로그인공유
ตอนที่ 8 แมวพยศ
최신 업데이트:
2025-08-07 01:03:10ท่านอ๋องเกือบสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไปก่อนจะหันมามองหน้าลี่อิน
“เจ้า ชวนข้าไปที่ใดนะ”
“ไปห้องท่านอ๋องไง ไปทำแผล พระองค์ตกใจสิ่งใดเพคะ”
“อ่อ เจ้าจะทำแผลให้ข้าเช่นนั้นหรอกหรือ”
“ท่านอ๋องเลี้ยงข้าวแล้ว หม่อมฉันก็ต้องตอบแทนบ้้างสิ จะได้ไม่ติดค้างกัน”
“ก็ได้ ตามมาสิ”
ท่านอ๋องเดินนำนางมายังห้องของเขาพร้อมกับสั่งให้หวังเจานำกล่องยาเข้ามาวางให้หงลี่อิน เมื่อวางกล่องยาลง นางจึงได้แกะผ้าพันแผลของเขาออก นางเห็นแผลด้านในแล้วนึกสยอง นี่คือฟันของนางจริงๆงั้นหรือ
“แผลลึกมากเหมือนกันนะ”
“นี่เจ้ากำลังเป็นห่วงข้า หรือกำลังชมฝีมือกัดของตัวเองกันแน่”
“แน่นอน ต้องชมตัวเองสิกัดได้เยี่ยม แผลงามมาก”
“แมวพยศ”
“ท่านอ๋องว่าอะไรนะเพคะ”
“เปล่า โอ๊ย เจ้าเบาๆหน่อยสิ”
“พระองค์นี่ก็แปลก ตอนกัดไม่เห็นจะร้อง”
“ข้าขอโทษ”
ลี่อินชะงักไปเมื่อนางค่อยๆทายาให้เขาอย่างระวัง นางค่อยๆเงยหน้ามองเขาอย่างแปลกใจ
“ท่านอ๋องขอโทษหม่อมฉันเรื่องอะไรเพคะ”
“เรื่องเมื่อคืน ข้าไม่คิดว่าเจ้าเฉียนเซินนั่น จะมือไว จนไปคว้าเอวเจ้าข้าขอโทษที่ห้ามเขาไม่ทัน”
ลี่อินหยุดนิ่งไป ที่จริงแล้วนางกำลังดีใจอยู่ ท่านอ๋องที่เย็นชาราวน้ำแข็ง โหดเหี้ยมราวสัตว์ป่าแต่พูดขอโทษนางด้วยเรื่องนี้ เพียงเท่านี้นางก็พอใจมากแล้ว เมื่อนึกถึงภาพที่เขาขู่จะฆ่านางมาหลายรอบ
“หม่อมฉันจะพันแผล”
“เจ้าไม่โกรธแล้ว”
“ท่านอ๋องก็ขอโทษแล้วนี่ หลังจากนี้....”
“ข้าจำเป็นต้องพึ่งเจ้า”
“อย่าได้หางานที่อันตรายมาให้หม่อมฉันอีกก็แล้วกัน”
“ข้า..จะพยายาม”
ลี่อินเงยหน้ามองเขา ก่อนจะก้มไปพันแผลของเขาต่อจนเสร็จ ผ้าพันแผลของนางทำได้เร็วและสวยกว่าที่หวังเจาทำให้เขามากนัก ลี่อินเก็บยาก่อนจะหันไปถามเขา
“เหตุใดท่านต้องทำตัวให้มีความลับขนาดนี้ ทำอย่างกับว่าท่านจะก่อกบฏอย่างนั้นแหละ”
ท่านอ๋องหยุดนิ่งไปสายตาเขาเริ่มเปลี่ยนไปเป็นเย็นชาและไร้ความรู้สึกเช่นเดิมก่อนจะเดินมาดึงแขนนางอย่างแรง
“โอ๊ยท่านอ๋อง ข้าเจ็บนะ”
“หวังเจา!!”
