LOGINShare
ตอนที่ 21
Last Updated:
2025-07-23 12:22:01บ้านสกุลจู
จูอินมองสามีที่เดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยสายตาเคลือบแคลง เพราะเขาหายไปค่อนข้างนาน
“นึกว่าเจ้าไปกับขบวนเจ้าบ่าวแล้วเสียอีก”
“ข้าเสียเวลาอบรมลูกเขยของข้าไปนิดหน่อย”
“เขามาด้วยหรือ!” ไหนเขาว่าจะไม่มารับเจ้าสาวด้วยตัวเอง
“ใช่”
“เขาแก่รุ่นพ่อของเจ้าแล้วนะ จะไปอบรมเขาทำไม ถ้าเขาโกรธขึ้นมาแล้วไปลงกับลูกสาวของเจ้า ก็อย่าไปโทษว่าเขาไม่ดี”
ทีนี้มาบอกว่าลูกสาวของเจ้า ทีนั้นบอกข้าไม่ใช่พ่อของนาง ข้าอดสูใจกับเจ้านักอาอิน..
“เขาเป็นแค่ลูกเขยของข้า จะรุ่นพ่อหรือรุ่นปู่เขาก็ต้องให้ความเคารพข้า”
“เจ้านี่นะ ท่านเสิ่นเป็นใคร เจ้าเป็นใคร อย่าโอหังหน่อยเลย” น้ำเสียงห้วนห้าวของสามีทำให้นางโมโหยิ่งกว่าเดิม
“นับตั้งแต่วันนี้ข้าจะแยกไปนอนที่ห้องเก่าของอาซิน”
“อาเกอ!”
“ข้าจะแต่งอนุเพิ่ม จะได้มีคนมาช่วยทำงานแทนอาซิน” พูดจบก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปทันที
“อาเกอ!!”
“ท่านแม
Latest chapter
ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น ตอนที่ 21
บ้านสกุลจูจูอินมองสามีที่เดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยสายตาเคลือบแคลง เพราะเขาหายไปค่อนข้างนาน“นึกว่าเจ้าไปกับขบวนเจ้าบ่าวแล้วเสียอีก”“ข้าเสียเวลาอบรมลูกเขยของข้าไปนิดหน่อย”“เขามาด้วยหรือ!” ไหนเขาว่าจะไม่มารับเจ้าสาวด้วยตัวเอง“ใช่”“เขาแก่รุ่นพ่อของเจ้าแล้วนะ จะไปอบรมเขาทำไม ถ้าเขาโกรธขึ้นมาแล้วไปลงกับลูกสาวของเจ้า ก็อย่าไปโทษว่าเขาไม่ดี”ทีนี้มาบอกว่าลูกสาวของเจ้า ทีนั้นบอกข้าไม่ใช่พ่อของนาง ข้าอดสูใจกับเจ้านักอาอิน..“เขาเป็นแค่ลูกเขยของข้า จะรุ่นพ่อหรือรุ่นปู่เขาก็ต้องให้ความเคารพข้า”“เจ้านี่นะ ท่านเสิ่นเป็นใคร เจ้าเป็นใคร อย่าโอหังหน่อยเลย” น้ำเสียงห้วนห้าวของสามีทำให้นางโมโหยิ่งกว่าเดิม“นับตั้งแต่วันนี้ข้าจะแยกไปนอนที่ห้องเก่าของอาซิน”“อาเกอ!”“ข้าจะแต่งอนุเพิ่ม จะได้มีคนมาช่วยทำงานแทนอาซิน” พูดจบก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปทันที“อาเกอ!!”“ท่านแม
ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น ตอนที่ 20
จูเกอรีบเดินไปหยิบถุงผ้ามาเปิดดู “โชคดีที่ตกบนพื้นหญ้า ไม่อย่างนั้นคงหักไปแล้ว”“ขอบคุณท่านพ่อ”“กำไลชิ้นนี้เป็นกำไลที่พ่อเจ้ามอบให้แม่ของเจ้าในวันแต่งงาน ข้าแอบเก็บมันไว้ให้เจ้าสิบแปดปีแล้ว เพื่อรอมอบให้เจ้าในวันออกเรือน”หญิงสาวน้ำตาไหลลงแก้มเมื่อได้ยินคำพูดอันสั่นเครือของบิดา“ท่านพ่อ ท่านเล่าเรื่องพ่อแท้ ๆ ของข้าให้ฟังหน่อยได้ไหม”“อาซินเอ๋ย พ่อของเจ้าเป็นคนที่ดีมาก ๆ มีน้ำใจกับทุกคน ข้าไม่เคยเห็นพ่อของเจ้าอิจฉาว่าร้ายใครเลย เจ้าจงภูมิใจในตัวของพ่อเจ้า จงภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกของเขา”“แล้วพ่อของข้าหน้าตาเป็นอย่างไร ท่านบอกเล่าให้ข้ารู้หน่อยได้ไหม”จูเกอมองใบหน้าของหญิงสาว นางไม่ได้สวยสะคราญแบบอ้ายเหม่ย แต่มีความงดงามแบบธรรมชาติโดยไม่ต้องปรุงแต่งเหมือนอ้ายเหม่ย ดวงตากลมโตของนางดูมีเสน่ห์ดึงดูดใจมากกว่าอ้ายเหม่ยเป็นไหน ๆหน้าผาก ปาก จมูก เครื่องหน้าทุกส่วนรับกันเหมาะเจาะ ไม่ต่างกับบิดาของนางเลย“แค่เจ้าส่องกระจกแล้วยิ้มให้มาก ๆ เจ้าก็จะได้เห็นพ่อของเจ้าแล้ว หน้าตาของเจ้าคล้ายเขาถึงเก้าส่วนแล้วอาซิน”“จริงหรือท่านพ่อ”“ข้าไม่โกหกเจ้าหรอก รีบไปนอนพักผ่อนได้แล้ว”“เจ้าค่ะ” นางกลับเข้า
ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น ตอนที่ 19
ร้านซาลาเปาสกุลจูเจียวหวงเดินเข้าไปในร้านแล้วกวาดสายตามองหาซินซินถึงในห้องครัว เห็นนางกำลังนำซาลาเปาเรียงใส่ลังถึงก็เดินเข้าไปหา“ซินซิน.. อาซิน”หญิงสาวหันไปมองแล้วส่งยิ้มให้ “อาหวง” นางรีบเดินออกไปหาเพื่อน “อาซาเล่า ไม่มาด้วยหรือ”“ไม่ได้มาหรอก ช่วงนี้นางคงไม่ได้ออกมาเจอกับเจ้าไปอีกพักใหญ่”“ทำไมเล่า”ชายหนุ่มยิ้มเขินอาย “นางแพ้ท้องหนักน่ะ”ไป๋ซินซินฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ “เจ้ากำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้ว คงดีใจมากเลยสินะ”“อือ ดีใจมาก วันนี้ข้าจะมาซื้อเกี๊ยวให้นางกินสักหน่อย ยังพอมีเหลือไหม” เขาถามเพราะมองหาที่หน้าร้านแล้วไม่เจอ“วันนี้เกี๊ยวหมดแล้ว แต่ถ้าเจ้าไม่รีบข้าจะทำให้ใหม่เอาไหม ราว ๆ สองเค่อก็เสร็จ”“ได้สิ เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้านึ่งซาลาเปาเอง เจ้ารีบไปทำเกี๊ยวให้ข้าเถิด”“อือ ตามข้ามา” แล้วพาเขาเข้าไปในครัว ยื่นถาดซาลาเปาให้เขาแล้วจึงเดินไปที่มุมนวดแป้ง“ซินซิน”“หือ”“คนอื่นไปไหนกันหมด ทำไมถึงมีเจ้าอยู่คนเดียว”“อากังไปซื้อของกับพ่อข้า ส่วนท่านแม่ออกไปกับอ้ายเหม่ย” นางมองหน้าเพื่อนตั้งแต่วัยเด็ก อยากจะถามถึงเจ้านายของเขา คนที่เคยให้สัญญาทางวาจากับนางไว้ แต่ก็ไม่อยากคาดหวังไปม
ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น ตอนที่ 18
ไป๋ซินซินได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาเขาด้วยความประหม่า ไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีกจนถึงหน้าร้านตัดผ้าในตรอกดอกไม้“นายท่านไม่ต้องรอข้าน้อยหรอกเจ้าค่ะ เสร็จแล้วข้าน้อยจะเดินกลับเอง”“ข้าจะรอ รีบไปทำธุระของเจ้าให้เสร็จเถิด”“เจ้าค่ะ”เติ้งอี้เทียนรอให้หญิงสาวเดินเข้าไปในร้านได้ประมาณครึ่งเค่อก็เรียกหาเจียวหวง“เรียกเจ้าของร้านออกมาพบข้าที”“ขอรับนายท่าน”ไม่นานเจ้าของร้านก็ออกยืนเทียบข้างหน้าต่างรถม้า“คารวะนายท่าน”“แม่นางไป๋วัดตัวเสร็จหรือยัง”“ยังไม่ได้วัดขอรับ ตอนนี้นางกำลังเลือกผ้าอยู่”“ให้นางเลือกไป เสร็จแล้ววัดตัวนางไว้ พรุ่งนี้ข้าจะให้คนของข้าส่งผ้าผืนใหม่มาให้ ปิดปากให้สนิท ทำงานให้ดีที่สุด”เถ้าแก่เจ้าของร้านตาตื่นเมื่อเห็นเงินที่เขายื่นมาให้“ขอบคุณนายท่าน”“ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูผู้อื่น เจ้าเตรียมตัวหาที่อยู่ใหม่ได้เลย กลับไปได้แล้ว”“ขอรับนายท่าน”หลายวันผ่านไปคฤหาสน์สกุลเสิ่นจูอินย่อกายคารวะเจ้าของคฤหาสน์ที่ออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“นายท่านเรียกข้ามาพบ ได้ฤกษ์ดีแล้วหรือ” ถามด้วยความร้อนใจ ความจริงแล้วนางไม่ได้อยากรอฤกษ์รอยามเลยสักนิด อยากส่งไป๋ซินซินออกเรือนไปให้เร็วที่สุด ภาย
ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น ตอนที่ 17
