เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1511
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1512
ซูเฟิ่งหลิงมองเงาหลังเปี่ยมโทสะของจางไป่เจิง เผยสีหน้าลังเลใจ “องค์ชาย พวกเราไม่ได้ทำเกินไปใช่หรือไม่ อย่างไรเสียภรรยาและลูกของแม่ทัพจางก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนะเพคะ”“ท่านคุยโวโอ้อวดว่าภายในเจ็ดวันจะโจมตีเมืองซั่วเป่ยโดยไม่เปลืองกำลังทหาร อีกทั้งยังพาคนที่ถูกลักพาตัวไปทั้งหมดกลับมาอย่างปลอดภัย”“ปรากฎว่าร้องเพลงดื่มกินเล่นสนุกทุกค่ำคืน”“แม่ทัพจางย่อมยากจะไม่สบอารมณ์...”หลี่หลงหลินยิ้มหยัน สายตาตกลงบนใบหน้าซูเฟิ่งหลิง “สนมรัก คงไม่ใช่ว่าเจ้าเองก็ไม่เชื่อข้าหรอกนะ?”ซูเฟิ่งหลิงส่ายหน้า “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนี้ เพียงแต่ ตกลงท่านจะโจมตีเมืองซั่วเป่ยอย่างไร ข้าคิดไม่ออกจริงๆ เมืองซั่วเป่ยนี้แข็งแกร่งดุจทอง หากฝืนโจมตีแล้วล่ะก็ จะต้องมีคนตายมากมาย”หลี่หลงหลินถอนหายใจ “ใครพูดว่าข้าจะโจมตีเมืองซั่วเป่ยกันเล่า?”แม่ทัพย่อมโจมตีด้วยกลยุทธ์ รองลงมาคือโจมตีด้วยวาจา รองลงไปอีกคือใช้กำลังทหาร และต่ำที่สุดคือการโจมตีเมืองภายในตำราพิชัยยุทธ์ โจมตีเมืองเป็นกลยุทธ์ต่ำที่สุดหากไม่ถึงขั้นอับจนหนทาง หลี่หลงหลินไม่มีวันโจมตีคูเมืองซูเฟิ่งหลิงแปลกใจ “ไม่โจมตีเมือง?
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1511
ทุกคนในที่นั้นล้วนเผยสีหน้าตกตะลึงจางไป่เจิงพลังญาณตื้นเขิน?ล้อเล่นอะไรกัน!ตอนนี้จางไป่เจิงเป็นนักรบผู้ทรงพลังที่สุดในกองทัพ ต่อสู้อย่างตรากตรำมาครึ่งชีวิต ออกศึกนับครั้งไม่ถ้วน!เขาถึงขั้นถูกหลี่หลงหลินพูดว่าพลังญาณตื้นเขิน?แม้แต่ซูเฟิ่งหลิงเองก็ตกตะลึงพรึงเพริดสีหน้าจางไป่เจิงเปี่ยมโทสะเขาเพิ่งพ่ายแพ้ บัดนี้หลี่หลงหลินยังวางตัวโอ้อวดต่อหน้าตน!ใครยังจะทนไหวกันเล่า!หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “หากเจ้าไม่เชื่อแล้วล่ะก็ พวกเรามาเดิมพันกันสักตั้ง”จางไป่เจิงพยักหน้าพูดว่า “ข้าน้อยเองก็กำลังคิดเช่นนี้!”หลี่หลงหลินพูดว่า “นับตั้งแต่วันนี้ไป ภายในสิบวัน ไม่ว่าข้าทำอันใดในกองทัพ เจ้าก็ห้ามเอ่ยถาม ข้าอยากทำอันใดก็ทำอันนั้น!”จางไป่เจิงพูดเสียงคร่งขรึม “เช่นนั้นหากผ่านไปสิบวัน ไม่สามารถยึดเมืองซั่วเป่ยกลับมาได้เล่า?”หลี่หลงหลินหัวเราะ “หากไม่สามารถยึดเมืองซั่วเป่ยกลับมาได้ ข้าย่อมกลับจวน ไม่มีวันสร้างปัญหาให้แม่ทัพจางในสนามรบอีก!”จางไป่เจิงรับคำ “คำใดคำนั้น!”เขากระจ่างอยู่ภายในใจ ต่อให้หลี่หลงหลินทำเรื่องเหลวไหลไร้สาระในกองทัพสิบวันแล้วอย่างไรเล่า?ขอเพียงหลี่หลงหลิ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1510
