บทที่ 88 ตอนพิเศษ รวมตัวครอบครัวสุขสันต์

"ฟ้าจำผู้ชายคนหนึ่งที่ภูเก็ตได้ไหม ที่ร้านอาหารน่ะ ผู้ชายตัวสูงและใส่แว่น คนที่ฟ้าหันไปทีไรก็เห็นว่าเขามองฟ้าอยู่"

เรนลองสะกิดความทรงจำให้เธอ ฟ้าใสก็นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเมื่อนึกออก

"จำได้ค่ะ เพราะคุยกับเขานิดหนึ่งที่หน้าห้องน้ำ เอ๊ะ... อย่าบอกนะคะว่านั่นคือ...พี่"

เรนพยักหน้า...

"ใช่...พี่เอง ตอนนั้นพี่กำลังทำงานอยู่"

"โห...มีอีกมั้ยคะ" เธอถามออกไปอย่างทึ่งจัดและคาดไม่ถึง

"ที่ฟ้าได้เจอก็มีแค่นี้แหละ" ส่วนที่ไม่เจอก็ไม่ต้องพูดถึง... มันเยอะมากจนนับไม่ถ้วน ฉายาสายลับพันหน้านั้นไม่เกินจริงหรอก

เพลงจบลงพอดี เรนโอบเอวฟ้าใสเดินออกจากฟลอร์ เหลือบสายตาไปเห็นว่าร็อคกับราชาวดียังคงเต้นรำเพลงต่อไปไม่หยุด พี่ชายของเขาทำเหมือนไม่ได้เต้นรำกับเมียมาเป็นชาติอย่างนั้นแหละ เพราะตอนนี้มันทิ้งลูกๆ เอาไว้ที่โต๊ะให้ปู่กับย่าดูแลเฉย แต่จะว่ามันก็ไม่ได้เพราะเขาเองก็ปล่อยลูกๆ ไว้กับคุณตาคุณยายเหมือนกัน

เรนนึกถึงครั้งที่ร็อคบอกว่ามันกำลังบินมาเมืองไทยเพื่อช่วยเขาปิดจ๊อบแต่ไอ้พี่ชายกลับหายหัวไปเฉย เพิ่งมาเฉลยทีหลังว่ามันโกหก ที่จริงมันไปที่เกาะกลางทะเล จัดการเก็บกวาดลูกน้องของไอ้ฮอล์กจนเกลี้ยง แล้วก็บินกลับบ้านไปนอนกอดเมียทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่นแหละสไตล์ไอ้ร็อค!

หลังจากส่งคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอแล้ว แขกเหรื่อก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนในโรงแรมนี้เอง บรรดาญาติสนิทในกลุ่มแก๊งยังจะอยู่เมืองไทยกันอีกหลายวัน เพราะมีแพลนเดินทางเยี่ยมเยือนผองเพื่อนทั่วเมืองไทย

อนาคตต่อมา

"พ่อคร้าบ เอิร์ธฝึกเทควันโดเสร็จแล้วฮะ เอิร์ธมีอะไรจะเล่า"

เสียงลูกดังตั้งแต่บันไดขึ้นมาจนถึงห้องทำงาน เอิร์ธในวัยสิบเอ็ดปีมีกิจกรรมที่เจ้าตัวชอบหลายอย่างจึงได้เทคคอร์สจนตารางแน่นเอี้ยด

วันนี้วันเสาร์ ลูกชายซ้อมเทควันโดในครึ่งเช้า ส่วนครึ่งบ่ายมีนัดตั้งวงหมูกระทะกันเนื่องจากครอบครัวเดลสันยกขบวนมาเที่ยวเมืองไทย นี่ก็กำลังขับรถออกจากโรงแรมกันมาแล้ว

