แชร์

บทที่ 102

ผู้เขียน: จันทร์กระจ่างภูผา
อะไรนะ?

พระชายาโหรวมารดาผู้ให้กำเนิดหลี่หลงหลิน ถูกแต่งตั้งเป็นกุ้ยเฟยแล้ว!

หลี่จือได้ยินข่าวนี้ ก็กำมือแน่นทันที บาดแผลที่เพิ่งสมานดีพลันปริออก เลือดสดซึมผ่านเสื้อผ้า ชวนให้คนตกตะลึง

นางตู้ว้าวุ่นแล้ว รีบตะโกนเรียก “ท่านหมอ ท่านหมอรีบมาเร็วเข้า! แผลขององค์ชายปริแล้ว!”

หมอเคราแพะปรี่ถลาเข้ามา ช่วยหลี่จือพันแผลใหม่อีกครั้ง เกลี้ยกล่อมเสียงค่อย “องค์ชาย อาการบาดเจ็บของท่านสาหัสนัก ได้โปรดระงับโทสะด้วย!”

หลี่จือตาแดงก่ำ “เจ้าเก้าไอ้คนต่ำช้า! กล้ารังแกข้ากับเจ้าหกก็ช่างเถอะ! ถึงขั้นล่อลวงเสด็จพ่อ รังแกเสด็จแม่! นี่จะทนต่อไปได้เยี่ยงไร! ข้าจะต้องฆ่าเขา ถึงจะคลายความแค้นในใจได้!”

ตอนนี้เอง อัครมหาเสนาบดีตู้เหวินหยวนเดินเข้ามา สีหน้าเคร่งขรึม โบกมือพลางพูด “พวกเจ้าออกไปก่อน! ข้ามีเรื่อง คุยกับองค์ชายเพียงลำพัง!”

ฉินกุ้ยเฟย นางตู้และคนอื่นรีบลุกขึ้นจากไปอย่างฉับพลัน

พริบตาถัดมา ภายในห้องเหลือเพียงตู้เหวินหยวนและหลี่จือสองคน

ตู้เหวินหยวนมองหลี่จือแวบหนึ่ง ตบบนบริเวณที่เขาได้รับบาดเจ็บ เอ่ยถาม “เจ็บหรือไม่?”

หลี่จือสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่ง กัดฟันอย่างเจ็บปวด “เจ็บ! พ่อตา ท่านเลิกกดได้แ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Mr.T
สุดยอดแต่ละตอนสั้นเกินไป
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1530

    หลี่หลงหลินออกคำสั่งพลันมีทหารหน้าตาดุดันเข้ามา จับทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือออกไป ใช้เชือกมัดกับรถขว้างหินเพียงแค่กดกลไก รถขว้างหินก็จะทำงาน แสดงฉากมนุษย์เหินในอากาศทันทีไม่ต้องพูดเลยว่า ชีวิตคงจะหาไม่ เกรงว่าจะไม่เหลือแม้แต่ศพที่สมบูรณ์ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือตกใจจนหน้าซีดเผือด แต่ยังคงปากแข็ง ตะโกนว่า “สองทัพรบกัน ไม่สังหารทูต! องค์รัชทายาท...ท่านทำเช่นนี้ ไม่รักษากฎเกณฑ์ จะต้องถูกคนทั่วหล้าก่นด่า!”หลี่หลงหลินไม่ได้สนใจเขา แต่กลับมองไปยังเหล่าทหารที่นำโดยจางไป่เจิง แล้วเอ่ยปากถาม “ข้าจะฆ่าทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เพื่อสร้างขวัญกำลังใจ! พวกเจ้าใครเห็นด้วย ใครคัดค้าน?”ไม่มีใครตอบจางไป่เจิงก็ไม่พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ายอมรับโดยปริยายหลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อยดี!คำพูดที่ตนเอ่ยไปมิได้เสียเปล่า!ในราชสำนักต้าเซี่ย ขุนนางฝ่ายบุ๋นหัวโบราณคร่ำครึนานวันเข้า ขุนนางฝ่ายบู๊ก็ติดนิสัยหัวโบราณไปด้วยความเมตตาไม่เหมาะกับการคุมทัพการจัดการกับศัตรู ควรจะรุนแรงดุจลมหนาว จะใจอ่อนได้อย่างไร?“ส่งเขาสู่สวรรค์!”หลี่หลงหลินสั่งการสิ้นเสียงคำสั่ง รถขว้างหินก็ทำงาน โยนทู

