ตอนที่ 6 บ่าวเนรคุณ

ตอนที่ 6

บ่าวเนรคุณ

อ้ายซินเหลียนให้คนไปตามทุกคนมาโดยให้เหตุผลว่านางถูกวางยาให้แท้งลูก ทำให้หม่าฮุ่ยซือรีบมาที่เรือนสะใภ้เอกของบุตรชายทันทีอย่างร้อนใจ

“ใครมันบังอาจคิดปองร้ายหลานข้า! เจ้าเองงั้นหรือ!!” เข้ามาก็โวยวายทันที ก่อนจะตรงเข้าไปกระชากหัวเลี่ยงจินที่คุกเข่าอยู่เต็มแรง

“ท่านแม่ใจเย็นก่อนเถอะเจ้าค่ะ สาวใช้ของข้าลงมือก็จริงแต่มีผู้อยู่เบื้องหลังนางเจ้าค่ะ” นางเอ่ยพลางให้คนพาแม่สามีมานั่งก่อน

“คารวะท่านแม่และฮูหยินน้อยเจ้าค่ะ มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นจริงหรือเจ้าคะ น่ากลัวยิ่งนัก!”

สวี่ลี่เซียนเอ่ยพลางแสดงสีหน้าตกใจออกมาได้อย่างแนบเนียน คงเพราะแสดงงิ้วเก่งเช่นนี้ บุรุษผู้นั้นจึงหลงจนหูตามืดบอด

“ในห่อยาของนายหญิงมีส่วนผสมของเถาเหรินอยู่ แม้จะในปริมาณไม่มาก แต่หากดื่มติดต่อกันเป็นเวลานานจะทำให้แท้งได้เจ้าค่ะ” จัวย่วนอธิบายให้ทุกคนในห้องฟัง

“ฮูหยินรองนั่งเถอะ เอาล่ะเจ้าเล่ามาซิว่าใครเป็นผู้มอบห่อยานั่นให้เจ้า เลี่ยงจิน” นางเอ่ยพลางจ้องสาวใช้ตัวเองด้วยสายตาเย็นชา

“บะ บ่าวได้ยาห่อนั้นมาจากฮูหยินรองเจ้าค่ะ” เลี่ยงจินสารภาพตามตรง แต่กลับถูกสาวใช้ของฮูหยินรองตวาดขึ้นมาทันที

“บังอาจ!!! เจ้าทำผิดแต่คิดจะใส่ร้ายนายของข้างั้นหรือ ฮูหยินน้อยโปรดอย่าเชื่อสิ่งที่สาวใช้คนนี้พูดเด็ดขาด เมื่อเดือนก่อนข้าเห็นสาวใช้ผู้นี้ไปยืนร้องไห้อยู่ในสวนจึงเข้าไปถามไถ่ จึงได้รู้ว่านางร้องไห้เพราะโกรธที่ท่านไม่เรียกใช้นางเช่นเดิม นี่อาจเป็นสาเหตุให้นางคิดวางยาท่านก็ได้นะเจ้าคะ!”

เย่ถงรีบเอ่ยแก้ต่างพร้อมให้เหตุผลมัดตัวเลี่ยงจินเสร็จสรรพ ทำให้เลี่ยงจินรู้ตัวว่านางถูกใช้เป็นเครื่องมือทำร้ายนายหญิงเสียแล้ว

“นายหญิงข้าถูกหลอกใช้เจ้าค่ะ ข้าไม่เคยมีความคิดที่จะทำร้ายนายหญิงเลย ที่ข้าพูดมาข้าสาบานได้ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง นายหญิงท่านเชื่อข้านะ” เลี่ยงจินเอ่ยทั้งน้ำตา

อ้ายซินเหลียนมองสาวใช้ตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า แม้จะรู้ว่าสาวใช้ของนางถูกหลอกใช้แต่เรื่องที่นางทำลงไปนั้น นางเป็นผู้ลงมือจริง

“ท่านแม่ ฮูหยินน้อย ได้โปรดให้ความเป็นธรรมแก่ข้าด้วยเจ้าค่ะ ข้าไม่เคยคิดร้ายกับพี่หญิงจริง ๆ ดูจากที่ผ่านมาพวกท่านก็น่าจะรู้”

สวี่ลี่เซียนลงไปคุกเข่าที่พื้น แต่ถูกฮูหยินใหญ่รีบเข้าไปประคองให้ลุกขึ้นมาทันที

“เจ้ากำลังตั้งท้องจะคุกเข่าเช่นนั้นได้อย่างไร เอาล่ะ! เอานังบ่าวสารเลวนี่ไปโบยจนกว่าจะตาย โทษฐานที่กล้าวางยาเจ้านายปองร้ายต่อทายาทของท่านแม่ทัพ!!”

“เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะท่านแม่ยังมีผู้เห็นเหตุการณ์อีกคน เชิญท่านพ่อบ้านเข้ามาเถิด” นางเอ่ยพร้อมกับพ่อบ้านที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง

“คารวะฮูหยินใหญ่ ฮูหยินน้อย และฮูหยินรองขอรับ ข้าน้อยเห็นว่าเย่ถงเอาห่อยาบางอย่างมาให้เลี่ยงจินที่สวนใหญ่ ด้วยความแปลกใจจึงตามมาดู เลยเห็นว่าเลี่ยงจินผสมยาห่อนั้นลงในยาบำรุงครรภ์ของ ฮูหยินน้อยขอรับ”

พ่อบ้านเอ่ยจบเย่ถงก็ใบหน้าซีดเผือดทันที ไม่คิดว่าตัวเองรอบคอบแล้วยังมีคนมาเห็นอีก

“จริงหรือพ่อบ้าน” ฮูหยินใหญ่เอ่ยถามย้ำด้วยน้ำเสียงเย็นชาเจือแววกรุ่นโกรธเล็กน้อย แต่ในใจนั้นคงอยากเข้าไปบีบคอสาวใช้เย่ถงแล้วที่กล้าโกหกตนเช่นนี้

“แล้วอย่างไร!! ข้าอยากให้ฮูหยินน้อยแท้งลูกไปเสีย นายหญิงของข้าจะได้คลอดทายาทตระกูลเชวียนเพียงคนเดียว!!!!”

“......”

“ข้าทำไปก็เพื่อปูทางให้คุณชายของข้ามันผิดหรือ ข้าทำทุกอย่างลงไปเพียงคนเดียวไม่เกี่ยวกับนายหญิงเจ้าค่ะ หากจะลงโทษก็ลงโทษบ่าวเพียงผู้เดียวเถอะ”

ทุกคนในห้องเงียบกริบเพราะกำลังตกตะลึงกับสิ่งที่เย่ถงตะโกนออกมา ต่างจากอ้ายซินเหลียนที่กำลังรู้สึกขบขันนัก บ่าวออกรับแทนนายช่างน่าซาบซึ้งอะไรอย่างนี้

“เย่ถงเจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่ขอแก่งแย่งชิงดีกับฮูหยินน้อย เหตุใดเจ้าขัดคำสั่งข้า!!”

สวี่ลี่เซียนเอ่ยพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร ทั้งที่ในใจนั้นแค้นเคืองอ้ายซินเหลียนยิ่งนักที่ทำให้นางเสียสาวใช้คนสนิทเช่นนี้

“เอานางไปโบยจนกว่าจะสิ้นใจ แล้วเอาศพนางไปโยนทิ้งให้กากินเสีย ส่วนเจ้าโบยสองร้อยไม้แล้วขายให้โรงค้าทาสไปซะ” ฮูหยินใหญ่เอ่ยตัดสินสาวใช้ทั้งสอง

“นายหญิงบ่าวไม่เคยคิดทำร้ายนายหญิงเลยนะเจ้าคะ บ่าวถูกพวกเขาหลอกใช้เจ้าค่ะ นายหญิงช่วยบ่าวด้วย!!” เลี่ยงจินที่ถูกลากออกไปตะโกนให้นายสาวช่วย

แต่กลับได้รับเพียงสายตาเย็นชาของผู้เป็นนายเท่านั้น หญิงสาวถูกโบยจนครบสองร้อยไม้สภาพแทบดูไม่ได้ เนื้อตัวมีแต่เลือดสีแดงฉานไหลย้อมเสื้อผ้าจนเปลี่ยนสี

เลี่ยงจินถูกลากไปขึ้นรถม้า แต่บ่าวชายเห็นฮูหยินน้อยยืนรออยู่จึงคิดว่าฮูหยินน้อยมาลาบ่าวตัวเอง ในใจก็อดรู้สึกเลื่อมใสในตัวนายสาวไม่ได้ ขนาดถูกทำร้ายเพียงนี้ยังมีจิตใจมาลา เลี่ยงจินช่างเนรคุณนัก

