Share

บทที่ 2182

Author: จุ้ยหลิงซู
ฟู่จาวหนิงพอเข้าไปในห้องหนังสือ ชิงอีก็ปิดประตูให้อย่างรู้งาน จากนั้นก็ถอยห่างออกไป

เซียวหลันยวนนั่งอยู่หลังโต๊ะหนังสือ กำลังเขียนอะไรอยู่

"หนิงหนิงถูกรังแกในวังหรือเปล่า?"

พอเห็นฟู่จาวหนิงเข้ามา เขาก็วางพู่กันลง กวักมือมาทางนาง

"ไม่นะ แต่ได้ยินคำพูดไร้สาระมาไม่น้อยเลย" ฟู่จาวหนิงเดินมาข้างเขา ก็ถูกเขายื่นมือมาดึงเข้าไปนั่งในอ้อมกอดเขา

ฟู่จาวหนิงมองไปยังกระดาษบนโต๊ะเขา

ด้านบนเขียนอักษรไว้บางส่ยน แต่ดูแล้วค่อนข้างสับสน เหมือนไม่ได้เชื่อมต่ออะไรกันนัก

มีทั้งเพลงพิณ เนื้อเพลง ทำนองเพลง สะกดจิตเคลิบเคลิ้ม คำศัพท์บางคำของแคว้นหมิ่น

ฟู่จาวหนิงในสั่นกึก ถามขึ้นว่า "ท่านไปฟังเพลงพิณในหอลมวสันต์มาหรือ?"

"หนิงหนิงของเข้าฉลาดจริงๆ" เซียวหลันยวนโอบเอวนาง เอาหน้าแนบตัวนาง ได้กลิ่นหอมเฉพาะที่มีบนตัวนาง รู้สึกว่าจิตใจที่แต่เดิมว้าวุ่น ค่อยๆ สงบลงแล้ว

"ทำไมหรือ พิณกับเพลงมันเพราะมากหรือไรกัน?"

"ก็เพราะจริงๆ นั่นล่ะ แล้วยังพิเศษมากด้วย ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"

"ดังนั้น ท่านเลยพาแม่นางที่เล่นพิณกลับจวนมาด้วย?" ฟู่จาวหนิงเอียงหน้ามองเขา ถามขึ้นอย่างเย้ยๆ "ชอบขนาดนี้เชียว?"

"ชอบหรือ?"

เซียวหลั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2192

    คำนี้ของฟู่จาวหนิง ทำเอามุมปากเจ้าอารามโยวชิงกระตุกเขามองนางอย่างจนใจ ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมนางถึงพูดแบบนี้ออกมาได้"เสี่ยวเซ่อบอกมาหรือ?"หยวนอี้ตั้งสติกลับมาจากความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก"ท่านเดาว่านี่เป็นสิ่งที่แม่นางคนนั้นพูดมา แสดงว่ามีเรื่องนี้อยู่จริงสินะ?"ฟู่จาวหนิงมองใบหน้าเซียวหลันยวน จุ๊ปากขึ้นมา "อายวนของข้าก็หน้าตาหล่อเหลาจริงอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีสายเลือดราชวงศ์แคว้นเจาด้วย ตัวตนสูงส่ง ราชวงศ์แคว้นหมิ่นของพวกท่านไม่ใช่แค่จะเลือกใบหน้า แต่ยังให้ความสำคัญกับตัวตนฐานะอีกด้วยกระมัง?"ไม่เช่นนั้น นางที่หน้าตาดีขนาดนี้ คนอื่นทำไมถึงไม่คิดแบบนี้กับนางล่ะ?เพราะนางตัวตนฐานะไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงคู่ควรแค่ให้พวกเขาใช้งาน ให้นางไปทำงานงั้นสินะตัวตนฐานะแบบเซียวหลันยวน คือสายเลือดที่พวกเขาต้องการหยวนอี้สีหน้าจริงจัง "ข้าสงสัยมาตลอด ว่าที่เสี่ยวเซ่อทรยศข้ากับท่านพ่อ น่าจะเพราะนางเข้าหาคนอื่นๆ ในราชวงศ์ พอได้ฟังพระชายาพูดเช่นนี้ เช่นนั้นก็ยืนยันได้แล้ว ว่าเรื่องที่นางพูด น่าจะเป็นสิ่งที่เจ้านายคนอื่นของนางพูดไว้ ข้ากับท่านพ่อไม่มีความคิดเช่นนี้กับอ๋องเจวี้ยนเลย"นางตบโต๊ะ สีหน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2191

