Share

อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย
Author: จันทร์ส่องแสง

ท้อง

last update Last Updated: 2025-01-03 07:14:42

“ทำไมเขาต้องการเด็กไปเพื่ออะไรเป็นถึงเจ้าของธุรกิจอันดับหนึ่งของประเทศยังต้องทำเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยหรือแค่อยากได้เด็กสักคนเขาก็แค่หาสาวๆสวยๆที่ไหนก็ได้นอนกับสาวสวยแล้วก็ให้ผู้หญิงคนนั้นคลอดลูกให้กับเขา”

“นี่จี่เหรินเหมยเธอไม่รู้หรือว่าแกล้งไม่รู้ว่าภรรยาคุณเฉิงเขาไม่แข็งแรงตั้งครรภ์ไม่ได้และเขารักภรรยาคนนี้ของเขามากเขาเลยตั้งใจที่จะให้ใครสักคนที่มาอุ้มบุญให้กับน้ำเชื้อของเขากับไข่ของภรรยาเพื่อฝากไข่กับใครสักคน และให้หมอ ซึ่งก็คือฉันเลือกเวลาที่เหมาะสมสำหรับไข่ของภรรยาเขาเพื่อมาให้ใครคนนั้นตั้งครรภ์แทนภรรยาของเขาเพื่อที่จะได้เป็นลูกของเขาและภรรยาที่เขารัก อย่างสมบูรณ์”

“ก็ดีแล้วนี่ คุณยังกังวลอะไรอีกถงซือ คุณมันหมอมือหนึ่งยังต้องมีเรื่องให้หนักใจด้วยหรือ”

“คุณ เหวินออกไปก่อน”ถงซือไล่พยายาลให้ออกไปข้างนอก เพื่อจะได้สะดวกในการคุย พยาบาลที่ชื่อคุณเหวินหันมองสบตากับถงไฉ่สีหน้ากังวลไม่น้อย

“ฉัน ฉันทีแรกตั้งใจจะบอกเธอในบรรยากาศที่ดีกว่านี้ในสถานการณ์ที่เหมาะสม แต่ทุกอย่างมันไม่ทันเวลาแล้วฉันกลัวว่าพอเธอเห็นหน้าเด็กคนนั้นแล้วจะ …จะหลงรักเด็กที่คลอดออกมาจากท้องของเธอ และฉันก็ไม่อยากโกหกเธอด้วยเธอเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆเหรินเหมย”

“ฉันมาปรึกษาเรื่องคุณแม่ฉันไม่ต้องผ่าตัดที่ใช้เงินมหาศาลและฉันสามารถขายไตได้ทันเวลา ฉันก็จะไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้เก้าเดือนกับชีวิตอิสระของฉันต้องอุ้มท้อง และอีกอย่างเพราะคุณขอร้องฉันนะถงไฉ่เราสองคนเป็นเพื่อนสนิท เป็นเหมือนพี่น้อง คุณดูแลฉันมาตั้งแต่คุณพ่อฉันเสียไปคุณก็ดีกับฉันมาตลอดถ้าไม่ได้คุณฉันคงเรียนไม่จบด้วยซ้ำ”

“อย่าเพิ่งมาซาบซึ้งอะไรฟังเรื่องที่ฉันจะบอกก่อนบางทีเธออาจเปลี่ยนใจไม่ซาบซึ้งน้ำใจฉันก็ได้ แต่ฉันขอร้องเธอนะว่าไม่ว่าจะได้ยินเรื่องอะไรไม่ว่าฉันจะทำผิดต่อเธอแค่ไหนเธออย่าโกรธฉันนะจีเหรินเหมย” เริ่มมีกลิ่นตุๆแล้ว

“เอาล่ะว่ามาฉันสัญญาไม่โกรธคุณแน่”ถงไฉ่ชั่งใจก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“เมื่อสองวันก่อนที่เธอมาตรวจร่างกายฉันได้ตัดสินใจฝังไข่ที่ผสมเรียบร้อยแล้วในตัวของเธอ”

