Share

สวยงาม

last update Last Updated: 2025-01-03 07:15:57

บานประตูในแล็ปถูกเปิดออกร่างสูงด้วยเสื้อผ้าที่แพงระยับก้าวขาเข้ามาข้างใน มีคนติดตามอีกหนึ่งคนที่ถือร่างสัญญา มาด้วย ถงไฉ่รีบลุกมาต้อนรับ เหรินเหมยก้มหน้ามองมือตัวเองตื่นเต้นจนรู้สึกว่าหัวใจจะทะลุออกจากอกเอาเข้าจริงๆก็ประหม่าไม่น้อยก็คุณเฉิงซีหยวนเป็นคนที่หล่อเหลาที่สุดได้รับการจัดอันดับหนุ่มหล่อที่มีสาวๆหมายปองที่สุดอันดับหนึ่งทั้งฐานะทางการเงิน ครอบครัว และหน้าตาไม่มีใครสู้ได้ แต่ตอนนี้เขากลับมีภรรยาขี้โรคที่รักกันตั้งแต่เรียนมหาลัย

เขาเดินเลยถงไฉ่ที่ยิ้มกว้างโค้งคำนับอย่างนอบน้อมเลยมาที่เหรินเหมยมองคนตัวเล็กที่สูงได้แค่ลิ้นปี่ของเขา ยกมือขึ้นจับที่คางของเหรินเหมยให้เงยหน้าขึ้นจีเหรินเหมยกลืนน้ำลายลงคอยากเย็น

“นี่หรือ ผู้หญิงที่จะอุ้มท้องลูกของผมกับซูจ๋าย”บิดมือที่คางมนให้สบตา เหรินเหมยหลบตาแล้วเผลอยกมือขึ้นปัดมืออีกคนที่ยิ้มบางๆ

“ครับจีเหรินเหมย ตอนนี้ผม เอ่อหมอจัดการฝังไข่ของคุณซูจ๋ายที่ผสมสเปิ์รมของคุณเฉิงไปที่มดลูกของจีเหรินเหมยแล้วครับ อาการแพ้ท้องคงจะเกิดขึ้นอีกไม่เกินสองสามสัปดาห์นี้”ร่างสูงจ้องมองเหรินเหมยแบบสำรวจตรวจตราทำเอาเหรินเหมยตัวชาไปเลยทีเดียวก็เขามองสำรวจขนาดนี้ราวกับว่า เหรินเหมยโป้อยู่อย่างนั้น

“เอาอะไรมาวัดว่าต้องเป็นผู้หญิงคนนี้ เธอผ่านการคัดเลือกมาได้อย่าง

ไร ผมอยากรู้เหตุผลของคุณหมอ”

“คือฉันถนัดหลายอย่างนะคะ”จีเหรินเหมยพยายามขาย ก็เงินที่กำลังจะได้ช่วยให้แม่มีค่ารักษา

“อ่อพวกไม่มีจุดยืนสินะ”พูดขึ้นลอยๆ

“แล้วฉันก็เคยดูแลเด็กอ่อนมาก่อนฉันทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กในเนิร์สเซอรรี่มาก่อนฉันคิดว่าคุณสมบัตินี้พอไหวไหมค่ะ”ยิ้มกว้างสดใส พยายามใจเย็นอย่างที่สุดแม้สายตาของอีกคนจะดูถูกดูแคลนแค่ไหนก็ตาม

“ผมไม่ได้ต้องการพี่เลี้ยงเด็กเพราะคุณจะไม่สิทธิ์ได้เลี้ยงเขา ผมหมายถึงลูกของผมที่คุณคลอดออกมา แค่เพียงสามวันหลังจากคลอดแล้วก็ไปทันที เราต้องการความรักความผูกพันธ์กลับลูกของเราเสมือนว่าซูจ๋ายคลอดเอง ฉนั้น พี่เลี้ยงเด็กไม่จำเป็นแต่คนที่จำเป็นคือคนที่เป็นแม่พันธ์ุที่ดี คุณหมอถงคอนเฟริ์มใช่ไหมว่าคือลูกแฝด ซูจ๋ายเขาอยากมีลูกแฝดชายหญิง แต่ดูผู้หญิงคนนี้สิตัวเล็กนิดเดียว จะตั้งท้องลูกแฝดได้หรือ”

