EP.5 เมียที่ไม่คิดจะรัก

เวลาต่อมา อรนำกะละมังและผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กมาวางเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียงให้กับเดือนอ้าย

         “พี่อรผสมน้ำให้คุณอ้ายแล้วนะคะ”

         “ขอบคุณพี่อรมากนะคะ เดี๋ยวอ้ายดูแลต่อเองค่ะ”

         อรมองอีกฝ่ายอย่างลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายเมื่อคิดได้ว่าทั้งคู่เป็นสามีภรรยากันแล้ว หน้าที่นี้ควรเป็นเดือนอ้ายที่ต้องดูแลถึงจะถูก

         “ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มเติม เรียกพี่ได้เสมอนะคะคุณอ้าย”

         หญิงสาวยิ้มให้กับอรและมองจนฝ่ายนั้นออกไป ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบงันอีกครั้ง

         ร่างบางขยับเข้าไปนั่งลงบนเตียงของอีกฝ่าย พลางมองเขาด้วยสายตาหม่นโศก

         “คุณพริกคะ เช็ดตัวก่อนนะคะ”

         เสียงแว่วหวานดังขึ้น ทำให้คนที่คล้ายกับครึ่งหลับครึ่งตื่นส่งเสียงอยู่ในลำคอพลางปัดมือที่กำลังวุ่นวายอยู่บนตัวของเขาออก

         “ฮื้อ…อย่ามายุ่ง”

         เสียงอ้อแอ้บ่งบอกถึงความเมาอย่างหนักของ  พาทิศทำให้เดือนอ้ายที่มองเขาอยู่นั้นน้ำตาคลอ ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเบาๆ มือเรียวเล็กสั่นขณะปลดกระดุมออกจากเสื้อเชิ้ตสีดำของอีกฝ่าย ระหว่างนั้นเขายังคงปัดป้องอยู่กลายๆ แต่สุดท้ายหญิงสาวก็สามารถถอดเสื้อออกจากร่างของเขาได้ แล้วค่อยๆ เช็ดเนื้อตัวของเขาอย่างแผ่วเบา ดวงตาคู่งามมองคนตรงหน้าด้วยความรัก รักชนิดที่ว่าไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ รักจนยอมให้เขาเกลียดชัง ยอมถูกคนในครอบครัวของเขาดูแคลน เพียงเพราะต้องการพิสูจน์ตัวเอง เพื่อว่าสักวันเขาจะหันกลับมามองหล่อนด้วยสายตารักใคร่บ้าง

         “อ้ายรักคุณพริกนะคะ”

         เสียงหวานกระซิบ ทว่าคนที่หลับตาและหายใจสม่ำเสมอกลับคิดว่าเป็นความฝัน

         ไม่...ฉันไม่รักเธอ

         นั่นคือสิ่งที่เขาคิดและพูดออกไปในความฝัน แต่คนที่ถูกเขาตะโกนใส่หน้ากลับน้ำตาอาบแก้มออกมาจริงๆ เมื่อได้ยินเสียงพึมพำออกมาจากปากคนละเมอ...

         “ฉันไม่รักเธอ ไม่เคยคิดจะรัก”

ไม่ว่าคืนที่ผ่านมาพาทิศจะดื่มหนักหนาแค่ไหน แต่ในเช้าวันใหม่เขาก็กลับมาเป็นพาทิศคนเดิม ที่เคร่งขรึม เย็นชา...

         เมื่อร่างสูงเดินลงมาจากห้องนอน เขาก็ได้พบเดือนอ้ายรออยู่ที่โต๊ะอาหารพร้อมมารดาเรียบร้อยแล้ว เดิมทีเขาตั้งใจรับประทานอาหารเช้า แต่พอเห็นหน้าของหญิงสาวก็เปลี่ยนใจทันที

         “นั่นจะรีบไปไหนจ๊ะ ไม่มากินข้าวด้วยกันก่อนหรือไง”

         พาทิศสบตามารดาแล้วส่ายหน้า

         “ไม่ล่ะครับ วันนี้ผมมีประชุมแต่เช้า เดี๋ยวจะไม่ทัน”

         พูดจบเขาปรายตามองเดือนอ้ายที่มีสีหน้าหม่นวูบลงทันทีที่กล่าวจบ หญิงสาวหลุบสายตามองอาหารสองในห้าอย่างที่หล่อนเป็นคนลงมือทำด้วยตนเอง เป็นอาหารที่เขาชอบและหล่อนตั้งใจทำให้เขาโดยเฉพาะ

         คุณปาลินผ่อนลมหายใจ ก่อนจะเหลือบตามองลูกสะใภ้แวบหนึ่ง

         “กินสักหน่อยไม่ได้เหรอ อ้ายทำของโปรดเอาไว้ให้ลูกด้วยนะ” ท่านกล่าวพร้อมรอยยิ้มอ่อนจาง ทำให้ พาทิศหลุบดวงตามองอาหารบนโต๊ะ หญิงสาวพยายามมองหาความเปลี่ยนแปลงในแววตาแต่กลับไม่พบเลย ทำให้หัวใจดวงน้อยวูบโหวง เกิดความรู้สึกน้อยใจขึ้นอีกครั้ง