“ขอรับ”
“ไปส่งแม่นางหงที่จวน”
“เอ่อ…”
“เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าสั่งงั้นหรือ ไปส่งนางเดี๋ยวนี้”
“ไม่ต้อง!! หม่อมฉันกลับเองได้ ท่านอ๋องไม่ต้องลำบาก หลังจากนี้เราก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ถือเสียว่าหม่อมฉันไม่ได้มาที่นี่ก็แล้วกัน ขอตัวก่อน”
หงลี่อินเดินออกจากจวนไปด้วยความรวดเร็ว หวังเจารีบวิ่งตามนางออกมา
“คุณหนูหงขอรับ คือว่า ให้ข้าไปส่งนะขอรับ”
“ไม่ต้องหรอกท่านไปดูแลท่านอ๋องเถิด อารมณ์เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงอย่างกับคนป่วย อย่าให้เขาเป็นบ้าจนไปไล่กัดผู้อื่นเข้าก็พอ ข้าขอตัวกลับก่อนเจ้าค่ะ”
“เอ่อ คุณหนู คือ…เฮ้ยย ท่านอ๋อง แล้วแบบนี้ใครเขาจะไปช่วยท่านทำงานได้”
หงลี่อินเดินออกจากจวนอ๋องและมุ่งตรงกลับจวนทันที เมื่อเดินเข้ามาที่จวนก็พบว่าโอหยางยังอยู่ในจวนกับซินมี่
“อ้าวพี่ใหญ่ ท่านกลับมาแล้วหรือ เหตุใดท่านจึงเดินมาเองเล่า ไม่มีรถม้ามาส่งงั้นหรือ”
“เหตุใดต้องมีรถม้ามาส่ง ข้าเดินมาเองได้ ขอตัวก่อน”
“เอ่อลี่อิน เรื่องเจ้ากับท่านอ๋องนั่นมันอย่างไรกันงั้นหรือ ไม่อธิบายให้พวกข้าฟังเสียหน่อยหรือ”
“จะมีอะไรกันเล่าเจ้าคะ ก็ข้าแค่ช่วยคุณชายซูเพื่อนท่านมิใช่หรืออย่างไรล่ะ ก็แค่กันเขาออกไป ก็เท่านั้น จบแล้วก็แยกย้าย เอาล่ะ ข้าขอตัวก่อนนะเหนื่อยมากเลย”
“เอ่อ ได้ๆ ข้าเองก็จะกลับแล้วเช่นกัน ไว้พบกันใหม่”
“ไว้พบกันเจ้าค่ะพี่โอหยาง”
จวนท่านอ๋อง
“ท่านอ๋อง เหตุใดท่านจึงทะเลาะกับคุณหนูหง แล้วพรุ่งนี้จะทำเช่นไรพ่ะย่ะค่ะ หากไม่ไปกับนาง มีหวังสกุลหลิงได้จับได้ว่าพวกท่านโกหก”
“ข้าไม่สน พวกเขาก็ได้ลูกเขยไปแล้วนี่ ไม่เกี่ยวอะไรกับข้าเสียหน่อย”
“ท่านลืมคุณหนูสกุลลี่ไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“ลี่ฟาง นางจะไปงานนี้ด้วยงั้นหรือ”
“ไปสิพ่ะย่ะค่ะ พระองค์เห็นงานไหนที่พระองค์ไปแล้วนางไม่ไปบ้างพ่ะย่ะค่ะ”
“แล้วงานนี้ได้เชิญสกุลหงไปด้วยหรือไม่”
“สกุลหงเป็นสกุลขุนนางชั้นสูง ได้รับเชิญอยู่แล้วเพียงแต่ว่าท่านเสนาบดีไม่ค่อยอยู่จวน เขาประจำอยู่แต่ในวัง ไม่มีเขาออกงานก็แทบจะไม่มีคนออกงานแทนเลยพ่ะย่ะค่ะ”
“วุ่นวายจริง ข้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนางอีก”
“ถ้าเช่นนั้น ท่านเลือกคุณหนูลี่งั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“หวังเจา เจ้าอยากไปเก็บขี้ม้าที่ชายแดนหรือไม่”
“ไม่พ่ะย่ะค่ะ”
“ข้าป่วย ไม่ไป”
“ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องตอบรับเทียบเชิญไปแล้ว และวันนี้สกุลหลิงก็เห็นแล้วว่าท่านไม่ได้ป่วย”
“เหตุใดน่าเบื่อเช่นนี้”
“ไม่น่าเบื่อหรอกขอรับ ท่านจะได้เห็นด้วยว่าฝ่าบาทประชวรจริงหรือไม่”
เวยห่าวหรานหยุดนิ่งไปชั่วครู่และถอนหายใจออกมา
“เข้าใจแล้ว ข้าจัดการเอง ส่งจดหมายไปให้นาง”
“พ่ะย่ะค่ะ!!”