“หา ลูกแฝดเลยหรือ”หันมองถงไฉ่ที่ยิ้มเจื่อนๆ

“จีเหรินเหมยใจเย็นๆ เราคุยกันได้ เอ่อคือ เราตรวจความพร้อมทุกอย่าง

และตรวจร่างกายของคุณจีแล้ว ความจริงแล้วเหรินเหมยเอ่อจีเหรินเหมยเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ผมนึกถึงตอนนี้ และๆผลตรวจสุขภาพและอะไรหลายๆอย่างก็ผ่านเกณฑ์เหรินเหมยเตี้ยไปหน่อยแต่คนที่สูง160ซ.มขึ้นไปก็สามารถทำให้เด็กที่อยู่ในครรภ์มีน้ำหนักตัวได้ถึง3000กรัมได้แล้วครับ อีกอย่างเหรินเหมยเถึงจะผอมไปหน่อยนั่นกลับเป็นข้อดีเพราะคนผอมจะทำให้คลอดได้ง่ายกว่าผู้หญิงที่อวบ”เหรินเหมยส่ายหน้า ไม่สนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเด็กแฝด

“นี่ฉันต้องทำงานหนักสองเท่าเลยหรือ แบกท้องที่มีเด็กแฝดในนี้”เผลอยกมือขึ้นลูบหน้าท้องด้วยรู้สึกว่ามีบางอย่างในนั้น แต่คำพูดเหมือนกับทุกอย่างคือธุรกิจ

“คุณไม่ได้บอกเธอเรื่องนี้หรือ เรื่องลูกแฝดของผม”เฉิงซีหยวนขมวดคิ้ว

“จีเหรินเหมย เธอสัญญาแล้วนะ”ถงไฉ่ทวงสัญญาที่ไม่เคยสัญญา สีหน้าไม่สู้ดีกลัวว่าเหรินเหมยจะอาละวาด

“มีปัญหาหรือ ผมยินดีจ่ายสองเท่ากับการตั้งครรภ์ในครั้งนี้เพราะได้เด็กถึงสองคน คุณก็คงไม่ลำบากเท่าไหร่ผมซื้อบ้านที่เชิงเขาวิวทิวทัศน์งดงามและที่สำคัญสงบมากไม่มีแม้กระทั่งเสียงรถยนตร์วิ่งวุ่นวาย คุณจะอยู่ที่นั่นกับคนรับใช้ผู้ชายหนึ่งคนทำหน้าที่ขับรถและคนรับใช้ผู้หญิงสองคนทำหน้าที่ดูแลคุณ แม่บ้านอีกหนึ่งคนสวนอีกสอง และพยาบาลกับคุณหมอถงจะอยู่ที่นั่นดูแลคุณตลอด24ชั่วโมง”

“ได้ได้ได้ไม่เป็นพี่เลี่ยงเด็กก็ได้ ฉันแค่อุ้มท้องของลูกคุณอย่างเดียวๆเลยจริงๆ”

เฉิงซีหยวนยิ้มหยัน

“ดี ทำเพื่อเงินแบบนี้ดี ไม่มีอะไรผูกพันธ์กัน อย่างนั้นเซ็นสัญญาเสีย เงินครึ่งหนึ่งจะโอนเข้าบัญชีของคุณส่วนอีกครึ่งต้องหลังจากที่ผมเห็นหน้าลูกของผมกับซูจ๋าย ส่วนคุณหมอคุณเองระหว่างนี้ก็ต้องอยู่ดูแลคนอุ้มท้องของลูกผม”ถงไฉ่พยักหน้ายิ้มเจื่อนๆ

“คือทีแรกผมได้ยินว่าคุณกับภรรยาของคุณจะดูแลจีเหรินเหมยด้วยตัวเอง ไม่ทราบว่าทำไมถึงได้เปลี่ยนใจซื้อบ้านเล่าครับ ความจริงให้จีเหรินเหมยไปอยู่กับพวกคุณก็ได้ พวกคุณจะได้ซึมซับเรื่อง ความยากลำบากของการตั้งครรภ์และยิ่งจะได้ผูกพันธ์กับเด็กในท้อง”

“ชิ”จีเหรินเหมยทำเสียชิแล้วส่ายหน้าระอาใจ หมอถงนะหมอถงเอาเข้าจริงก็เชื่อเรื่องที่โบราณว่าไว้ คิดว่าเป็นนกกาเหว่าหรือไรจึงจะไม่เลี้ยงลูกในท้องนี่ก็ลูกของพวกเขาอย่างไรก็ต้องรักแหละว้าาา และคนรวยที่อยากได้ลูกขนาดนี้พอได้มาจะต้องรักยิ่งกว่าคนจนๆที่บังเอิญตั้งครรภ์

“ที่แรกตั้งใจแบบนั้น แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ซูจ๋าย อยู่สบายที่บ้านไม่เหมาะดูแลใครฉันจึงจ้างเด็กรับใช้ไว้ดูแลคนอุ้มท้อง และก็อยากจะเซอร์ไฟร์ส ซูจ๋ายวันที่พบหน้าลูกครั้งแรก”

“อ่อเข้าใจแล้วครับ”เรื่องของเรื่องคือไม่อยากให้เมียลำบากอยากมีชีวิตส่วนตัวสองคนผัวเมีย จีเหรินเหมยยิ้ม

“ฉันพร้อมแล้วต้องการเซ็นสัญญาเดี๋ยวนี้เลย” จะต้องกังวลอะไรไม่อยู่กับเขาสิดีจะได้ลัลลาแล้วยังได้ทำตามใจ แค่ตั้งท้องมันจะแค่ไหนเชียวแล้วอีกอย่างเงินที่ได้พาคุณแม่ของเหรินเหมยไปรักษาต่อที่อเมริกานั่นต่างหากคือสิ่งที่เหรินเหมยรู้สึกหัวใจพองโต

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ขอได้รับคำขอบคุณ

    “คุณเฉิง…อย่า…อย่าทำแบบนี้” เหรินเหมยร้องเสียงสั่น“ทำไมเธออยากให้ฉันเป็นสามีไม่ใช่เหรอ ฉันมานี่แล้วไงมาเป็นสามีอย่าที่เธอต้องการ” เขากระซิบที่ข้างหู ก่อนจะบดริมฝีปากลงอย่างรุนแรง เหรินเหมยส่ายหน้าไปมาจูบแสนวาบหวาม รุนแรงจนแทบขาดใจ…มือของเขาลูบไล้แผ่นหลังเธอ ไล่ต่ำลงเรื่อย ๆ จนหญิงสาวสะท้านเฮือก น้ำตาร่วงทั้งที่ริมฝีปากยังจูบถูกรุกล้ำเธอสั่นไปทั้งตัว ทั้งกลัว ทั้งเจ็บเฉิงซีหยวนล้วงมือเข้าไปในกระโปรงดึงกางเกงในตัวจิ๋วทิ้งไปเหรินเหมยสะดุ้งเฺฮือก“คุณเฉิงได้โปรดอย่าทำแบบนี้…” เธอร้องไห้เบาๆเฉิงซีหยวนลากเหรินเหมยขึ้นไปบนเตียง กดข้อมือตรึงร่างอวบไว้ใต้ร่างแกร่งของเขา“อย่าทำแบบนี้ ฉันมีลูกของคุณในท้อง” เฉิงซีหยวนยิ้มหยันกดปิดริมฝีปากแดงไม่สนใจรอยน้ำตา“ได้โปรด” เหรินเหมยสะอื้นอย่างหนัก“จะร้องทำไมกำลังจะสมใจแล้วเธออยากให้เป็นแบบนี้นี่ อยากเป็นเมียฉันจนตัวสั่นลงทุนอุ้มท้อง”“ไม่…ฉันเกลียดคุณไม่ได้อยากเป็นของคุณ” เฉิงซีหยวนก้มลงปิดปากบางไว้เสียเหรินเหมยทุบกำปั้นลงบนอกแกร่งดังหินผาที่ไม่ยอมขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยจังหวะนั้นเองเหรินเหมยกำลังจะกรีดร้องด้วยความกลัวประตูถูกผลักเข้ามาอีกครั้ง ร่า

