สานต่อ (2)

คนที่มีคนรอต่อคิวเพียบยกยิ้มกว้างทันทีเมื่อเจ้าของห้องเดินเข้ามา หลังจากที่เขาบอกให้เธอมานั่งรอด้านในสักพัก คนตัวเล็กทยอยหยิบของออกจากถุงเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้

"วันนี้ฉันเอาผลไม้มาเพิ่มให้คุณด้วย" เธอเอากล่องอาหารออกมาเรียงวางไว้

"เอามาทำไมเยอะแยะ" คนที่รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยหลังจากฟังคำพูดเพื่อนถามกลับตึงๆ

"เผื่อช่วงบ่ายๆ คุณหิวไงคะ"

"ผมไม่ได้สั่งนี่ เมื่อไหร่จะเลิกเอาของที่ไม่ได้สั่งมาให้สักที" คนที่มักจะส่งกาแฟมาให้เป็นประจำกะพริบตามองเขาอย่างมึนงง เมื่ออยู่ๆ เจ้าตัวมีท่าทีโมโห

"ถ้าอย่างนั้นคุณทานแค่นี้ก็ได้ค่ะ" เธอเก็บกล่องผลไม้กลับเข้าถุงตามเดิม ในขณะคนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรแย่ๆ เริ่มมีอาการเลิ่กลั่กทันที

"คือ..ผมหมายถึงบางทีผมก็กินกาแฟมาแล้ว ส่วนช่วงบ่ายผมมีผ่าตัดคงไม่ได้กิน" เหมือนยิ่งพูดยิ่งแย่ ธารณ์ถึงกับหลับตาถอนหายใจเมื่อตัวเองเผลอปากไม่ดีอีกแล้ว ยิ่งเห็นสีหน้าเจื่อนๆ ของเธอก็เริ่มรู้สึกกระวนกระวาย

"ค่ะ ขอโทษนะคะต่อไปฉันจะไม่เอาสิ่งที่คุณไม่ต้องการมาให้อีก" เธอเพิ่งรู้ว่าการที่เอากาแฟมาให้เขาทุกวันมันฝืนความรู้สึกขนาดนี้ บางทีใช่ว่าเขาจะชอบกาแฟร้านเธอสักหน่อย

และสิ่งที่เขาไม่ต้องการนั่นคงจะหมายถึงตัวเธอด้วย

"เดี๋ยวก่อน" รวีธารไม่หยุดรอฟัง คว้าถุงใบใหญ่เดินเปิดประตูออกจากห้องทันที รู้ว่าตัวเองทำผิดที่ทำอะไรโดยพลการ แต่พอเขาพูดมาแบบนี้ก็อดน้อยใจไม่ได้

ส่วนคนที่ปากไม่ดีทรุดตัวนั่งโซฟากลางห้องอย่างเซ็งๆ ได้แต่กล่าวโทษเพื่อนตัวเองในใจที่มาพูดอะไรไม่เข้าหู ไหนจะไอ้ความรู้สึกบ้าๆ ที่ก่อเกิดขึ้นมาในใจอีก ทำไมต้องไปรู้สึกอะไรขนาดนั้นแค่คิดว่าเธอมีคนเรียงแถวต่อคิวจีบ

เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ หรือบรรดาชายหนุ่มที่ชำเลืองมองเธออยู่เป็นระยะ ไม่อาจเรียกความสนใจของหญิงสาวร่างเพรียวที่นั่งคนเดียวอยู่ตรงบาร์หรูของผับชื่อดัง รวีธารยกแก้วตรงหน้าดื่มรวดเดียวจนหมด ก่อนจะหันไปสั่งแก้วต่อไปกับบาร์เทนเดอร์ที่ยืนอยู่

จะบอกว่ากำลังน้อยใจขั้นสุดก็คงจะใช่ บางอย่างพอพยายามมากๆ แล้วเอาแต่โดนปฏิเสธก็อดนอยด์ไม่ได้ ไหนจะเรื่องที่วันก่อนมีปากเสียงกับบิดานั่นอีก กลายเป็นทุกอย่างที่สั่งสมรวมกันมาหลายๆ เรื่องทำให้เธอออกจากบ้านมานั่งดื่มคนเดียวอยู่ตรงนี้

ช่วงนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมรีขี้เมายังไงไม่รู้

"สวัสดีครับ"

"มีแฟนแล้วค่ะ" รวีธารตอบกลับคำพูดเดิมเหมือนทุกครั้งที่มีคนเข้ามาทัก ซึ่งวันนี้ค่อนข้างมากกว่าทุกวัน อาจเป็นเพราะชุดที่เธอใส่ในวันนี้ค่อนข้างโป๊เป็นพิเศษ อภินันทนาการมาจากติยากรที่เป็นคนเลือกชุดนี้ให้เธอ 

