บทที่ 54

คุณนายลู่หันกลับมามองไปยังสามีของตน จากนั้นก็มองไปที่ซู่หรูหลานและพูดด้วยความรังเกียจ “คุณนายเฉินเลี้ยงดูลูกสาวได้ดีเช่นนี้ ตระกูลลู่ของเราคงไม่มีวาสนาที่จะได้เสวยสุขอีกแล้ว!”

“ถ้าเกิดวันหนึ่งภรรยาผมทุกข์ใจหนัก วันนั้นคงเป็นฝันร้ายของผมแน่ ๆ!”

ทว่าซู่หรูหลานยังคงมีความทุ่มเท เธอกัดฟันเถียงสองสามีภรรยาตระกูลลู่ “แต่เมื่อคืนนี้ ผู้คนมากมายได้เห็นว่า…”

“ถ้าเห็นแล้วมันยังไง!” คุณนายลู่กล่าว “เรื่องแบบนี้ถ้าพูดออกมาแล้ว คนที่ต้องทนทุกข์ทรมานก็ไม่ใช่ซีเจ๋อของเราสักหน่อย! เธอแค่อาจจะโดนคนส่วนใหญ่เหน็บแนมชีวิตส่วนตัวก็แค่นั้น!”

“จะมีผู้ชายที่ไหนล่ะ ที่จะสามารถกระโดดลงแม่น้ำเพื่อฆ่าตัวตายตามผู้หญิงบ้าง? ยังมีคนในเมืองปินไห่อีกมากที่เต็มใจจะแต่งงานกับเรา! ไม่ต้องพูดถึงเรื่องลูกคุณนายเฉินหรอกค่ะ!”

“พอแล้ว พอแล้ว!” พ่อลู่หยุดภรรยาของเขา ก่อนมองไปที่เฉินลี้ซาน จากนั้นก็เอ่ยเสียงเข้ม “ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ พี่เฉินก็ควรดูแลเรื่องของคนที่บ้านไปก่อนนะ วันนี้ทางเราขอไม่ทานข้าวเย็นด้วยแล้วกัน”

ประหนึ่งว่าออกคำสั่งไล่แขกให้กลับไป เฉินลี้ซานเองก็ไม่ได้รั้งอะไร ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงดึงตัวซู่หรูหลานและ