พูดรัวเร็ว จีเหรินเหมยถอนหายใจยาว

“แล้วทำไมถึงรีบขนาดนั้น”

“ก็ทุกอย่างมันพอเหมาะพอเจาะพอดีฉันกลัวว่าหากช้าไปกว่านี้หรือรอว่า เธอจะพร้อมมันจะทำให้เสียเรื่องเธอก็อยากจะ ได้เงินเพื่อพาคุณแม่ของเธอไปรักษาตัวอยู่แล้วนี่ เร่งเวลามาไวหน่อยไม่ดีหรือไร แต่ประเด็นคือที่ฉันเรียกเธอมาในวันนี้เพราะว่าคุณเฉิงกำลังจะมาที่นี่”

“ช่างเถอะฉันตั้งท้องแล้วใช่ไหม ให้เขาโอนเงินให้ฉันเลยแล้วกัน อีกเก้าเดือนเจอกันฉันจะกลับมาคลอดลูกตอนนี้ฉันพาคุณแม่ไปรักษาตัวพอหายแล้วก็กลับมาคลอดเด็กนี่พอดี”

“นี่เธอไม่รู้จริงๆหรือว่า ว่าในสัญญาเขาระบุว่าเธอจะต้องอยู่ภายใต้การดูแลของคุณเฉิงและภรรยาจนกว่าจะคลอดลูกออกมาแล้วหลังจากคลอดเขาอนุญาตให้ลูกของเขาดื่มน้ำนมเหลืองจากเธอแต่พอครบสามวันจากนั้นไม่อนุญาตให้เธอติดต่อหรือมาอ้างสิทธิอะไรอีก เงินนั่นจะโอนเข้าบัญชีทันทีหลังจากที่เธอตอบตกลง10ล้านหยวนและอีก30ล้านหยวนหลังจากที่เธอคลอดลูกออกมาและพร้อมจะหายไปพร้อมกับโบนัสหลังคลอดของเธอ โอเคไหม”

เหรินเหมย ถอนหายใจ

“ฉัน ไม่ตอบตกลงก็ได้หรือในเมื่อคุณฝังไข่นั่นลงในมดลูกฉันแล้ว คุณทำไมใจร้ายขนาดนี้ไม่ให้เวลาฉันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ”

“ฉันไม่มีทางเลือก ด้วยดีกรีของหมอที่มีความเชี่ยวชาญด้านนี้เป็นอันดับหนึ่งเผลอไปรับปากเขาและยัง การันตีเสียดิบดี เหรินเหมยและหาคนที่จะมาอุ้มท้องมันยากนะ ช่วยฉันสักครั้งจะได้ไหมฉันไม่เคยขอร้องอะไรเธอสักที”

“นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ เขารู้หรือยังว่าคือฉัน”ถงซือยกมือขึ้นลูบใบหน้า

“เขาจะมาดูตัวเธอฉันบอกเขาไปแล้วว่า ทุกอย่างเรียบร้อยดีหาคนที่เหมาะสมสำหรับเรื่องนี้ แค่ให้เขาจ่ายเงินให้เธอให้ตรงเวลาและเต็มจำนวน”

“คุณทำแบบนี้เพราะช่วยฉันอย่างนั้นหรือหรือว่ามีอย่างอื่นแอบแฝง”

“หลายอย่างรวมกันและก็ไม่อยากให้เป็นคนอื่นเธอกลัวหรือไรที่ต้องคลอดเด็กและต้องตั้งครรภ์  ฉันเลือกเธอเพราะรุ้ว่าเะอไม่มีทางกลัวและไม่มีทางที่จะอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ และฉันก็คงเพราะอยากจะช่วยเธอด้วยอย่างไรเล่า เหรินเหมยคุณแม่ของเธออะนะจะต้องได้รับการผ่าตัดที่เสี่ยงอันตรายอย่างมาก ต้องส่งตัวไปผ่าตัดที่อเมริกาฉันเองก็อดที่จะสะท้อนใจไม่ได้เมื่อต้องไปพูดกับคุณแม่ของเธอว่าเราสองคนไม่มีปัญญาพาคุณแม่ของเธอไปรักษาตัวหรอก”