ท่านอ๋องถึงกับตกใจเสียงขานรับของลูกน้องคนสนิทและองครักษ์ประจำกายที่แข็งขันในการส่งจดหมายไปให้หงลี่อิน ราวกับรู้ใจว่าเขาคิดเช่นไรและต้องการสิ่งใด ทั้งๆที่เขาอยากจะจบเพียงเท่านี้ เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนางอีก
จวนเสนาบดีหง
“ปึก”
จดหมายที่ปักไปที่เสาต้นเดิม แต่หงลี่อินเดินออกจากห้องไปแล้วตั้งแต่เช้าเมื่อแม่นมมาบอกว่าวันนี้ท่านพ่อแจ้งให้นางไปออกงานเทศกาลไหว้เจ้าแม่กวนอิมในเมืองแทนเขาเพราะท่านพ่อติดภารกิจฝึกเหล่าทหารอยู่ที่กองทัพนอกเมืองจึงกลับมาไม่ทัน นางจึงเร่งแต่งตัวและออกจากจวนไปตั้งแต่เช้า
“ออกรถได้”
รถม้าของจวนเสนาบดีมุ่งหน้าไปยังวัดเจ้าแม่กวนอิมซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเมืองต้าหมิง รถม้าของท่านอ๋องมาถึงก่อน เมื่อเขาลงจากรถ เขายังไม่เห็นหงลี่อินจึงหันไปถามหวังเจา
“เจ้าส่งไปแล้วแน่หรือ เหตุใดไม่เห็นนางเล่า”
“ท่านอ๋อง ข้าส่งไปแล้วจริงๆขอรับ”
“ลี่ฟางคารวะท่านอ๋องเพคะ”
“ตามสบายเถิด”
“ขอบพระทัยเพคะ ท่านอ๋องเหตุใดวันนี้มาเร็วเพคะ หรือว่าเป็นเพราะหม่อมฉัน”
“จวนเสนาบดีหงมาถึงแล้ว”
“ท่านอ๋อง มาแล้วขอรับ”
“อ้อ แม่นางลี่เชิญตามสบายนะ ข้าขอตัวสักครู่”
ลี่ฟางหันไปมองรถม้าที่พึ่งจอดสนิิท ท่านอ๋องเดินไปที่รถคันนั้นเมื่อประตูเปิดออกมา หงลี่อินเดินออกมาด้วยชุดสีขาวเดินลงมา นางต้องตกใจเมื่อเห็นว่าท่านอ๋องเวยมายืนรอรับนางอยู่ที่รถม้า
“ท่านอ๋อง เหตุใดเจอพระองค์อีกแล้ว”
“เดินลงมาดีๆ อย่าพูดมาก”
ท่านอ๋องกัดฟันและยิ้มให้นาง ลี่อินทำหน้าแปลกใจ และมองเขาสลับกับลี่ฟางอย่างไม่เข้าใจ เมื่อเขาดึงกระชากนางลงมา จากรถม้าทำให้นางล้มไปจนซบอกเขาและเริ่มผละออกแต่เขาดึงนางเอาไว้
“เจ้าไม่อ่านจดหมายหรืออย่างไร”
“จดหมายอะไร”
“ข้าส่งให้เมื่อเช้า”
“หม่อมฉันไม่รู้เรื่อง”
“แล้วเหตุใดเจ้าถึงมางานนี้ได้”
“ท่านพ่อหม่อมฉันสั่งให้มา ก็ท่านอ๋องสั่งโบยฮูหยินของเขาจนบาดเจ็บ นางยังออกมาไม่ได้ท่านลืมแล้วหรือ”
ที่แท้นางก็ไม่ได้อ่านจดหมายที่หวังเจาส่งไปให้ แต่โชคเข้าข้างเขาอีกครั้งที่นางเป็นผู้ที่ออกงานนี้แทนฮูหยินรองของเสนาบดีหงเขาจึงทำตามแผนเดิมได้