เรนกำลังนั่งทำงานลับอยู่พอได้ยินเสียงลูกจึงปิดโปรแกรมแล้วหันไปมองลูกชายที่วิ่งเข้ามาหา ลูกตัวสูงขึ้นจากปีก่อนมาก และที่สำคัญมีความละม้ายคล้ายกับเขาในตอนอายุเท่านี้อย่างสำเนาถูกต้อง

"อะไรเหรอลูก"

"ที่ห้องซ้อมมีครูใหม่มาเพิ่มคนหนึ่งฮะ เขาทำเจ้าชู้ใส่แม่ด้วยแหละพ่อ เอิร์ธไม่ชอบสุดๆ เลยฮะ วันก่อนก็เห็นเข้าไปใกล้น้องช่าจนน้องร้องไห้เลยฮะ"

ลูกชายเล่าแล้วก็ทำหน้าบูดบึ้งไปด้วย และเรนก็หูผึ่งตาม แต่พยายามไม่แสดงออกและคีพคูลเช่นปกติ เพราะเขาสอนลูกเสมอว่าให้ใจเย็น มีเหตุผล และไม่ใช้อารมณ์ในการตัดสินสิ่งต่างๆ

"เหรอ เขาทำอะไรล่ะ เราคิดไปเองหรือเปล่า"

"เขาเอาน้ำไปเสิร์ฟให้แม่และยืนคุยอะไรไม่รู้ แต่ถามจริง มันหน้าที่ของครูฝึกมั้ยอะพ่อ แถมยังชอบเดินวนเวียนไปใกล้ๆ แม่หลายรอบเลย ทำให้เอิร์ธไม่มีสมาธิเลยฮะ ถ้าเอิร์ธตัวโตกว่านี้นะ จะจับทุ่มให้หลังหักไปเลย"

ลูกชายพูดใส่อารมณ์มากขึ้น เรนนึกขำแกมเอ็นดูที่ลูกหวงแม่แทนพ่อ ให้มันได้อย่างนี้สิเจ้าหนูของเขา

"แล้วแม่ทำไงล่ะ"

"เอิร์ธไม่รู้ฮะ แม่แค่เรียกผู้จัดการเข้าไปหา แล้วเอิร์ธก็ไม่เห็นครูฝึกนั่นเดินไปหาแม่อีกเลย เออ พ่อครับ พ่อสัญญาว่าถ้าเอิร์ธสอบผ่านได้สายดำ พ่อจะให้รางวัล ห้ามลืมนะฮะ"

"พ่อเคยผิดสัญญาเหรอ"

"ไม่เคยครับ เอิร์ธรักพ่อจังเลย ของขวัญคือโดรนรุ่นที่เอิร์ธส่งลิงก์ให้พ่อดูนะ ป้าซิมบอกว่ารุ่นนี้เจ๋งสุดเลยฮะ"

พอได้พูดถึงสิ่งที่ชอบลูกชายเขาก็สีหน้าระรื่นดวงตาเป็นประกายเลยทีเดียว

"ถ้าสอบได้ มันจะไปอยู่ในห้องสะสมของลูกอย่างแน่นอน แล้วแม่กับน้องล่ะ อยู่ไหนตอนนี้"

เรนถามถึงภรรยาและลูกสาวคนเล็กวัยห้าขวบ

"อยู่บ้านหลังนู้นกับคุณตาคุณยายฮะ กำลังจะตั้งวงหมูกระทะกัน แม่ให้เอิร์ธมาตามพ่อ"

เรนพยักหน้ารับรู้ จริงๆ ฟ้าใสส่งข้อความหาเขาเอาก็ได้ แต่ชายหนุ่มเดาว่าเจ้าลูกชายคงจะรีบขันอาสามาตามเพราะอยากจะทวงของรางวัลนั่นเอง

"โอเค พ่อขอเซฟงานห้านาที เอิร์ธล่วงหน้าไปก่อนเลยลูก"

เขากล่าวพร้อมกับหอมหัวลูกแล้วแกล้งผลักเบาๆ ลูกก็ทำท่าชกแขนพ่อ แต่ต่อมาก็เข้ามากอดแน่นๆ

