และพกคันฉ่องติดตัวตลอดเวลา ไม่รู้เวลาไหนจะต้องเดินทางอีก ไม่รู้สัญญาณเตือนจะเป็นแบบไหน ครั้งที่แล้วอาจเพราะเธออ่อนแอเพราะป่วยไข้ ทำให้ทุกอย่างเหมือนภาพฝัน แต่ปิ่นของซื่อเว่ยต้าตี้เหมือนยืนยันว่าการพบกันของหญิงสาวและเขาคือความจริง ไม่ใช่แค่ความฝัน และฟางเฟยก็ดูจะเชื่อแบบนั้นจริง ๆ เธอข้ามเวลาได้
“เกาฟางเฟย ถ้าคุณซ้อมเสร็จแล้ว ไปพบผมที่ห้องประชุมหน่อยนะ”
ผู้กำกับเจียอีเดินเข้ามาในห้องซ้อม เขาเข้ามากระซิบบอกเธอ แล้วเดินออกไป แต่ทุกอย่างก็ไม่พ้นสายตาของบรรดาเพื่อนร่วมงาน
“มีอะไรรึเปล่าฟางเฟย”
หนึ่งในเพื่อนร่วมงานถามขึ้น ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
“ไม่มีอะไรหรอก เขาเรียกฉันคนเดียว อาจจะตำหนิที่ฉันหยุดซ้อมไปหลายวัน ไม่มีอะไรหรอกอย่าคิดมากเลย พวกเธอมีอะไรจะนัดหมายกันอีกไหม ถ้าไม่มีฉันต้องขอตัวก่อน”
“ก็ไม่มีนะ พวกเธอมีอะไรไหม” ทุกคนส่ายหน้า “เธอก็ทำให้ดีแล้วกัน เป็นเซ็นเตอร์ด้วยพลาดขึ้นมา พวกเราก็ต้องเริ่มใหม่อีกเสียเวลา” ซูมี่ทำเป็นพูดดีแต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการดูถูก
“แล้วที่ผ่านมาฉันทำให้พวกเธอต้องเสียเวลารึเปล่า เธอเองซะอีกซ้อมบ่อย ๆ หน่อยนะ โอเคไม่มีอะไรกันแล้ว อีก 3 วันเจอกันที่เหิ้งเตี้ยน”
“เธอไม่ไปกับทีมงานพร้อมพวกเราเหรอ”
“ไม่ล่ะ พี่จางจิ้งจะไปด้วย ฉันคงไปแยกกับพวกเธอ”
“ว้าว…นายน้อยไปด้วย แบบนี้ฉันค่อยมีแรงทำงานหน่อย” สาว ๆ ทำท่าทางดี๊ด๊า เมื่อฟางเฟยออกชื่อพี่ชายขึ้นมา
ฟางเฟยเคาะประตูแล้วเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องนอกจากผู้กำกับหวังเจียอี และยังมีผู้ชายอีก 2 คน นั่งรออยู่ด้วย
“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนกับเจียอี เชิญนั่งก่อนครับ” หญิงสาวนั่งลงตามคำเชิญของชายแปลกหน้า
“คือผมแนะนำพวกเขาไปว่า คุณมีคุณสมบัติตามที่เขาต้องการ พอดีพวกเขากำลังมีโปรเจคงานถ่ายแบบ เกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรม สำหรับการท่องเที่ยว ผมเลยเรียกฟางเฟยลองมาคุยรายละเอียดดู ต้องขอโทษด้วยนะที่ผมไม่ได้ปรึกษาคุณก่อน พอดีผมมองว่ามันเป็นโอกาสที่ดีสำหรับคุณ ไหน ๆ เราก็ใช้กองถ่ายเหิ้งเตี้ยนอยู่แล้ว พวกเขาก็เลยจะอาศัยทีมงานของผม เข้าไปถ่ายแบบที่นั่นด้วยเลย จากกำหนดที่คิวงานของคุณมี 3 วัน อาจต้องเผื่อเวลาออกไปอีก หวังว่าคงไม่ติดอะไรใช่ไหม”
“ผู้กำกับคิดแทนฉันขนาดนี้แล้ว ยังเหลืออะไรให้ติดได้เหรอคะ”
