ตอนที่ 43  เจ้าโกรธข้างั้นหรือ

นางสะบัดตัวหนีจากเขา บัดนี้นางหันหลังให้เขาแล้วและไม่พูดอะไรกับเขาอีก หย่าหลีจึงเป็นคนพูดขึ้นมาแทนนาง

“คุณชายโม่ ยานั่นพวกเราเป็นคนเอาไปใส่ให้พวกนางเอง แต่พิษนั่นมิได้รุนแรงถึงขนาดนี้ตามที่คุณหนูพูด ต้องมีคนรู้และมีคนไปกระตุ้นให้พิษแรงขึ้นพวกนางถึงได้เป็นเช่นนั้น”

“ที่สำคัญนะเจ้าคะองครักษ์โม่ ยาถอนพิษผกาสิบวารีนั่นเป็นยาถอนพิษหายาก ใช้ดอกไม้สมุนไพรที่ขึ้นเฉพาะต้นฤดูเหมันต์ ดอกที่บานเป็นดอกแรกของแต่ละชนิดและต้องบานก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น เกสรพวกมันมีฤทธิ์ช่วยแก้พิษได้หลายอย่าง กว่าจะปรุงยาถอนพิษนี้ขึ้นได้ไม่ง่ายเลย คุณหนูยอมมอบให้พวกนางไป เท่ากับว่ามอบสิ่งที่มีค่ามากให้”

โม่จางหยวนหันไปมองแผ่นหลังที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง เขาเข้าใจนางผิดไปแล้ว สิ่งที่นางมอบให้หลางเสี่ยวหงคือยาถอนพิษจริง ๆ แม้ว่านางจะเป็นคนเริ่มเรื่องนี้แต่ก็ไม่ใช่นางทั้งหมดที่ทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมา

“เย่หลิน…ข้าขอ…” / โม่จางหยวน

“หย่าหลี”

“เจ้าค่ะคุณหนู”

“ส่งคนของเราไปคอยตรวจดูที่เรือนหลังของสกุลหลาง เอาตัวอย่างน้ำที่พวกนางดื่มในจวนมา”

“เจ้าค่ะ”

“เย่หลิน ให้ข้า…” / โม่จางหยวน

“จี้ถง!!”

“เจ้าค่ะคุณหนู”

“เจ้ารีบให้