บทที่ 85 ตอนพิเศษ รวมตัวครอบครัวสุขสันต์

กลางดึกของคืนที่มีสายฝนตกโปรยปราย เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายกำลังอยู่เวรที่ด่านตรวจ พวกเขารู้สึกเซ็งและเบื่อหน่ายกับสภาพอากาศแสนอึมครึมและเปียกแฉะนี้เหลือเกิน เวลาค่อนคืนอย่างนี้ก็คงมีแค่คนมีเวรอย่างพวกเขาเท่านั้นแหละที่จะต้องมานั่งถ่างตาทำงานเพื่อให้คนอีกหลายสิบล้านคนได้นอนหลับอย่างเป็นสุขในนิทรารมณ์

จนกระทั่งเวลาเลยเที่ยงคืนไปเล็กน้อยก็มีเสียงครืดคราดของวิทยุสื่อสารดังขึ้น เรียกสติที่กำลังเคลิ้มของจ่าหมีให้เงี่ยหูฟังก่อนจะหยิบขึ้นมาดู มันเหมือนคลื่นวิทยุที่ยังจูนไม่ตรงสถานีจึงเกิดเสียงซ่าไม่หยุด

"อะไรวะเนี่ย ฟังไม่รู้เรื่องเลยโว้ย ห่าเอ๊ย"

จ่าสบถขรม แต่ก็ตั้งใจฟังต่อไป พอมองหาว่ามันมาจากคลื่นความถี่ไหน เขากลับเห็นแต่ตัวเลขยาวเหยียด คล้ายกับว่ามันไม่ได้มาจากแหล่งสื่อสารปกติของพวกตำรวจ ชั่วแวบหนึ่งจ่านึกถึงคำเล่าขานที่ว่าในช่วงสองสามปีมานี้มันมี คลื่นรบกวนพิเศษ ที่ไม่ทราบแหล่งที่มาคอยแจ้งเบาะแสเรื่องพวกกระทำผิดกฎหมายทำให้ตำรวจสามารถจับกุมพวกเดนนรกพร้อมของกลางได้หลายเคสจนเป็นข่าวอยู่เนืองๆ

"เตรียมสกัดจับรถเก๋งสีดำ ยี่ห้อโตโยต้า ป้ายทะเบียน กค 781... มียาบ้า... ค้นใต้เบาะและท้ายรถที่มีการต่อเติมข้างใต้ ของอยู่ตรงนั้น"

เสียงคราวนี้ชัดเจนและหลังจากนั้นก็ตัดการสื่อสารไปทันที จ่าหมีหูผึ่ง จดจำได้ทุกคำก็รีบตะโกนเรียกเพื่อนที่อยู่เวรด้วยกันทันควัน

"เฮ้ย...ไอ้แป๊ะ มึงรีบเอาไม้กั้นลงเร็ว!"

จากนั้นตำรวจสองนายก็ตาลีตาลานไปยืนจังก้ารอรถคันดังกล่าว พวกเขาปรับกล้อง Bodycam ให้แน่ใจว่ามันทำงานเป็นปกติดีและรับภาพชัดเจน หัวใจของจ่าหมีเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้นเพราะตั้งแต่เป็นตำรวจมาก็ยังไม่เคยเจอเคสแบบนี้มาก่อน มือของเขาสั่นขณะแตะไปที่ซองปืน...ในใจภาวนาว่าขออย่าให้เขาได้ใช้มันเลย

สองชั่วโมงต่อมาก็มีข่าวด่วนแทรกขึ้นบนเกือบทุกแพลตฟอร์มออนไลน์ว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจสกัดจับรถเก๋งสีดำลอบขนยาบ้าถึงล้านเม็ด ที่น่าตกใจก็คือคนขับรถดังกล่าวเป็นถึงเจ้าของสถาบันสอนดนตรีที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง

นักข่าวถามถึงเบาะแส นายตำรวจยศใหญ่ผู้เป็นเจ้านายของจ่าก็ตอบไปตามสเต็ปและตามระบบว่าเป็นสายของตำรวจ ทว่ามีแต่จ่าหมีและจ่าแป๊ะเท่านั้นที่รู้ว่าแหล่งข่าวที่แท้จริงนั้น... มาจาก คลื่นรบกวนพิเศษ ที่เล่าขานกันนั่นเอง!