         “ไม่ทันแล้ว ผมไปก่อนนะครับ” ร่างสูงหมุนตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ไม่คิดจะสนใจสายตาคู่งามที่กำลังมองตามเขาไปจนลับตา

         คุณปาลินมองเดือนอ้ายแล้วถอนหายใจออกมาเสียงดัง ทำให้หญิงสาวจำต้องหันไปมองท่านก่อนหลบสายตาที่เจือรอยยิ้มสมเพชแทนรอยยิ้มอ่อนโยนอย่างที่ควรจะมอบให้

         “นี่แหละตาพริกของฉัน เขาเป็นคนแบบนี้ ไม่ค่อยสนใจอะไรรอบข้างนัก แต่ถ้าเป็นเรื่องงานละก็จะไม่มีทางผิดพลาดเด็ดขาด เธอเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะเมียเขาก็จริง แต่ก็อย่าคาดหวังว่าเขาจะสนใจไยดีเธอเหมือนอย่างสามีของคนอื่น ยิ่งเขาไม่เต็มใจด้วยแล้วก็ยิ่งไปกันใหญ่ ทางที่ดีก็อย่าไปยุ่งวุ่นวายกับเขาให้มากนัก ดีไม่ดีอาจจะยิ่งทำให้เขารำคาญจนเกิดการแตกหักได้ ขอโทษที่ฉันพูดตรงๆ แต่เพราะไม่อยากให้เธอคาดหวังอะไรในตัวของเขานัก ฉันจึงต้องพูดให้ชัดเจน เอาละ กินข้าวกันได้ อรตักข้าว”

         อรละสายตาที่มองเดือนอ้ายด้วยความเห็นใจก่อนเดินเข้าไปตักข้าวให้กับเจ้านาย

         เดือนอ้ายรับประทานอาหารมื้อนั้นอย่างไม่รู้รสอาหารเลยสักนิดเดียว ยกเว้นรสชาติของน้ำตาที่กำลังตกในอยู่ในขณะนี้

         การร่วมชีวิตระหว่างพาทิศและเดือนอ้ายมีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ และเขาก็พอใจให้เป็นเช่นนั้น ขณะที่ชายหนุ่มยังคงใช้ชีวิตสำเริงสำราญเหมือนเดิม เดือนอ้ายก็กลายเป็นนางอาย ที่เก็บตัวอยู่เพียงในบ้าน แทบไม่ได้รับอนุญาตให้ปรากฏตัวตามลำพัง หากหล่อนต้องการออกไปข้างนอก เพื่อซื้อของใช้จำเป็น จะมีคนขับรถและอรตามประกบด้วยเสมอ การพบปะเพื่อนฝูงเพื่อปรับทุกข์จึงไม่เคยเกิดขึ้น

         แต่วันนี้ ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับแม่และเด็กอยู่ในห้องนอนส่วนตัว ก็มีข้อความส่งเข้ามาในโทรศัพท์มือถือ จึงวางหนังสือลงบนตักแล้วหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอ่านข้อความ ทว่าภาพที่เห็นทำให้หัวใจดวงน้อยวูบดิ่ง ร้อนรุ่ม มือเรียวอ่อนแรงลง

         ภาพนั้นคือภาพของชายหญิงที่ดูอย่างไรก็ไม่อาจมองเป็นอื่นไปได้นอกจากคู่รักหวานฉ่ำ ที่สำคัญผู้ชายในภาพคือพาทิศ สามีของหล่อน ส่วนผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นสาวสวยไฮโซที่กำลังเป็นที่จับตามองอยู่ในสังคมชั้นสูงเวลานี้ ทั้งหน้าที่การงาน การศึกษาดีกรีนักเรียนนอก บิดามารดาเป็นนักธุรกิจมีชื่อเสียงโด่งดัง เรียกได้ว่าเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก

         โทรศัพท์มือถือหลุดจากมือหล่นลงบนที่นอนนุ่ม พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงมาในเวลาเดียวกัน

         เมื่อคืนนี้ เขาไม่ได้โกหกหรอก แม้ในยามหลับใหล เขาก็ยังมั่นคงในความคิด นั่นคือไม่รักหล่อน ไม่เคยรักยิ่งไม่คิดจะให้เกียรติ เขาจึงทำอะไรแบบนั้น คบหาผู้หญิงอื่นอย่างเปิดเผย ทั้งที่มีเมียตีทะเบียนรออยู่ที่บ้านทุกเมื่อเชื่อวัน

         เพราะหล่อนเป็นเมียที่เขาไม่รัก เขาจึงไม่สนใจว่าหล่อนจะคิดเช่นไรกับสิ่งที่เขาทำลงไป บางทีเขาอาจตั้งใจให้หล่อนรับรู้ เพื่อที่หล่อนจะได้ทนไม่ได้และสุดท้ายก็ตัดสินใจออกไปจากชีวิตของเขาเสียเอง...