บทที่ 0356

ในขณะที่ทุกคนกําลังพูดคุยกัน หลินจืออี้เห็นซ่งหว่านชิวเข้ามาใกล้ตัวเองอย่างกะทันหัน

อาจเป็นเพราะสัญชาตญาณ เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงปล่อยมือเสิ่นเยียนทันที

แต่เธอก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง เสิ่นเยียนดูเหมือนร้องขอความเมตตาอย่างบ้าคลั่ง แต่ความจริงแล้วกลับแอบดันหลินจืออี้ไปทางซ่งหว่านชิว

หลังจากเสียงกรีดร้อง ซ่งหว่านชิวก็กลิ้งลงไปจากบันไดสามขั้น

เธอเอามือกุมท้องและล้มลงกับพื้น พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า “ฉัน ฉันปวดท้องเหลือเกิน.....”

เพื่อนร่วมงานพูดอย่างโกรธเคือง "หลินจืออี้! หว่านชิวเป็นห่วงเธอด้วยเจตนาดี เธอทําแบบนี้กับเขาได้ยังไง?”

เพื่อนร่วมงานอีกคนที่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงกวาดมองชายกระโปรงและพูดอย่างหวาดกลัวว่า "อ๊ะ! เลือด! เลือดเยอะมากเลย!”

ซ่งหว่านชิวพูดอย่างเจ็บปวดว่า “ลูกของฉัน......”

เมื่อได้ยินเสียง ปฏิกิริยาแรกของหลินจืออี้ก็คือรีบช่วยชีวิตคน

เธออยากจะเอื้อมมือไปประคองซ่งหว่านชิว แต่กลับโดนร่างที่พุ่งออกมาชนเข้าอย่างจัง

แขนของเธอถูกับขอบบันได หนังถลอกเป็นแผลใหญ่ มีเลือดซึมออกมาทันที

“หว่านชิว!”

ฉินซวงที่วิ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ กอดซ่งหว่านชิวไว้แน่น

ตอนนี้ใ