ตอนที่ 5 จับผู้ร้าย

ตอนที่ 5

จับผู้ร้าย

จัวย่วนกำลังช่วยสาวใช้ทำขนมให้นายหญิงอยู่ กลับถูกตามตัวมาพบฮูหยินน้อยที่ห้องโถง ทำให้เพื่อนสาวใช้ด้วยกันมองตามด้วยสายตาสงสาร เพราะคิดว่าหญิงสาวไปทำบางอย่างผิดเอาไว้จนเจ้านายเรียกไปลงโทษ

“จัวย่วนมาแล้วเจ้าค่ะ” อิ่งอิงเอ่ยพลางถอยไปยืนอยู่ด้านข้างนายสาวเงียบ ๆ

“นายหญิงเรียกตัวจัวย่วนมา มีสิ่งใดให้จัวย่วนรับใช้หรือเจ้าคะ” หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อนายสาวไม่พูด

“ข้าได้ยินว่าเจ้าพอจะมีความรู้เรื่องสมุนไพรมาบ้าง จึงอยากให้เจ้าดูว่าในยาถ้วยนี้มีสิ่งผิดปกติหรือไม่” นางเอ่ยพลางยื่นยาถ้วยนั้นให้จัวย่วนดู

หญิงสาวรับไปก่อนจะดมกลิ่นและยกดื่ม ก่อนจะเผยสีหน้าตกใจออกมาให้เห็น

“ยานั่นมีสิ่งผิดปกติใช่หรือไม่!!” อิ่งอิงที่ร้อนใจอยู่ก่อนแล้วเอ่ยถามเพื่อเอาคำตอบทันที

“เจ้าค่ะ ในยามีส่วนผสมที่ผิดปกติจริง ๆ ข้าน้อยขอจับชีพจรนายหญิงได้หรือไม่เจ้าค่ะ”

“ได้สิ อิ่งอิงเจ้าไปเอาห่อยาที่เหลือมาที” นางเอ่ยอย่างใจเย็น ก่อนจะยื่นแขนให้จัวย่วนจับชีพจรให้

หญิงสาวจับชีพจรก่อนจะเผยสีหน้าโล่งใจออกมา นางไม่ได้ยุ่งในส่วนต้มยาจึงไม่รู้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมปนอยู่ในยาด้วย

“ไม่เป็นอันตรายต่อเด็กในท้องเจ้าค่ะ แต่ก็ไม่อาจวางใจได้ข้าจะเขียนตัวยาให้คนไปซื้อมาเพื่อล้างพิษเถาเหริน[1]เจ้าค่ะ” จัวย่วนเอ่ย

“เถาเหรินงั้นหรือ อันตรายมากแค่ไหนกัน” นางเอ่ยถามทั้งที่พอจะรู้ว่ามันทำอันตรายเพียงใด

“เถาเหรินหากรับประทานมากไปจะทำให้เลือดลมไหลเวียนมากผิดปกติ และธาตุไฟอาจเข้าแทรกได้ หากคนท้องทานจะทำให้แท้งลูกเจ้าค่ะ” 

เพล้ง!!!!

อิ่งอิงที่เข้ามาได้ยินพอดี มาถึงกับตกใจจนทำถ้วยชากับห่อยาหลุดมือ ผู้ใดมันกล้าคิดทำร้ายนายหญิงได้ถึงเพียงนี้

“อิ่งอิงเข้ามานี่” นางเอ่ยเรียกสาวใช้ตัวเองที่ยืนตกใจอยู่

“นะ นายหญิงไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่จัวย่วน” อิ่งอิงเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่บนพื้น

“ยังถือว่าปลอดภัยทั้งแม่และลูก แปลว่าคนผู้นั้นเพิ่งผสมเถาเหรินในยาบำรุงนายหญิงไม่นาน เจ้าเป็นผู้ต้มยาเองได้สังเกตบ้างหรือไม่ว่ามีผู้ใดยุ่งกับยาเหล่านี้บ้าง” จัวย่วนเอ่ยถามอิ่งอิงที่กำลังเริ่มร้องไห้