*****

ซิมกำลังดูข่าวความเคลื่อนไหวล่าสุดของการจับกุมเจ้าของสถาบันสอนดนตรี ปิดจ๊อบไปอีกงาน ริมฝีปากบางจุดยิ้มหยันนิดๆ เมื่อเห็นนายตำรวจใหญ่กำลังให้สัมภาษณ์ในท่ายืนแอ่นอกใบหน้าเชิดขึ้นเล็กน้อยด้วยความภาคภูมิใจกับผลงานการจับกุมยาบ้าได้ถึงล้านเม็ด เธอนึกเสียดายว่าความดีความชอบนั้นน่าจะตกไปถึงจ่าตำรวจสองคนนั่นมากกว่า แต่ช่างเถอะ ไม่เป็นไร เอาไว้งานหน้าก็แล้วกัน!

สีหน้าซีดเผือดของไอ้เจ้าของสถาบันสอนดนตรีทำให้ซิมนึกไปถึงเรน เชื่อว่าป่านนี้เขาคงจะกำลังจิบน้ำชาดูอยู่ด้วยความสะใจเช่นเดียวกัน เพราะไอ้เวรนั่นมันเป็นคนที่เรนหมายหัวเอาไว้

มันคือคนที่ลอบวางยาฟ้าใสในงานเลี้ยงแฟนซีหน้ากาก ความจริงเรนหาตัวมันเจอมาระยะหนึ่งแล้ว และเขาค่อยๆ ลงโทษมันโดยให้ทรมานทีละน้อยกับการมีชีวิตอยู่ เริ่มจากทำให้เสียทรัพย์สินจนใกล้ล้มละลาย ทำให้มันเจออุบัติเหตุโดนรุมกระทืบจนอวัยวะเพศพังไม่สามารถไปทำร้ายผู้หญิงคนไหนได้อีก

เรนกำลังจะจัดการลงโทษมันขั้นต่อไป แต่พอดีเหมือนฟ้าเบื้องบนต้องการเก็บกวาดคนบาปและล้างบางพวกมันให้หมดจด จึงทำให้เรนได้พบเบาะแสเพิ่มเติมว่ามันเป็นคนขนยาบ้าให้กับแก๊งยาข้ามชาติ เรนกับซิมจึงรอโอกาสนี้เพื่อจะได้จัดการพวกมันได้ยกแก๊ง ซึ่งในที่สุดก็ประสบความสำเร็จตามแผน

หลังจากซิมตัดสินใจตั้งหลักปักฐานอยู่ที่เมืองไทย หญิงสาวก็ใช้ชีวิตอยู่อย่างปกติสุขดี เธอเป็นผู้กำความลับด้านเทคโนโลยีขั้นสูงขององค์กร ทำให้กลายเป็นบุคลากรที่มีค่ายิ่ง ได้รับการปกป้องสูงสุดจากหน่วยงาน เป็นคนที่บอสต้องพิทักษ์รักษาเอาไว้อย่างดีที่สุด ซิมจึงยังทำงานอยู่เบื้องหลังโปรแกรมลับของหน่วยโกสต์ต่อไปอย่างเงียบๆ