จีเหรินเหมยกัดฟันแน่น รู้ดีว่าที่ถงไฉ่พูดมาเป็นความจริงทั้งหมดทั้งถงไฉ่และจีเหรินเหมยรักแม่ของจีเหรินเหมยไม่แพ้กันถงไฉ่ถึงจะเป็นหมอแต่ก็ต้องจุนเจือครอบครัวและเขายังมีน้ำใจเผื่อแแผ่มาถึงจีเหรินเหมยกับคุณแม่ของเธอ

“ก็ได้ฉันยินดี ..ก็ได้”

“เอาล่ะฉันสบายใจแล้ว ที่นี่เรามาพูดถึงเรื่องที่ต้องทำต่อจากนี้กัน”

“ฉันไม่สบายใจ กลัวว่าจะมีปัญหามากมายตามมาและ และกลัวว่า”

“มันไม่ยากน่าฉันจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองฉันจะต้องคอยดูแลเธอตลอด24ชั่วโมงเพราะคุณเฉิงเขาไม่วางใจให้คนอุ้มท้องห่างหมอ เหรินเหมยเธอก็แค่ต้องวางตัวให้ดีอยู่กับพวกเขาตลอดเวลาเก้าเดือน ระหว่างนี้ฉันทำเรื่องส่งตัวแม่เธอไปรักษาต่อที่อเมริกา แล้วพอทุกอย่างเรียบร้อยฉันคิดว่าโบนัสที่เขาจะให้เธอคงมหาศาล หากเธอจะดูแลเด็กในท้องให้แข็งแรง และคลอดเขาอย่างปลอดภัยโบนัสที่ได้คงพอให้เราสามคนไปมีชีวิตใหม่ที่ประเทศไหนสักประเทศ แบบราชา ราชินี”ถงไฉ่วาดภาพฝัน เหรินเหมยยิ้ม สูดลมหายใจเข้าลึกๆระหว่างนี้ต้องทำตัวดีดี เพื่อให้แม่ของเหรินเหมยได้รับการผ่าตัดและหายดี เรื่องอื่นไม่มีอะไรสำคัญแล้ว

“ตกลง”ที่พูดมามันดีทุกอย่าง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ขอได้รับคำขอบคุณ

    “คุณเฉิง…อย่า…อย่าทำแบบนี้” เหรินเหมยร้องเสียงสั่น“ทำไมเธออยากให้ฉันเป็นสามีไม่ใช่เหรอ ฉันมานี่แล้วไงมาเป็นสามีอย่าที่เธอต้องการ” เขากระซิบที่ข้างหู ก่อนจะบดริมฝีปากลงอย่างรุนแรง เหรินเหมยส่ายหน้าไปมาจูบแสนวาบหวาม รุนแรงจนแทบขาดใจ…มือของเขาลูบไล้แผ่นหลังเธอ ไล่ต่ำลงเรื่อย ๆ จนหญิงสาวสะท้านเฮือก น้ำตาร่วงทั้งที่ริมฝีปากยังจูบถูกรุกล้ำเธอสั่นไปทั้งตัว ทั้งกลัว ทั้งเจ็บเฉิงซีหยวนล้วงมือเข้าไปในกระโปรงดึงกางเกงในตัวจิ๋วทิ้งไปเหรินเหมยสะดุ้งเฺฮือก“คุณเฉิงได้โปรดอย่าทำแบบนี้…” เธอร้องไห้เบาๆเฉิงซีหยวนลากเหรินเหมยขึ้นไปบนเตียง กดข้อมือตรึงร่างอวบไว้ใต้ร่างแกร่งของเขา“อย่าทำแบบนี้ ฉันมีลูกของคุณในท้อง” เฉิงซีหยวนยิ้มหยันกดปิดริมฝีปากแดงไม่สนใจรอยน้ำตา“ได้โปรด” เหรินเหมยสะอื้นอย่างหนัก“จะร้องทำไมกำลังจะสมใจแล้วเธออยากให้เป็นแบบนี้นี่ อยากเป็นเมียฉันจนตัวสั่นลงทุนอุ้มท้อง”“ไม่…ฉันเกลียดคุณไม่ได้อยากเป็นของคุณ” เฉิงซีหยวนก้มลงปิดปากบางไว้เสียเหรินเหมยทุบกำปั้นลงบนอกแกร่งดังหินผาที่ไม่ยอมขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยจังหวะนั้นเองเหรินเหมยกำลังจะกรีดร้องด้วยความกลัวประตูถูกผลักเข้ามาอีกครั้ง ร่า

