ตอนที่ 52

เรือนพักแขก

“คารวะท่านสอง เชิญด้านในเจ้าค่ะ” เสี่ยวซื่อเชื้อเชิญเจ้าบ้านที่มาถึงอย่างนอบน้อม

“ข้าอยากนั่งลานพักผ่อนที่ติดกับสวนดอกไม้มากกว่า” แล้วเดินนำไปทันที

“แต่อากาศมันเย็นมากนะเจ้าคะ”

“ไม่เป็นไรเสี่ยวซื่อ ไปยกชุดน้ำชาออกมา” หมี่มี่พูดกับสาวใช้อย่างใจเย็น ส่งสัญญาณให้นางทำตามที่สั่ง จากนั้นจึงเดินตามเขาไป แม้จะหนาวจนเข้ากระดูก แต่ก็อดทนอดกลั้นเอาไว้

ขณะเดียวกันก็พิจารณาคนข้างหน้าไปด้วย หลายปีที่ไม่ได้เจอกันรูปร่างเขาดูสูงขึ้นมาก

แม้แต่ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาคมคายในวัยสวมกวานตอนนั้น

บัดนี้แม้อายุจะอยู่ในวัยสามสิบปีแล้ว แต่เครื่องหน้ากลับโดดเด่นขึ้นทุกส่วน ขับเน้นให้ความหล่อเหลาเพิ่มมากขึ้น

เมื่อมีใบหน้าที่ดูดีมีเสน่ห์ กอปรกับรูปร่างสูงกำยำเกินเจ็ดฉื่อ ยามเดินก็อกผายไหล่ผึ่ง จึงทำให้เขาดูมีสง่าราศี

ต่อให้เดินกะเผลก ใช้ไม้เท้าช่วยพยุง หรือต้องนั่งรถเข็น ก็ไม่ได้ทำให้ความทระนงองอาจของเขาลดลงสักนิด

“ท่านกลัวฮูหยินไม่พอใจหรือ” นางถามยิ้ม ๆ เมื่อนั่งลง กับคนอย่างเขา การใช้อารมณ์เอาแต่ใจเป็นสิ่งที่นางไม่ควรทำอย่างยิ่ง

“นางไม่ใช่คนเอาแต่ใจ”

“เช่นนั้นคงเป็นตัวท่านเองสินะที่กริ่งเกรงนาง”

“แน่นอ