“ข้าขอคุยกับนางก่อนได้หรือไม่”

อ้ายซินเหลียนเอ่ยพลางให้อิ่งอิงยื่นถุงเงินให้บ่าวชายทั้งสอง พวกเขาวางเลี่ยงจินพิงล้อรถม้าไว้ก่อนจะเดินถอยออกไป

“บ่าวไม่เคยคิดทำร้ายนายหญิงเลยนะเจ้าคะ ฮึก!! นายหญิงเชื่อบ่าวนะเจ้าคะ บ่าวไม่เคยคิดทำเช่นนั้นเลย บ่าวถูกฮูหยินรองหลอกว่ายาห่อนั้นคือยาบำรุง ยามนายหญิงดื่มจะทำให้อารมณ์สงบไม่โมโหร้าย ฮูหยินรองบอกว่าได้มาจากหมอหลวงในวังเจ้าค่ะ”

เลี่ยงจินเอ่ยทั้งน้ำตา ความเจ็บปวดที่แผ่นหลังไม่เท่าความรู้สึกหวาดกลัวที่ตนจะถูกขายออกไป

“ข้าเชื่อเจ้า...คิดว่าข้าจะพูดคำนี้หรือ หากไม่ใช่เพราะเจ้าโลภมาก ทำตัวเป็นบ่าวสองนายมีหรือข้าจะไม่เห็นใจเจ้า ที่ผ่านมาเจ้าเอาเรื่องของข้าไปบอกเล่าต่อฮูหยินใหญ่ ฮูหยินรองมากเท่าใดแล้วล่ะ คิดว่าข้าไม่รู้งั้นหรือ!”

นางเอ่ยพลางบีบคางเล็กของสาวใช้แน่น แรงบีบของนายสาวไม่เท่าแววตาแสนน่ากลัวที่ราวกับต้องการสับนางออกเป็นชิ้น ๆ นางไปทำสิ่งใดให้นายหญิงโกรธถึงเพียงนี้กัน

“นายหญิงปล่อยนางก่อนเถอะเจ้าค่ะ” อิ่งอิงเอ่ยห้ามเมื่อได้ยินว่ามีคนเดินมาทางนี้

“นายหญิงบ่าวทำสิ่งใดผิดจึงต้องมาเจอเรื่องเช่นนี้ ข้ารับใช้นายหญิงมาตั้งแต่จวนตระกูลอ้าย อยู่ร่ามทุกข์สุขกับท่านมาตั้งแต่เล็ก ท่านไม่เคยคิดถึงอดีต...อื้อ!!!”

เลี่ยงจินกัดฟันเอ่ยถึงเรื่องอดีต แต่ถูกอิ่งอิงปิดปากด้วยเท้าเสียก่อน ทำให้หญิงสาวยิ่งแค้นเคืองปนคับแค้น

ที่แท้นายหญิงของนางก็เป็นคนที่วางแผนกำจัดนางอยู่ก่อนแล้ว หึ!! ถึงว่าช่วงหลังมาไม่คิดเรียกใช้นางเลย

เหมือนอ้ายซินเหลียนจะอ่านใจอดีตสาวใช้ออกจึงได้เผยรอยยิ้มหยันให้นาง

“เจ้ากำลังแค้นข้างั้นหรือ แล้วข้าไม่แค้นเจ้าหรืออย่างไร เลี่ยงจินตั้งแต่เจ้าเข้ามาอยู่ในจวนนี้กับข้า เจ้าเอาเรื่องของข้าไปขายได้เงินมากี่ตำลึงแล้ว ที่ผู้อื่นมาขอหยิบยืมของมีค่านั่นนี่ก็ไม่ใช่เจ้าที่ไปบอกเล่าให้พวกเขาฟังหรือ ที่ผ่านมาข้าให้อภัยเจ้ามาตลอดแต่เจ้าไม่เคยรู้ตัวเลย”

“....!!!” เลี่ยงจินอึ้งไปกับคำพูดของนายสาว เป็นเช่นนั้นจริงนางได้ของมีค่าจากเรือนต่าง ๆ มามากมายเพราะเอาเรื่องของนายหญิงไปเล่าให้พวกเขาฟัง

“ครั้งนี้ข้าเกินทนแล้ว!! เจ้าถึงขั้นวางยาให้ข้าแท้งลูก แม้เจ้าจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจถูกหลอกใช้ แต่ดูจากการกระทำของเจ้าที่ผ่านมา เจ้าคิดว่าข้ายังสามารถเชื่อเจ้าได้อีกหรือ!!!”

