บทที่1

1.รับงานเดินแบบ 10 งาน

2.มีแฟน

3.ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับแฟน

นี่คือเป้าหมายที่ฉันแพลนเอาไว้ในปีนี้ 

สวัสดีค่ะ​ พริบพราวคนสวยนะคะ ฉันหน่ะชอบเขียนไดอารี่เอามากๆ เลยหล่ะ และในแต่ละปีก็จะต้องเขียนเป้าหมายเอาไว้แบบนี้เสมอเพื่อเป็นชาเลนจ์​ให้ตัวเอง ซึ่งส่วนใหญ่ก็ทำได้นะ 

แต่ปีนี้นี่หน่ะสิ ไม่รู้ว่าจะเป็นปีแรกที่ทำไม่ได้หรือเปล่า เรื่องรับงานไม่เท่าไหร่หรอกไม่ได้ทำให้ฉันหนักใจเท่ากับข้อสองเลยสักนิด ใครจะเชื่อว่าพริบพราวคนนี้เกิดมายี่สิบปีแล้วแต่ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ขนาดมีตำแหน่งดาวคณะพ่วงท้ายชื่อด้วยนะ แม้แต่คนคุยก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาเลย น่าห่อเหี่ยวใช่มั้ยละ? 

(เสียง​แจ้ง​เตือนสายเรียกเข้า)​

"ฮัลโหล​ คุณพริบพราว" 

"ว่าไงยะ คุณแพรนวล"​ แพรนวลนางเป็นเพื่อนสนิทในรั้ว​มหาวิทยาลัย​คนเดียว​ของฉัน ไม่สิ! เราสองคนสนิทกันตั้งแต่มัธยม​ปลายเลยต่างหากหล่ะ

"ไปดื่มไปแดนซ์​กันป่ะ" 

"เบาเบาพอนะ พรุ่งนี้ฉันมีถ่ายงานตอนบ่ายหน่ะ" 

"ได้สิจ๊ะสาว" 

"โอเค เจอกัน" ว่าแล้วมาส์กหน้าสักหน่อยดีกว่าจะได้ดูผิวอิ่มน้ำสุขภาพดี ยังพอมีเวลาถมเถ

และชุดที่ฉันเลือกใส่ในวันนี้เป็นสายเดี่ยวสีดำตัวสั้นกับกางเกง​ยีนส์​ขายาวธรรมดาๆ เพราะตั้งใจจะไปนั่งดื่มเบาเบาฟังเพลงสบายๆ เอาบรรยากาศกับเพื่อนเท่านั้น

"ฮัลโหลแก อยู่ตรงไหน"

"กำลังจอดรถ"

"โอเค งั้นฉันรอด้านหน้านะ" 

"เคเค"​

และเป็นฉันที่มาถึงร้านก่อนคนนัด จะไม่ให้ถึงก่อนได้ยังไงละ ในเมื่อฉันซ้อนมอเตอร์​ไซค์​พี่ไรเดอร์มาก็ต้องซิคแซคซอกซอยกว่ารถญี่ปุ่นของยัยแพรนวลอยู่แล้ว

ปึก! 

"โอ๊ย!" 

ในจังหวะที่ฉันกำลังมองซ้ายมองขวาชะเง้อหาเพื่อนที่บอกว่ากำลังจอดรถ ไม่รู้ว่าไปจอดถึงไหนถึงยังไม่เดินมาสักที แต่แล้วจมูกสวยธรรมชาติของฉันก็ไปชนเข้ากับแผนอกแกร่งที่โผล่พ้นเสื้อของใครบางคนมาพร้อมกับกลิ่นหอมสะอาดแค่กลิ่นก็รู้แล้วว่าอาบน้ำวันละสิบรอบ

"ถอยได้ยัง" เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกสติให้ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า สองเท้าเล็กก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวอัตโนมัติราวกับต้องมนตร์​

ผู้ชายอะไรหน้าใสได้ขนาดนี้ จมูกก็โด่งมาก สูงยังกับนายแบบเหมือนอิมพอร์ตมาจากซีรีย์จีนอย่างไงอย่างงั้น นี่ถ้าเดินคู่กับฉันต้องดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกแน่เลย

พริบพราวอยากได้คนนี้!

 "พริบพราว ฉันมาแล้ว"​ มาขัดขวางความสุขของฉันหน่ะสิ!​

"..." 

ว่าที่แฟนของฉันเลยได้โอกาสเดินหนีเข้าไปในร้านไม่ทันได้ทำความรู้จักกันเลยสักคำ ทิ้งไว้แต่กลิ่นหอมๆ ชวนให้ฉันหลงใหล แต่ไม่เป็นไรหรอก พบเจอกันครั้งหนึ่งนับเป็นโชคชะตา ฉันจำมาจากซีรีย์เชียวนะ

"แกรู้จักด้วยหรอ" 

"รู้จักใคร" 

"ก็พาลัน คนที่แกยืนคุยด้วยเมื่อกี้ไง"​

"ชื่อพาลัน?" 