“ไม่เลย ข้าต้มยาให้นายหญิงเองทุกวันแถมยังเฝ้าอยู่ตลอดเวลา ไม่เคยเห็นว่าใครไปยุ่งกับหม้อยาเลย นายหญิงบ่าวผิดเองที่ไม่ดูให้ดีจนนายหญิงดื่มยาพิษเหล่านี้เข้าไป ฮึก!!!” อิ่งอิงเอ่ยพลางสะอื้น

“อย่าโทษตัวเองเลย คนที่มันคิดร้ายอย่างไรมันก็หาทางลงมืออยู่ดี ในเมื่อรู้ว่าในเรือนเรามีหนอน เช่นนั้นเราต้องหาทางกำจัดหนอนตัวนั้นออกไปเสีย”

นางเอ่ยพลางมองออกไปนอกเรือนที่ยามนี้มีเลี่ยงจินยืนสั่งสาวใช้คนอื่นกวาดใบไม้ในลานอยู่

นางให้จัวย่วนเอาห่อยาไปตรวจและก็เป็นเช่นที่นางคิดจริง ๆ ในห่อยาบำรุงของนางมีเถาเหรินผสมอยู่ก่อนแล้ว ช่างเลือดเย็นนัก

นางเล่าแผนการให้สองสาวช่วยแสดงงิ้วต่อหน้าทุกคน แล้วให้จัวย่วนเปลี่ยนหน้าที่ให้มาช่วยอิ่งอิงต้มยาแทน

อิ่งอิงเดินถือห่อยากลับออกไป ก่อนจะได้ยินเสียงหญิงสาวกรีดร้องเสียงดังที่ลานหน้าเรือน

“อิ่งอิงเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง เหตุใดจึงซุ่มซ่ามเช่นนี้ เอ๊ะ!! นี่ห่อยาของฮูหยินน้อยไม่ใช่หรือ หกหมดแล้วเจ้าถูกฮูหยินน้อยสั่งลงโทษแน่!!” เลี่ยงจินต่อว่าสาวใช้รุ่นน้องเสียงดัง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรือ” นางที่รอโอกาสอยู่ก่อนแล้วจึงแสร้งเดินออกไปถาม

“นายหญิงอิ่งอิงซุ่มซ่ามเดินอย่างไรไม่รู้ ดูสิเจ้าคะ!! ห่อยาของนายหญิงเสียหายหมดแล้ว!!” เลี่ยงจินรีบฟ้อง และยิ่งสะใจที่เห็นใบหน้านายสาวเริ่มแสดงความโกรธให้เห็น

“อิ่งอิงเจ้าช่างโง่เขลานัก ซุ่มซ่ามเช่นนี้ไม่ต้องมารับใช้ข้าแล้ว ไปช่วยคนอื่นในครัวโน้น!!” นางต่อว่าอิ่งอิงพลางมองดูเศษยาที่ตกเกลื่อนพื้นอย่างเสียดาย

“นะ นายหญิงบ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ นายหญิงอย่าไล่บ่าวไปเลยนะเจ้าคะ”

อิ่งอิงแม้จะรู้ว่าเป็นการแสดงแต่ก็อดตกใจจนร้องไห้ออกมาไม่ได้ ด้วยไม่เคยเห็นนายหญิงน่ากลัวเช่นนี้มาก่อน

“ดีแค่ไหนแล้วที่นายหญิงไม่สั่งโบยเจ้า ยังไม่รีบไปให้พ้นหน้านายหญิงอีก!!” เลี่ยงจินที่เห็นโอกาสว่าตนจะได้รับใช้ใกล้ชิดนายสาวอีกครั้งจึงรีบไล่สาวใช้รุ่นน้องไป

อิ่งอิงก้มหน้าเดินร้องไห้ออกไปทั้งน้ำตา มองดูแล้วน่าสงสารยิ่งนัก ในใจนางจึงคิดว่าจบงานนี้ต้องให้รางวัลปลอบใจอิ่งอิงเสียหน่อยแล้ว