เฟิงเมี่ยนรีบเดินเข้าไปรับผู้เป็นนายที่เดินออกมา“เป็นอย่างไรบ้าง”“ให้ว่านว่านส่งหลักฐานให้เจ้าสำนักบูรพา กำชับไปว่ารอให้พ้นงานแต่งงานของข้าแล้วค่อยเคลื่อนไหว และให้นำเงินสามหมื่นตำลึงทองของข้าคืนมาด้วย”“นายท่าน! ที่ท่านหายเงียบไปตั้งนาน ท่านเล่นพนันกับผู้เฒ่าเสิ่นอยู่หรอกหรือ ท่านเล่นพนันอะไรกัน ทำไมถึงหมดเยอะขนาดนั้น ไหนว่าจะมาคุยเรื่องแม่นางไป๋ไงเล่า”เติ้งอี้เทียนถึงกับคลึงขมับ “เจ้านี่เก่งแต่เรื่องใช้กำลังกับเรื่องกิน นอกนั้นโง่ไปเสียหมด รีบไปจัดการตามที่ข้าบอกเถิดไป”“ขอรับ.. อาหวง”เจียวหวงรีบวิ่งจากรถม้าไปช่วยประคองเจ้านาย“อาหวง”“ขอรับนายท่าน”“ในเมืองนี้เจ้าชอบกินอะไรมากที่สุด”เขาเผลอมองเจ้านายด้วยสีหน้างุนงง “บ่าวกินได้ทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่ชอบ ไม่มีอะไรที่ไม่ชอบ”“แต่ข้าเดาว่าเจ้าต้องชอบกินซาลาเปาหรือเกี๊ยวแน่ ๆ”อาหวงรีบพยักหน้ารับด้วยท่าทางตื่นเต้น “นายท่านรู้ได้อย่างไร บ่าวชอบกินซาลาเปาไส้เนื้อแกะร้านเถ้าแก่จูมากที่สุด บ่าวยังสนิทกับซินซินมากด้วย”อี้เทียนอมยิ้ม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าบ่าวคนนี้กับเมียของเขาเป็นสหายรักของซินซิน“วันนี้ข้าอารมณ์ดี จะพาเจ้าไปนั่งกินซาลาเปาที
ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น ตอนที่ 16
คฤหาสน์สกุลเติ้งเติ้งอี้เทียนคิ้วขมวดมุ่นขณะฟังเรื่องเล่าจากปากของเฟิงเมี่ยน จินตนาการถึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของหญิงสาวแล้วยิ่งปวดใจ และยิ่งเกลียดมารดาของนางอีกเท่าทวี“จะให้อ้ายเหม่ยสวมรอยแทนนางอย่างนั้นหรือ ความคิดต่ำทรามมาก.. ถ้าไม่เห็นแก่น้ำใจของเถ้าแก่จู ข้าจะดัดหลังนางจูโดยการสลับเกี้ยวเจ้าสาวเสียเลย”“ข้าสงสารนางเหลือเกินนายท่าน เสียงร้องของนางยังสะเทือนใจข้าอยู่เลย”“พรุ่งนี้ข้าต้องไปพบผู้เฒ่าเสิ่นหน่อยแล้ว เจ้าไปเตรียมของฝากให้เขาหน่อย”“นายท่านต้องการอะไรเป็นของฝากขอรับ”“ไปปรึกษาว่านว่าน” ที่แท้แล้วว่านว่านก็คือคนของเขา เรื่องของซินซินก็เป็นเขาที่สั่งให้นางคอยดูแลเฟิงเมี่ยนยิ้มร่า แค่เอ่ยชื่อแม่นางว่านก็รู้ทันทีว่าคนผู้นั้นกำลังจะถึงคราวซวย ถูกหมายหัวเรียบร้อยแล้ว “ข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้”วันต่อมาคิ้วสีดอกเลาของผู้เฒ่าเสิ่นเลิกสูงด้วยความฉงน เมื่อบ่าวรับใช้มารายงานว่าผู้ใดมาขอพบ“รีบไปเตรียมชาเหยียนฉารับแขก” บอกกับพ่อบ้านแล้วรีบเดินไปต้อนรับแขกที่มาโดยมิได้นัดหมายทันที..“ท่านเติ้ง”เติ้งอี้เทียนลุกขึ้นยกมือคารวะผู้เฒ่าเจ้าของบ้าน ที่เดินยิ้มแย้มเข้ามาพร้อมเสียงทักทาย
You may also like
ย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน11.3K viewsเกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่132.7K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว347.0K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว168.9K viewsสวี่หยางหวนคืนทวงแค้น
วริษา1.7K viewsชะตารักสองบุปผา
องค์หญิงโนเนม1.1K viewsตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2
จันทร์ส่องแสง415 viewsย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80
ต้าซ้อ889 views