"อ่าฮะ" 

แล้วประวัติโดยย่อของพาลันว่าที่แฟนของฉันก็ถูกถ่ายทอดออกมาอย่างมีอรรถรส​ตามสไตล์​ยัยแพรนวลทันทีที่เราสองคนหย่อนสะโพกลงโซฟาสีแดงมุมลับของร้าน

'พาลัน' วิศวะโยธาปีสาม หยิ่งและเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งที่ขั้วโลกเหนือ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นหนุ่มฮอตอันดับต้นๆ ที่สาวๆ หมายปองแต่ยังไม่เคยมีใครได้ใจเขาไปนอนกอดเลยสักคน เขาเกิดและโตที่อเมริกาและพึ่งกลับมาเรียนที่ไทยเมื่อตอนปีหนึ่งนี่เอง ว่ากันว่ามหาวิทยาลัย​ที่ฉันเรียนอยู่คือธุรกิจของครอบครัวเขาคนนี้นี่แหละ 

หล่อ รวย เย็นชา ดูน่าค้นหาแบบนี้สเปคพริบพราวเลย แล้วฉันจะใช่สเปคของเขาหรือเปล่านะ...

"อุ๊ย! แก แปดนาฬิกา" 

"แปดนาฬิกาอะไร นี่มันจะสี่ทุ่มแล้ว" ฉันโวยวายใส่เพื่อนหลังจากก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือจนแน่ใจ ว่าตัวเองไม่ได้เมาจนดูเวลาผิด

"ยัยบ้านี่ หันไปดูนั่น" แพรนวลยื่นสองมือมาจับหัวฉันให้หันไปมองตามทิศทางที่นางบอกราวกับฉันเป็นหุ่นยนต์​

เป็นเขา 'พาลัน' นั่งอยู่กับผู้ชายอีกสองคนน่าจะเป็นเพื่อนที่คณะกลุ่มเดียวกับเขานะ เพราะถ้าตามที่แพรนวลเล่า มีแค่เพื่อนเขาเท่านั้นแหละที่เข้าใกล้เขาได้ จะว่าไปรัศมีความเย็นชาของผู้ชายกลุ่มนั้นแรงมากนะ ขนาดฉันนั่งอยู่ตรงนี้ยังสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่เย็นยะเยือกจนขนแขนลุกได้เลย

เพื่อไม่ให้ดูประเจิดประเจ้อ​จนเกินงามฉันเลยรีบปัดมือยัยเพื่อนบ้าออกแล้วหันกลับมาสนใจค็อกเทลสีสวยตรงหน้าแทน ถ้ามันเป็นพรหมลิขิตเราสองคนคงได้เจอกันอีกครั้ง ถึงตอนนั้นค่อยพาตัวเองไปให้เขารู้จัก ก็ไม่สาย

"แก แวะเข้าห้องน้ำก่อนนะ" 

"ได้สิ" 

ในเมื่อวันนี้ตั้งใจจะมาดื่มเบาเบา ฉันกับเพื่อนเลยลุคจากเก้าอี้กันตั้งแต่ห้าทุ่ม แอบเสียดายอยู่เหมือนกันนะเพลงกำลังสนุกจนอยากจะยืดเส้นยืดสายเลย แต่ก็เอาเถอะโอกาสหน้ายังมี

"เธอๆ ขอคอนแทร็คหน่อยสิ"​

"โทรศัพท์​แบตหมดหน่ะ" ฉันบอกปฏิเสธผู้ชายแปลกหน้าที่มาสะกิดไหล่ไปอย่างมีมารยาท เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด และนี่อาจจะเป็นหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่มีคนคุยกับเขา

"งั้นขอชื่อไอจีแล้วกัน" 

"ก็ได้ pp.prao" เพราะเป็นโซเชียลที่ฉันไว้ลงรูปที่ชอบและงานที่ถ่ายจะเข้าไปอ่านตอบคอมเมนต์บ้างประปรายเท่านั้น ส่วนจะมีใครทักข้อความส่วนตัวมารึป่าว ฉันไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เพราะเลือกคุยเฉพาะเพื่อนสนิท 

ฉันหน่ะอ่านข่าวมาเยอะมากเลยกลัวพวก scammer จนขึ้นสมอง

"ไว้ทักไปนะ"

"..."

 

 

 

#พา​ PP #พาลันพริบพราว​ มาตกทุกคนค่ะ​ อ่านฟินฟิน​ ยิ้มทุกตอนแน่นอน