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   อดีตที่ไม่อยากจดจำ

    เสียงฝนตกพรำลงบนกระจกหน้าต่างของบ้านเฉิงอย่างช้า ๆ แต่ไม่มีเสียงใดดังเท่ากับเสียงลมหายใจหอบถี่ของหญิงสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่ในห้องนอนชั้นบนสุดซูจ๋ายกำมือแน่นเมื่อความปวดหนึบแล่นไปทั่วช่องท้อง เธอก้มลงกอดตัวเอง ร่างบางสั่นสะท้าน ริมฝีปากซีดเผือด มือที่เคยประณีตประดับแหวนเพชรในอดีตบัดนี้เย็นเฉียบและไร้เรี่ยวแรง“ซูจิง… ซูจิง…!” เสียงแหบพร่าเรียกน้องสาวของตนเบา ๆ ก่อนที่ร่างจะทรุดลงกับพื้นพรมในห้องนอนอย่างหมดแรงเสียงเรียกรถพยาบาลด่วน เสียงฝีเท้าของคนรับใช้ และเสียงร้องไห้ของซูจิงประสานกันกลายเป็นฉากโกลาหลในค่ำคืนอันหนาวเหน็บเมื่อเฉิงซีหยวนมาถึงโรงพยาบาล เขาถอดสูทลวก ๆ แล้วรีบตรงไปยังห้องฉุกเฉิน ร่างสูงหยุดชะงักที่หน้าประตู ดวงตาเขามืดมน ดวงใจหนักอึ้งเหมือนมีหินพันก้อนถ่วงไว้“ซูจ๋ายเป็นยังไงบ้าง” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า ถามซูจิงที่หน้าตาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา“หมอบอกว่าเธอเครียดเกินไป... ทั้งเรื่องอาการป่วยและเรื่องของพี่เขย... ทั้งหมดพี่สาวเขาเก็บไว้คนเดียวหมดเลย” ซูจิงพูดเสียงสั่น “พี่เขยรู้ไหม...ช่วงนี้พี่เขยไม่เคยมองพี่ซูจ๋ายเลย ไม่แม้แต่จะถามว่าพี่ซูจ๋ายกินข้าวหรือยัง...”เฉิงซีหยวนกำมื

