แชร์

8. เจียวซินกับเด็กเอาแต่ใจ (3)

ผู้เขียน: หมอนบนโซฟา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-23 20:40:58

“หม่อมฉันยินดีให้คนของท่านอ๋องติดตามเพคะ แต่หม่อมฉันขอทำความรู้จักกับคนผู้นั่นก่อนได้หรือไม่ อีกอย่างท่านต้องให้พวกเขาปกป้องข้ายามมีภัยด้วย”

“ได้! ตามที่เจ้าต้องการ แล้วเรื่องที่เจ้าจะบอกข้าทุกสิ่งเล่า”

“ย่อมได้เพคะ หากหม่อมฉันคิดหรือพบเจอสิ่งใด จะนำมาปรึกษาท่านอ๋องก่อน แต่หากท่านอ๋องยินดีจะเล่าความคิดของท่านบ้าง ข้าก็ยินดีรับฟังและคงเป็นเกียรติต่อหม่อมฉันมิน้อยเพคะ” เจียวซินพยายามพูดให้ท่านอ๋องยอมเล่าเรื่องของตนเองออกมาบ้าง ในโลกก่อนนางใช้คำพูดเช่นนี้กันเด็กๆ บ่อย คำพูดเช่นนี้จะทำให้เด็กรู้สึกว่ามีคนอยากรับฟังสิ่งที่เขาคิดและพร้อมจะช่วยเหลือพวกเขา

“อืม ข้าคิดดูว่าเมื่อใดเจ้าควรได้รับเกียรตินั้น”

เจียวซินยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำตอบ นั่นแสดงว่าท่านอ๋องมิได้มีท่าทีปิดกั้น เพียงแต่ต้องรอเวลาเท่านั้น

ช่างเหมือนเด็กเสียจริง

“หม่อมฉันจะรอเพคะ” เฟยเทียเมื่อได้ยินคำตอบที่พึงใจก็ยกยิ้มมุมปาก อารมณ์ดีขึ้นมาทันตา เขาชอบที่นางโอนอ่อนให้เขา มิเหมือนเมื่อก่อนที่มักจะแสดงกิริยาหยิ่งยะโส ผู้คนภายนอกต่างเล่าลือกันว่าจางเจียวซินนั้นหลงรักเฟยเทียนยอมตามเอาอกเอาใจ แต่สำหรับเฟยเทียนกลับเห็นว่าสายตาที่จางเจียวซิน มองเขานั้นไม่เหมือนคนที่แอบรักเลยสักนิด ออกจะดูเหมือนรำคาญเสียด้วยซ้ำ แต่ก็ช่างเถิด ยังไงตอนนี้นางก็ไม่ได้มีแววตาเช่นนั้นแล้ว แถมยังดูว่าง่ายขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย

ด้านเจียวซินเมื่อเห็นท่าทีของท่านอ๋องถึงกับส่ายหัว เด็กเอาแต่ใจ ชอบให้ผู้อื่นตามใจสินะ เด็กประเภทนี้หากใช้วิธีการบังคับจะยิ่งไม่ยอมทำตาม ต้องยอมโอนอ่อนให้ใช้วิธีการกล่อม ขอร้อง หรือให้รางวัล ท่านอ๋องเองก็เหมือนจะเป็นเช่นนั้นเห็นได้จากเมื่อนางขึ้นเสียงว่าจะไม่ยอมหย่าอารมณ์ของท่านอ๋อง ยิ่งรุนแรงขึ้น แต่พอนางขอร้อง ยื่นข้อเสนอ ท่านอ๋องกลับยอมเอ่ยสิ่งที่ต้องการออกมาง่ายๆ

“เท่านี้ใช่ไหมที่เจ้าจะพูด ข้าจะออกไปกองทัพเสียหน่อย”

“ไปด้วยได้หรือไม่เพคะ” เจียวซินเมื่อได้ยินว่าท่านอ๋องจะออกไปเยี่ยมชมกองทัพ จึงอยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง

“เจ้าจะไปทำไมกัน ไปก็ขวางที่ขวางทางให้ผู้อื่นทำงานมิสะดวก” ปากร้ายนัก เจียวซินได้แต่ทำหน้างอ

“หม่อมฉันให้สัญญาว่าจะไม่เกะกะขวางทางผู้ใดเพคะ” เจียวซินยังดื้อดึงจะไปด้วยให้ได้ สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“วันนี้ข้ามีงานต้องทำ เป็นความลับของกองทัพให้เจ้าไปด้วยมิได้”

