3 ข้าตั้งครรภ์

ข้าตั้งครรภ์

        เช้าวันใหม่

        ด้วยความที่ชอบกิน ประกอบกับอาชีพเดิมของนางมีความเร่งรีบในการทำงานเสมอ เมื่อก่อนจึงไม่ใคร่ได้ลิ้มรสชาติอาหารอย่างที่ควรจะเป็น ในโลกที่จากมานางเลยเป็นคนที่ผอมอยู่สักหน่อย ทว่าเมื่ออยู่ในโลกคู่ขนาน สวีหรันเฟยสามารถเนรมิตอาหารง่ายๆ ได้อย่างชำนาญและก็ถูกปาก มีรสชาติดี

        และยามนี้ความรู้สึกที่เกิดขึ้น สวีหรันเฟยย่อมรู้ดีว่าตนเองไม่ได้อ้วน ร่างกายใหม่ถูกฝึกมาอย่างหนักจากตระกูลเดิม  ทว่าสิ่งที่นูนอยู่กลางหน้าท้อง คือชีวิตน้อยๆ ที่ยามนี้นับได้เกือบห้าเดือนเศษ อีกทั้งนางยังมีอาการเหนื่อยง่ายในบางครั้ง บางวันแพ้อาหาร ตัวร้อน หนักสุดคืออาการที่ชวนให้น่าหวาดหวั่น นางปรารถนาอยากร่วมรักกับบุรุษ ไม่ใช่ร่วมรักแบบธรรมดา หากอยากซาบซ่านสยิวใจ ทั้งบนเตียงในที่ลับตาผู้อื่น ทั้งหมดย่อมมีส่วนเกี่ยวข้องกับแมวสีเทาไร้ยางอาย ซึ่งมันมีอีกร่างเป็นบุรุษตัวสูงใหญ่ เรื่องนี้ประหลาด แน่นอนกว่านางจะทำใจยอมรับได้ก็ใช้เวลาพักใหญ่ทีเดียว

        “โอ้ ข้าท้อง!?” สวีหรันเฟยเพ้อเหมือนคนเบาปัญญา และคำนี้ก็หลุดปากบ่อยครั้ง และนางไม่รู้ว่าใครเป็นบิดาของเด็กในครรภ์ มันคล้ายภาพความฝันแสนน่ากลัว นางภาวนาว่าอย่าให้เกี่ยวข้องกับแมวปีศาจที่กลายร่างเป็นบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ได้

        สวีหรันเฟยคนใหม่ พยายามปรับตัวเข้ากับโลกคล้ายจีนโบราณอย่างที่สุด กระทั่งได้รับความช่วยเหลือให้มาอยู่ในบ้านบรรพชนของสกุลจ้าว ได้ทำสวนผัก เลี้ยงไก่ เป็ด หมู ทั้งหมดคือผลผลิตที่ใช้ในการเลี้ยงชีพ

        “นายหญิงน้อย...” เสียงชายวัยกลางคนร้องถาม ฝ่ายนั้นคือคนที่พาเขามาเรือนบรรพชนสกุลจ้าวที่ถูกปล่อยทิ้งร้างไว้ เนื่องจากถูกฆ่าตายทั้งหมด

        ซานซือเป็นคนเก่าคนแก่ในตระกูลสวี ซึ่งหลังจากถูกไล่ล่าฆ่าล้างตระกูลต่างหนีเอาตัวรอด ฝ่ายสวีหรันเฟยต้องอยู่ที่อย่างเงียบๆ ไม่แสดงตัวให้ผู้อื่นรู้

        สวีหรันเฟยมองตาเฒ่าซาน

        “มีสิ่งใดหรือ”

        “บ่าวมาแจ้งว่า เตรียมไข่ไก่ มะเขือเทศเรียบร้อยแล้ว คงเหลือขนมหัวผักกาดที่นายหญิงน้อยนึ่งเอาไว้ เพื่อนำไปเถ้าแก่ตง”

        “ได้สิ เดี๋ยวข้าจัดการให้ ช่วงนี้ลำบากลุงซานหน่อยนะ ที่ต้องเดินทางปล่อยกว่าแต่ก่อน อีกทั้งยามนี้ข้าแพ้อาหารหนัก ชิมสิ่งใดแล้วไม่ค่อยถูกใจ จึงจำเป็นต้องได้ลุงมาช่วยเหลือเรื่องรสชาติ”เขาบอกเช่นนั้น และกลัวว่าฝีมือตนเองจะตก ทว่าซานซือไม่เห็นด้วย รสมือนางเมื่อก่อนมีฉายาโอสถพิษ แต่ยามนี้กลับใช้ปรุงอาหารได้ระดับเทพเซียน อาจกล่าวได้ว่าร้อยปีถือกำเนิดยอดคนครัวเทวดา

