บทที่ 5 ไม่มีผลต่องาน แต่มีผลต่อใจ

เช้าวันจันทร์เป็นวันเริ่มต้นการทำงานอย่างเต็มตัวในตำแหน่งอินทีเรียดีไซน์อย่างเป็นทางการของนิศรา งานแรกที่หญิงสาวได้รับมอบหมาย คือโครงการบ้านเดี่ยวของ บริษัทธีรวัฒน์พร็อพเพอร์ตี้

และวันนี้เป็นวันที่เธอต้องเข้าไปพรีเซนต์แบบตกแต่งภายในที่หญิงสาวเป็นคนออกแบบให้กับลูกค้าด้วยตัวเอง หากงานนี้ผ่านจะเป็นผลงานที่เธอต้องรับผิดชอบอย่างเต็มตัวตั้งแต่ต้นจนจบ และเป็นผลงานชิ้นใหญ่ส่งท้ายปีของบริษัทเธออีกด้วย 

เธอจึงตั้งใจตื่นไวเป็นพิเศษ เพื่อจะได้ใส่บาตรตอนเช้าก่อนไปทำงานเอาฤกษ์เอาชัยเสียหน่อย นิศราตื่นเช้ากว่าวันปกติลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวและลงไปเตรียมของใส่บาตรตามที่ตั้งใจไว้

วันนี้เธอแต่งตัวในชุดกางเกงขายาวเอวสูงสี่ส่วนเข้ารูปสีอิฐอ่อน ทำให้เห็นสัดส่วนชัดเจน ด้านบนเป็นเสื้อสายเดี่ยวผ้าซาตินสีขาวใส่ทับไว้ในกางเกงคลุมทับด้วยเสื้อสูทพอดีตัวสีอิฐอ่อนเข้ากับสีกางเกง สวมรองเท้าส้นสูงสีครีมที่เข้ากับชุดขับให้รูปร่างของเธอดูสูงสง่ามากยิ่งขึ้น วันนี้เธอแต่งหน้าโทนสีอ่อน ๆตามแบบสาวเกาหลี รัดผมหางม้ายกสูงม้วนปลายงอน ด้านหน้าเป็นผมหน้าม้าบาง ปล่อยปอยผมปิดข้างแก้มเล็กน้อย

ทำให้ดูเป็นสาวมั่นหน้าหวาน ชุดที่ใส่ก็ทำให้ดูทะมัดทะแมงคล่องตัว อากาศในยามเช้าทำให้หญิงสาวรู้สึกสดชื่นมากกว่าทุกวัน หลังจากใส่บาตรเสร็จเรียบร้อยก็เดินทางไปทำงานตามปกติ เธอต้องเข้าบริษัทเพื่อสั่งงานคนในทีมให้เรียบร้อยเสียก่อนเหมือนเช่นทุกวัน จากนั้นจึงเดินทางต่อไปยังจุดหมาย

นิศราเดินทางมายังบริษัทธีรวัฒน์ พร็อพเพอร์ตี้ พร้อมกับผู้ช่วยสาวอีกคน ทั้งสองมาก่อนเวลานัด10นาที เพื่อมาเตรียมตัวก่อนตามมารยาท เมื่อมาถึงก็ได้กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ชื่นชมบรรยากาศการทำงานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศ ซึ่งหญิงสาวพึ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก สมแล้วกับที่เป็นบริษัทใหญ่ระดับประเทศ ออฟฟิศน่าทำงานมากดูสะอาดปลอดโปร่งเป็นระเบียบเรียบร้อย

อากาศด้านในถ่ายเทจนทำให้รู้สึกสดชื่นสบาย ต่างจากอากาศด้านนอกที่เต็มไปด้วยมลพิษ ขนาดชุดทำงานของพนักงานยังถูกออกแบบอย่างเรียบง่ายตัดเย็บแบบเรียบร้อย แต่ยังคงดูหรูหราน่ามองเหมาะสมกับองค์กร แสดงว่าผู้บริหารต้องเป็นคนที่มีรสนิยมที่ดีมากเลยทีเดียว ทุกอย่างถึงได้เนี้ยบขนาดนี้ เธอคิด

เลขาหนุ่มหน้าห้องที่เห็นทั้งสองมาถึงแล้ว จึงรีบเข้ามาต้อนรับและเชิญให้เข้าไปนั่งรอในห้องที่จะใช้ประชุมในวันนี้ เมื่อเข้าไปด้านในก็ได้พบกับพนักงานที่ดูแลโปรเจกต์ ที่มาฟังเธอนำเสนอผลงานในวันนี้ หนึ่งในนั้นก็มีเพื่อนสนิทของเธอด้วย นิศรากล่าวทักทายทุกคนพร้อมกับยิ้มหวานส่งให้ตามมารยาท ก่อนจะหันไปกระซิบทักทายเพื่อนของตน