ส่วนเรนก็เช่นเดียวกัน ซิมทำให้โปรแกรม Shapeshifting ที่ฝังอยู่ในตัวเรนถูกปลดล็อกเป็นอิสระจากองค์กร เวลานี้เรนจึงกลายเป็นพยัคฆ์ติดปีกที่ทั้งฝ่ายดีและฝ่ายชั่วไม่กล้าล้ำเส้น เขาเลิกทำงานใต้ดิน แต่ยังทำตนเป็นพลเมืองดีตามวาระและโอกาสที่สามารถทำได้ ส่งข่าวสารให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องโดยใช้นามลับและโค้ดที่ซับซ้อนจนไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าข้อมูลมาจากแหล่งใด และทำให้ทางการประเทศต่างๆ จับกุมแก๊งชั่วได้มากมายหลายแก๊งตลอดสองสามปีที่ผ่านมา

และยิ่งซิมกับเรนจับมือกันอย่างเหนียวแน่น พวกเขาก็ยิ่งได้รับความเกรงใจจากทีมใต้ดินเป็นอันมาก ไม่มีใครกล้ามายุ่งและเข้าใกล้เกินรัศมีที่กำหนดเอาไว้ เพราะถ้าถูกค้นพบก็จะโดนจัดการทันที

"ยังไม่เสร็จอีกเหรอ จะตีหนึ่งแล้วนะ"

เสียงถามดังขึ้นจากหน้าประตู ซิมหันไปยิ้มบางให้กับคนตัวสูง คงเพราะเห็นว่าเธอยังไม่เข้าห้องนอนเสียทีเมฆาถึงได้มาตาม เขาก้มมาจูบที่หน้าผากของซิมทีหนึ่ง ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ

"อีกนิดเดียวค่ะ"

หญิงสาวตอบเสียงเบา ตั้งแต่หมั้นกันเมฆาก็มาอยู่กับเธอที่บ้านหลังนี้ พวกเขากำลังจะแต่งงานกันในไม่ช้า ก่อนหน้านั้นซิมไม่เคยรู้จักคำว่าครอบครัวหรือพ่อแม่พี่น้องมาก่อน ทว่าการได้เข้ามารู้จักกับเมฆาและฟ้าใส ทำให้หญิงสาวรู้ซึ้งถึงคำว่าบ้านอย่างแท้จริง ทุกคนรักและเมตตาซิมผู้โดดเดี่ยวคนนี้ อ้าแขนเปิดรับเธอเข้าสู่หัวใจของพวกเขาอย่างอบอุ่นและไร้ซึ่งข้อรังเกียจเดียดฉันท์ เมื่อได้ค้นพบบ้านที่แสนอบอุ่นและปลอดภัย หัวใจเธอก็บอกว่าจะขออยู่และขอตายที่นี่ไม่ไปไหนอีกแล้ว

"คุณโหมงานหนักเกินไปนะช่วงนี้ ใกล้จะถึงวันงานแล้ว แต่ดูขอบตาเจ้าสาวสิ ดำคล้ำซะไม่มี"

เมฆากล่าวอย่างเอ็นดูคนที่ไม่ห่วงสวย ครอบครัวและบรรดากลุ่มแก๊งต่างพากันดีใจยกใหญ่ที่เมฆาจะได้แต่งงานเสียทีกับเจ้าสาวที่ดูภายนอกแล้วไม่ได้มีอะไรเข้ากับเขาเลยคนนี้

ไม่มีใครคิดว่าเขากับแม่สาวสายลับจะรักกันได้ แต่สำหรับเมฆา ตั้งแต่ได้เห็นซิมกระโดดเอาตัวเข้าขวางรถที่กำลังจะชนน้องเอิร์ธในครั้งนั้น เขาก็เหมือนคนที่ถูกศรกามเทพปักอก แต่ก็ไม่ได้กระโตกกระตากบอกใคร เมฆาใช้วิธีหยอดและอ่อยอย่างเงียบๆ มาเรื่อยๆ จนกระทั่งเมื่อซิมรู้ตัวอีกทีก็มีแหวนหมั้นสวมอยู่บนนิ้วของเธอเรียบร้อยแล้ว