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1529

    ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหน้าแดงก่ำ เถียงอย่างแข็งขัน “เจ้า...เจ้ากำลังเถียงข้างๆ คูๆ! เรื่องนี้กับเรื่องนั้นคนละเรื่องกัน พูดเรื่องในอดีตทำไม? ข้าถามเจ้า ในต้าเซี่ยของพวกเจ้า การขุดสุสาน ขโมยศพ เป็นความผิดมหันต์ใช่หรือไม่?”ต้องบอกว่า ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้นี้ ก็มีความสามารถอยู่บ้าง โดยเฉพาะการหลีกเลี่ยงประเด็นสำคัญ การกลับดำเป็นขาวเขาหยิบยกกฎหมายของต้าเซี่ยขึ้นมาโดยตรง กล่าวหาว่าหลี่หลงหลินทำผิดกฎหมายเมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็หนาวเยือกไปทั้งใจในกฎหมายของต้าเซี่ย เขียนไว้ชัดเจนการขโมยศพ เป็นความผิดมหันต์จริงๆในหมู่ราษฎร โจรขุดสุสานถูกชาวบ้านจับได้ ไม่จำเป็นต้องแจ้งความด้วยซ้ำ สามารถทุบตีจนตายได้เลยหลี่หลงหลินในฐานะองค์รัชทายาทแห่งต้าเซี่ย กลับขุดสุสานนี่เป็นเรื่องที่พูดไม่ออกจริงๆหลี่หลงหลินไม่รีบร้อน ถามว่า “กฎหมายของต้าเซี่ย มีผลบังคับใช้เฉพาะในอาณาเขตของต้าเซี่ยเท่านั้น! ข้ากลับอยากจะถามว่า เมืองซั่วเป่ยนี้เป็นดินแดนของต้าเซี่ยหรือไม่?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือชะงักไป ตอบโดยไม่รู้ตัว “เมืองซั่วเป่ยย่อมเป็นดินแดนของต้าเซี่ย”หลี่หลงหลินแค่นเสียง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1528

    “เจ้า...เจ้า...”“เจ้ากลับคำพูด ไร้ยางอายสิ้นดี!”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือโกรธจนตัวสั่น ไม่สนใจมารยาท ด่าทอหลี่หลงหลินอย่างสาดเสียเทเสียในใจเขารู้ดีหากหลี่หลงหลินโยนศพเข้าเมือง จะเกิดผลอะไรตามมาเมืองซั่วเป่ยแตก แทบจะเป็นเรื่องที่แน่นอนยังจะมีโรคระบาดแพร่กระจาย ผู้คนล้มตายแผนการนี้ช่างอำมหิตเกินไป ไร้มนุษยธรรมอย่างยิ่งหลี่หลงหลินเลิกคิ้วเล็กน้อย หัวเราะเยาะ “ข้าไม่ได้ทำตามสัญญา ส่งศพกลับไปให้แล้วหรือ? กลับคำพูดตรงไหน?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือด่าอย่างเกรี้ยวกราด “าไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสัตว์เดรัจฉานในคราบคน!”หลี่หลงหลินยิ้ม ไม่ใส่ใจแต่อย่างใดอีกฝ่ายจนตรอกแล้ว เห่าหอนก่อนตายเท่านั้น เขาไม่เก็บมาใส่ใจเลยแต่ซูเฟิ่งหลิงได้ยินคำด่านี้ พลันไม่พอใจขึ้นมา ยกทวนยาวขึ้น ชี้ไปที่ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ “เจ้ามีความสามารถ ก็พูดอีกทีสิ? เจ้าเป็นตัวอะไร บังอาจไม่เคารพองค์รัชทายาท!”นางปกป้องคนของตัวเองอย่างยิ่งบุรุษของนาง มีแต่นางเท่านั้นที่รังแกได้หลี่หลงหลินยื่นมือออกไป ขวางซูเฟิ่งหลิงไว้ ยังคงยิ้มอยู่ “เขาอยากจะโต้วาที ข้าก็ต้องการเช่นกัน! จะได้ไม่มีใครลังเล

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1527

    “ท่านจะไม่กลัวคนทั่วหล้าหัวเราะเยาะหรือ?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้นี้รบกับต้าเซี่ยมาหลายปี รู้จักนิสัยของคนต้าเซี่ยเป็นอย่างดีคนต้าเซี่ยชอบพูดเรื่องหลักการใหญ่โต ปากก็พูดถึงแต่ความเมตตากรุณาและคุณธรรม ทั้งยังรักษาคำมั่นสัญญา ให้ความสำคัญกับหน้าตาเป็นอย่างยิ่งจากมุมนี้ ก็สามารถควบคุมคนต้าเซี่ยได้อย่างตายตัวแน่นอนหลี่หลงหลินเอ่ยปาก “ข้าพูดคำไหนคำนั้น จะผิดคำพูดได้อย่างไร? เจ้าต้องการศพไม่ใช่หรือ? ข้าจะส่งกลับไปให้เจ้าเดี๋ยวนี้!”ได้ยินคำพูดนี้ เหล่าทหารต้าเซี่ยก็ผิดหวังไปตามๆ กันดูเหมือนว่าองค์รัชทายาทจะตระหนักได้แล้วว่า การบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยเป็นไปไม่ได้ จึงต้องยอมประนีประนอม เตรียมเจรจากับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเฮ้อ...นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยึดครองเมืองซั่วเป่ย ก็เท่ากับบีบคอของต้าเซี่ยไว้ กุมความได้เปรียบไว้ในมือท่านแม่ทัพจางเป็นยอดขุนพลร้อยศึก ยังจนปัญญายิ่งไม่ต้องพูดถึงองค์รัชทายาทเลยทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือใบหน้าเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจ “โอ้ เช่นนั้นก็ขอให้องค์รัชทายาทรีบหน่อยเถิด! ท่านแม่ทัพเซียวกำลังรออยู่!”