หลี่หลงหลินมองเมืองซั่วเป่ยที่อยู่ไม่ไกล กล่าวเสียงเข้ม: “ท่านแม่ทัพจาง หากข้ามิได้ประจำการอยู่ที่แนวหน้า ท่านย่อมยึดเมืองซั่วเป่ยนี้คืนมามิได้” จางไป่เจิงชะงัก ความโกรธพลันลุกโชนขึ้นในใจเขา! หลี่หลงหลินผู้นี้ราวกับมิได้เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย! จางไป่เจิงอดกลั้นความโกรธในใจ: “องค์รัชทายาท ข้าน้อยไม่ทราบว่าข้าน้อยทำสิ่งใดไป จึงทำให้พระองค์สรุปเช่นนั้น” หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเข้ม: “เมืองซั่วเป่ยนี้ป้องกันยาก โจมตียาก แข็งแกร่งดุจทองคำ มิใช่ว่าท่านทำสิ่งใดไป แต่เป็นเพราะท่านไม่มีทางบุกทะลวงได้อยู่แล้ว” ได้ยินดังนั้น จางไป่เจิงยิ่งโกรธเคืองในใจ! หลี่หลงหลินกล่าวว่าเขาถูกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือโจมตีในยามค่ำคืนจนอยู่ในสภาพที่อับอายเช่นนี้ จึงไม่ไว้วางใจเขายังจะดีเสียกว่า! บัดนี้หลี่หลงหลินกล่าวราวกับว่าเพราะท่านคือจางไป่เจิง ท่านจึงไม่มีทางยึดเมืองนี้ได้ ไม่มีเหตุผลหรือข้ออ้างใดๆ เลย จางไป่เจิงสูดหายใจเข้าลึก: “องค์รัชทายาท สิ่งที่พระองค์กล่าวมานี้ข้าน้อยทราบดี แต่พระองค์ทราบหรือไม่ว่าข้าน้อยประจำการอยู่ในเมืองซั่วเป่ยแห่งนี้มานานเพียงใด? นำทัพทหารไปพลีชีพและหลั่งเลือดใน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1509
ซูเฟิ่งหลิงกล้าหาญยิ่งกว่าแม่ทัพนายกองทุกคนที่เขาเคยพบมา! ไม่! แม่ทัพนายกองทุกคนรวมกัน ก็ยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของซูเฟิ่งหลิง! นางราวกับเทพและปีศาจที่จุติลงมา! ในสมองของเซียวหงเหลือเพียงความคิดเดียวเท่านั้น! หนี! หากไม่หนีตอนนี้ ก็มีแต่ความตายสถานเดียว! เพียงแค่หนีเข้าไปในเมืองซั่วเป่ยได้ ก็จะรักษาชีวิตไว้ได้! เซียวหงตะโกนลั่น: “หนี! รีบเข้าเมือง! พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง!” ในชั่วพริบตา ทัพเหล็กชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่เคยกล้าหาญหาใดเทียมพลันแตกพ่ายหนีไป แต่ซูเฟิ่งหลิงจะปล่อยเซียวหงไปง่ายๆ ได้อย่างไร? ปล่อยฆาตกรที่สังหารตระกูลซูผู้ซื่อสัตย์ทั้งตระกูลไปได้อย่างไร! นางไม่ลังเลแม้แต่น้อย ใช้ขาสองข้างหนีบม้าศึกที่อยู่ใต้ร่าง พุ่งตรงเข้าหาเซียวหง! เพียงชั่วพริบตา ม้าศึกสีเงินขาวก็พุ่งมาถึงด้านหลังของเซียวหงแล้ว ซูเฟิ่งหลิงตะโกน: “ตายเสียเถอะ!” เซียวหงสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ความกลัวตายเข้าครอบงำเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว! ตึ่ง! เขาชักดาบที่เอวออกมาอย่างไม่รู้ตัว แล้วยกขึ้นป้องกัน อาวุธปะทะกัน เกิดกระแสลมแรงพุ่งเข้าปะทะใบหน้าของเขา! เซียวหงเห็นปลายหอกที่ค
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1508
