บทที่ 86 ตอนพิเศษ รวมตัวครอบครัวสุขสันต์

"จริงเหรอคะ? ซิมไม่ได้สังเกตเลยเนี่ย" หญิงสาวยกมือขึ้นแตะบริเวณขอบตาด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

เมฆาคลี่ยิ้มขำที่เธอเชื่อคำกระเซ้าแซวของเขา บุคลิกภายนอกทั่วไปซิมเหมือนผู้หญิงบอบบางและซื่อใส แต่เวลาทำงานตัวตนของซิมจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เธอสามารถสั่งจัดการคนได้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอใจแกร่ง เด็ดขาด และกล้าหาญอย่างที่ผู้ชายหลายคนสู้ไม่ได้ เป็นคนสองบุคลิกอย่างแท้จริง เมฆารักเธอทั้งสองเวอร์ชัน และรู้สึกมันเขี้ยวมากเวลาเห็นซิมตามมุกของเขาไม่ทันแบบนี้

"ไม่เชื่อก็ไปส่องกระจกบนห้องดูสิ ปะ ผมจะพาไปเอง"

ชายหนุ่มกล่าวพลางฉุดมือเธอให้ลุกขึ้น ซ่อนรอยยิ้มพราวเอาไว้

"ซิมยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ" เธอทักท้วงเสียงอ่อน

"เอาไว้ทำต่อพรุ่งนี้เถอะ ตอนนี้มันเป็นเวลาพักผ่อนกับผัวนะที่รัก"

สีหน้ากรุ้มกริ่มของเขาทำให้ซิมไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเขาต้องการจะพักผ่อนจริงๆ แต่ก็ยอมเดินตามแรงดึง จนกระทั่งเข้าไปในห้องนอน พอเขาผลักเธอเบาๆ ให้ล้มลงไปบนเตียง หญิงสาวก็รู้ความนัยว่าไอ้ที่เดาไว้น่ะ...ไม่ผิดเลยสักนิด

"คนเจ้าเล่ห์" เธอต่อว่าต่อขานทันที แต่เขาก็ยิ้มรับหน้าตาระรื่น

"กับคุณ... ถ้าไม่เจ้าเล่ห์...ผมก็อดจู๋จี๋ด้วยน่ะสิ ทุกวันนี้คุณเอาแต่ทำงานในห้องนั่นจนไม่สนใจผมเลย"

คนตัวสูงพูดเหมือนน้อยใจ ทำให้ซิมรู้สึกผิดขึ้นมาทันใด เธอรีบโอบกอดและพรมจูบแก้มของเขาหลายจุ๊บ

"โอ๋ๆ ซิมขอโทษ... ไม่ได้ตั้งใจละเลยคุณนะคะ แต่ซิมคิดว่าคุณเองก็ต้องการสเปซส่วนตัวไม่ใช่เหรอ"

เพราะเมฆาเป็นนักธุรกิจที่ทำหลายอย่าง เวลาของเขาจึงมีค่าเป็นเงินเป็นทองมาก ซิมไม่ต้องการเบียดบังเวลาที่เขาเคยมีให้กับสิ่งเหล่านั้นมากจนเกินไป ความที่เธอเคยเป็นวิญญาณเสรี ทำให้เข้าใจถึงธรรมชาติของมนุษย์ที่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ยังคงต้องการพื้นที่ส่วนตัวอยู่

"กับผู้ชาย ถ้าให้สเปซมากเกินไป คุณไม่กลัวเหรอว่าเขาอาจจะเอาใครเข้ามาเติมเต็มสเปซที่ว่านั่น?"

เมฆาลองหยั่งเชิงคนที่กำลังจะเข้ามาเป็นคู่ชีวิต

"แล้วคุณจะทำหรือเปล่าล่ะคะ ใครจะรู้ว่าคุณอาจจะเบื่อซิมแล้วก็ได้ สารภาพออกมาตอนนี้ก็ยังทันนะคะ เพราะงานแต่งยังไม่เริ่ม"

เธอพูดเสียงเรียบเหมือนกำลังคุยเรื่องทั่วไป แทบจะไม่มีอะไรทำให้ซิมหวั่นไหวได้เลย เหมือนเธอถูกฝึกมาให้คล้ายหุ่นยนต์มากที่สุด แต่เมฆารู้ดีว่าหัวใจของเธองดงามและเสียสละมากแค่ไหนเพื่อมนุษย์อย่างพวกเขา ชายหนุ่มดึงร่างนุ่มเข้าไปกอด

"จนป่านนี้คุณยังไม่รู้ใจผมอีกเหรอ ไม่มีทางที่ผมจะดึงใครเข้ามาแทรกระหว่างเรา กว่าจะได้คุณมาเป็นคู่หมั้น ผมต้องเต๊าะ ต้องหยอดคุณจนเลือดตาแทบกระเด็น แล้วเรื่องอะไรผมจะยอมเสียคุณไปง่ายๆ"

พอได้ฟังเขาพูดแบบนี้ซิมก็ยิ้มบาง เธอมองสบตาเขาอย่างเปิดเปลือยความรู้สึกรักและภักดี ใช้นิ้วไล้สันจมูกโด่งของเขาแผ่วเบา

"ซิมรักและเชื่อใจคุณ ถึงได้ยอมฝากชีวิตไว้ที่นี่ และก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ซิมไม่ใช่คนหวาน แต่ถ้าหากคุณอยากให้เปลี่ยน ซิมก็จะพยายามทำเพื่อคุณ"

หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจ เมฆายิ้มเอ็นดู เขากดจมูกลงบนแก้มนวลอย่างอ่อนโยน

"ผมรักคุณในแบบที่คุณเป็นนี่แหละ ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเพื่อผมทั้งนั้น และขอบคุณที่เชื่อใจผมนะ ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากที่คุณยอมแต่งกับผู้ชายธรรมดาอย่างผม"

ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น หัวใจพองโตคับอกที่เธอบอกว่าเชื่อใจเขา

ซิมยื่นหน้าไปหอมแก้มสากทีหนึ่ง รับรู้ด้วยเซนส์พิเศษว่าผู้ชายคนนี้มีหัวใจรักมั่นคง เขาจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี และจะไม่ทำให้เธอผิดหวังจนกว่าจะตายจากกัน ภาพผู้ชายร่างสูงกำลังเดินเล่นบนหาดทรายและมีเด็กชายในอ้อมแขนแวบเข้ามาในหัว นั่นทำให้ซิมอมยิ้ม บางทีเบื้องบนก็ใจดีส่งภาพน่ารักมาให้เธอได้มีกำลังใจสู้ต่ออย่างนี้เอง

"คุณน่ะเหรอผู้ชายธรรมดา ถ้าคุณธรรมดา โลกนี้ก็คงไม่มีใครพิเศษแล้วค่ะ"

"นี่ขนาดไม่หวานนะ ยังทำเอาผมใจละลายขนาดนี้ ถ้าคุณหวานจะขนาดไหน... แค่คุณเป็นคุณแบบนี้ผมก็ไม่ไหนไม่รอดแล้วคนสวย"

ซิมคลี่ยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวสวย ดวงตาวิบวาวด้วยความอิ่มเอมหัวใจกับคำพูดของคนตัวสูง

"ซิมรักคุณ... ที่พูดนี่ออกมาจากใจล้วนๆ เลยค่ะ"

"ผมก็รักคุณ รักคุณมากจริงๆ"

พูดจบ ใบหน้าหล่อก็ก้มมาใกล้ มือเริ่มลูบไล้เนินอกของเธอ หญิงสาวรีบจับเอาไว้