“เพคะ” ได้ยินดังนั้นตากลมของเจียวซินก็เศร้าหมองลงทันใด ชวนให้ใจคนมองกระตุกมิน้อย

“แต่…อีกสองวันข้าจะไปดูการซ้อม อาจจะพาเจ้าไปด้วยได้” ได้ยินดังนั้น สีหน้าของเจียวซินก็กลับมาสดใสทันที

หึ อารมณ์และสีหน้าเปลี่ยนไวดังละครเปี้ยนเหลี่ยน (การแสดงเปลี่ยนหน้าของจีน)

“หม่อมฉันจะไม่ทำให้ท่านอ๋องวุ่นวายแม้แต่น้อยเพคะ” เฟยเทียนยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น

“อืม” เขากล่าวตอบเพียงเท่านั้นก็ลุกขึ้นก้าวเดินออกไปจากห้องโถง เจียวซินเห็นดังนั้นจึงลุกขึ้นเดิมตามไป

“เจ้าจะไปที่ใด” เฟยเทียนเห็นเจียวซินเดินตามจึงหันกลับไปถาม

“หม่อมฉันจะไปส่งท่านอ๋องที่หน้าจวนอย่างไรเพคะ หม่อมฉันกำลังทำหน้าที่ของภรรยาที่ดีอยู่” เจียวซินพูดอย่างอารมณ์ดี แท้จริงแล้วนางเพียงอยากสำรวจบริเวณหน้าจวนอ๋องดูบ้างก็เท่านั้น

“หึ ดี หากเจ้าประพฤติตนดีเช่นนี้ ข้าจะลองทบทวนเรื่องร่วมเตียงกับเจ้าอีกที” เฟยเทียนกระซิบข้างหูเจียวซินเสียงเบาให้ได้ยินเพียงสองคน

“หม่อมฉันมิได้อยากร่วมเตียงกับท่านเสียหน่อย” เจียวซินกัดฟัดกรอด ทำท่าเหมือนลูกแมวกำลังโมโห

“หม่อมฉันไม่ไปส่งท่านแล้ว หนิงเออร์! กลับ!” เจียวซินสบัดหน้าเดินกลับไปยังตำหนักของตนเองอย่างรวดเร็ว ทำเอาคนสนิทและนางกำนัลต้องเร่งรีบตามไป

ห่าวซวนเจ้าคิดว่าอย่างไร” คล้อยหลังเจียวซิน เฟยเทียนเอ่ยถามองค์รักษ์ข้างกายทันที

“ไม่เหมือนเดิมแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ ทั้งกิริยาและแววตา”

“อืม เลือกคนที่ไว้ใจได้สักสามคนให้ติดตามดูแลนาง ผู้มิหวังดีอาจคิดฉวยโอกาสตอนนางจำสิ่งใดไม่ได้เช่นนี้”

“พ่ะย่ะค่ะ” ว่าแล้วเฟยเทียนและห่าวซวนก็โดดขึ้นหลังม้าตรงไปกองทัพทันที


Tip : ผงคิ้วในสมัยก่อนทำมาจากกิ่งต้นหลิวที่เผาแล้วนำมาทำเป็นผง การกระทำของเจียวซินที่นำผงคิ้วมากรีดตานั้นถือว่าไม่สมควรนะคะ อุปกรณ์หรือเครื่องสำอางค์ควรจะใช้ให้ถูกกับประเภทของงานนะคะ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   14. เจียวซินกับวิธีสร้างชื่อเสียง (3)

