บทที่ 188

พนักงานต้อนรับพิจารณาเฉินมู่แวบหนึ่ง การแต่งตัวที่แสนธรรมดา หน้าก็ไม่ได้แต่ง เส้นผมก็ไม่ได้จัดหวีให้เรียบร้อย นอกจากหน้าตาที่ดูดีนิดหน่อยแล้ว ทั้งตัวก็ไม่เห็นจะมีของมีค่าอะไรเลย

ดังนั้นหล่อนจึงตอบแบบขอไปทีว่า “ก็ได้ค่ะ”

พูดจบหล่อนก็ทำทีเดินไปทางลิฟต์แล้วเยาะเย้ยกับเพื่อนร่วมงานข้างกาย “แค่ดูก็รู้แล้วว่ามาเพราะเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แค่กฎของที่นี่ก็ไม่รู้เลยสักนิด!”

“ใช่ไหมล่ะ แล้วยังมีหน้าพูดอีกว่า ไม่ว่าจะดึกแค่ไหนก็จะรอ หล่อนไม่รู้เหรอว่าท่านประธานมักจะใช้ลิฟต์พิเศษตรงไปยังโรงรถ แถมยังไม่เคยเดินผ่านทางห้องโถงใหญ่เลย”

“ก็ให้หล่อนรอไปสิ รอจนฟ้ามืดก็ไม่เจอหรอก!”

เฉินมู่ที่มีประสาทหูไว พอได้ยินประโยคนั้นก็สะดุ้งตัวโหยง พูดถูกแล้ว! อย่างไรฮั่วหยุนเซียวก็ต้องเดินไปที่โรงรถ!

ร่างเล็กพุ่งตัววิ่งขึ้นไปบนบันได พร้อมเปิดประตูและวิ่งตรงไปจนถึงโรงจอดรถชั้นใต้ดิน พนักงานต้อนรับยังตะโกนไล่หลังมาไม่หยุด “เฮ้! เธอจะวิ่งไปไหนน่ะ!”

“ใครก็ได้รีบมาเร็วเข้า! รีบไปแจ้งผู้ช่วยฮานที! มีคนนั่งยอง ๆ เฝ้าอยู่ที่รถของท่านประธาน!”

เฉินมู่ขบกรามแน่นด้วยความโกรธ เฝ้ารถ? เธอไม่ได้รีบมาที่นี่เพื่อเรื่องรัก ๆ ใคร่