“แพร แกดูแลโปรเจกต์นี้ด้วยเหรอ” นิศรากระซิบถามให้ได้ยินกันสองคน เมื่อนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้วซึ่งเป็นที่นั่งข้าง ๆ กับเพื่อนของเธอนั่นเอง

“แค่มาช่วยติดต่อประสานงานนะ”

“ฉันคิดว่าวันนี้จะได้เจอพี่ดินซะอีก ดันเป็นแกแอบผิดหวังนะเนี่ย” แพรไหมตอบแกรมเล่นแกรมจริง

“ทำหน้าแบบนี้คือผิดหวังจริง ๆ สินะที่เป็นฉัน”

นิศราทักอย่างรู้ทันเมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังของเพื่อน พร้อมทำท่าทางเย้ย เธอรู้แหละว่าแพรไหมชอบพี่ชายเธอมากชอบมานานแล้วด้วย แต่พี่ชายตัวดีของเธอนี่สิทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้ทั้งที่ตัวเองก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

“ก็ใช่น่ะสิ ปกติจะเป็นพี่ดินมา” แพรไหมทำหน้าหงอย และยังคงย้ำให้เพื่อนรู้ว่าตนเองผิดหวัง

“เอาน่า แกควรดีใจนะที่เราจะได้ร่วมงานกัน ไม่ใช่มาตัดพ้อใส่ฉันแบบนี้” 

เมื่อทั้งสองทักทายกันเรียบร้อยต่างฝ่ายต่างก็เงียบ เพื่อเตรียมตัวสำหรับการประชุมในครั้งนี้ เวลาล่วงเลยไปถึงช่วงเวลาเริ่มการประชุม

“ท่านประธานมาแล้วครับ”

เสียงวรวิทย์เลขาหนุ่มแจ้งให้ทุกคนในห้องทราบ ทุกคนในที่ประชุมจึงลุกขึ้นต้อนรับท่านประธานใหญ่ ที่เข้ามาใหม่ เป็นการแสดงมารยาทในที่ประชุม เมื่อผู้บริหารสูงสุดเข้าร่วมประชุมด้วย

นิศรายืนตัวแข็งทื่ออึ้งไปอีก เมื่อคนที่เดินเข้ามาใหม่และทุกคนเรียกว่า 'ท่านประธาน' คือคู่กรณีของเธอ มองเพียงแวบเดียวเธอก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าเป็นเขา 'ไอ้ขยะเปียก'

หญิงสาวพอรู้ว่าแพรไหมทำงานที่นี่ แต่เธอก็ไม่เอะใจสักนิดว่าเขาคือเจ้าของที่นี่ ทั้งที่แพรไหมเคยบอกแล้วว่า ในวันที่ฉลองเรียนจบ ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้นะ 'ซวยแล้วไง' วันก่อนยังไปเมาใส่เขาอีกด้วย -เขาจะคิดว่าเธอเป็นคนแบบไหนกันเนี่ย ไม่ใช่เอาเรื่องนั้นมาทำให้งานเสียซะล่ะ- เธอคิด

แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพ เธอต้องแยกแยะระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกัน ต้องทิ้งปัญหาส่วนตัวไว้ข้างหลังเสียก่อน แล้วมาโฟกัสงานตรงหน้าให้เต็มที่

ส่วนธีรวัฒน์เองเมื่อก้าวเข้ามาในห้องก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ จนมาสะดุดที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้างหัวโต๊ะประจำตำแหน่งที่เขานั่ง พอพินิจพิจารณาดี ๆ ก็อึ้งไปเล็กน้อยเช่นกัน เขาจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา จนเดินมาถึงที่นั่งของตนเอง คาดไม่ถึงว่าจะเจอเธอที่นี่

แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการใด ๆออกมา ยิ่งเห็นใบหน้าหญิงสาวที่เผยความประหม่าเด่นชัดตอนสบตากับเขานั้น เขายิ่งอยากแกล้งเธอด้วยซ้ำ

เด็กสาวในชุดนักศึกษาวันนั้นกับเธอในวันนี้ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน เหมือนกับไม่ใช่คนคนเดียวกัน เขามองการแต่งตัวของเธอในวันนี้ เป๊ะตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่น้อยเกินไปไม่มากเกินไปลงตัวน่ามองไม่มีที่ติ ดูเป็นสาวมั่นเลย

“คุณดาวครับ ท่านนี้คือคุณธีรวัฒน์ ประธานกรรมการบริษัทครับ ส่วนคนนี้คือคุณนิศรากับผู้ช่วย เป็นอินทีเรียดีไซเนอร์ มาจากบริษัท เอ็มทีอินทีเรีย ทั้งสองเป็นตัวแทนของคุณนคินทร์ ที่จะมาพรีเซนต์งานให้กับเราในวันนี้ครับท่าน”

วรวิทย์ผายมือแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายได้รู้จักกัน เมื่อเห็นว่าทุกคนประจำที่ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“สวัสดีครับ ผมธีรวัฒน์ เรียกผมว่าธีร์ สั้น ๆก็ได้ครับ เอ่อคุณ...” 