"เอิร์ธรักพ่อจังเลยฮะ อย่าลงโทษแรงนะพ่อ"

เจ้าหนูพูดเป็นปริศนาในตอนท้ายเสร็จก็วิ่งออกจากห้องไปทันที เรนได้แต่ส่ายหน้าให้กับเจ้าตัวแสบ

นี่แหละ...ลูกพ่อที่แท้ทรู เพราะรู้ใจพ่ออย่างที่สุด

เรนยกหูถึงสถาบันสอนศิลปะป้องกันตัวที่เขาเป็นเจ้าของ ซึ่งมีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้

"สวัสดีครับบอส"

"รู้ใช่ไหมว่าผมโทรมาเรื่องอะไร" น้ำเสียงเข้มถามขึ้นทันที ทำเอาคนฟังรู้สึกเกร็งจนขนลุกเกรียวเลยทีเดียวเพราะไม่บ่อยที่จะได้ยินเสียงโทนนี้จากคนเป็นเจ้านาย

"อ่า คิดว่าทราบครับ ตอนนี้เลิกจ้างแล้วครับบอส"

ผู้จัดการรีบรายงานจนลิ้นพันกัน เพราะทราบดีว่าเจ้านายหวงภรรยามากแค่ไหน การที่สร้างสถาบันนี้ขึ้นมาก็เพราะลูกชายอยากเรียนพวกศิลปะการต่อสู้ และคนเป็นพ่อก็รวยมากพอที่จะเนรมิตมันขึ้นมาให้โดยที่ขนหน้าแข้งไม่กระดิก

"ดีมาก อย่าให้มีคนแบบนี้เข้ามาอีก ไปตรวจประวัติย้อนหลังด้วยว่าเคยทำอะไรไม่ดีมาก่อนหรือเปล่า ถ้ามีก็อย่าให้มันได้งานสอนเด็กหรือผู้หญิงอีกไม่ว่าที่ไหนก็ตาม เข้าใจไหม"

"ครับบอส ความจริงคุณฟ้าสั่งผมจัดการตั้งแต่หลังเลิกคลาสแล้วครับ"

"เมียฉันสั่งว่าไง"

"ก็สั่งว่าให้เช็กประวัติและให้ผมรอรับโทรศัพท์คอนเฟิร์มจากบอสครับ"

"ดี ทำตามที่ผมบอกนั่นแหละ ขอบคุณมาก"

เรนพูดจบก็วางสาย... เขากดเซฟงานและปิดอุปกรณ์ที่สำคัญบางตัว อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ไม่ใช่แค่ลูกชายเท่านั้นที่แสบ เมียเขาเองก็พอกัน... รู้ทันและคาดเดาความคิดของผัวได้แม่นยำ...น่ากลัวจริงๆ

ชายหนุ่มเดินผ่านประตูเล็กไปยังบ้านยายช้อง กลิ่นหอมยั่วน้ำลายของหมูกระทะและอาหารปิ้งย่างก็ลอยมาปะทะจมูกทันที ภาพที่ฟ้าใสกำลังยืนอยู่หน้าเตาบาร์บีคิว คุณตาคุณยายกำลังนั่งที่โต๊ะโดยมีน้องธารนั่งอยู่ระหว่างกลาง ส่วนน้องเอิร์ธก็กำลังคีบหมูย่างบนกระทะอย่างกระตือรือร้น ทำให้หัวใจของเรนอบอวลไปด้วยความสุข

เสียงรถแล่นเข้ามาจอด เป็นบิดามารดา ร็อค ราชาวดีและลูกๆ อีกคันก็เป็นรัลดากับอธิศพร้อมตัวเล็กๆ วันนี้ครอบครัวของเรนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าเข้าไปหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า และแววตาเปี่ยมสุขอย่างที่สุด

จบตอนพิเศษ