“ว้าว...ดีมากเลย ผมสองคนต้องขอบคุณ คุณเกาฟางเฟยมากครับที่รับเป็นนางแบบให้เรา”
“เอ่อ…แต่เดี๋ยวก่อนค่ะ ฉันเป็นคนไทยนะคะ ไม่ใช่ผู้หญิงจีน มันจะไม่มีผลกระทบกับงานคุณใช่ไหม คุณน่าจะดูประวัติฉันกันก่อนแล้ว”
“คุณเป็นคุณหนูตระกูลเกา ต่อให้เกิดในเมืองไทย ก็ไม่ใช่ปัญหานี่ครับ เพราะบรรพบุรุษของคุณก็คือคนที่นี่ ดีซะอีกจะได้ประกาศให้รู้กันไป ว่าตระกูลเกาที่ยิ่งใหญ่นอกจากเพลงดาบที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ ยังมีไข่มุกเม็ดงามที่ยังไม่มีใครรู้อีก”
ทีมงานถ่ายแบบเพื่อนผู้กำกับเจียอี แสดงท่าทีดีอกดีใจกันใหญ่ แต่ภายในใจฟางเฟยได้แต่ภาวนา ซื่อเว่ยต้าตี้ ท่านอย่าเพิ่งเรียกฉันในช่วงนี้นะ อย่างไงก็ขอให้งานฉันผ่านไปก่อน
Latest chapter
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 67. ตอนที่ 4. ลูกดอกอาบยาพิษ
“ถ้าสหายท่านไม่ยอมให้นางแสดง ข้าจะไปหาใครมาทำหน้าที่ตรงนี้ได้ ตายแน่ ๆ ครั้งนี้ข้าตายแน่”“อันใดของท่าน งานอะไรสำคัญนักรึ ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าในวังจะมีงานอันใด ถ้าจัดเลี้ยงเล็กน้อยในตำหนัก ท่านก็ไม่น่ากระวนกระวายเช่นนี้ นางรำในสำนักท่านมากมาย จะหามาแทนนางผู้ก่อปัญหาไม่ได้เชียวรึ”“เรามีนางรำมากมายก็จริง แต่ข้าเฝ้าทดสอบพวกนางมาหลายวัน ก็หาคนแสดงไม่ได้ เมื่อครู่แม่นางทั้งสองเข้ามาขอทดสอบ แม่นางน้อยผู้นั้นทำได้ ทำได้ดีด้วย องค์ชายท่านช่วยเกลี้ยกล่อมสหายรูปงาม ให้อนุญาตแม่นางน้อยผู้นั้นทำการแสดงให้ข้าเถอะนะ”“ท่านซื่อเว่ยเป็นคู่หมั้นของนาง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขา ท่านใช้คนนอกทำการแสดงก็ผิด คนของตนทำผิดปกปิดก็ผิด ลี่กัน เช่นนี้หากมีผู้อื่นรู้เข้าข้าจะช่วยเจ้าได้อย่างไรกัน”ท่านอาจารย์ลี่กัน ได้แต่นั่งถอนหายใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด กับการแก้ปัญหาที่จวนตัวเทพเจ้าดวงดาวดึงเกาฟางเฟยมาจนพ้นสายตาผู้คน เทพเจ้าหนุ่มมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยความไม่สบอารมณ์ “ว่ามาเจ้าเด็กดื้อ นี่เจ้าทำอะไรฟางเฟย ข้าตั้งใจพาเจ้ามาสังเกตการณ์โจวซานป๋อ เพื่อกลับไปวางแผน เพื่อดึงเขาออกจากห้วงฝัน แต่เวลานี้เร
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 67. ตอนที่ 3. ลูกดอกอาบยาพิษ