อ้ายซินเหลียนเอ่ยพลางหันหลังให้สาวใช้ที่ติดตามตนมาจากจวนตระกูลเดิม น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้รินไหลออกมาจากดวงตาคู่งาม

นั่นไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจ แต่เป็นน้ำตาของความเคียดแค้นต่างหาก ที่นางทำแค่นี้เพราะชาตินี้เลี่ยงจินจิตใจยังไม่แปรเปลี่ยนไปเช่นชาติที่แล้ว

ครั้นจะให้ปล่อยไปเฉย ๆ นางก็ไม่อาจวางความแค้นในใจกับสาวใช้ผู้นี้ได้จริง ๆ จึงจัดการดด้วยวิธีนี้แทน

“นะ นายหญิงบ่าวขอโทษเจ้าค่ะ ฮื่อ!!!” เลี่ยงจินเหมือนจะรู้สึกตัวว่าตนทำสิ่งใดผิดไป จึงได้เอ่ยประโยคนั้นออกมา

“เรากลับกันเถอะอิ่งอิง จัวย่วน” นางเอ่ยพลางเดินออกมาจากตรงนั้นทันที โดยไม่หันกลับไปมองสาวใช้ที่ตนเคยไว้ใจอีก

เลี่ยงจินมองตามผู้เป็นนายไปดวงสายตารู้สึกผิดปนเสียใจ นางเป็นผู้ที่ทำลายชีวิตตัวเอง เพียงเพราะความโลภมากในของมีค่าเล็ก ๆ น้อย ๆ จนเกือบทำร้ายนายหญิงที่เมตตาต่อตนเอง

“จัวย่วนเจ้าไปที่โรงค้าทาสให้คนซื้อตัวเลี่ยงจินไปขายให้หอนางโลม กำชับแม่เล้าให้นางรับแขกทุกวัน หากท้องให้จับกรอกยาทำแท้งแต่ไม่ให้ทำลายมดลูก ห้ามให้นางตายจนกว่าจะครบห้าปี หลังจากนั้นนางจะเป็นเช่นไรก็แล้วแต่ชะตาจะนำทาง”

นางเอ่ยขึ้นเมื่อกลับมาถึงเรือนตัวเองแล้ว อิ่งอิงมองนายสาวที่เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน แต่ก็พอเข้าใจได้เพราะนายหญิงเกือบเสียลูกในท้องไป

“เจ้าค่ะ” จัวย่วนรับคำก่อนจะรับเงินไป

“เดี๋ยวก่อน เสร็จแล้วเจ้าไปที่โรงค้าทาสทางใต้ ซื้อตัวเด็กสาวที่เป็นฝาแฝดมาคู่หนึ่ง จุดสังเกตคือคนพี่จะมีปานแดงหลังมือข้างซ้าย คนน้องจะมีปานดำหลังมือข้างขวา”

จัวย่วนแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็รับคำแล้วไปทำตามที่นายสาวสั่ง ที่อ้ายซินเหลียนให้ไปซื้อตัวคน เพราะทั้งสองเป็นคนสำคัญของเผ่าล่าหู้

ครั้งนั้นสวี่ลี่เซียนซื้อทั้งสองมาเพราะเห็นว่าแปลกและหายากที่จะเจอแฝดได้ง่าย ๆ จึงเลี้ยงเอาไว้ให้คนอื่นดูเล่นเป็นของตลกขบขัน

ทั้งสองมีความสามารถด้านต่อสู้อย่างมาก แต่ถูกสวี่ลี่เซียนสั่งห้ามเด็ดขาด ที่รู้เพราะเคยได้ยินว่าสองพี่น้องนี้ถูกโบยเพราะแอบฝึกซ้อมเพลงดาบกัน

นางจะให้ทั้งสองมาช่วยดูแลบุตรสาวที่กำลังเกิดมา มีเพียงวิธีนี้นางถึงจะพอวางใจได้

“ฮูหยินน้อยมีจดหมายจากท่านแม่ทัพส่งมาเจ้าค่ะ” สาวใช้เดินเข้ามาพลางยื่นจดหมายให้นาง แต่นางไม่ได้ใส่จะเปิดอ่านเพียงนั้น จึงทำเพียงวางมันทิ้งไว้บนโต๊ะก่อนจะเข้าไปนอนกลางวันในห้อง