“แผนวันนี้คือ เดินกับข้า”
“ท่านใช้ข้าเป็นไม้กันหมาลี่ฟางสินะ หึ”
최신 챕터
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 8 แมวพยศ
ท่านอ๋องเกือบสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไปก่อนจะหันมามองหน้าลี่อิน“เจ้า ชวนข้าไปที่ใดนะ”“ไปห้องท่านอ๋องไง ไปทำแผล พระองค์ตกใจสิ่งใดเพคะ”“อ่อ เจ้าจะทำแผลให้ข้าเช่นนั้นหรอกหรือ”“ท่านอ๋องเลี้ยงข้าวแล้ว หม่อมฉันก็ต้องตอบแทนบ้้างสิ จะได้ไม่ติดค้างกัน”“ก็ได้ ตามมาสิ”ท่านอ๋องเดินนำนางมายังห้องของเขาพร้อมกับสั่งให้หวังเจานำกล่องยาเข้ามาวางให้หงลี่อิน เมื่อวางกล่องยาลง นางจึงได้แกะผ้าพันแผลของเขาออก นางเห็นแผลด้านในแล้วนึกสยอง นี่คือฟันของนางจริงๆงั้นหรือ“แผลลึกมากเหมือนกันนะ”“นี่เจ้ากำลังเป็นห่วงข้า หรือกำลังชมฝีมือกัดของตัวเองกันแน่”“แน่นอน ต้องชมตัวเองสิกัดได้เยี่ยม แผลงามมาก”“แมวพยศ”“ท่านอ๋องว่าอะไรนะเพคะ”“เปล่า โอ๊ย เจ้าเบาๆหน่อยสิ”“พระองค์นี่ก็แปลก ตอนกัดไม่เห็นจะร้อง”“ข้าขอโทษ”ลี่อินชะงักไปเมื่อนางค่อยๆทายาให้เขาอย่างระวัง นางค่อยๆเงยหน้ามองเขาอย่างแปลกใจ“ท่านอ๋องขอโทษหม่อมฉันเรื่องอะไรเพคะ”“เรื่องเมื่อคืน ข้าไม่คิดว่าเจ้าเฉียนเซินนั่น จะมือไว จนไปคว้าเอวเจ้าข้าขอโทษที่ห้ามเขาไม่ทัน”ลี่อินหยุดนิ่งไป ที่จริงแล้วนางกำลังดีใจอยู่ ท่านอ๋องที่เย็นชาราวน้ำแข็ง โหดเหี้ยมราวสัตว์ป่าแต
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 7 ร้านเซิ่งหวา ผิดคิวโบ๊ะบ๊ะ
ท่านอ๋องยิ้มมุมปากพร้อมกับหันไปบอกหวังเจา“ข้าบอกแล้วว่านางมาแน่”“ว่าอย่างไรแม่นางหลิง ท่านจะยอมเลิกหรือไม่ แต่ว่า หากท่านมากันแล้ว…ก็..ดื่มกันไปนะ ข้า…”ท่านอ๋องรีบลุกขึ้นและพุ่งไปที่ลี่อินและโอบรอบเอวนางทันที หวังเจาสังเกตเห็นทันทีพร้อมกับแอบยิ้มกับท่าทีของผู้เป็นนายที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน“อย่างที่ทุกท่านเห็น ข้าต้องขออภัยที่ข้ามิอาจตอบรับคำเชิญนี้ได้จริงๆ ใต้เท้าหลิง ฮูหยิน ต้องขออภัย ในเมื่อคู่หมั้นข้ามาตามแล้วข้าเองก็หมดเหตุผลที่จะละเลยนางแล้ว แม่นางหลิงขอโทษที่ทำให้เจ้าเสียเวลา น้องหญิงเรากลับจวนกันเถอะ ทุกท่าน