“มีอันใดเฟิ่งหวาง”“มีเรื่องน่าสนุกที่นั่น ตอนนี้”ฟางเฟย เข้าไปกระซิบกับซื่อเว่ยต้าตี้ เทพเจ้าหนุ่มมีสีหน้าไม่อนุญาต แต่มีหรือจะห้ามเจ้าเด็กดื้อได้ ฟางเฟยยิ้มให้เขา แล้วคว้ามือเฟิ่งหวางวิ่งออกไปจากโรงปั้น“นั่นนางจะไปที่ใดกัน”“ไปสำนักนาฏศิลป์” ซื่อเว่ยต้าตี้ตอบด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นักโจวซานป๋อเห็นเช่นนั้นก็หัวเราะออกมา “ท่านกับนางดูแล้วเหมือนอายุห่างกันไม่น้อยหากข้าไม่เห็นหน้าท่าน”“หมายความว่าเช่นไร” “ท่านดูเป็นผู้ใหญ่ สุขุมและอบอุ่น แต่นางดูซุกซนดื้อรั้นแม้บางครั้งจะดูดุ แต่คงเพราะเป็นหญิงที่มักจะมีหลากหลายอารมณ์”“แต่โดยรวมนางก็น่ารักสำหรับข้า” ซื่อเว่ยต้าตี้ตอบพร้อมรอยยิ้มและแววตาชวนฝัน“ถ้าข้าได้นางเป็นคู่ครอง ข้าคงมีความสุขเช่นท่าน”“อย่าแม้แต่คิดโจวซานป๋อ ข้าหวงนางดั่งชีวิตข้าเอง”“เข้าใจแล้ว” โจวซานป๋อได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหน้าให้กับท่าทางหึงหวงอย่างออกนอกหน้าของซื่อเว่ยต้าตี้ ชายหนุ่มเตรียมอุปกรณ์ทำงานใส่ลงตะกร้า แล้วยื่นส่งให้คนงานเอาไปเตรียมจัดขึ้นรถม้า “แม่นางฟางเฟยกับแม่นางเฟิ่งหวางไปนานเกินไปแล้วนะ ท่านซื่อเว่ยเราไปดูนางกันหน่อยดีไหม”“ข้าก็รอท่านอยู่นี่ไง ไปกันเถอะข้าเ
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 67. ตอนที่ 2. ลูกดอกอาบยาพิษ
“สร้างฝนก็หน้าที่ท่าน เกี่ยวอะไรกับข้า”“เกี่ยวสิ เจ้านี่แหล่ะเป็นส่วนประกอบสำคัญของข้า เพราะเจ้าเกาฟางเฟย สตรีเพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้ข้ารู้สึกปลดปล่อย” เทพเจ้ามังกรขาวเกร็ดมุกไม่รอช้า รีบบรรเลงบทรักอันเร้าร้อนกับหญิงสาวที่เขาเฝ้ารักเฝ้าดูแลเป็นตามกำหนด ข่ายมนต์เรียกฝนของเจ้ามังกรก็สำแดงเดช ฟ้าครึ้มมืดดำในกลางดึก เสียงฟ้าร้องสนั่นหวั่นไหวก่อนที่สายฝนจะโปรยปรายลงมาไม่ขาดสายติดต่อกันเป็นเวลานาน จนระดับน้ำขึ้นสูง เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวแผ่นดินเคลื่อนย้ายตนเอง ใต้แอ่งลำธารเกิดการยุบตัวจนเป็นแอ่งน้ำกว้างใหญ่ สายน้ำเชี่ยวกราดมาหยุดหมุนวนอยู่ในแอ่งน้ำใหม่ จนล้นเอ่อถึงไหลต่อไปตามสายธาร ฉือเกาเทารีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้าจวนสกุลโจวแต่เช้า “คุณชายรอดหรือไม่ ท่านฟื้นหรือยัง”“ฟื้นแล้วเจ้าค่ะ คุณชายซื่อเว่ยดูแลทั้งคืน”“คุณชายรูปงามผู้นั้นนะรึ วิเศษจริง ข้ารอฟังข่าวอยู่ที่หมู่บ้านทุ่งนาไม่มีผู้ใดไปส่งข่าวต่อข้าเลย อ๋อไปไม่ซินะ ก็ถนนมันขาด”“เอ๊ะอะอันใดแต่เช้า” โจวซานป๋อเดินออกมาโดยมีเซิงฉีพยุงเดินออกมาจากด้านใน แม้จะอาการดีขึ้นแล้ว แต่สีหน้ายังคงซีดเซียว บาดแผลที่หัวไหล่ดูหนักหนาเอาการถึงกับแขน