        “หามิได้นายหญิงน้อยมีรสมือล้ำลึก อีกทั้งขนมหัว

ผักกาดนั้นกลมกล่อม เนื้อนุ่มแต่เด้งสู้ลิ้นและฟัน ถั่วต้มที่อยู่ด้านในก็เพิ่มความมัน ทั้งยังเห็ดหอมช่วยเสริมกันอย่างลงตัว พริกไทยที่ใส่เข้าไป สร้างความเผ็ดร้อนเป็นอย่างดี ที่ขาดไม่ได้คือ ผักขึ้นฉ่าย ทั้งใบ และก้านของมันเพิ่มความสดชื่นยิ่งนัก”

        ได้ฟังซานซือกล่าวมาทั้งหมด สวีหรันเฟยก็ยิ้ม นางมีนักชิมที่ดี และยังอธิบายอาหารที่ปรุงได้อย่างละเอียด

        “ข้าดีใจที่ลุงซานไม่ทอดทิ้ง คนเขลาผู้นี้”

        ซานซือมองผู้เป็นเจ้านาย ในอดีตเขาเป็นทั้งพ่อบ้าน อีกทั้งคอยดูแลสวีหรันเฟยตั้งแต่แบเบาะ ลมหายใจที่เหลืออยู่ อย่างไรย่อมมีไว้ดูแลเพื่อสวีหรันเฟยรวมถึงชีวิตน้อยๆ ที่อีกฝ่ายกำลังอุ้มท้อง

        “ความจริงแล้ว ล้วนเป็นบ่าวที่บกพร่องต่อหน้าที่ จนนายหญิงน้อยลำบากถึงเพียงนี้”

        “ลุงซาน ข้านับเจ้าเหมือนญาติ ดังนั้นอย่าคิดมาก อีกอย่างของที่เตรียมไว้เพื่อนำไปเพียงพอแล้ว เดี๋ยวข้าจะไปจัดขนมหัวผักกาด และเราจะออกจากเรือน ไปตลาดกัน”

        “เอ นายหญิงน้อยจะไปกับบ่าวหรือขอรับ”

        “ใช่ เกลือหมด และยังมีของที่ข้าอยากเตรียมไว้ เพื่อทำจานอาหารอื่นๆ ไว้ส่งขายภายหน้า ข้าจะได้มีเงินพอสำหรับพักฟื้น ยามคลอดเด็กน้อยในท้อง”

        ซานซือพยักหน้าอย่างเข้าใจ กระนั้นก็อยากเอ่ยห้าม แต่อีกฝ่ายยกมือห้ามไว้

        “สองมือ สองเท้าข้ายังดี อีกอย่างทำอาหารพอใช้ได้ หากไม่คิดหยิบจับอะไร เพื่อหาเงินทอง ไม่แน่ เราต้องอดตายเข้าสักวัน” สวีหรันเฟยเอ่ยจบ ก็เตรียมหมุนตัวไปยังห้องครัว ทว่าเป็นตอนนั้นที่เด็กในท้องเริ่มดิ้น นางรู้สึกเจ็บปวด จนแทบทรุดลงไปกองบนพื้น แต่แสร้งยิ้มให้ซานซือ

        “เจ้าไปรอข้าที่ด้านนอกเถิด อีกสักชั่วหนึ่งก้านธูปดับ ข้าก็เตรียมของเสร็จ...”

        บอกชายชราผมขาวแล้ว สวีหรันเฟยก็พาตัวเองไปนั่งพัก การหายใจไม่ปกติ ร่างกายอ่อนเพลียมาก อาการดังกล่าว ไม่ใช่แค่ถูกแมวปีศาจทำเรื่องไร้ยางอายเท่านั้น เมื่อคืนนางลุกขึ้นมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวแล้ว ก็ไปอ่านตำราอาหารและเรื่องสมุนไพร แต่เผลองีบหลับ ก่อนได้พบเรื่องที่ชวนให้ประหลาดใจ สวีหรันเฟยได้อ่านเรื่องของคนผู้หนึ่ง ฝ่ายนั้นดูลึกลับ มีกลิ่นอายของความตายโอบคลุมร่าง ตัวหญิงสาวนั้น หาใช่คนขี้กลัว ถึงอย่างนั้นการได้พบเห็นเรื่องดังกล่าวก็ทำให้ครั่นคร้ามใจ นั่นเป็นเพราะมีสวีหรันเฟยอีกคน ซึ่งดูร้ายกาจและแสนอำมหิต