ข้ากับคู่หมั้นขอตัวก่อน”“เอ่อ ท่านอ๋อง คือว่า…” “ขอตัวขอรับ”หวังเจารีบปิดท้ายและรีบเดินออกมา ลี่อินงงจนเลิ่กลักและทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่แบบนี้สิ เหตุใดไม่รู้มาก่อนว่าเป็นเขาที่อยู่ในห้องนั้น ท่านอ๋องโอบรอบเอวนางเดินออกมาจากห้องจนมาถึงโต๊ะของโอหยางและซินมี่นั่งอยู่“คารวะท่านอ๋องเวย”“คารวะท่านอ๋องเพคะ”“ทุกท่านตามสบาย ข้ากับคู่หมั้นขอตัวก่อน”""คู่หมั้น!!""ทั้งคู่มองตามท่านอ๋องและลี่อินไปอย่างนึกแปลกใจและสงสัย เหตุใดจู่ๆนางเป็นคู่หมั้นท่านอ๋องไปได้ จนกระทั่งซูผิงเดินออกม
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 6 ภารกิจที่สอง
สายตานางวันนี้ทำให้เขายอมถอยออกมา นางยังยืนอยู่ที่เดิม“คืนนี้เจ้าพักผ่อนเถอะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะส่งข่าวมา”“หม่อมฉันไม่ไป”“เจ้าไปแน่”เขาออกไปทางหน้าต่างพร้อมกับปิดให้นางเรียบร้อย ลี่อินรีบไปบ้วนปากที่มีกลิ่นคาวเลือดของเขาทิ้งพร้อมน้ำตาที่รินไหลไม่หยุด ไม่รู้ว่านางรู้สึกอะไรกันแน่ โกรธที่เขาไม่ช่วยนางที่ถูกรังแก น้อยใจที่เขาไม่สนใจ หรือเกลียดที่เขาใช้นางเป็นเพียงเครื่องมือช่วยงาน หรือหวั่นไหวให้กับเขาเสียแล้ว“หงลี่อิน เจ้าอย่าโง่ เขาเลวขนาดนั้น เจ้าจะรักเขาไม่ได้”นางค่อยๆถอดชุดนั้นออก ชุดนี้เปื้อนเลือดของเขาเสียแล้ว นางไม่อยากเห็น เมื่อนางเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วจึงล้มตัวลงนอน เรื่องในคืนนี้มันทำให้เกิดความรู้สึกหลากหลายจนนางตามไม่ทัน เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวโมโห น้อยใจ เสียใจ และ“มาจูบข้าทำไมกัน คนเลว คนชั่ว ท่านมันเลวเวยห่าวหรานคนเลว เลวๆๆๆๆ ฮืออๆๆ คนเลวว”ด้านนอกนั้น มือที่ยังชุ่มไปด้วยเลือดยังคงยืนฟังเสียงร้องไห้ จนเสียงนั้นค่อยๆเงียบลงไป เขาค่อยๆยกมือที่ไม่เจ็บขึ้นมาลูบที่ริมฝีปากอย่างเบามือ เขาหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าเหตุใดจึงไม่ฆ่านาง ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจจะได้ยินความลับขอ
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 5 โกรธ!!