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 67. ตอนที่ 1. ลูกดอกอาบยาพิษ
ซื่อเว่ยต้าตี้ยืนดูความรักของมารดาที่มีต่อบุตรของตน สะท้อนไปถึงตนเอง หากท่านแม่รู้ว่าข้าถูกรังแก นางคงเสียใจไม่ต่างกับมารดาของโจวซานป๋อในตอนนี้เลย แต่จะไม่มีวันที่เขาจะต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้เป็นอันขาด ยิ่งเวลานี้เขามีหญิงสาวที่เฝ้ารักมาอยู่เคียงข้าง ยิ่งไม่มีวันที่จะยอมให้ตัวเองตกเป็นฝ่ายถูกกระทำแน่นอน “ทูลพระสนม ขอให้ข้าได้ลองรักษาคุณชายโจวได้หรือไม่”“ท่านทำได้รึ ท่านมีความรู้ด้านการแพทย์ด้วยรึคุณชายซื่อเว่ย”“ข้าพอมีความรู้อยู่บ้าง จึงอยากลองดู หากท่านจะอนุญาต”“ได้ ๆ เวลานี้ข้ามีแต่อธิษฐานต่อฟ้าดิน ให้มีผู้วิเศษช่วยลูกข้าให้ปลอดภัย หากท่านช่วยได้ก็ถือว่าสวรรค์เมตตาข้ากับลูกแล้ว”เทพเจ้าดวงดาวเข้าไปในห้องของโจวซานป๋อ และขอให้ทุกคนออกไปรออยู่ด้านนอก ห้ามเข้ามาจนกว่าเขาจะอนุญาต เวลาผ่านไปเนินนาน ก็ยังไร้วีแววว่าเขาจะออกมา ฟางเฟยกับเฟิ่งหวางจึงตัดสินใจพาพระสนมกลับไปนอนพักผ่อน หากซื่ิอเว่ยต้าตี้ออกมาเมื่อใด ก็ค่อยให้สาวใช้ไปตาม “ท่านฟางเฟยไปนอนเถอะ คืนนี้ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนนางเอง”“ข้าตั้งใจจะกลับไปรอท่านซื่อเว่ยต้าตี้”เฟิ่งหวางยิ้มให้หญิงสาว แล้วกระซิบข้างหูเธอเบา ๆ “อย่าห่วงไปเลย
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 66. ตอนที่ 4. เทพมังกรประทานฝน
ซื่อเว่ยต้าตี้เห็นสองสาวกระซิบกัน จนฟางเฟยมีหน้าตาเคร่งเครียดขึ้นมา “ข้ากับฟางเฟย เราหมั้นหมายกันมาตั้งแต่นางแรกเกิด ตัวข้าเองก็ติดตามนางไปทุกหนแห่ง ที่ข้ายังไม่แต่งนางเป็นภรรยา เพราะรู้ดีว่านางยังอย่างเรียนรู้ชีวิต และเรียนรู้ใจของข้า”“คุณชายซื่อเว่ย ช่างรักนางนัก น่าอิจฉาเสียจริง” เหล่าช่างหลวงต่างพูดชื่นชมเมื่อได้ยินเหตุผลจากชายหนุ่มคุณชายโจวเมื่อได้ยินแบบนั้นก็มีสีหน้าสลดลงเล็กน้อย แต่ก็สามารถปรับอารมณ์ให้เป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว “เอาละหากพวกเจ้าอิ่มแล้ว พวกเราก็ลงมือต่อเถอะ เดี๋ยวแบ่งคนออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งเร่งงานเตาเผา ส่วนอีกกลุ่มจัดตั้งโต๊ะอุปกรณ์แล้วลงมือขึ้นท่อได้เลย”เห็นโจวซานป๋อสั่งงานคนของตนและแยกตัวออกไปทำงาน ซื่อเว่ยต้าตี้จึงหันมาทางหญิงสาวทั้งสอง “ฟางเฟย ข้าจะไปดูลำน้ำด้านล่าง เจ้าไปกับข้านะ ส่วนเจ้าเฟิ่งหวางอยู่ช่วยคุณชายโจวที่นี่ ระวังคนขององค์ชายรองให้ดี ข้าไม่ไว้ใจ”“เจ้าค่ะท่านเทพ”“อย่าเรียกข้าเช่นนี้”“ได้คุณชาย ข้าจะอยู่จัดการด้านนี้เอง”เทพเจ้ามังกรขาวเกร็ดมุกยืนบนโขนหินใหญ่ มองดูสายน้ำที่เชี่ยวกราดด้านล่าง จากต้นน้ำจนสุดสายตาของปลายน้ำ ที่ลัดเลาะหายไป
