Chapter 50

Chapter 50

กรุงเทพมหานคร

วันนี้ไม่มีงานช่วงบ่าย และได้รู้มาจากชาญณรงค์ว่า ชาญชัยกับแก้ววิมลบ่นคิดถึงเตชธร หลังจากไปรับเด็กชายจากโรงเรียน ณศรินทร์พาหนุ่มน้อยมาเยี่ยมผู้มีพระคุณ ที่ดีใจยกใหญ่กับการได้เห็นหน้าหนูน้อยช่างเจรจาและขี้อ้อน

“หลานยาย ยายคิดถึงที่สุดเลย”

แก้ววิมลกอดร่างเตชธร หอมแก้มทั้งสองข้าง

“มาๆ มา มาให้ตากอดบ้าง” ว่าแล้วก็ดึงร่างเด็กชายเบาๆ สวมกอดอย่างคนรักคนเอ็นดู ณศรินทร์เห็นทั้งสองเมตตาลูกชายก็อดยิ้มและดีใจไม่ได้

“สงสัยสมบัติพัสถานของคุณพ่อคุณแม่คงต้องหารสามแน่ๆ” พรรณดาราลูกสาวคนเล็กเอ่ยขึ้น ทว่าใบหน้ายิ้ม

“สมบัติฉันมีเยอะ แบ่งให้น้องเตนิดหน่อย แกไม่จนลงหรอกน่า” แก้ววิมลตอบกลับลูกสาว

“ค่ะ ไม่ได้ว่าอะไรเลยค่ะ เพราะเท่าที่พรรณมีก็มากแล้วค่ะ” คราวนี้ถึงตาพรรณดารากอดหลานชายบุญธรรมบ้าง ไม่กอดเปล่า หอมแก้มนุ่มๆ มากกว่าบิดามารดาหอมเสียอีก “คุณพ่อคุณแม่คะ หญิงว่าเย็นนี้เราออกไปกินข้าวนอกบ้านกันดีกว่าค่ะ พาเอยกับน้องเตไปด้วย แล้วโทรบอกให้พี่ณรงค์ตามไป”

“ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ได้กินข้าวพร้อมกันนานแล้ว” ชาญชัยเห็นด้วย