“ใต้เท้าเฉียน ของดีกินทีหลัง อย่าลืมว่าท่านมีเวลากินนางทั้งคืน”“ฮ่าๆๆๆ ท่านอ๋องพูดถูกใจข้ายิ่งนัก ฮ่าๆๆ มา ข้าดื่ม ดื่ม”เฉียนเซินยกเหยือกเหล้าขึ้นมาดื่ม เหล้ายังไม่ทันหมดเหยือก เขาก็ล้มลงโดยง่ายดายจนลี่อินเกือบจะล้มไปกับเขาแต่ท่านอ๋องคว้านางเข้ามานั่งบนตักแทนพร้อมกับเผลอหันหน้าไปเฉียดแก้มนางนิดหนึ่งด้วยก่อนจะกระซิบบอกลี่อิน“อยู่เฉยๆก่อน ข้าจัดการเอง”นางนั่งอยู่บนตักของท่านอ๋องเพื่อมิให้คนอื่นๆสงสัย“ท่านเฉียน ไม่เอาน่า ท่านเมาแล้วหรือ ถ้าเช่นนั้นนางรำผู้นี้เล่า”“นี่ท่าน!!…”“เงียบไป!!”“ใต้เท้าเฉียน....”“เอามือของท่านออกไปนะ”“ข้าบอกให้อยู่เฉยๆ เดี๋ยวเขาตื่น”“…”“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว ใต้เท้าเฉียนเมามาก ข้าจะอยู่กับเขาเอง”นางรำค่อยๆเดินออกไปจนหมด ลี่อินก็เช่นกัน แต่เขาไม่ยอมให้นางลุกจากตักเขา“เหลือเจ้าเอาไว้คนหนึ่งเพื่ออยู่กับข้า ที่เหลือออกไปได้”พวกนางไม่สงสัยอะไร เพียงแค่เดินออกไปตามคำสั่ง เป็นปกติที่แขกอาจจะถูกใจผู้ใดก็จะเรียกเอาไว้อยู่แล้ว พวกนางจึงไม่รู้สึกแปลก เมื่อทุกคนออกไปแล้วลี่อินจึงลุกออกจากตัวเขาทันที ท่านอ๋องนั่งท่านั้นค้างอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหันไปมองเป้าหมายที่สล
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 4 ภารกิจแรก
“ท่านอ๋อง..นี่มันบ้าไปแล้ว หากหมดธุระแล้ว ข้าขอตัว”ลี่อินเดินออกไปจะออกจากห้อง“หงลี่อิน!!”ลี่อินหยุดกึกที่หน้าห้อง ไม่รู้ว่าเขาเดินตามนางมาเมื่อใด แต่รู้อีกที ลมหายใจเขาก็รดอยู่ที่ต้นคอนางแล้ว“อย่าลืมว่าเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ หาไม่แล้ว..”“หม่อมฉันแล้ว ขอตัวเพคะ”ลี่อินรีบออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็วและรีบกลับมานั่งดูละครต่อ“หวังเจา!!”“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง“กลับจวน”“พ่ะย่ะค่ะ”“ลี่อิน เจ้าไปที่ใดมา ละครกำลังสนุกเลย มาดูเร็วเข้า”“เจ้าค่ะๆ”ลี่อินดูละครไม่รู้เรื่องแล้ว จิตใจนางสั่นไม่เป็นจังหวะ หัวใจนางไม่เคยเต้นเร็วเช่นนี้แม้แต่ในละครที่นางดูก็ไม่เคยทำให้ใจเต้นแรงเหมือนวันนี้มาก่อน“ลี่อิน เจ้าเป็นอะไรไป เหตุใดจึงหน้าแดงเช่นนี้ล่ะ”“ข้า..