เขาเป็นฝ่ายเอ่ยทักทายก่อน พร้อมส่งมือไปรอจับมือผู้ที่จะมาร่วมงานด้วย และแสร้งตีเนียนถามชื่อเธอเลย

“เอ่อ สวัสดีค่ะคุณธีร์ ดิฉันนิศราเรียกดาวเฉย ๆก็ได้ค่ะ”

นิศราอึกอักประหม่าเล็กน้อย แต่ก็ยื่นมือไปจับมือเขาที่ยื่นมารออยู่แล้ว เพื่อไม่เป็นการเสียมารยาทอย่างเลี่ยงไม่ได้พร้อมกับแนะนำตัวเองกลับ ชายหนุ่มยิ้มหวานให้เธอเล็กน้อย ก่อนจ้องมองนามบัตรที่เธอยื่นให้ในมือ แล้วขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นนามสกุลที่คุ้นเคย แต่ช่างเถอะเอาไว้ที่หลัง เขาบอกตนเองในใจ ก่อนจะหันไปตอบกลับคำทักทายของหญิงสาว แถมส่งรอยยิ้มหวานเจ้าเล่ห์ทิ้งท้ายให้เธออีกต่างหาก

“ครับคุณดาวเฉยเฉย”

จบประโยคทำให้นิศราหันมาจ้องหน้าเขาอีกครั้ง ครั้งนี้มองอย่างจะเอาเรื่อง แต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่แค่เพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่หันมามองเขา ทุกคนในที่ประชุมก็หันมามองเขาเป็นตาเดียวเช่นกัน ปกติเจ้านายของพวกเขาจะไม่พูดเล่นแบบนี้กับใคร

วรวิทย์ที่เห็นเจ้านายหนุ่มยิ้มและแซวหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์ ก็อมยิ้มตามอยู่ข้างๆ ด้านนิศราเองในเมื่อทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทำจิตใจให้สงบที่สุดไม่อย่างนั้นเสียงานแน่ หญิงสาวละความสนใจมาที่เรื่องงานตรงหน้าดีกว่า อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด เธอคิด

“เราเริ่มกันเลยดีไหมคะ”

เมื่อปรับอารมณ์ได้หญิงสาวก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง ในเมื่อทำอะไรเขาไม่ได้ก็ทำงานให้มันดีที่สุดก็แล้วกัน

“ครับ เชิญทุกคนนั่งแล้วเชิญคุณดาวเริ่มได้เลยครับ”

สิ้นคำท่านประธานใหญ่ การนำเสนองานออกแบบตกแต่งภายใน ที่เป็นผลงานการออกแบบของนิศราก็เริ่มต้นขึ้น แม้จะเพิ่งเรียนจบ และพึ่งได้รับใบปริญญามาก็จริง แต่ประสบการณ์ทำงานจริงของเธอนั้นก็มีไม่น้อย เธอเคยออกแบบและเสนองานภายในบริษัทตัวเองมาหลายงานแล้วถึงจะเป็นแค่โปรเจกต์เล็ก ๆ 

แต่ก็ทำให้เธอพอจับทางการทำงานในสายนี้ได้ ทำให้หญิงสาวสามารถพรีเซนต์ออกมาได้คล่องมาก จนธีรวัฒน์คาดไม่ถึงและ ประทับใจมากเลยทีเดียว คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนเด็กน้อยที่เจอกันครั้งแรก ดูเหมือนจะงี่เง่าไม่ยอมคน แถมยังขี้เมาอีกต่างหาก เมื่อถึงเวลาทำงานเธอกับทำได้ดีมากไม่มีที่ติเลย

เวลาเธอจริงจังดูเป็นมืออาชีพ แถมมีเสน่ห์จนเขาไม่อาจละสายตาจากเธอได้เลย

เธอไม่เหมือนนักศึกษาจบใหม่ แต่ดูมีประสบการณ์เข้าใจเนื้องาน เข้าใจปัญหา วิเคราะห์ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นระหว่างการทำงานได้เป็นอย่างดี แถมวางแผนแนวทางป้องกันปัญหาไว้ก่อนที่จะเกิดขึ้นจริงอีกด้วย

เป็นงานออกแบบที่ลึกซึ้งละเอียดมาก การตอบคำถามของคนในที่ประชุมเธอก็สามารถตอบได้คล่องไม่มีติดขัด ตอบได้ทุกหัวข้อที่สงสัยอย่างมืออาชีพที่เข้าใจเนื้องานอย่างถ่องแท้

~น่าประทับใจจริง ๆ~ เขาคิด และอดไม่ได้ที่จะต้องถามสิ่งที่ตนเองสงสัย