บทที่ 9 รักษาความลับ

หลี่เหว่ยรีบเหินกายลงมาจากต้นไม้ใหญ่อย่างรวดเร็ว เขามองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังเมื่อไม่เห็นใครอื่นนอกจากจางลู่หลิน ก็พรูลมหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ นี่มันเป็นความลับสุดยอดเขาจะให้ใครล่วงรู้ไม่ได้เป็นอันขาด

ชายหนุ่มหันมามองจางลู่หลินที่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าคราหนึ่ง เขาพุ่่งเข้าไปจับแขนของนางทั้งสองข้างก่อนจะเอ่ยอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

"ข้าขอเตือนให้เจ้าหุบปากเสีย หากว่าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไป ข้าจะตัดลิ้นเจ้าทิ้ง เจ้าจะต้องอยู่ไม่สู้ตายอย่างแน่นอน!"

จางลู่หลินส่งเสียงเหอะออกมาทันที

"ก่อนหน้านี้พ่อบ้านหม่ามาแจ้งว่ามีคนเอาแป้งมันมาเล่น ข้าก็ยังแปลกใจว่าใครกันที่มันเล่นพิลึกคนเช่นนี้ ผู้ใดจะรู้ว่ากลับไม่ใช่แป้งมัน แต่เป็น.."

นางยังเอ่ยไม่จบประโยคก็ชำเลืองมองหว่างขาของหลี่เหว่ยเสียก่อน หลี่เหว่ยรีบหุบขาและเอ่ยกับนางอย่างไม่พอใจ

"อย่ามายุ่งเรื่องของข้า ทีี่นี่คือจวนองค์ชายใหญ่ ต่อให้ข้าจะยืนชักบนต้นไม้ หรือว่าตีลังกาห้อยโหนชักขึ้นชักลงมันก็เรื่องของข้า นี่เป็นความลับระหว่างข้าและเจ้า จำเอาไว้ให้ดี"

"หากข้าไม่ช่วยท่านเก็บความลับนี้เล่า ท่านจะตีข้าหรือ เห้อ อย่างไรย่อมต้องมีค่าตอบแทนบ้างสิ"

เมื่อได้ยินจางลู่หลินเอ่ยอย่างนั้น หลี่เหว่ยก็หรี่ตามองสตรีตรงหน้าอย่างหวาดระแวง ไม่ใช่ว่านางอยากจะให้เขาเปลือยกายให้นางเชยชมหรอกนะ หลี่เหว่ยรีบยกมือขึ้นมาปิดแผงอกตนเองทันที จางลู่หลินที่เห็นก็อยากจะหัวเราะออกมาให้ดังๆ นี่เขากำลังคิดสิ่งใดกัน นางเพียงเย้าเล่นเท่านั้น

"ข้าเย้าท่านเล่น ไม่ได้ต้องการอันใดหรอก ต่อไปท่านไปทำในที่ลับตาคนเถิด อย่ามาทำเช่นนี้ หากใครมาพบเจอคงจะวุ่นวายขายหน้าน่าดู ข้าเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่อย่าทำบ่อยเลย มันจะติดมือเอาได้ ข้าจะไปนอนแล้ว เชิญท่านชักต่อไปเถอะ หากไม่วางใจ เช่นนั้นข้าจะอยู่ดูต้นทางให้ก็ได้"

หลี่เหว่ยที่เห็นว่าจางลู่หลินเอ่ยอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนก็รู้สึกสงสัยเหลือเกิน สตรีประหลาดนางนี้เคยคิดมากกับเรื่องใดบ้างหรือไม่!