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   อดีตที่ไม่อยากจดจำ

    เสียงฝนตกพรำลงบนกระจกหน้าต่างของบ้านเฉิงอย่างช้า ๆ แต่ไม่มีเสียงใดดังเท่ากับเสียงลมหายใจหอบถี่ของหญิงสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่ในห้องนอนชั้นบนสุดซูจ๋ายกำมือแน่นเมื่อความปวดหนึบแล่นไปทั่วช่องท้อง เธอก้มลงกอดตัวเอง ร่างบางสั่นสะท้าน ริมฝีปากซีดเผือด มือที่เคยประณีตประดับแหวนเพชรในอดีตบัดนี้เย็นเฉียบและไร้เรี่ยวแรง“ซูจิง… ซูจิง…!” เสียงแหบพร่าเรียกน้องสาวของตนเบา ๆ ก่อนที่ร่างจะทรุดลงกับพื้นพรมในห้องนอนอย่างหมดแรงเสียงเรียกรถพยาบาลด่วน เสียงฝีเท้าของคนรับใช้ และเสียงร้องไห้ของซูจิงประสานกันกลายเป็นฉากโกลาหลในค่ำคืนอันหนาวเหน็บเมื่อเฉิงซีหยวนมาถึงโรงพยาบาล เขาถอดสูทลวก ๆ แล้วรีบตรงไปยังห้องฉุกเฉิน ร่างสูงหยุดชะงักที่หน้าประตู ดวงตาเขามืดมน ดวงใจหนักอึ้งเหมือนมีหินพันก้อนถ่วงไว้“ซูจ๋ายเป็นยังไงบ้าง” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า ถามซูจิงที่หน้าตาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา“หมอบอกว่าเธอเครียดเกินไป... ทั้งเรื่องอาการป่วยและเรื่องของพี่เขย... ทั้งหมดพี่สาวเขาเก็บไว้คนเดียวหมดเลย” ซูจิงพูดเสียงสั่น “พี่เขยรู้ไหม...ช่วงนี้พี่เขยไม่เคยมองพี่ซูจ๋ายเลย ไม่แม้แต่จะถามว่าพี่ซูจ๋ายกินข้าวหรือยัง...”เฉิงซีหยวนกำมื