    “เรียกข้างั้นหรือ…”“จะ..เจ้าค่ะ ช่วยข้าเลือกกลิ่นเครื่องหอมได้หรือไม่เจ้าคะ” เฟยเทียนเดินเข้าใกล้เจียวซิน แล้วฉวยเอาข้อมือของเจียวซินขึ้นมา“ตรงนี้ใช่หรือไม่”“เจ้าค่ะ” สิ้นเสียงของเจียวซิน เฟยเทียนก้มหน้าลงจนปลายจมูกโด่งแตะลงบนข้อมือของเจียวซิน“อ๊ะ…” เหตุใด!! เหตุใดท่านอ๋องต้องเองจมูกแตะลงไปเช่นนั้นด้วยเล่า เจียวซินใจเต้นกับการกระทำนี้ไม่น้อย ตั้งแต่ที่นางมาอยู่โลกนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านอ๋องแสดงท่าทีใกล้ชิดกับนางเฉกเช่นสามีภรรยาคู่อื่น เมื่อนึกถึงจุดนี้ก็ทำเอาเจียวซินหน้าขึ้นสีระเรื่อ“อีกกลิ่นเล่า อยู่ตรงที่ใด” เฟยเทียนเอ่ยถาม มิใช่ว่าเขาไม่เห็นท่าทีขัดเขิน แต่เลือกที่จะปล่อยผ่าน มิอยากทำให้นางต้องอึดอัด เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาแตะเนื้อต้องตัวนางตั้งแต่ที่นางแต่งเข้ามา แต่ครั้งนี้…เขาแค่อยากรู้ อยากรู้ว่ากลิ่นเหล่านั้นจะหอมเพียงใด เมื่ออยู่บนตัวนาง“อยู่หลังมือ ข้างนี้เจ้าค่ะ” เจียวซินยื่นมืออีกข้างให้ท่านอ๋องลองดมกลิ่น เฟยเทียนแตะจมูกลงไปบนหลังมือเจียวซินอีกครั้งหอม หอมมากทั้งสองกลิ่น ไม่ว่ากลิ่นใดก็หอม“เอากลิ่นใดดีเจ้าคะ” เจียวซินเอ่ยถามออกไป แม้จะขัดเขินต่อการกระทำที่ไม่

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   13. เจียวซินกับวิธีสร้างชื่อเสียง (2)

    ..“ท่านอ๋องและพระชายาจะออกไปนอกจวน เจ้ารีบนำความไปบอกท่านพ่อเสีย อย่าให้ถูกจับได้” หญิงสาวรับคำสั่งจากผู้เป็นนายแล้วจึงเร่งรีบออกไปส่งข่าว..ด้านเฟยเทียนและเจียวซินที่กำลังนั่งรถม้าไปยังตลาดเทียบท่า ระยะทางค่อนข้างไกลต้องใช้เวลาเดินทางเกือบครึ่งชั่วยาม เจียวซินที่ได้ออกนอกจวนครั้งแรกถึงกับยิ้มไม่หุบ เปิดม่านดูบรรยากาศรายทาง ปากก็เอ่ยถามสิ่งที่แปลกตากับท่านอ๋อง จนลืมไปเสียสนิทว่าตนเองต้องอย่าล้ำเส้นท่านอ๋อง ส่วนเฟยเทียนก็ทำหน้าที่ตอบคำถามของชายาตน ภายในหัวก็คุ้นคิดว่าเจียวซินนั้นจะแกล้งเป็น จำมิได้หรือไม่ แต่คำตอบที่เขาได้คือ ดูอย่างไรนางก็ไม่มีท่าทีแกล้งหรือหลอกลวงใดๆ เขาเชื่อไปแปดในสิบส่วนแล้วว่านางจำสิ่งใดมิได้เลย“ท่านอ๋องคิดว่าหม่อมฉันจะเปิดสำนักศึกษาสำหรับชาวบ้านดีหรือไม่” เจียวซินเอ่ยถามขณะมองชาวบ้านตามท้องถนน“หากจะทำต้องมีเงินทองมากพอ เพราะชาวบ้านคงมิมีเงินทองสำหรับมา ใช้จ่ายค่าเล่าเรียน”“จริงของท่าน เช่นนั้นหม่อมฉันจะสอนลูกขุนนางและเชื้อพระวงศ์ไปด้วย สอนชาวบ้านไปด้วยดีหรือไม่เพคะ”“เหตุใดต้องไปสอนลูกขุนนางด้วยเล่า” เฟยเทียนเอ่ยถามเสียงนุ่ม เมื่อไหร่มิรู้ที่เขาหลงไหลไปกับ

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   12. เจียวซินกับวิธีสร้างชื่อเสียง (1)

    เจียวซินที่กำลังจดจ่ออยู่กับการเลือกตำรา ก็เดินไปเรื่อยๆ อย่างแรก นางต้องรู้ก่อนว่าโลกที่นางอยู่ตอนนี้เป็นอย่างไร ต้องหาหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์หรือสังคม“กฎหมาย การรบ จารีต … แล้วประวัติศาสตร์อยู่ไหนกันล่ะ” เจียวซินเดินหาเท่าไหร่ก็มิเจอ หรือนางควรไปถามท่านอ๋องดี แต่ก็กลัวโดนท่านอ๋องตำหนิ อีกอย่างนางรู้สึกหมั่นไส้ เบื่อหน่าย รำคาญท่านอ๋องอย่างไรก็ไม่รู้เอ่อ ยอมรับก็ได้ว่างอน จริงๆ ก็ไม่ถึงกับงอนแต่แค่รู้สึกผิดหวัง รู้สึกเสียใจนิดๆ โมโหหน่อยๆ ก็เท่านั้น“ชิ หาเองดีกว่า ไม่ง้อหรอก”“เจ้าหาตำราใดอยู่งั้นหรือ” เฟยเทียนที่เข้ามาเงียบๆ เอ่ยถามขึ้น“เห้ย!! ท่านทำข้าตกใจ” เจียวซินยกมือขึ้นลูบหน้าอกตนเองเบา“ตกใจอันใดของเจ้า แล้วเจ้าหาตำราอันใดอยู่…ข้าจะช่วยหา” ประโยคสุดท้ายเฟยเทียนพูดเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน อีกทั้งยังแสดงอาการเก้งๆ กังๆ เหมือนมิค่อยแน่ใจในสิ่งที่ทำอยู่ด้านเจียวซินที่อยูใกล้ได้เห็นท่าทีและได้ยินทุกคำพูดของท่านอ๋อง จึงแอบลอบยิ้มทันทีหึ มาง้อข้าสินะ จะยอมพูดด้วยสักหน่อยก็ได้“จะช่วยหม่อมฉันหาหรือเพคะ”“หืม…ใช่ บอกมาว่าอยากได้ตำราอันใด” เฟยเทียนที่เริ่มขัดเขินกับการกระทำของตน

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   11. เจียวซินกับมิมีผู้ใดดีต่อกัน (3)

    “ท่านเป็นเด็กหรือไร ถึงได้เขี่ยผักทิ้งเช่นนั้น” เจียวซินเอ่ยขึ้นเมื่อสังเกตเห็นเฟยเทียนเขี่ยผักที่ติดอาหารออก ทั้งยังคีบเมนูผักให้เฟยเทียนอีกด้วย“นี่เจ้ากล้า-” เฟยเทียนกัดฟันกรอด กล้าดีอย่างไรมาว่าให้เขาเป็นเด็ก แม้แต่องค์ฮ่องเต้ยังเอ่ยชมเขาอยู่หลายหนว่ามีความคิดเป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่เขาอายุเพียงสิบห้าหนาว แต่นี่เขาอายุได้ยี่สิบห้าหนาวแล้ว นางยังกล้ากล่าวว่าเขาเป็นเด็ก ช่างกล้า ช่างกล้านัก!“ทานเสีย ผักมีประโยชน์ท่านมิรู้หรือ ถึงไม่ชอบก็ต้องทานนะเพคะ” เจียวซินวางผักที่คีบลงบนข้าวของท่านอ๋องด้วยความหวังดี“เจ้ามิต้องมาสอดเรื่องของข้า ทานของเจ้าไป!!” ด้วยกลัวจะเสียหน้าต่อหน้าขันทีและนางกำนัลที่เฝ้าอยู่ในห้อง เฟยเทียนจึงเขี่ยอาหารที่เจียวซินคีบให้ทิ้งและกล่าวตำหนิเจียวซินด้วยเสียงดุจนเจียวซินชะงักนางเพียงหวังดีเหตุใดจึงว่ากล่าวกันด้วยถ้อยคำเช่นนี้ หากไม่กินก็เพียงแค่บอกกล่าวกันเท่านั้น มันยากนักหรือ“เพคะ! หม่อมฉันจะมิสอดเรื่องของท่านอีก” เจียวซินไม่เข้าใจท่านอ๋อง แม้แต่น้อย แต่ก็ทำสิ่งใดไม่ได้ ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนนางอยู่ในห้องประชุมของโรงเรียนในโลกเก่า ไม่พอใจ ไม่เข้าใจ แต่ก็ทำอันใดไม

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   10. เจียวซินกับมิมีผู้ใดดีต่อกัน (2)

    “งั้นเราไปเตรียมเครื่องเสวยเถิด วันนี้ข้าจะไปรับสำรับเช้ากับท่านอ๋อง” ว่าแล้วเจียวซินก็เดินตรงไปที่โรงครัวทันทีด้านเฟยเทียนกำลังนั่งฟังรายงานขององค์รักษ์เงาที่ส่งไปติดตาม เจียวซิน“พระชายามิได้ออกไปที่ใด ไม่ได้พบเจอผู้ใดเลยพ่ะย่ะค่ะ ส่วนมากจะนั่งเล่นที่ศาลาริมสระหรือไม่ก็ศาลาในสวนพ่ะย่ะค่ะ”“แล้วท่าทีของนางเป็นอย่างไร”“พระชายาดูเหมือนมิรู้สิ่งใดจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ พระชายามักสอบถามเรื่องต่างๆ จากหนิงเออร์ แม้แต่เรื่องการปฏิบัติตนยังถูกหนิงเออร์กล่าวเตือนอยู่หลายครั้ง พ่ะย่ะค่ะ”“อืม ติดตามดูต่อไป หากมีอันใดเร่งด่วนมาแจ้งข้าได้ทันที แล้วตอนนี้ใครดูแลนางอยู่”“เป็นหงฮวาและไป่ฮวาพ่ะย่ะค่ะ” องค์รักษ์เงากล่าวชื่อลับของเพื่อนทั้งสองด้วยความขัดเขิน“อ่าาา งั้นเจ้าคงเป็นหวงฮวาสินะ ฮึๆ” เฟยเทียนนึกไปถึงยามที่เขานำองค์รักษ์เงาทั้งสามคนไปพบเจียวซิน“พวกท่านมีชื่อหรือไม่”“พวกกระหม่อมถูกเรียกขานว่า อี เอ้อ และซาน พ่ะย่ะค่ะ”“อีกแล้วหรือ องค์รักษ์เงาของคนอื่นๆ ก็ถูกเรียกว่า อี เอ้อ ซาน มันซ้ำกับผู้อื่น หม่อมฉันขอเปลี่ยนชื่อพวกเขาใหม่ได้หรือไม่เพคะท่านอ๋อง” เจียวซินอยากเปลี่ยนชื่อองค์รักษ์เงาของ (สวาม

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   9. เจียวซินกับมิมีผู้ใดดีต่อกัน (1)

    “หนิงเออร์ เหตุใดพวกนางต้องมาคารวะข้าแต่เช้าเช่นนี้ด้วย” เช้าวันนี้ เจียวซินถูกปลุกขึ้นมาแต่งกาย ผัดหน้าแต่เช้า เพื่อมานั่งรอบรรดาเมียๆ ของสวามี ตั้งแต่นางเข้ามาอยู่ในโลกนี้เกือบสิบวัน วันนี้เป็นวันที่เขาหงุดหงิดเป็นที่สุด สิบวันที่ผ่านมานางไม่ได้ทำอะไรเลย จะหยิบจับอันใดก็มีคนทำให้ทุกอย่างจน น่าเบื่อหน่าย ท่านอ๋องที่เคยบอกว่าจะพาไปค่ายทหารก็ผัดผ่อนมาเรื่อยๆ มีเพียงนำองค์รักษ์เงาสามคนที่จะให้ติดตามนางมาแนะนำให้รู้จักเท่านั้น นอกนั้นก็แทบจะมิได้เจอหน้ากัน แล้ววันนี้ยังจะต้องตื่นเช้ามารอรับการคำนับจากชายารองและอนุของสวามีอีก น่าเบื่อหน่ายเกินไปแล้ว คิดถึงเด็กนักเรียนของนางเสียจริง ตอนทำงานเป็นครู มิมีวันใดเลยที่ไม่ตื่นเต้นเพราะในแต่ละวันก็จะเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันแตกต่างกันไป“เป็นเวลานี้ปกติอยู่แล้วเพคะ ก่อนหน้านี้พระชายาประชวรจึงละเว้นการคำนับไปในช่วงนั้นเพคะ”“เอาเถิดๆ แล้วเมื่อไหร่พวกนางจะมา” พูดได้ไม่ทันขาดคำ เสียงของนางกำนัลหน้าห้องก็ดังขึ้น“ทูลพระชายา พระชายารองและอนุทั้งสามขอเข้าเฝ้าเพคะ”“ให้พวกนางเข้ามา”“คำนับพระชายาเอกเพคะ” ทั้งสี่คนกล่าวพร้อมกัน“อย่าได้มากพิธี พวกเจ้านั่ง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status