เมื่อเห็นว่าเขาไม่เอ่ยตอบ นางก็คิดว่าเขาคงไม่ต้องการให้นางก้าวก่ายความสำราญของเขา จึงคิดจะหันหลังเดินกลับเรือน แต่หลี่เหว่ยกลับยื่นมือของตนมาดึงแขนของนางให้หันกลับไปหาเขา ก่อนจะลากตัวนางให้เดินตามเขาไป

"ท่านจะทำอันใดปล่อยข้านะ"

หลี่เหว่ยไม่ตอบ เขาลากนางเข้ามาที่เรือนของตน ก่อนจะไล่บ่าวไพร่ออกไปให้หมดและลงกลอนปิดประตูอย่างแน่นหนา จางลู่หลินมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ จนกระทั่งชายหนุ่มตรงหน้า ปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนโยนทิ้งลงไปกองกับพื้น นางก็แทบหยุดหายใจ

"หากเจ้าอยากขืนใจข้าก็ทำได้เลย ขอแค่แลกกับการที่เจ้าช่วยข้าปกปิดความลับ ข้าล้วนแลกได้ทุกสิ่ง เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ข้าต้องการเก็บเป็นความลับ แต่ข้าไม่ไว้ใจเจ้า จึงจะใช้ร่างกายของข้าเป็นค่าปิดปากเจ้าแทน ให้เจ้ากระทำชำเราข้าได้ตามใจชอบ แต่ข้าบอกเอาไว้ก่อนว่ามันจะไม่มีครั้งที่สามแน่นอน เจ้าอย่าได้ลำพองใจไป!"

จางลู่หลินถึงกับเอ่ยวาจาใดไม่ออก นี่มันเรื่องบ้าอันใดกัน 

นางรีบโบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน

"ท่านคิดมากเกินไปแล้ว ข้าไม่บอกผู้ใดหรอก"

"แต่ข้าไม่เชื่อเจ้า! เจ้ามันสตรีปากอย่างใจอย่าง ทำข้าซะ ทำข้าเดี๋ยวนี้!"

"ก็บอกว่าไม่ทำอย่างไรเล่า ท่านจะบ้าหรือ!"

"ขอร้องละลู่หลิน นี่คือเรื่องใหญ่ในชีิวิตข้าจริงๆ เจ้าทำเถอะ ขอแค่อย่างเดียวอย่าบอกผู้ใด และอย่าให้มีครั้งที่สาม"

"ท่านมันประสาท"

"หากเจ้าไม่ทำข้าจะฆ่าเจ้าเสียเพื่อปิดบังความลับนี้"

จางลู่หลินถึงกับเอ่ยวาจาใดไม่ออก เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอผู้ชายบ้าๆแบบนี้ มีอย่างที่ไหนใดกันมาบังคับให้ภรรยาปลุกปล้ำ หากนางไม่ยอมทำก็ขู่จะฆ่านาง

จางลู่หลินมองหลี่เหว่ยที่ตอนนี้เปลือยกายล่อนจ้อนอยู่เบื้องหน้า สายตาคู่งามมองไปที่ท่อนเอ็นลำมังกรของเขาที่กำลังขยายใหญ่คราหนึ่ง ก่อนจะลอบพึมพำในใจ

เอาเถิด หากต้องเลือกระหว่างความตายกับได้บุรุษ นางคิดถี่ถ้วนแล้ว 

ได้บุรุษดีกว่า!

เมื่อคิดได้เช่นนั้นนางก็ผลักเขาลงไปบนเตียงทันที ก่อนจะจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนออกจนหมด น่าประหลาดที่ยามเห็นเขาเปลือยกายเปล่าเปลือยนางกลับมีอารมณ์พุ่งพล่านถึงเพียงนี้ อาจเพราะเขารูปงาม สตรีทุกคนล้วนชอบบุรุษรูปงามไม่ใช่หรือ

ส่วนหลี่เหว่ยนั้นเขาพยายามหลับตาไม่มองนาง แต่สายตาเจ้ากรรมกับไม่เชื่อฟัง แอบชำเลืองมองคราหนึ่ง เมื่อเห็นว่าตอนนี้บนร่างนางไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิด เขาก็ใจเต้นแรง ท่อนล่างแข็งขึงชี้โด่อย่างไม่อาจหักห้าม

จางลู่หลินโน้มกายลงมากระซิบที่ข้างหูของเขาด้วยน้ำเสียงแหบกระเซ่า

"ข้าจะช่วยท่านปกปิดความลับเป็นอย่างดีเลยหลี่เหว่ย"

