ตอนที่ 40  ทิชาเริ่มสงสัยในความรัก

ตอนที่ 40

ทิชาเริ่มสงสัยในความรัก

หลังจากที่ภาคินัยและปลายฝันได้เผชิญหน้ากับอดีตและวางแผนอนาคตร่วมกันอย่างชัดเจน ความสุขของทั้งคู่ก็ยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับทิชา แต่ท่ามกลางความแค้นที่สุมอก ทิชากลับเริ่มตั้งคำถามถึงความรู้สึกของตัวเอง และความรักที่เธอเคยคิดว่าภาคินัยมีให้เธอจริงหรือไม่ ในขณะเดียวกัน เมล็ดพันธุ์แห่งความรู้สึกใหม่ๆ ที่เธอมีต่อธามก็เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ

ทิชานั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยสีหน้าเหม่อลอย เธอวางแผนการต่างๆ มามากมาย เพื่อช่วงชิงภาคินัยกลับคืนมา แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า ภาพของภาคินัยกับปลายฝันที่ดูมีความสุขเหลือเกินตามข่าวและโซเชียลมีเดีย ยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีดหัวใจ เธอเคยคิดว่าเธอรักภาคินัยสุดหัวใจ และการได้เขามาครอบครองคือสิ่งเดียวที่เธอต้องการ แต่ตอนนี้เธอกลับเริ่มสงสัยในความรู้สึกนั้น

“รักจริงๆ เหรอ” ทิชาพึมพำกับตัวเอง เสียงของเธอแหบพร่า “หรือแค่ต้องการเอาชนะ?”

เธอเริ่มทบทวนความสัมพันธ์ของเธอกับภาคินัยย้อนหลังไป เขาเคยรักเธอจริงจังหรือไม่? หรือเป็นเพียงการหลงใหลในความสำเร็จและภาพลักษณ์ที่เขาสร้างขึ้นมา? ความรู้สึกที่แท้จริงคืออะไรกันแน่? ความสงสัยเหล่านี้เริ่มกัดกินจิตใจของทิชาอย่างช้าๆ

ในขณะเดียวกัน ภาพของธามก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเธอ ธาม ผู้ชายที่อยู่เคียงข้างภาคินัยเสมอ ผู้ชายที่พยายามเข้ามาห้ามปรามเธอด้วยความหวังดีเสมอมา แววตาของธามที่เต็มไปด้วยความผิดหวังเมื่อเห็นการกระทำของเธอ คำพูดของเขาที่พยายามจะบอกให้เธอหยุด ความรู้สึกที่เธอมีต่อธามมันแตกต่างจากภาคินัยอย่างสิ้นเชิง มันไม่ใช่ความหลงใหล ไม่ใช่ความต้องการเอาชนะ แต่เป็นความรู้สึกบางอย่างที่อบอุ่นและเข้าใจอย่างประหลาด ความรู้สึกนี้เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของทิชาอย่างเงียบๆ และเธอไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับมันอย่างไร

หลังจากความล้มเหลวครั้งล่าสุด ทิชาเริ่มปลีกตัวออกจากสังคมและหันมาใช้เวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น เธอพยายามทำความเข้าใจความรู้สึกที่ซับซ้อนภายในใจของเธอ เธอเริ่มคิดถึงธามบ่อยขึ้น เขาเป็นผู้ชายที่เธอเคยเมินเฉย เพราะมัวแต่จดจ่อกับภาคินัย แต่ตอนนี้เธอกลับมองเห็นเขาในมุมที่แตกต่างออกไป ธามไม่ใช่คนประเภทที่จะพูดจาหว่านล้อม หรือใช้คำพูดสวยหรู แต่เขาเป็นคนที่กระทำด้วยความจริงใจ และพยายามช่วยเหลือเธอในแบบของเขาเสมอ

วันหนึ่ง ทิชาบังเอิญเจอธามที่ห้างสรรพสินค้า ธามกำลังเดินเลือกซื้อของอยู่คนเดียว เมื่อเห็นทิชา เขาก็ทำท่าจะเดินเลี่ยงไป แต่ทิชากลับตัดสินใจเรียกเขาไว้

“คุณธามคะ” ทิชาเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

ธามหันมามองทิชา ใบหน้าของเขาดูแปลกใจเล็กน้อย “คุณทิชา”