แต่เจ้าตัวมานั่งด้วยกันเพียงสิบนาที ก็โดนตามบอกมีธุระด่วน ทีแรกเจ้าตัวก็ไม่ยอมไป เพราะเธอไม่ยอมกลับ จนเธอบังคับแล้วบังคับอีก และรับปากไปว่าจะนั่งอีกเพียงชั่วโมงเดียวจะกลับ ติยากรถึงยอมปลีกตัวออกไป

"อ้าว แบบนี้ข่าวที่ว่าคุณจีบเพื่อนผมอยู่ก็มั่วสิครับ" คนตัวเล็กละสายตาจากแก้วในมือมองหน้าคนมาใหม่ทันที เห็นหนุ่มขาวตี๋นั่งส่งยิ้มละมุนมาให้ ท่าทางไม่ดูเป็นอันตรายเหมือนคนที่มาทักหลายคนก่อนหน้า

"คะ?"

"คุณตามจีบเพื่อนผมอยู่ไม่ใช่รึไง?" รวีธารหันขวับมองตามที่เขาเพยิดหน้าไป หัวใจเต้นแรงแทบกระเด็นออกมาจากอกเมื่อเห็นคนที่เธอเพิ่งโดนเขาดุมานั่งอยู่ตรงโซฟากว้างโซนวีไอพี เมื่อเธอหันไปเขาก็เบือนหน้าหนีทันทีท่าทางไม่สบอารมณ์

"ผมเขตต์นะ"

"เพ้นท์ค่ะ" เธอแนะนำตัวง่ายๆ กลับไปเช่นกัน ยังงุนงงไม่หายที่อยู่ๆ เขาก็มาทักทายเหมือนว่ารู้จักเธอมาก่อน

"พอดีผมได้รับคำสั่งมาให้มาคุยกับคุณ"

"คำสั่งใครคะ" คนตัวเล็กขมวดคิ้วถามกลับอย่างมึนงง

"ไอ้หมอกน่ะ"

"หมอหมอกน่ะเหรอคะ"

"มันบอกด้วยว่าจะแนะนำผมให้คุณ"

"อ่า..." รวีธารมองคนที่หมอหมอกเคยพูดไว้ว่าไม่หล่อเท่าหมอไทม์แต่นิสัยดีกว่า เห็นเขามองมายิ้มๆ มองไปมองมาก็ใช่ว่าเขาไม่หล่อ ออกจะดูอบอุ่นละมุน คล้ายๆ กับหมอหมอกอยู่เหมือนกัน

"ผมขอนั่งด้วยได้ไหม"

"เอาสิคะ" ถึงแม้ยังไม่รู้ว่าเขาได้รับคำสั่งอะไรมา แต่เธอก็ยอมให้เขานั่งด้วยง่ายๆ  อาจเป็นเพราะรำคาญคนที่มักชอบเข้ามาขอทำความรู้จัก การที่มีคนนั่งด้วยแบบนี้ก็ดีไม่น้อย ไม่ต้องคอยโกหกว่ามีแฟนแล้ว

ส่วนเขา... เธอมั่นใจว่าเขาเห็นว่าเธออยู่ตรงนี้ แต่ไม่มีทีท่าจะเข้ามาทักสักนิด สงสัยจะกลัวเดือดร้อนเหมือนวันนั้น 

แค่คิดก็นอยด์อีกแล้ว...

เขตต์กระดกเครื่องดื่มในมือชำเลืองมองหญิงสาวข้างกายที่ลอบมองเพื่อนตัวเองโต๊ะที่เขาเพิ่งลุกมา แอบหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทางของสองคนนี้

ความจริงเขาเห็นความผิดปกติของเพื่อนร่วมรุ่นตอนที่เห็นมันเอาแต่มองหญิงสาวคนนี้ แต่ไม่ลุกขึ้นมาทำความรู้จักเหมือนเคย ซึ่งมันค่อนข้างผิดปกติ

แล้วยิ่งตอนมีใครเดินเข้าไปคล้ายจะขอทำความรู้จัก เขารู้สึกถึงพลังงานบางอย่างข้างตัว มันเล่นจ้องเธอจนแทบจะสิงร่าง ขมวดคิ้วท่าทางอารมณ์เสียอย่างชัดเจน

แต่พอผู้ชายที่เข้ามาล่าถอยไป มันก็ค่อยๆ ผ่อนความตึงเครียดลง

เพียงแค่นี้ก็ชักเริ่มสนุก คนที่พอจะตอบคำถามเรื่องนี้ได้ดีที่สุดคือเพื่อนสนิทมันทั้งสองคน เขาจึงถ่ายรูปเธอส่งให้ไอ้หมอกดู หลังจากนั้นมันก็รีบโทรกลับมา เล่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้ฟัง ก่อนจะขอให้เขาช่วยอะไรบางอย่าง

นั่นคือการเข้าหาเธอนี่แหละ

การนัดรวมตัววันนี้ ดูแล้วไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด...