บทที่8

หลังจากวันที่คุณพ่อพาฉันไปทานข้าวกับคุณลุงคุณป้าและพาลันว่าที่แฟนที่ฉันปักหมุดเอาไว้ สเตตัสใหม่ของฉันกับเขาก็เปลี่ยนไปเป็น 'ว่าที่คู่หมั้น' แบบก้าวกระโดดทันทีที่งานเลี้ยงจบลง 

ซึ่งตลอดสองชั่วโมงในห้องอาหารเขาก็นั่งหน้าเรียบเฉยสีหน้าไม่ยินดียินร้ายอะไรทั้งนั้นเอาแต่นั่งหั่นสเต๊กป้อนเข้าปากตัวเองไม่พูดไม่จา เหมือนกับกำลังประท้วงในโลกรู้ว่าตัวเองโดนบังคับอย่างนั้นแหละ ยิ่งตอนที่คุณป้าพูดกับคุณพ่อขอให้ฉันย้ายเข้ามาอยู่กับเขาเพื่อเรียนรู้ก่อนใช้ชีวิตด้วยกัน ตอนนั้น...เขาถึงกับจ้องฉันตาขวางทำหน้ายักษ์​จนน่าขนลุก

คงจะกลัวว่าจะตกหลุมรักฉันก่อนละมั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ทั้งๆ ที่วันนี้เป็นเช้าวันเสาร์​วันที่ฉันควรนอนต่ออีกหน่อย ก่อนจะออกไปถ่ายงานในช่วงบ่าย กลับต้องเป็นวันที่ขนเสื้อผ้ามายืนอยู่หน้าประตูเคาะห้องผู้ชายอยู่อย่างนี้ ไม่รู้ว่าป่านนี้ตื่นหรือยัง

ก๊อก ก๊อ... 

"กลัวคนอื่นไม่ได้ยิน?" ยืนเคาะอยู่เกือบห้านาทีกว่าคนหน้ายักษ์​จะยอมเปิดประตู​ออกมาต้อนรับ แต่จากสีหน้าแล้วคงไม่อยากต้อนรับเท่าไหร่หรอก 

"กลัวคุณคู่หมั้นไม่เปิดประตูให้ค่ะ" ฉันยืนเขินม้วนไปมาอยู่หน้าประตู แต่ก็ยังทำใจกล้าหยอดเขาไปพอกรุบกริบ จะอะไรซะอีกล ก็ภาพเขาตอนนี้มันกร้าวใจจนเลือดกำเดาฉันแทบพุ่ง เผลอไล่สายตานับลอนซิคแพคบนผิวขาวๆ ก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงไลน์​วีเชฟที่โผล่พ้นขอบบ็อกเซอร์​สีดำขึ้นมาอวดสายตากัน พระเอกเอ็มวีหรือนายแบบที่ฉันเคยถ่ายงานด้วยยังไม่หุ่นดีเท่าเขาเลย

ปัง! 

"โอ๊ยนี่นาย! เปิดประตู​เดี๋ยวนี้เลยนะ" 

"ถ้าไม่เปิด ฉันจะ..."

แกร๊ก! 

สุดท้ายคุณว่าที่คู่หมั้นก็ทนความโวยวายของฉันไม่ไหวเปิดประตูต้อนรับฉันอีกครั้ง ต้อนรับแบบคิ้วขมวดทำหน้ายุ่งนั่นแหละ ฉันเลยรีบลากกระเป๋าก้าวเข้าไปในห้องที่ฉันเคยมาแล้วหนึ่งครั้งถ้วน เพราะกลัวเขาจะปิดประตูหนีกันอีก

"​ให้ฉันเอาเสื้อผ้าไว้ที่ไหนหรอ" ฉันถามเจ้าของห้องอย่างมีมารยาท

"ในห้อง" ฉันไม่รอช้ารีบเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอนเพื่อเก็บเสื้อผ้าใส่ตู้ให้เรียบร้อย ส่วนเขาก็ล้มตัวนอนบนที่นอนไม่สนใจกันอีกต่อไป ไม่กลัวฉันยกเค้าหนีบ้างหรือไงกัน

ฉันเลยพักเรื่องสนใจเขาไว้ก่อน และพาตัวเองมานั่งจุมปุ๊กข้างกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงมือจัดเสื้อผ้าใส่ไม้แขวนใส่ตู้เสื้อผ้าฝั่งที่เขาเปิดเอาไว้ให้ แอบเตรียมพื้นที่ให้กันด้วยนะ น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย

ถึงคอนโด​ของเขาจะใหญ่มากแต่มีเพียงหนึ่งห้องนอนเท่านั้น เพราะพื้นที่ส่วนใหญ่กลายเป็นห้องนั่งเล่น ห้องครัว โต๊ะกินข้าว และห้องออกกำลังกายไปหมดแล้ว เลยทำให้ฉันคิดว่าตั้งแต่คืนนี้เราสองคนคงได้นอนเตียงเดียวกันแน่ 

"นาย" 

"..."