เอ่ยจบนางก็ยื่นใบหน้าเข้าไปหาเขา ก่อนจะทาบทับริมฝีปากบางสวยลงไปบนริมฝีปากหนาใหญ่ของเขาอย่างดูดดื่ม พร้อมกับสอดแทรกลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นชื้นแฉะของชายหนุ่มอย่างเอาแต่ใจ มือน้อยๆปัดป่ายไปตามเรือนกายกำหยำหนัดแน่นของหลี่เหว่ยอย่างซุกซน หน้าท้องของเขาแน่นมาก ยามได้สัมผัสอารมณ์ของนางก็ยิ่งพลุ่งพล่านเกินจะบรรยาย 

หญิงสาวแลบลิ้นลากเลียลงมาตามแผงอกของเขาอย่างๆช้าๆ แล้วจึงใช้ปลายลิ้นสากตวัดเลียเม็ดทับทิมบนแผงอกของเขาอย่างหยอกเย้า หลี่เหว่ยเม้มริมฝีปากแน่นพลางส่งเสียงครางทั้งที่ยังหลับตาอยู่่ คราแรกเขายังกำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนฝ่ามือสากมาลูบไล้ผิวพรรณขาวนวลเนียนของนางอย่างถือวิิสาะ สัมผัสผิวกายที่เนียนนุ่มราวกับหยกเนื้อดี มันทำให้อารมณ์ของเขากระเจิดกระเจิง

ต้องยอมเพื่อรักษาความลับ!

เขาบอกตนเองเช่นนี้ในใจเป็นร้อยเป็นพันครั้ง 

"ซี๊ด"

อยู่ๆร่างกายของหลี่เหว่ยก็เกร็งแน่น เมื่อจางลู่หลินครอบริมฝีปากกลืนกินท่อนเอ็นของเขาจนมิดด้าน นางขยับศีรษะขึ้นลงเป็นจังหวะถี่เร้า มือเรียวบางจับลำมังกรชักรูดขึ้นลงอย่างถี่ระรัวมากยิ่งขึ้น

"โอว สุดยอด!"

หลี่เหว่ยส่งเสียงครางไม่เป็นภาษา เขาไม่เคยคิดเลยว่าปากน้อยๆของสตรีจะทำให้เขามีความสุขได้ถึงขนาดนี้

จางลู่หลินรู้สึกว่าแก่นกายของหลี่เหว่ยทั้งใหญ่และยาวคับแน่นเต็มปากของนางไปหมดแต่นางก็ไม่ยอมถอย เร่งจังหวะอมรูดให้เร็วแรงมากยิ่งขึ้น หลี่เหว่ยส่งเสียงครางไม่ได้ศัพท์ จางลู่หลินค่อยๆไล้ปลายลิ้นแลบเลียตามลำโคนของเขาช้าๆ แล้วจึงดูดเม้มที่ปลายหัวหยักอย่างแรง หลี่เหว่ยจับศีรษะของนางกดเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเกร็งกระตุก น้ำรักพุ่งทะลักเข้าไปในโพลงปากของนาง น้ำรักสีขาวไหลเยิ้มออกมาตามมุมปากของหญิงสาว นางกลืนกินมันลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ

รสชาติดีจริงๆ!

หลี่เหว่ยหายใจเหนื่อยหอบ ยังไม่ทันที่เขาจะได้สูดลมหายใจให้เต็มปอด นางก็ขึ้นมานั่งคล่อมบนตัวเขาเสียแล้ว หญิงสาวใช้มือจับท่อนเนื้อท่อนเอ็นมาจ่อที่ปากถ้ำ ลำมังกรบดเบียดเข้าไปในรูสวาท นางค่อยๆขยับกายขึ้นลงอย่างช้าๆและกระแทกกระทั้นให้เร็วแรงมากยิ่งขึ้น ความใหญ่ของเขามันทำให้นางถึงกับซูดปากเพราะความคับแน่น แรกเริ่มยังติดขัดอยู่บ้าง แต่เมื่อน้ำรักเริ่มเอ่อล้น ก็ราบรื่นมากยิ่งขึ้น

