บทที่ 55

คำพูดของเฉินมู่ทำให้คุณนายลู่น้ำตาคลอเบ้าราวกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ หล่อนสูดลมหายใจและคร่ำครวญออกมา “เจ้าเด็กน้อย พูดเหตุผลออกมาเป็นชุดใหญ่เลย มันคงไม่มีทางแล้วจริง ๆ สินะ!”

เฉินมู่พูดด้วยรอยยิ้ม “ค่ะ เมื่อวานมีเรื่องเกิดขึ้นที่โรงแรม หนูคิดว่าคุณป้ากับคุณลุงคงยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมาก งั้นหนูไม่รบกวนคุณป้าแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะคะ”

พลันคุณนายลู่ก็คว้าตัวเธอไปกอด “หนูคงไม่คิดจะกลับบ้านหรอกใช่ไหม? เมื่อกี้หนูเพิ่งจะก่อกวนเรื่องการแต่งงานของน้องสาว ถ้ากลับไปตอนนี้พวกเขาจะไม่ลงโทษหนูเหรอ?”

ตอนนี้เฉินมู่กลับเป็นฝ่ายอยากจะร้องไห้เสียเอง! ชาติก่อนลู่ซีเจ๋อคงจะสะสมบุญไว้เยอะใช่ไหม? ชาตินี้เขาถึงได้มีแม่ที่ดีขนาดนี้!

เธอจับมือคุณนายลู่และพูดด้วยความผ่อนคลาย “ไม่ต้องกังวลไปนะคะ! ช่วงนี้หนูจะไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล ที่เขาต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลก็เพราะขนมที่หนูส่งไป หนูต้องไปดูเขาคะ”

“อืม ดีแล้วล่ะ งั้นหนูไปเถอะ! อ้อ วันนี้ในครัวเคี่ยวซุปรังนกไว้ หนูเอาไปให้เพื่อนด้วย มันย่อยง่าย” พูดจบคุณนายลู่ก็บอกให้คนรับใช้ไปจัดการห่อซุปให้เฉินมู่ จากนั้นก็ปล่อยเธอไปหาเพื่อน

เฉินมู่เดินทางไปโรง