공유

บทที่ 241

작가: จันทร์กระจ่างภูผา
ซูเฟิ่งหลิงมองไปที่หลี่หลงหลินเงียบๆ ก่อนจะพบว่าเขาผิดปกติอย่างยิ่ง

โดยปกติแล้ว หลี่หลงหลินที่อยู่ยืนตรงต่อหน้าซูเฟิ่งหลิง เอาแน่เอานอนไม่ได้ ชอบหาเรื่องนางตลอด คอยล้อเลียนนางอยู่เสมอ เหมือนเด็กไม่มีผิด

วันนี้

หลี่หลงหลินกลับดูจริงจังมา ไร้ท่าทางล้อเล่น แม้แต่ตอนเดินใบหน้าก็เรียบตรง เขาก็ยังสง่างามมาก!

“บุรุษที่องอาจ หล่อเหลานัก!” ซูเฟิ่งหลิงน้ำลายไหลอย่างอดไม่ได้

ชุมนุมบทกวีกำลังดำเนินไปอย่างคึกคัก

หนิงชิงโหวสมแล้วที่เป็นคนบ้าแห่งใต้หล้า มากความสามารถ สร้างกลอนงดงามออกมาได้

ไม่เพียงแต่ดวงตางามของหลิ่วหรูเยียนที่ไหวระริก แม้แต่มือก็ยังปรบไม่หยุด

แม้แต่ลั่วอวี้จู๋ก็พยักหน้าซ้ำๆ

นามของคน เงาของพฤกษ์

หนิงชิงโหวเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง ดีกว่าขุนนางในราชสำนักที่ดีแต่เอาหน้าประดับบารมี ไม่มีประโยชน์เท่าใดนัก

ในเวลาเดียวกัน ลั่วอวี้จู๋ก็รู้สึกเศร้าในใจ

ชายหนุ่มผู้มีความสามารถเช่นนี้ กลับไม่สามารถนำมาใช้งานได้ ทำได้เพียงดื่มด่ำกับฉากหน้าที่แสดง ละทิ้งเจตจำนง ยอมทำลายตนเอง

ไม่ใช่เพียงแค่ความเศร้าของหนิงชิงโหว

แต่เป็นความเศร้าของทั้งยุคสมัย!

แคว้นต้าเซี่ยที่ยิ่งใหญ่สูญเสียดวงอาทิต
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1622

    หลี่หลงหลินยิ้มบาง “องค์ชายเจ็ด เดี๋ยวตอนออกจากเมือง ข้าต้องการให้เจ้าเดินนำหน้าขบวน”องค์ชายเจ็ดรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี “มันจะไม่อันตรายถึงชีวิตข้าใช่หรือไม่?”หลี่หลงหลินส่ายหน้า “วางใจเถอะ มีข้าอยู่ ทุกอย่างอยู่ในแผนของข้า ขอเพียงเจ้าทำตามที่ข้าบอก รับรองว่าจะไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งสิ้น”องค์ชายเจ็ดมองหลี่หลงหลินอย่างครึ่งเชื่อครึ่งสงสัย “แล้วจากนั้นล่ะ?”“สิ่งที่ข้าต้องทำคงไม่ใช่แค่เรื่องง่าย ๆ อย่างการเดินนำหน้าสุดกระมัง?”น้ำเสียงของหลี่หลงหลินหนักขึ้น “ถูกต้อง ข้าต้องการให้เจ้าเป็นเหยื่อล่อ ล่อกองทหารม้าเหล็กของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือออกมา”จางไป่เจิงขัดจังหวะหลี่หลงหลินขึ้นมาทันที “องค์รัชทายาท ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ! นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว!”“หากองค์ชายเจ็ดเป็นอะไรไป ข้ากลับไปจะทูลรายงานฝ่าบาทได้อย่างไร!”หลี่หลงหลินอธิบาย “ท่านแม่ทัพ วางใจเถอะ ข้าไม่โง่พอที่จะให้องค์ชายเจ็ดเอาชีวิตไปเสี่ยงหรอก”“ข้ารับรองความปลอดภัยในชีวิตของเขาได้อย่างแน่นอน”องค์ชายเจ็ดถาม “แล้วจากนั้นล่ะ? หรือว่าข้าจะต้องถูกทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจับเป็นเชลย?”หลี่หลงหลินส่ายหน้า “ไม่ นี่ไม่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1621