"อื้อ"

"ซี๊ด"

จางลู่หลินขยับกายขึ้นลงราวกับหงส์เหิน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะลามก เตียงนอนส่งเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดตามแรงขยับของทั้งคู่

"ซี๊ด ลู่หลิน ข้าจะไม่ยอมให้มีครั้งที่สามแน่นอน อ๊า"

"อร๊าย ข้าจะเก็บความลับให้ท่านอย่างดี อื้อ"

"โอว เจ้าไม่มีวันได้ใจ้ข้า!"

"ได้ตัวก็พอแล้วเพคะ อร๊าย"

ตับตับตับ

คนทั้งสองกระแทกกระทั้นกันอย่างไม่หยุดพัก จนกระทั่งจางลู่หลินร่างกายกระตุกเกร็ง นางซบหน้าลงไปบนแผงอกของเขาพลางหายใจเหนื่อยหอบรวยริน หลี่เหว่ยนั้นเมื่อถูกนางเอาหน้าอกมาบดเบียดตนอารมณ์ก็พุ่งขึ้นมาอีกครา เขาจับนางนอนคว่ำหน้าลงไปบนเตียงแล้วจึงบดเบียดลำแท่งเอ็นร้อนเข้าไปจนมิดด้าน ก่อนจะขยับสะโพกสอบเข้าออกอย่างไม่ปรานีปราศรัย

"จำไว้ เจ้าไม่มีวันจะได้ตัวข้าเป็นครั้งที่สาม อ๊า"

"อ๊า เสียวเพคะ อื้อ"

"ข้าจะไม่ไหวแล้ว โอว"

ร่างของคนทั้งสองกระตุกเกร็ง หลี่เหว่ยปล่อยน้ำรักเข้าไปในรูสวาทของนางจนชุ่มฉ่ำ ก่อนจะทิ้งกายลงนอนข้างนาง พร้อมกับหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายของตนเอาไว้ จางลู่หลินหายใจเหนื่อยหอบ เขาช่างเร้าใจจริงๆ เสียดายที่จะไม่มีครั้งที่สามอีกต่อไปแล้ว!

นางลุกขึ้นจากเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่า อย่างไรหลี่เหว่ยย่อมไม่มีทางยอมให้นางนอนค้างกับเขาที่นี่อยู่แล้ว นางจึงคิดจะกลับเรือน แต่อยู่ๆหลี่เหว่ยก็ยิืนมือมาคว้ารวบเอวบางของนางลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ว จางลู่หลินตื่นตระหนกพร้อมกับเอ่ยถามเขาอย่างไม่เข้าใจ

"ท่านจะทำอันใด ไหนบอกว่าจะไม่มีครั้งที่สามอย่างไรเล่า"

หลี่เหว่ยกลืนน้ำลายลงคอ เขาก็คิดว่าจะไม่มีครั้งที่สามแล้้ว แต่ใครใช้ให้นางยืนแก้ผ้าต่อหน้าเขาเช่นนี้ บั้นท้ายงอนงามของนางมันทำให้เขามีอารมณ์อีกครั้ง

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก และเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"เจ้ามันเชื่อถือไม่ได้ สตรีเช่นเจ้าหากกินไม่อิ่มจะต้องเก็บความลับได้ไม่ดีแน่ เช่นนั้นข้าจะปิดปากเจ้าเป็นครั้งที่สาม ให้เจ้าอิ่มจนจุกและไม่กล้าคายความลับของข้าออกไป!"

"จางลู่หลิน "...."

ท้ายที่สุดระหว่างเขาและนางก็มีครั้งที่สี่ ห้าและหก  จนกระทั่งคนทั้งสองเหนื่อยล้าและสลบไสลไปทั้งคู่

เขาปิดปากนางได้อย่างแน่นสนิทจริงๆ แน่นเสียจนนางจุกท้องน้อยเลยทีเดียว!