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ตอนที่เจ็บ

    ค่ำคืนในบ้านตระกูลเฉิงเงียบสงบจนน่าประหลาด แสงไฟสีอุ่นในห้องนั่งเล่นสาดส่องเงาบางๆ บนผนังที่เคยมีแต่เสียงหัวเราะของครอบครัว…บัดนี้มีเพียงเสียงถอนหายใจสลับกับกลิ่นบรั่นดีเจือจางในอากาศเฉิงซีหยวนนั่งกอดอกบนโซฟา แก้วบรั่นดีอยู่ในมือ สายตาเหม่อลอยไปยังเงาสะท้อนในกระจกข้างห้อง ข้างกายเขาคือชาไช้…ซึ่งนั่งเงียบๆ อยู่อีกมุมหนึ่ง มือถือแก้วบรั่นดีที่เกือบหมดแก้วแน่นราวกับยึดเหนี่ยวความอดทนของตัวเองไว้"นายเชื่อชาไช้…" เสียงเฉิงซีหยวนขาดห้วงเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่ออย่างแผ่วเบา “…ว่าคนอย่างฉันจะหวั่นไหวกับใครบางคนได้อีกคนในเมื่อตลอดมาฉันมีแต่ซูจ๋ายคนเดียวในใจ"ชาไช้หันมองพี่ชาย ความรู้สึกประหลาดเกิดขึ้นกับเขาเฉิงซีหยวนหลับตาแล้วพูดต่อ “จีเหรินเหมย…เธอไม่ได้พยายามทำอะไรเลย แค่ยืนอยู่ตรงนั้น เงียบๆ …แต่ใจฉันมันโคลงเคลงทุกครั้งที่เห็นเธอเจ็บ หรือแม้แต่ยิ้ม...นายว่ามันเป็นไปได้หรือ"น้ำเสียงเขาแผ่วลงอีกขณะสบตากับชาไช้ที่เอาแต่ถอนหายใจ ยกแก้วบรั่นดีในมือขึ้นกระดกราวกับจะกลั่นความจริงจากความเมา"บางคืน…ที่ฉันสะดุ้งตื่นเพียงแค่อยากจะไปที่บ้านบนเขา ไปหาเหรินเหมย อยากจะบอกว่าฉันที่กลับทำเหมือนเป็นหน้าที

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ความอบอุ่นที่ปฏิเสธไม่ได้

    “ผมขอโทษ ผมสัญญาจะไม่ทำให้คุณต้องคิดมากอีกแล้ว ขอโทษที่ทิ้งคุณให้จมอยู่กับความเศร้า” ซูจ๋ายยิ้มบางๆ ยกมือเฉิงซีหยวนขึ้นแนบที่แก้มขาวซีด“ไม่ต้องขอโทษ ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณที่คุณยังอยู่ด้วยกันคุณยังไม่ทิ้งกัน” เฉิงซีหยวนกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ก้มลงจูบที่หน้าผากของซูจ่ายเบาๆ“ไม่มีทางผมไม่มีทางจะทิ้งคุณ เชื่อเถอะผมยังมีคุณคนเดียวในใจ” กอดรวบร่างซูบซีดของซูจ่ายไว้ในอ้อมแขนซูจ๋ายปล่อยน้ำตาไหลรินในแบบที่ไม่ต้องกักเก็บมันอีกต่อไปณ บ้านบนเขา ชาไช้กำลังช่วยเหรินเหมยรดน้ำดอกไม้วันนี้เหรินเหมยไม่มีอาการแพ้ท้องตื่นมาด้วยสีหน้าสดใส หรืออาจเพราะทำใจได้บ้างแล้วว่าเฉิงซีหยวนไม่มา บัวรดน้ำอยู่ในมือ ชาไช้รีบคว้าบัวรดน้ำไว้เพราะกลัวว่าจะหนักเกินไปเกินกว่าคุณแม่อุ้มท้องจะยกไหวมือของทั้งสองเกือบจะสัมผัสกันในจังหวะหนึ่ง เหรินเหมยชะงัก แต่ก็ไม่ได้ดึงมือกลับในทันที ชาไช้ยิ้ม“เฮ้อ ….กลัวผมขนาดนั้นเลยหรือ” ชาไช้พูดขึ้นดังๆ“คุณน่ากลัวนี่” พูดยิ้มๆ“เอาน่าถือว่าช่วยๆ กันงานดูแลคุณนี่คืองานแรกของผมเลยนะ” เหรินเหมยอมยิ้ม“จะไม่ผ่านโปรเอาน้าาา” เหรินเหมยยิ้ม รู้สึกผ่อนคลายเวลาที่ผ่านมาและกำลังจะผ่านไป มีเพียงชาไ