“นายหญิงอย่าโกรธเลยนะเจ้าคะ เดี๋ยวกระทบกับคุณชายน้อยในท้องเอาได้” เลี่ยงจินรีบเข้าไปประจบนายสาวทันที

อ้ายซินเหลียนมองสาวใช้ตรงหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะส่งยิ้มให้นางราวกับก่อนหน้านี้ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

“คงมีเพียงเจ้าที่ทำอะไรถูกใจข้า ตามข้าเข้าไปข้างในเถอะ” นางเอ่ยพลางเดินกลับเข้าเรือนโดยมีจัวย่วนช่วยประคอง

เลี่ยงจินนั้นดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ หญิงสาวเดินตามเจ้านายเข้าไปในเรือน ก่อนจะรินชาบีบนวดขานายหญิงเช่นกาลก่อนอย่างเอาใจ

“ยาบำรุงของข้าอิ่งอิงก็ทำหกหมดแล้ว เจ้าช่วยไปเบิกยากับพ่อบ้านมาให้ข้าหน่อยได้หรือไม่ เห็นว่าที่จวนซื้อสำรองไว้ชุดหนึ่งนี่” นางเอ่ยกับเลี่ยงจินที่บีบนวดให้นางอยู่

“ได้เจ้าค่ะ เดี๋ยวบ่าวรีบไปรีบกลับนะเจ้าคะ” หญิงสาวรับคำอย่างยินดี ก่อนจะกุลีกุจอออกจากเรือนไป

โดยเหตุการณ์นี้ถูกรายงานให้เรือนฮูหยินรองทราบทันที สวี่ลี่เซียนจึงให้คนมาดักรอเลี่ยงจินที่สวนใหญ่

เมื่อเห็นหญิงสาวเดินกลับมาพร้อมห่อยาก็แสดงตัวทันที ทำให้เลี่ยงจินตกใจจนห่อยาแทบหลุดมือ

“พี่เย่ถงข้าตกใจหมดเลย!! มีอะไรหรือเจ้าคะเหตุใดอยู่ ๆ จึงโผล่มาเช่นนี้!” เลี่ยงจินเอ่ยถามพลางลูบอกตัวเองไปด้วย

“ข้าได้ยินว่าเจ้าไปเบิกยาบำรุงกับพ่อบ้านมา จึงเอายาบำรุงของฮูหยินรองมาให้เจ้าใหม่ นายหญิงฝากบอกว่ายานี้ต้องกินต่อเนื่องจนกว่าอายุครรภ์จะครบหกเดือน ไม่เช่นนั้นคนท้องจะกลับไปอารมณ์แปรปรวนเช่นเดิม”

เย่ถงเอ่ยพลางยื่นห่อยาให้สาวใช้ตรงหน้า เลี่ยงจินที่รู้เช่นนั้นก็รับมาอย่างยินดี เพราะตั้งแต่นายหญิงดื่มยานี่ก็อารมณ์คงที่มากขึ้นจริง

“ฝากพี่เย่ถงไปขอบคุณฮูหยินรองด้วยเจ้าค่ะ” เลี่ยงจินเอ่ยพลางขอตัวกลับเรือน เพราะกลัวว่านายหญิงของตนจะรอนาน

อีกอย่างจัวย่วนสาวใช้ผู้นั้นนายหญิงเพิ่งรับเข้ามาใหม่ ไม่รู้ว่าจะทำอะไรขัดหูขัดตาให้นายหญิงอารมณ์เสียอีกหรือไม่

เย่ถงมองตามหลังสาวใช้ผู้นั้นไปอย่างสมเพช ตัวเองจะเป็นคนฆ่าเจ้านายตัวเองแท้ ๆ ยังไม่รู้ตัว นายหญิงของนางเพียงมอบน้ำใจกับของมีค่าให้เล็กน้อยก็หลงเชื่อเสียแล้ว ไร้เดียงสาจริง ๆ