"พาลัน" 

"..."

"ตื่นมาคุยกันก่อนสิ" หลังจากจัดของเข้าที่เข้าทางเสร็จ ฉันก็เดินมานั่งตรงข้างเตียงพยายามปลุกคนตัวโตตั้งใจอยากจะคุยกับเขาให้เข้าใจกันเสียก่อน คนสองคนที่แทบจะเป็นคนแปลกหน้ากันกลับต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบกระทันหันอย่างนี้ ฉันว่า เราสองคนควรมีข้อตกลงกัน อย่างน้อยๆ ก็ควรรู้ข้อมูลเบื้องต้นว่าใครชอบหรือไม่ชอบอะไร มันสำคัญนะ

"ค่อยคุย" 

"อยากคุยตอนนี้ บ่ายฉันมีงาน" 

"จิ๊ ยุ่งจังวะ" เขาพลิกตัวนอนหงายประสานมือตรงท้ายทอยมองกลับมาด้วยสายตาหงุดหงิด วันไหนมองฉันตาเคลิ้มเมื่อไหร่จะล้อจนลูกโตเลยคอยดู! 

"สามเดือน"

"อะไร" 

"ฉันจะทำให้นายชอบฉันภายในสามเดือน" 

"มั่นใจสุดสุด" มุมปากได้รูปเหยียดยิ้มเหมือนตัวร้าย เหล่ตามองกันเหมือนกำลังว่าฉันยังไงก็ไม่รู้

"แน่นอนสิ" ฉันกอดอกเชิดหน้ามองเขาอย่างมั่นใจ หน้าตาฉันก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร หุ่นก็เรียกได้ว่ากระทัดรัดพกพาง่าย ต้องมีวันที่ฉันตกเขาได้บ้างหล่ะ

"ถ้าฉันไม่ชอบเธอ?"​ ไม่ได้เตรียมใจมาตอบข้อนี้ด้วยละสิ

"ก็ ยกเลิกงานหมั้น" แต่ถ้าสุดท้ายแล้วเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันก็แค่ลากกระเป๋าออกไปจากห้องนี้ และนั่งรถไปบอกคุณลุงคุณป้าด้วยตัวเอง

"..."

"ตกลงมั้ย" 

"อืม" 

"สัญญา" ฉันยกนิ้วก้อยเล็กไปตรงหน้าว่าที่คู่หมั้น ส่งสายตาบังคับให้เขายกนิ้วก้อยของเขาขึ้นมาเกี่ยวเป็นการทำสัญญาระหว่างเรา

จุ๊บ

ก่อนจะทำใจกล้ากดริมฝีปากจูบลงบนริมฝีปากร้ายๆ แผ่วเบาโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัวเป็นการลงนามประทับตราในข้อตกลงของเรา และยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ของเขาที่กระทบแก้มนุ่ม

"ประทับตรานายสิ"

"..."

"เร็วๆ สิ เดี๋ยวสัญญาไม่สมบูรณ์​นะ" แค่แตะจมูกลงมาที่แก้มนุ่มๆ ตรงนี้นิดเดียวเอง

"ไปเล่นตรงโน้นไป" 

"ทำไม? กลัวหวั่นไหวหรอ" 

ในตอนนี้ฉันหันหน้ากลับไปเถียงเขา จมูกมีสันก็สัมผัสตรงแก้มนุ่มเบาเบาแบบไม่ได้ตั้งใจ แบบนี้เรียกว่าลงตราประทับหรือยังนะ

เวลานี้ตาคู่คมจ้องตากลมโตด้วยสายตาเกินคาดเดาไม่เหลือแววตาหงุดหงิดเหมือนเมื่อหลายนาทีก่อน ปลายจมูกเชิดรั้นแตะตรงปลายจมูกโด่งจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน 

เธอจูบปากเขาเพื่อประทับตราในส่วนของเธอ แต่ให้เขาทำเพียงหอมแก้มเธอเท่านั้น จะเรียกว่าเขาประทับตราได้อย่างไร

จุ๊บ

มือหนาจากที่ประสานตรงท้ายทอยของเขา เปลี่ยนมาจับท้ายทอยคนตัวเล็กให้รับการประทับตราจากเขา ที่เขาค่อยๆ ประทับ ค่อยๆ ย้ำแรงให้ข้อตกลงระหว่างเราลงนามสมบูรณ์​

 

 

#เฮ้อ อยากทำสัญญากับเขาบ้างจัง