    หลี่หลงหลินยิ้มอย่างมั่นใจ “เช่นนั้นก็ไม่ต้องต้านทาน”ทุกคนชะงัก“ไม่ต้านทาน?”“นั่นก็เท่ากับเป็นทหารหนีทัพน่ะสิ?”“องค์รัชทายาทคงไม่ได้ล้อเล่นกระมัง”จางไป่เจิงมองหลี่หลงหลินด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “องค์รัชทายาท ที่ท่านบอกว่าไม่ต้านทาน หรือว่าจะให้ทหารใต้บังคับบัญชาของข้าเป็นเต่าหัวหด?”“ข้าจางไป่เจิงทำศึกสงครามมาครึ่งชีวิต ยังไม่เคยเอ่ยคำว่าหนีแม้แต่ครั้งเดียว!”“ทหารม้าเหล็กแห่งต้าเซี่ย ต่อให้ต้องตายในสนามรบ ก็จะไม่ท้อถอยแม้แต่น้อย!”“ต่อให้ต้องตาย ก็ต้องตายอย่างสมเกียรติในสนามรบ!”“ขอยืนหยัดอย่างองอาจ ดีกว่าตายอย่างอับอายไร้เกียรติ!”“ดังนั้นข้าจะไม่หนี และทหารของข้าก็จะไม่หนีเช่นกัน!”หลี่หลงหลินยิ้มบาง “ท่านแม่ทัพจาง ในตำราพิชัยสงครามมีกลยุทธ์หนึ่งเรียกว่าถอยเพื่อรุก”“ดูเหมือนท่านจะยังไม่เข้าใจ”“ลูกผู้ชายเกิดมาใต้ฟ้าดิน ต้องยืดได้หดเป็น”“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะใช้อารมณ์ การถอยในตอนนี้ก็เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการรุกที่ดีกว่า”จางไป่เจิงทำหน้าสงสัย “การรุกที่ดีกว่า?”หลี่หลงหลินอธิบาย “ในเมื่อท่านบอกว่านอกเมืองเสวี่ยหลางล้วนเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1620

    หลี่หลงหลินแย้มยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า “อย่างไรเสีย ที่องค์ชายเจ็ดโลภในผลงานจนบุกเข้ามาอย่างหุนหันพลันแล่น อย่างน้อยในใจก็ยังคิดที่จะสร้างคุณงามความดีให้แก่ต้าเซี่ย”“เป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ จึงได้ก่อเรื่องเดือดร้อนขึ้น”“อย่างน้อยก็มีความจงรักภักดีต่อต้าเซี่ยอย่างเต็มเปี่ยม”แม้ว่าปกติหลี่หลงหลินจะไม่ได้ติดต่อกับองค์ชายเจ็ดบ่อยนักแต่เขาก็พอจะเข้าใจนิสัยขององค์ชายเจ็ดอยู่บ้างโดยเนื้อแท้แล้วเขาไม่ใช่คนเลว เพียงแต่ทำอะไรบุ่มบ่ามไปหน่อย จึงได้ก่อเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ขึ้นมาองค์ชายเจ็ดได้ยินหลี่หลงหลินช่วยพูดแก้ต่างให้ ในแววตาก็ฉายแววซาบซึ้งใจ “ขอบพระทัยองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ!”“ต่อไปข้ารับรอง จะไม่มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีกเด็ดขาด!”หลี่หลงหลินกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพ เรื่องขององค์ชายเจ็ดค่อยว่ากันหลังกลับค่าย ตอนนี้ยังมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องทำ”จางไป่เจิงพยักหน้า “องค์รัชทายาทตรัสมีเหตุผล ตอนนี้เมืองเสวี่ยหลางแห่งนี้เป็นสถานที่อันตราย ไม่ควรอยู่นาน พวกเราควรรีบออกจากเมืองให้เร็วที่สุดจะดีกว่า”หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเข้ม “เพียงแต่ว่าตอนนี้การจะออกจากเมืองไม่ใช่เรื่องง่ายดายเช่นนั้น”จา

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1619

    หลี่หลงหลินหลับตาแน่น ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวเรียบ “ข้ากำลังรอให้ลมมา”ทันใดนั้นลมกระโชกหนึ่งก็พัดมาเสียงดังหวีดหวิวหลี่หลงหลินเบิกตาโพลงแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้แหละ จุดไฟเลย!”องค์ชายเจ็ดไม่ลังเลแม้แต่น้อย โยนคบเพลิงลงบนกองผ้าสักหลาดและกระโจมในทันทีในชั่วพริบตาเปลวไฟกลุ่มหนึ่งก็ลุกโชนขึ้นอย่างรุนแรงองค์ชายเจ็ดกระโดดกลับมาอย่างรวดเร็วถึงกระนั้น เปลวไฟก็ยังคงลามไปติดชายเสื้อของเขา ทำให้เขาร้อนจนต้องกลิ้งไปมาบนพื้นเหล่าทหารรีบวิ่งเข้าไป ช่วยกันดับไฟอย่างทุลักทุเลส่วนหลี่หลงหลินยืนนิ่งอยู่กับที่ มองเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่เบื้องหน้า บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ “สำเร็จแล้ว”ทุกคนมีสีหน้าตกตะลึง “สำเร็จแล้ว?”“นี่มันสำเร็จตรงไหน?”“ไฟก็ยังโหมเหมือนเดิมไม่ใช่หรือ?”องค์ชายเจ็ดกำลังจะอ้าปากด่าเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า แนวไฟที่เมื่อครู่เคลื่อนที่มาข้างหน้าอย่างรวดเร็วตอนนี้กลับเหมือนถูกหยุดนิ่งไว้ หยุดอยู่ด้านนอกของหลุมลึก ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยซูเฟิ่งหลิงชี้ไปที่กองไฟแล้วพูดว่า “เร็วเข้า! ไฟกำลังอ่อนลงแบบที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า!”ทุกคนมองไป ก็พบว่าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1618