“จันทร์เต็มดวง!” “พิชิตพวกป่าเถื่อน!” ซูเฟิ่งหลิงออกคำสั่งอย่างต่อเนื่อง พายุธนูยังคงโหมกระหน่ำไม่หยุดยั้ง ทหารม้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจำนวนนับไม่ถ้วนถูกยิงตกจากหลังม้า ล้มลงกับพื้น ส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด! ในไม่ช้า ศพของทหารม้าก็กองรวมกันเป็นภูเขาเล็กๆ มีลูกธนูปักอยู่มากมายนับไม่ถ้วน ทหารม้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหมดสิ้นซึ่งขวัญกำลังใจที่เคยมีแต่เดิม ผู้ที่ไม่รู้ ย่อมไม่เกรงกลัว! บัดนี้ทหารม้าจำนวนนับไม่ถ้วนล้มตายในกองเลือด! หากยังคงพุ่งชนต่อไป ก็ย่อมมีจุดจบที่ไม่ต่างกัน! ทหารม้าหยุดการพุ่งชนเป็นครั้งแรก และเริ่มคิดที่จะถอยทัพแล้ว เซียวหงก็ไม่เหลือความโอ้อวดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เดิมทีเขาคิดว่าลูกธนูเหล่านี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ไม่ต้องกังวล! แต่ไม่คาดคิดว่าจะมีพลังถึงเพียงนี้! สังหารทหารม้าจนขวัญหนีดีฝ่อ! บัดนี้เขามีความคิดที่จะถอนทัพแล้ว หากยังคงพุ่งชนต่อไป ก็มีแต่ความตายสถานเดียว! ธงกองทัพตระกูลซูโบกสะบัดในอากาศส่งเสียงดังกระพือ ผืนธงสีแดงสดประสานกับเลือดที่ไหลรินอยู่บนพื้น ราวกับว่าธงผืนนี้ย้อมด้วยเลือดของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1507
ฉึบฉับ! กองทัพตระกูลซูนับพันพลันเคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียง คำสั่งออกไป หยุดนิ่งอยู่กับที่! ในชั่วพริบตา กองทัพตระกูลซูแยกย้ายกันไป ทหารแต่ละนายถือธนูโค้งเข้าประจำที่รับมือศัตรู! แสงอรุณสาดส่องลงบนธงทัพสีแดงฉานของกองทัพตระกูลซูเบื้องหน้า ดูเคร่งขรึมและสง่างามยิ่งนัก แววตาของทหารกองทัพตระกูลซูแต่ละนายเปล่งประกายสังหาร ใบหน้าเหลือเพียงความแค้น! พวกเขาเองก็เช่นกัน จะล้างแค้นให้กองทัพตระกูลซู! จะล้างแค้นให้ต้าเซี่ย! เซียวหงกล่าวเสียงเย็นชา: “ช่างน่าขัน คิดว่าเล่ห์เหลี่ยมเพียงเท่านี้จะสามารถทำลายกองทัพเหล็กชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือของพวกเราได้ ช่างไร้เดียงสาเสียจริง!” “ทหารทั้งหมดฟังคำสั่ง พุ่งชน! ให้พวกมันได้รู้ถึงอำนาจของกองทัพเหล็กชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ! สลายพวกมันทั้งหมด!” ซูเฟิ่งหลิงถือหอกเงิน สีหน้าสงบนิ่ง ไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่นางปะทะกับทหารม้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แต่นี่ก็จะเป็นครั้งสุดท้าย! เพราะหลังจากศึกนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็จะหายไปจากโลกนี้ ไม่เหลือร่องรอย! ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทั้งหมดจะถูกทะเลทราย
บางทีคุณอาจจะชอบ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง155.8K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา535 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา718 viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา71 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน247.7K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล463 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง196.7K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์86 views