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ตอนที่เจ็บ

    ค่ำคืนในบ้านตระกูลเฉิงเงียบสงบจนน่าประหลาด แสงไฟสีอุ่นในห้องนั่งเล่นสาดส่องเงาบางๆ บนผนังที่เคยมีแต่เสียงหัวเราะของครอบครัว…บัดนี้มีเพียงเสียงถอนหายใจสลับกับกลิ่นบรั่นดีเจือจางในอากาศเฉิงซีหยวนนั่งกอดอกบนโซฟา แก้วบรั่นดีอยู่ในมือ สายตาเหม่อลอยไปยังเงาสะท้อนในกระจกข้างห้อง ข้างกายเขาคือชาไช้…ซึ่งนั่งเงียบๆ อยู่อีกมุมหนึ่ง มือถือแก้วบรั่นดีที่เกือบหมดแก้วแน่นราวกับยึดเหนี่ยวความอดทนของตัวเองไว้"นายเชื่อชาไช้…" เสียงเฉิงซีหยวนขาดห้วงเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่ออย่างแผ่วเบา “…ว่าคนอย่างฉันจะหวั่นไหวกับใครบางคนได้อีกคนในเมื่อตลอดมาฉันมีแต่ซูจ๋ายคนเดียวในใจ"ชาไช้หันมองพี่ชาย ความรู้สึกประหลาดเกิดขึ้นกับเขาเฉิงซีหยวนหลับตาแล้วพูดต่อ “จีเหรินเหมย…เธอไม่ได้พยายามทำอะไรเลย แค่ยืนอยู่ตรงนั้น เงียบๆ …แต่ใจฉันมันโคลงเคลงทุกครั้งที่เห็นเธอเจ็บ หรือแม้แต่ยิ้ม...นายว่ามันเป็นไปได้หรือ"น้ำเสียงเขาแผ่วลงอีกขณะสบตากับชาไช้ที่เอาแต่ถอนหายใจ ยกแก้วบรั่นดีในมือขึ้นกระดกราวกับจะกลั่นความจริงจากความเมา"บางคืน…ที่ฉันสะดุ้งตื่นเพียงแค่อยากจะไปที่บ้านบนเขา ไปหาเหรินเหมย อยากจะบอกว่าฉันที่กลับทำเหมือนเป็นหน้าที

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ความอบอุ่นที่ปฏิเสธไม่ได้

    “ผมขอโทษ ผมสัญญาจะไม่ทำให้คุณต้องคิดมากอีกแล้ว ขอโทษที่ทิ้งคุณให้จมอยู่กับความเศร้า” ซูจ๋ายยิ้มบางๆ ยกมือเฉิงซีหยวนขึ้นแนบที่แก้มขาวซีด“ไม่ต้องขอโทษ ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณที่คุณยังอยู่ด้วยกันคุณยังไม่ทิ้งกัน” เฉิงซีหยวนกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ก้มลงจูบที่หน้าผากของซูจ่ายเบาๆ“ไม่มีทางผมไม่มีทางจะทิ้งคุณ เชื่อเถอะผมยังมีคุณคนเดียวในใจ” กอดรวบร่างซูบซีดของซูจ่ายไว้ในอ้อมแขนซูจ๋ายปล่อยน้ำตาไหลรินในแบบที่ไม่ต้องกักเก็บมันอีกต่อไปณ บ้านบนเขา ชาไช้กำลังช่วยเหรินเหมยรดน้ำดอกไม้วันนี้เหรินเหมยไม่มีอาการแพ้ท้องตื่นมาด้วยสีหน้าสดใส หรืออาจเพราะทำใจได้บ้างแล้วว่าเฉิงซีหยวนไม่มา บัวรดน้ำอยู่ในมือ ชาไช้รีบคว้าบัวรดน้ำไว้เพราะกลัวว่าจะหนักเกินไปเกินกว่าคุณแม่อุ้มท้องจะยกไหวมือของทั้งสองเกือบจะสัมผัสกันในจังหวะหนึ่ง เหรินเหมยชะงัก แต่ก็ไม่ได้ดึงมือกลับในทันที ชาไช้ยิ้ม“เฮ้อ ….กลัวผมขนาดนั้นเลยหรือ” ชาไช้พูดขึ้นดังๆ“คุณน่ากลัวนี่” พูดยิ้มๆ“เอาน่าถือว่าช่วยๆ กันงานดูแลคุณนี่คืองานแรกของผมเลยนะ” เหรินเหมยอมยิ้ม“จะไม่ผ่านโปรเอาน้าาา” เหรินเหมยยิ้ม รู้สึกผ่อนคลายเวลาที่ผ่านมาและกำลังจะผ่านไป มีเพียงชาไ