    ทุกคนมีสีหน้าประหลาดใจ ต่างวิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่“ใช้ไฟสู้กับไฟ?”“เคยได้ยินแต่ใช้น้ำดับไฟ เพิ่งจะเคยได้ยินว่าใช้ไฟสู้กับไฟเป็นครั้งแรก”องค์ชายเจ็ดกล่าวว่า “ไฟนี้มีแต่จะช่วยโหมกระพือไฟให้แรงขึ้น จะใช้สู้กับไฟได้อย่างไร? องค์รัชทายาทคงไม่ได้ถูกไฟไหม้นี่ทำให้ตกใจจนเลอะเลือนไปแล้วหรอกนะ?”หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเย็นชา “หากเจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ ก็หุบปากของเจ้าซะ แล้วทำตามที่ข้าบอกก็พอ!”ตอนนี้เวลาเร่งรัดเข้ามาทุกทีหลี่หลงหลินไม่ต้องการเสียเวลาไปกับการพูดจาไร้สาระอีกยิ่งไปกว่านั้นต่อให้หลี่หลงหลินบอกองค์ชายเจ็ด ด้วยสมองของเขาก็คงไม่เข้าใจอยู่ดีองค์ชายเจ็ดหุบปากไม่พูดอะไรอีก และทำตามคำสั่งของหลี่หลงหลินในทันทีหลี่หลงหลินใช้กระบี่คู่กายขีดเส้นบนพื้น “ทหารมาสองสามนาย มาขุดหลุมตรงนี้ ยิ่งลึกยิ่งดี”“คนที่เหลือทั้งหมด ไปรื้อกระโจมกับผ้าสักหลาดในค่ายทหารนี้ทั้งหมดแล้วโยนออกมานอกหลุม”ในค่ายทหารของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่มีของอย่างอื่นมากนัก ที่มีมากที่สุดก็คือผ้าสักหลาดและกระโจมของเหล่านี้เป็นเชื้อเพลิงชั้นเยี่ยมขอเพียงมีเปลวไฟเพียงเล็กน้อยก็จะลุกไหม้ขึ้นมาในชั่วพริ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1617

    องค์ชายเจ็ดมองเปลวเพลิงสูงหลายเมตรเบื้องหน้า ภาพของตนเองที่กำลังจะถูกกลืนกินปรากฏขึ้นในจินตนาการร่างกายถูกเผาด้วยไฟ ทรมานจนตายจางไป่เจิงในตอนนี้กลับสงบนิ่งเพราะในใจของเขาชัดเจนแล้วว่า ทั้งหมดนี้คือความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ไม่มีทางที่จะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นนอกจากการยอมรับแล้ว เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นทำได้เพียงรอให้เปลวเพลิงกลืนกินเขาจนหมดสิ้น จากนั้นก็ฝังร่างอยู่ในทะเลเพลิงทันใดนั้นข้างหูของจางไป่เจิงพลันได้ยินเสียงกีบม้าดังขึ้นเป็นระลอกเขาเบิกตาโพลงจับจ้องไปยังทิศทางที่มาของเสียง“หรือว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจริง ๆ?”นอกจากกลุ่มควันหนาทึบและเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำแล้ว ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอื่นใดจางไป่เจิงถอนหายใจ “หรือว่านี่คือภาพสุดท้ายก่อนตายหรือ?”“ดูท่าว่าวันนี้คงต้องตายอย่างแน่นอนแล้วจริง ๆ”ทันใดนั้นเสียงร้องของม้าตัวหนึ่งก็ดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้าจากนั้น ร่างหนึ่งก็พุ่งออกมาจากกลุ่มควันหนาจางไป่เจิงตะลึงงันอยู่กับที่ แยกไม่ออกว่าเป็นความจริงหรือภาพลวงตาเห็นเพียงซูเฟิ่งหลิงสวมเกราะเงินขี่ม้าขาวทะยานออกมาจากกลุ่มควันและเปลวเพลิงแม้ควันจะหนาทึบเพีย

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status