เลี่ยงจินกลับไปถึงก็เข้าไปต้มยาให้นายหญิงทันที เพราะกว่ายาจะข้นได้ที่ก็ใช้เวลานานกว่าชั่วยาม นางผสมยาทั้งสองห่อให้เข้ากันอย่างตั้งใจ

         “พี่เลี่ยงจินนั่นท่านทำอะไรกับยาบำรุงร่างกายนายหญิง!” อิ่งอิงที่ได้รับหน้าที่ให้จับตาดูเลี่ยงจินเผยตัวออกมา

“ข้าก็กำลังจะต้มยาบำรุงให้นายหญิงนะสิ เจ้ามีอะไรก็ไปทำไป ทางนี้ข้าจะจัดการเอง” เลี่ยงจินเอ่ยพลางเก็บยาที่เหลือใส่ห่อตามเดิม

“ท่านไปพบนายหญิงกับข้าเดี๋ยวนี้!!!”

อิ่งอิงไม่ยอมไปไหนแถมยังฉุดกระชากลากถูเลี่ยงจินไปที่เรือนของนายหญิง

“เจ้าทำอะไรของเจ้าเนี่ย ข้าจะต้มยาให้นายหญิงปล่อยข้านะ!!” เลี่ยงจินเอ่ยพลางขืนตัวไว้ ก่อนจะผลักสาวใช้รุ่นน้องเต็มแรงจนล้มไปกองที่พื้น

“เจ้าคิดจะวางยานายหญิงสินะ เจ้าใส่สิ่งใดลงไปในยาบำรุงครรภ์นั่น เจ้าทำไปเพื่อสิ่งใดใครสั่งเจ้ามา ที่ผ่านมานายหญิงดีกับพวกเรามาตลอดเหตุใดเจ้าจึงคิดร้ายต่อนายหญิงเช่นนี้!!”

อิ่งอิงตะคอกถามสาวใช้รุ่นพี่ที่รับใช้นายหญิงมาด้วยกันตั้งแต่จวนตระกูลอ้าย ในใจนั้นทั้งผิดหวังเสียใจที่คนที่ตนคิดว่าเป็นพี่สาวคิดทำร้ายนายตัวเองเช่นนี้

“เจ้าพูดอะไรของเจ้า! ข้าไปทำเช่นนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่เจ้าเห็นเมื่อครู่นั่นเป็นเพียงยาบำรุงครรภ์เท่านั้น เจ้าใส่ร้ายข้าเพราะคิดว่านายหญิงจะไม่โปรดปรานตัวเองสินะ เจ้าอิจฉาข้า!!”

เลี่ยงจินตะคอกกลับพลางชี้หน้าสาวใช้รุ่นน้อง ทั้งที่ความจริงนั้นตนอยากตบสั่งสอนเลยด้วยซ้ำ

“หยุดนะเลี่ยงจิน ข้าเห็นกับตาว่าเจ้าผสมบางอย่างในยาบำรุงครรภ์ของนายหญิง ยังจะแก้ตัวอีกงั้นหรือ!!!” พ่อบ้านเอ่ยพลางเดินออกมาจากเรือนครัวเล็ก

“ท่านพ่อบ้าน!! ท่านไปอยู่ในนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เจ้าคะ!” เลี่ยงจินเอ่ยถามอย่างแปลกใจ แย่แล้ว!! ทุกคนกำลังเข้าใจผิดคิดว่านางวางยานายหญิง

“เมื่อไหร่ก็ช่างเถอะ แต่นานพอที่จะเห็นเจ้าแกะยาสองห่อผสมรวมกันนั่นแหละ เอาตัวนางไป!!!” จบคำพูดท่านพ่อบ้าน บ่าวชายก็วิ่งเข้ามาจับตัวเลี่ยงจินลากไปยังห้องโถงเรือนมู่ตานทันที

[1] เถาเหริน  = เมล็ดท้อ