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ไม่มีใครไม่เจ็บปวด

    ในเช้าวันฝนตกพรำๆ เธอกำลังเลือกดอกคาร์เนชั่นสีขาวเพื่อนำไปเยี่ยมสุสานของแม่ มือหนึ่งถือร่ม อีกมือแตะกลีบดอกอย่างอ่อนโยน“เหรินเหมย”เสียงเรียกที่คุ้นหูดังขึ้นจากข้างหลัง เสียงทุ้มต่ำที่ทำให้ขมวดคิ้วเฉิงซีหยวนอย่างนั้นหรือ เธอหันกลับมา พลันสบตากับชาไช้ในชุดสูทที่เปียกฝนเล็กน้อยจากการวิ่ง“คุณมาที่นี่ได้ยังไง” เหรินเหมยถามน้ำเสียงแผ่ว“ผมแวะผ่านมา…และคิดว่าคุณน่าจะอยู่ตรงนี้” เขาตอบเรียบง่าย ก่อนจะเดินเข้ามากางร่มให้เธอแทน“คุณมาคนเดียวอีกแล้ว” เขาว่า พลางช่วยถือช่อดอกไม้จากมือเธอเหรินเหมยไม่ตอบ แค่ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง“คุณมาคนเดียวใช่ไหม” เธอพูดเบา ๆ เหมือนกับบอกกับตัวเองมากกว่าตอบเขาชาไช้ไม่ซักถาม ไม่ตำหนิ ไม่แม้แต่จะปลอบประโลมด้วยถ้อยคำพร่ำเพรื่อ เขาแค่ยืนข้างเธอ ยื่นร่มให้ครอบหัวทั้งสองไว้ไม่ให้เปียกฝน“ผมจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนคุณ” เขาพูดเบาๆ“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ…”“แต่ผมอยากจะยืนข้างๆ คุณ” ชาไช้พูด สีหน้าของเขานิ่งแต่ชัดเจนเหรินเหมยมองเขาอย่างลังเล ก่อนจะยอมปล่อยให้เขายืนเคียงข้างที่หน้าหลุมศพเรียบง่ายในสุสานชานเมือง สองคนยืนเงียบงัน ฝนยังโปรยปราย ราวกับท้องฟ้าเองก็รั

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ห่าง

    เหรินเหมยเดินช้าๆ มาตามทางดินปูด้วยหินเล็ก เสียงรองเท้ากระทบพื้นแผ่วเบา ในมืออุ้มกล่องพัสดุที่คนส่งไม่ได้ลงชื่อ แต่เธอรู้ทันทีตั้งแต่เห็นลายมือบนโน้ตแผ่นเล็ก“ดื่มก่อนนอน สบายท้องดี”ข้อความสั้นๆ แต่ทำให้หัวใจเหรินเหมยไหววูบกล่องใบนี้คือหนึ่งในหลายกล่องที่ส่งมาทุกๆวัน บ้างเป็นขนมที่เธอชอบ บ้างเป็นผลไม้ที่เหมาะสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์ บางครั้งเป็นหมอนรองขา หรือเทียนหอมกลิ่นลาเวนเดอร์ที่ช่วยให้นอนหลับง่ายยามแพ้ท้องหนักเขาไม่เคยมาด้วยตัวเองอีกเลยนับจากคืนนั้นแต่การหายไปของเขา ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกว่าเขา หายไปจริงๆทุกกล่อง ทุกข้อความ ทุกความใส่ใจจากระยะไกล คือหลักฐานว่าหัวใจของเขายังวนเวียนอยู่รอบเธอไม่ห่าง“คุณจีขา คุณเฉิงส่งของมามากขนาดนี้เกือบจะเต็มบ้านแล้ว คุรเแิงเขาห่วงคุณจีจริงๆนะคะ”เสี้ยวจี้พูดขึ้น เหรินเหมยถอนหายใจยาว“เขาแค่ทำไปตามหน้าที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันใช้จริงหรือเปล่ามีเงินก็แค่ซื้อแล้วก็ส่งเงินเขาเยอะอยู่แล้วเรื่องแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอก”“แต่คุณจีขาเขาใจดีจริงๆนะคะแต่ก่อนเสี่ยวจี้ตกงานเขาก็รับอย่างไม่ลังเลทั้งที่ไม่รู้ว่าจะรับไปทำไมด้วยซ้ำ”เหรินเหมยพักหน้าขึ้นลงอี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status