    หยวนอี้ไม่รู้ว่าเจ้าอารามโยวชิงมองออกได้อย่างไรนางใช้ตัวตนผู้ชายในโลกภายนอกมาตั้งแต่เด็ก พูดได้ว่า ตอนนี้ถ้าจะให้นางกลับไปเป็นหญิง นางเองก็ไม่รู้ว่าควรจะเดินเหินพูดจาอย่างไรด้วยซ้ำ พฤติกรรมการกระทำของนางเคยชินกับชายหนุ่มไปแล้วขนาดที่ฟู่จาวหนิงเป็นหมอคนหนึ่งก็ยังมองไม่ออก เจ้าอารามกลับมองออกเสียอย่างนั้นหยวนอี้รู้สึกหวาดๆ เจ้าอารามโยวชิงขึ้นมาหน่อยๆ แล้ว"คุณหนูหยวน?" ฟู่จาวหนิงมองนางหยวนอี้มุมปากกระตุก ยอมรับแล้ว"ถูกต้อง ข้าเป็นหญิง"ทุกคนล้วนรู้สึกเกินคาดแต่ในใจเซียวหลันยวนกลับดีใจอย่างประหลาดเพราะพวกเขารู้มานานแล้ว ว่าหยวนอี้เข้ามาเพราะฟู่จาวหนิง ก่อนหน้านี้เขารู้สึกมาตลอดว่ามีชายหนุ่มอีกคนหมายปองพระชายาอยู่ ในใจขุ่นมั่วมากตอนนี้พอรู้ว่าหยวนอี้เป็นหญิง เช่นนั้นก็ไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับจาวหนิงแล้ว"แต่ข้าไม่ได้มาแต่งเป็นชายเพื่อมายังแคว้นเจา ไม่ใช่จงใจเพื่อมาหลอกพวกท่าน ข้าถูกเลี้ยงดูเป็นชายตั้งแต่ยังเด็กแล้ว"ในเมื่อพูดออกมาแล้ว หยวนอี้ก็เลยพูดให้ชัดเจนไปเลยนางมองฟู่จาวหนิง "ตอนนี้พระชายาเองก็น่าจะเชื่อ ว่าข้าไม่มีเจตนาร้ายกับท่าน กระทั่งว่า ในฐานะหญิงสาว ข้าย

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2190

    รวมถึงเจ้าอารามโยวชิงด้วยนางเดิมทีก็ลุกขึ้นมาครึ่งตัวแล้ว จึงค่อยๆ นั่งกลับลงไปคนเหล่านี้ ในใจเย็นชากันมากแต่พวกเขาไม่สนใจ นางเองก็ไปสนใจไม่ได้ตอนนี้นางมองออกแล้ว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่เป็นอะไรเลย เป็นได้แค่ภาระ เป็นได้แค่ความยุ่งยาก"ไปดูหน่อย อย่าให้นางวิ่งพล่านในจวนอ๋อง" เซียวหลันยวนส่งสายตาให้สือลิ่ว"ขอรับ"สือลิ่วตามออกไปทันทีหยวนอี้ตกตะลึงอีกครั้ง "ความหมายของอ๋องเจวี้ยนคือ องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจะไม่วิ่งออกไปจากจวนอ๋องเจวี้ยนหรือ?"เมื่อครู่พอนางพูดแล้วก็พุ่งออกไปแบบนั้น นางยังคิดว่าจะออกจากจวนอ๋องเจวี้ยนไปเสียอีกเซียวหลันยวนหัวเราะเย็นชา "หลังจากนางวิ่งออกไปก็เลี้ยวซ้าย นั่นไม่ใช่ทิศของประตูจวนอ๋องเสียหน่อย"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลัวตายมาก นางรู้ว่าต้าชื่อไม่คิดจะล้มเลิกเรื่องจับตัวนาง ในเมืองหลวงเองก็ไม่รู้ว่ามีองครักษ์ต้าชื่อคอยหาตัวนางอยู่หรือเปล่าถ้านางออกจากจวนอ๋องเจวี้ยนไปคนเดียว คืออันตรายมากดังนั้นนางไม่มีทางออกไปองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็มีโชคติดตัวอยู่จรงิๆ เจอกับอันตรายหลายครั้งขนาดนี้ นางก็ยังรอดมาได้แบบไร้ริ้วรอยหยวนอี้รู้สึกหมดคำจะพูดเจ้าอาราม

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2189

    ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนครั้งนี้กลับเมืองหลวงมาแค่ไม่กี่วัน ก็ต้องไปที่เขาชิงถงรักษาน้องชายเขาแบบที่รับปากถังอู๋เจวี้ยนไว้ก่อนหน้านี้ไม่คิดว่าเจ้าอารามตอนนี้จะพูดความคิดนี้ออกมา จะให้พวกเขาพาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไปที่เขาชิงถงฟู่จาวหนิงหลังได้สติก็หัวเราะขึ้นมา"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นยอมไปเขาชิงถงหรือ?" นางมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอย่างขำๆองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองเจ้าอารามโยวชิงอย่างตกตะลึงระคนสงสัยก่อนหน้านี้ไม่เห็นเคยเผยความคิดนี้กับนางมาก่อนเลยแต่พอสบสายตากับเจ้าอารามโยวชิงแล้ว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็เข้าใจ ว่าต่อให้พวกเขาจะอยู่ในห้องเดียวกันกับเขามาตลอดถึงสองคืนะเพื่อความปลอดภัยในเมืองเล็กนั่น แต่เจ้าอารามก็ไม่เคยคิดจะพานางไปด้วยเพื่อปกป้องนางไปตลอดเลยเจ้าอารามโยวชิงเอ่ยขึ้นเรียบๆ "เขาชิงถงถือว่าปลอดภัยอยู่ คนของต้าชื่อถ้าไม่ล้อมกรอบโจมตีแคว้นเจา ก็ไม่มีทางไปถึงเขาชิงถงจับตัวเจ้าได้"ถ้าคิดจะไปจับคนจากตระกูลถัง นั่นก็ต้องเคลื่อนกำลังพลไม่น้อย ต้าชื่อถ้าเคลื่อนคนมากขนาดนี้เข้ามาในแคว้นเจา แคว้นเจาคงไม่เห็นด้วยแน่หรือก็คือ องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอยู่ในเขาชิงถงคือปลอดภัยแต่ว่า นับจาก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2188

    องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นหน้าแดงก่ำฟู่จิ้นเชิน!เขาเป็นแค่ประชาชนธรรมดาคนนึงเท่านั้น ถึงแม้จะเป็นพ่อตาของอ๋องเจวี้ยนก็ตาม!เขากล้าได้อย่างไร? ทำไมจึงกล้าพูดหยามหมิ่นนางแบบไม่ไว้หน้ากันเช่นนี้?มีสิทธิ์อะไรบอกว่าอ๋องเจวี้ยนไม่มีทางรักนางอย่างจริงใจ?นางไม่ดีตรงไหนกันแน่?แต่นางก็ไม่สามารถโต้เถียงจุดนี้กับฟู่จิ้นเชินด้วยตัวเอง นางจะถามกลับไปได้หรือ ว่านางไม่ดีตรงไหนกัน ตรงไหนที่สู้ฟู่จาวหนิงไม่ได้?องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นรุ้สึกว่า ถ้านางถามคำนี้ออกไป ฟู่จิ้นเชินคงซัดกลับมาโหดร้ายยิ่งกว่า!นางโงนเงนเหมือนจะล้มอ๋องเจวี้ยนตอนนี้ดันพยักหน้าให้อย่างเห็นด้วย "ท่านพ่อตาพูดได้ถูกต้อง ข้าไม่มีทางรักใคร่คนประเภทนี้"ประเภทนี้ พูดให้ชัดเจนสิ ว่านางเป็นคนประเภทไหน!หยวนอี้เดิมทียังคิดจะดูอยู่ห่างๆ แต่พอนางเห็นองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเหมือนจะเ็นลม ก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมาถึงอย่างไรก็เป็นหญิงสาวอ่อนแอคนนึง ทำไมถึงต้องถูกรังแกขนาดนี้?นางมุมปากกระตุก สายตากวาดไปทางฟู่จิ้นเชิน และก็มองไปทางอ๋องเจวี้ยน เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ทั้งสองท่าน ว่ากันว่าบุรุษควรมีใจกว้างขวาง เปิดเผยตรงไปตรงมา พวกท่านพูดแบบนี้เ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2187

    เจ้าอารามโยวชิงหลังจากเห็นฟู่จิ้นเชิน จู่ๆ ก็ลังเลขึ้นมาแล้วเดิมทีเขาคิดจะให้อ๋องเจวี้ยนรับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเอาไว้ถึงอย่างไรเขากับองค์หญิงใหญ่ก็เคยสัมผัสกันในถ้ำภูเขาบนยอดเขาโยวชิงมาแล้ว เขาจึงรู้สึกติดค้างนาง รู้สึกต้องหาทางดูแลนางให้ ไม่เช่นนั้นในใจคงรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยแต่ว่า ฟู่จิ้นเชินมาจากที่ไหนกันแน่?ถ้าหากฟู่จิ้นเชินเป็นรุ่นหลังของตระกูลฟู่นั้น แบบนี้ฟู่จาวหนิงก็เท่ากับเป็นรุ่นหลังของตงฉิงเช่นนั้นความคิดเขาก็อาจจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยแล้วถึงอย่างไร เขาเคยคิดว่าจะจะค้นหาคนของตงฉิงที่ยังมีชีวิตอยู่เหล่านั้นออกมาอยู่แล้วถ้าตงฉิงคิดจะฟื้นฟูแคว้น ก็จำเป็นต้องมีประชาชน ไม่มีประชาชน แล้วจะมีแคว้นได้อย่างไร?ส่วนประชาชนที่อยู่ในแคว้นอี้ แม้ภายหลังยังสามารถไปตงฉิงได้ แต่จะคู่ควรมาเป็นคนในเมืองหลวงตงฉิงได้อย่างไรกัน?"เจ้าอาราม..." องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเห็นเขานิ่งเงียบ ใจก็อดดำดิ่งไม่ได้ นางมองเขาอย่างอ้อนวอนไม่สนใจนางไม่ได้สิ"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมีเรื่องอะไรถึงไม่พูดออกมาเองหรือ?" ฟู่จิ้นเชินเหลือบมองนางผาดหนึ่งเขามองออกแล้ว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคิดจะให้เจ้าอารามโยวชิงพูด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status