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1526

    จางไป่เจิงมาถึงนอกค่ายใหญ่ ก็เห็นกงซูหว่านกำลังนำช่างฝีมือทำงานกันอย่างขะมักเขม้น“นี่คือ...”จางไป่เจิงเห็นสิ่งที่กงซูหว่านกำลังสร้างอยู่ พลันใบหน้าก็ซีดลงไม่ใช่เครื่องมือสังหารร้ายแรงอะไรเลยคือรถขว้างหิน!แถมยังเป็นรถขว้างหินแบบดั้งเดิมที่สุด ที่มีมาตั้งแต่ยุคชุนชิวจ้านกั๋วจางไป่เจิงร้อนใจ เข้าไปหากงซูหว่าน “เจ้าจะใช้ของแบบนี้โจมตีเมืองรึ?”กงซูหว่านเหลือบมองจางไป่เจิงแวบหนึ่ง น้ำเสียงเรียบเฉย “นี่เป็นคำสั่งขององค์รัชทายาท ข้าเพียงแต่ทำตามคำสั่ง ท่านมีปัญหาอะไร ก็ไปถามเขาเองเถิด”พูดจบกงซูหว่านก็ทิ้งจางไป่เจิงไว้ข้างๆ ทำงานของตนต่อไปจางไป่เจิงถูกทิ้งให้เก้อเขิน ทำได้เพียงกลับไปที่กระโจม ดื่มเหล้าย้อมใจอยู่คนเดียวอย่างไรเสีย แม้แต่ปืนใหญ่ที่ทันสมัยที่สุด ก็ยังไม่แน่ว่าจะสามารถทำลายกำแพงเมืองซั่วเป่ยได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรถขว้างหินที่ดั้งเดิมขนาดนี้องค์รัชทายาท คงจะเสียสติไปแล้ว!นี่กับการบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยอย่างเต็มกำลัง จะมีอะไรต่างกัน?อย่าว่าแต่จะไม่เสียทหารแม้แต่คนเดียวเลยไม่รู้ว่าต้องมีบุตรหลานต้าเซี่ยอีกเท่าใด ที่จะต้องมาสังเวยชีวิตใต้กำแพงเมืองซั่วเป่ย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1525

    ปัญหาคือ เมืองซั่วเป่ยไม่ใช่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่สร้างขึ้น แต่เป็นเมืองที่ต้าเซี่ยใช้เวลานับร้อยปีสร้างขึ้นอย่างประณีตกำแพงเมืองซั่วเป่ยไม่ได้ก่อด้วยอิฐ หากแต่ใช้หินเขียวก้อนใหญ่เป็นชิ้น ๆ รอยต่อระหว่างหินหล่อด้วยน้ำข้าวเหนียว แข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กกล้า!หากเป็นปืนใหญ่บนเรือรบ ใช้เวลาสักหน่อย อาจจะสามารถทำลายได้ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหายังคงเรียบง่ายเกินไป พลังไม่เพียงพอ ไม่สามารถทำลายเมืองซั่วเป่ยได้อย่างแน่นอน!หลี่หลงหลินไม่รีบร้อน ยิ้มกล่าว “ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหานี้ ข้าย่อมมีวิธีใช้ที่ยอดเยี่ยม! ท่านไม่ต้องสนใจ ทำตามที่ข้าบอกก็พอ! นอกจากนี้ ยังมีเรื่องที่สอง...”กงซูหว่านประหลาดใจ “เรื่องอะไรหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินก้าวไปข้างหน้า กระซิบข้างหูกงซูหว่าน “พี่สะใภ้รอง ท่านทำเช่นนี้...”กงซูหว่านยิ่งฟังยิ่งตกใจ ใบหน้างดงามเย็นชาเต็มไปด้วยความตกตะลึง เสียงสั่น “องค์รัชทายาท ท่านจะทำเช่นนี้จริงๆ หรือเพคะ? แผนการนี้ ช่างร้ายลึกเกินไปแล้ว!”ไม่สิ!คำว่าร้ายลึกสองคำยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายแผนการของหลี่หลงหลินนี้!ช่างโหดเหี้ยมโดยแท้!กระทั่งสามารถกล่าวได้ว่าไร้มนุษยธรรม ผิดหลั

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status