“ดิฉัน...ดิฉันอยากจะคุยกับคุณธามสักหน่อยค่ะ” ทิชาพูดด้วยน้ำเสียงที่ลังเล

ธามพยักหน้าช้าๆ “ได้ครับ”

ทั้งสองคนเดินไปนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ทิชาเริ่มต้นบทสนทนาด้วยการขอโทษธามสำหรับสิ่งที่เธอเคยทำ เธอเล่าถึงความรู้สึกที่สับสนในใจ และความสงสัยในความรักที่เธอมีต่อภาคินัย

“ดิฉันไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วดิฉันรักคุณภีมจริงหรือเปล่าค่ะ” ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า “หรือแค่ต้องการครอบครองเขา”

ธามรับฟังอย่างตั้งใจ เขาไม่ได้แสดงท่าทีตัดสินเธอแม้แต่น้อย

“ผมไม่รู้ว่าคุณรู้สึกยังไงนะครับคุณทิชา” ธามเอ่ยขึ้น “แต่ผมเชื่อว่าคุณรู้ดีที่สุดว่าอะไรคือความจริงในใจของคุณ”

คำพูดของธามทำให้ทิชารู้สึกสบายใจอย่างประหลาด เขาไม่ตัดสิน ไม่ประณาม แต่กลับให้พื้นที่ให้เธอได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเอง

“แล้วคุณธามล่ะคะ” ทิชาถามด้วยน้ำเสียงที่ลังเล “คุณธามคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้”

ธามถอนหายใจเล็กน้อย “ผมแค่หวังว่าทุกคนจะมีความสุขนะครับคุณทิชา” เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อ “และผมก็หวังว่าคุณจะเจอความสุขที่แท้จริงของคุณเองด้วย”

คำพูดของธามทำให้ทิชารู้สึกอบอุ่นในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากความตื่นเต้นที่เธอเคยได้รับจากภาคินัย แต่มันกลับเป็นความรู้สึกที่สงบและมั่นคง

หลังจากนั้น ทิชากับธามก็เริ่มพูดคุยกันบ่อยขึ้น ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ธามยังคงเป็นผู้ฟังที่ดีและคอยให้คำแนะนำทิชาในแบบของเขาเสมอ ทิชาเริ่มเห็นอีกมุมหนึ่งของธาม ผู้ชายที่แสนจะอบอุ่น ใจดี และเข้าใจผู้อื่น ความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนกำลังก่อตัวขึ้นในใจของเธออย่างช้าๆ

ในขณะที่ความรู้สึกของทิชาเริ่มเปลี่ยนแปลงไป รวินท์รยาที่ยังคงจมอยู่กับความแค้น ก็ยังคงพยายามหาทางทำร้ายภาคินัยและปลายฝัน เธอเข้ามาหาทิชาเพื่อปรึกษาแผนการครั้งใหม่

“คุณทิชาคะ ดิฉันคิดว่าเราควรจะร่วมมือกันอีกครั้งนะคะ” รวินท์รยาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น “เราจะไม่ยอมให้พวกเขามีความสุขอยู่บนความทุกข์ของเราเด็ดขาด”

ทิชามองรวินท์รยาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เธอไม่ได้รู้สึกโกรธแค้นเหมือนเดิมอีกแล้ว

“ดิฉันว่าเราพอแค่นี้ดีกว่านะคะคุณรวินท์รยา” ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง “ดิฉันไม่อยากที่จะทำร้ายใครอีกแล้วค่ะ”

คำพูดของทิชาทำให้รวินท์รยาถึงกับตกใจ “คุณทิชาพูดอะไรคะ คุณจะยอมแพ้งั้นเหรอ”

“ดิฉันไม่ได้ยอมแพ้ค่ะ” ทิชาตอบ “แต่ดิฉันแค่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดิฉันต้องการจริงๆ”

รวินท์รยาไม่เข้าใจคำพูดของทิชา เธอรู้สึกผิดหวังและโกรธจัด

“ถ้าคุณทิชาไม่ทำ ดิฉันจะทำเองค่ะ” รวินท์รยาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น “ดิฉันจะทำให้พวกเขารู้ว่าการแย่งของของคนอื่นไปมันเป็นยังไง”