หน้าแดงงั้นหรือ”“หรือว่าคุณหนูจะมีไข้อีกแล้วเจ้าคะ”“เพ้อเจ้อน่าอาชิง ละครจะจบแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”“ไปสิ ข้าจ่ายเงินแล้ว กลับกันเถอะ”ลี่อินเดินกลับบ้านไปทั้งๆที่ไม่ได้ฟังที่โอหยางรุ่ยพุดเลยว่าเขาคุยอะไรบ้าง นางเอาแต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย คิดเรื่องที่ท่านอ๋องจอมโหดนั่นสั่ง เรื่องที่เขาขู่ เรื่องจิบชา และยังมายืนขู่ก่อนที่นางจะออกจากห้อง“อึ๊ยย
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 3 เรียกใช้งาน
“ท่านอ๋อง ตกลงว่า..”ท่านอ๋องยกมือห้ามก่อนขึ้นรถม้า“ขึ้นรถแล้วค่อยว่ากัน”รถม้าวิ่งออกมาจากจวนเสนาบดีแล้ว เรื่องในวันนี้คงเป็นประเด็นระหว่างเขากับเสนาบดีหงอีกแน่นอนเมื่อบุกมาถึงจวนและยังมาลงโทษฮูหยินของเขาอีกด้วย ทั้งๆที่เขาควรจะผูกมิตรกับเสนาบดีกลาโหมผู้นี้เอาไว้เพื่อประโยชน์ในภายภาคหน้า“ท่านอ๋อง”“ส่งคนไปสืบเรื่องของหงลี่อินมาให้ข้า”“สืบเรื่องของนาง ทำไมขอรับ”“ข้าอยากรู้…”ภาพของนางที่มองเขาด้วยความโกรธนั้นยังคงติดตาเขาอยู่ ปากบางที่ซีดจัดของนางยังคงติดอยู่ในใจของเขา“ว่านาง…ได้ยินอะไรหรือไม่”“แล้วคำสั่งก่อนหน้านี้…”“อย่าพึ่งฆ่า จับนางมาสอบสวนก่อน”“ท่านอ๋องไม่ควรประมาทนาง..”“ข้ารู้ ข้าไม่ประมาทนางแน่นอน เพียงแต่ไม่คิดว่านางจะเป็นบุตรีของเสนาบดีหงเสียได้ กลับจวนแล้วค่อยว่ากันเถิด”“ขอรับ”ห้องคุณหนูลี่อิน“คุณหนูฟื้นแล้ว แม่นมอี้ เร็วๆเข้า”“คุณหนู ท่านยังมีไข้อยู่ ดื่มยานี่ก่อนเจ้าค่ะ”“ขอบคุณแม่นมอี้”“คุณหนูเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ โธ่คุณหนู เหตุใดต้องเจอเรื่องแบบนี้ไม่สิ้นสุด”“เจ้าอ๋องใจโหดนั่น ข้าเกลียดเขา”“คุณหนูอย่าพูดเช่นนั้นเจ้าค่ะ ท่านไม่รู้ว่าท่านอ๋องโกรธมากที่ฮูหยิ
다른 추천
ทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน12.9K 조회수พระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น37.9K 조회수ทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น30.6K 조회수ชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล557.9K 조회수ใต้เงาจันทราข้านี้มิอาจเร้น
Luffy.g1.2K 조회수หลี่เฟยหย่า เกิดใหม่พร้อมโชคลาภมหาศาลในยุค 1960‘s
สุกี้แห้งใส่หมูสามชั้นเยอะๆ เลย4.9K 조회수จารใจทุรยศ
เพลงมีนา3.0K 조회수หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.8K 조회수