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ไม่มีใครไม่เจ็บปวด

    ในเช้าวันฝนตกพรำๆ เธอกำลังเลือกดอกคาร์เนชั่นสีขาวเพื่อนำไปเยี่ยมสุสานของแม่ มือหนึ่งถือร่ม อีกมือแตะกลีบดอกอย่างอ่อนโยน“เหรินเหมย”เสียงเรียกที่คุ้นหูดังขึ้นจากข้างหลัง เสียงทุ้มต่ำที่ทำให้ขมวดคิ้วเฉิงซีหยวนอย่างนั้นหรือ เธอหันกลับมา พลันสบตากับชาไช้ในชุดสูทที่เปียกฝนเล็กน้อยจากการวิ่ง“คุณมาที่นี่ได้ยังไง” เหรินเหมยถามน้ำเสียงแผ่ว“ผมแวะผ่านมา…และคิดว่าคุณน่าจะอยู่ตรงนี้” เขาตอบเรียบง่าย ก่อนจะเดินเข้ามากางร่มให้เธอแทน“คุณมาคนเดียวอีกแล้ว” เขาว่า พลางช่วยถือช่อดอกไม้จากมือเธอเหรินเหมยไม่ตอบ แค่ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง“คุณมาคนเดียวใช่ไหม” เธอพูดเบา ๆ เหมือนกับบอกกับตัวเองมากกว่าตอบเขาชาไช้ไม่ซักถาม ไม่ตำหนิ ไม่แม้แต่จะปลอบประโลมด้วยถ้อยคำพร่ำเพรื่อ เขาแค่ยืนข้างเธอ ยื่นร่มให้ครอบหัวทั้งสองไว้ไม่ให้เปียกฝน“ผมจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนคุณ” เขาพูดเบาๆ“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ…”“แต่ผมอยากจะยืนข้างๆ คุณ” ชาไช้พูด สีหน้าของเขานิ่งแต่ชัดเจนเหรินเหมยมองเขาอย่างลังเล ก่อนจะยอมปล่อยให้เขายืนเคียงข้างที่หน้าหลุมศพเรียบง่ายในสุสานชานเมือง สองคนยืนเงียบงัน ฝนยังโปรยปราย ราวกับท้องฟ้าเองก็รั

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ห่าง

    เหรินเหมยเดินช้าๆ มาตามทางดินปูด้วยหินเล็ก เสียงรองเท้ากระทบพื้นแผ่วเบา ในมืออุ้มกล่องพัสดุที่คนส่งไม่ได้ลงชื่อ แต่เธอรู้ทันทีตั้งแต่เห็นลายมือบนโน้ตแผ่นเล็ก“ดื่มก่อนนอน สบายท้องดี”ข้อความสั้นๆ แต่ทำให้หัวใจเหรินเหมยไหววูบกล่องใบนี้คือหนึ่งในหลายกล่องที่ส่งมาทุกๆวัน บ้างเป็นขนมที่เธอชอบ บ้างเป็นผลไม้ที่เหมาะสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์ บางครั้งเป็นหมอนรองขา หรือเทียนหอมกลิ่นลาเวนเดอร์ที่ช่วยให้นอนหลับง่ายยามแพ้ท้องหนักเขาไม่เคยมาด้วยตัวเองอีกเลยนับจากคืนนั้นแต่การหายไปของเขา ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกว่าเขา หายไปจริงๆทุกกล่อง ทุกข้อความ ทุกความใส่ใจจากระยะไกล คือหลักฐานว่าหัวใจของเขายังวนเวียนอยู่รอบเธอไม่ห่าง“คุณจีขา คุณเฉิงส่งของมามากขนาดนี้เกือบจะเต็มบ้านแล้ว คุรเแิงเขาห่วงคุณจีจริงๆนะคะ”เสี้ยวจี้พูดขึ้น เหรินเหมยถอนหายใจยาว“เขาแค่ทำไปตามหน้าที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันใช้จริงหรือเปล่ามีเงินก็แค่ซื้อแล้วก็ส่งเงินเขาเยอะอยู่แล้วเรื่องแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอก”“แต่คุณจีขาเขาใจดีจริงๆนะคะแต่ก่อนเสี่ยวจี้ตกงานเขาก็รับอย่างไม่ลังเลทั้งที่ไม่รู้ว่าจะรับไปทำไมด้วยซ้ำ”เหรินเหมยพักหน้าขึ้นลงอี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status