รวินท์รยาเดินจากไปทันที ทิ้งให้ทิชานั่งอยู่คนเดียว ทิชาถอนหายใจเล็กน้อย เธอรู้ดีว่ารวินท์รยากำลังจมอยู่กับความแค้น เหมือนที่เธอเคยเป็นมาก่อน

ทิชาตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับความจริงในใจของเธอ เธอรู้แล้วว่าเธอไม่ได้รักภาคินัยอย่างที่เธอเคยคิดไว้ ความรู้สึกที่เธอมีให้เขาเป็นเพียงความต้องการที่จะเอาชนะและครอบครองเท่านั้น ไม่ใช่ความรักที่แท้จริง

และที่สำคัญ เธอเริ่มยอมรับความรู้สึกที่เธอมีให้ธามได้แล้ว มันเป็นความรู้สึกที่บริสุทธิ์และอบอุ่น และเธอพร้อมที่จะเปิดใจให้กับความรู้สึกนี้

หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับความจริงในใจ ทิชาก็ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอเริ่มหันมาสนใจธุรกิจของครอบครัวอย่างจริงจังมากขึ้น และพยายามแก้ไขข้อผิดพลาดที่เธอเคยทำไว้

เธอส่งข้อความไปหาภาคินัยและปลายฝัน เพื่อขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่เธอเคยทำ เธอไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะให้อภัยเธอในทันที แต่เธอแค่ต้องการที่จะเริ่มต้นใหม่

ปลายฝันที่ได้รับข้อความจากทิชา ก็รู้สึกแปลกใจและโล่งใจในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกว่าทิชากำลังเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น

“คุณภีมคะ ทิชาส่งข้อความมาขอโทษเราค่ะ” ปลายฝันบอกภาคินัย

ภาคินัยอ่านข้อความของทิชา เขายิ้มเล็กน้อย “ผมหวังว่าเธอจะเจอความสุขที่แท้จริงของเธอนะ”

ในขณะเดียวกัน ธามก็ยังคงเป็นกำลังใจสำคัญที่คอยอยู่เคียงข้างทิชาเสมอ เขาให้คำแนะนำและช่วยเหลือเธอในเรื่องงาน ทำให้ทิชาได้เรียนรู้ที่จะเป็นผู้ใหญ่และมีความรับผิดชอบมากขึ้น

วันหนึ่ง ทิชาชวนธามไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่ร้านอาหารบรรยากาศดีแห่งหนึ่ง ทิชารู้สึกประหม่าเล็กน้อย เพราะเธอมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกกับธาม

“คุณธามคะ” ทิชาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ลังเล “ดิฉันมีเรื่องอยากจะบอกคุณธามค่ะ”

ธามมองทิชาด้วยความสงสัย “มีอะไรเหรอครับคุณทิชา”

ทิชาถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ดิฉัน...ดิฉันรู้สึกดีกับคุณธามนะคะ”

คำพูดของทิชาทำให้ธามถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าทิชาจะพูดแบบนี้ออกมา

“ผมเองก็รู้สึกดีกับคุณทิชาเหมือนกันครับ” ธามตอบด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “ผมเห็นการเปลี่ยนแปลงของคุณทิชา และผมก็ดีใจที่คุณกลับมาเป็นคุณทิชาคนเดิมที่ผมเคยรู้จัก”

ทิชารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่คิดว่าธามจะตอบรับความรู้สึกของเธอ

“เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมคะคุณธาม” ทิชาถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

ธามยื่นมือไปจับมือของทิชาเบาๆ “ผมพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับคุณครับคุณทิชา”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทิชาอีกครั้ง เป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิ์และจริงใจ เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เกิดจากความต้องการเอาชนะ แต่เกิดจากความสุขที่แท้จริงที่เธอค้นพบ

เรื่องราวของทิชากำลังจะเริ่มต้นบทใหม่ เธอได้เรียนรู้จากความผิดพลาดในอดีต และพร้อมที่จะก้าวเดินไปข้างหน้ากับธาม ผู้ชายที่อยู่เคียงข้างเธอเสมอ และเป็นคนที่ทำให้เธอได้ค้นพบความหมายที่แท้จริงของความรัก