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 66. ตอนที่ 3. เทพมังกรประทานฝน
“ข้าคงมิอาจให้ท่านช่วย ด้วยท่านเป็นแขกของข้า แต่หากท่านจะไปด้วยข้าก็ยินดี ข้าจะกลับไปควบคุมแรงงานกู้ระบบส่งน้ำที่เสียหายเมื่อคืน”ภาพหมู่บ้านทุ่งนาในส่วนด้านบนก็ดูปกติดี แต่ที่สังเกตเห็นได้ชัดเจน คือบริเวณริมลำธารทั้งสองฝั่งน้ำน่าจะขึ้นสูงและหลากลงเขามาด้วยความเร็ว ดูจากคราบโคลนดินแดงที่พัดจนต้นไม้ใบหญ้าริมลำธารลู่ล้มไปตามกระแสน้ำ ชาวบ้านและทหารแรงงานที่ถูกจัดส่งให้มาอยู่ในส่วนนี้ ต่างช่วยกันกู้ท่อดินเผาและชิ้นส่วนรหัสวิดน้ำ ซึ่งทำจากไม้ได้รับความเสียหายจากการถูกน้ำพัดพา มาจัดประกอบซ่อมบำรุงกันใหม่ ฟางเฟยเกิดความกังวลขึ้น กับเหตุการณ์ที่เห็นตรงหน้า “ท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ทั้งหมดนี้เกิดจากท่านใช่หรือไม่”“เกิดจากข้าคืออะไร”“เฟิ่งหวางบอกข้า ว่าท่านเป็นสายเลือดมังกรสวรรค์ บิดาท่านคือเทพวายุเป็นมังกรแห่งสายลม แต่ท่านคือมังกรจากน้ำ เพราะท่านถือกำเนิดภายใต้มหาสมุทรแห่งทะเลอุดร มารดาท่านเป็นมารน้ำ ท่านจึงมีพลังแห่งน้ำ เหตุที่ฝนตกหนักเมื่อคืนย่อมเป็นเพราะพลังของท่าน”ซื่อเว่ยต้าตี้ได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะออกมาอย่างขบขัน “เจ้าไก่ห้าสีตัวนี้สักวันข้าจะเอามาย่างกิน มาอยู่สวรรค์ไม่นานรู้ดีไปเสียหมด
You may also like
ชีวิตบัดซบเพราะมาต่างโลก เลยสร้างปาร์ตี้ไปโค่นพระเจ้าซะเลย
หัตถ์อนันต์999 viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover3.1K viewsชะตารัก จอมมารไร้บัลลังก์
rasita_suin821 viewsพี่สาวครับ ไหนบอกว่าจะรับผิดชอบไง
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า1.0K viewsจิ้งจอกอ่อนหัดขององค์ชายจอมโหด
หลิวซินอี้780 viewsขังรักมังกรไร้ปีก
นางเฉื่อยเหมียวเหมียว634 viewsข้านี้แหละที่จะทำให้ตระกูลนี้ร่ำรวย
ยัยแม่มดแสนน่ารัก2.2K viewsเมื่อฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันอ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูสิ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า1.3K views
