บทที่ 4

" ขอบคุณค่ะพี่มาย "

ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ๋อมแอ๋มเนื่องจากพี่มายพาฉันไปทานอาหารยังไม่พอเธอยังพาฉันกลับมาส่งที่บ้านหลังใหญ่โดยที่ไม่ต้องร้องขออีกต่างหาก

" ไม่เป็นไรค่ะ ก็น้องครีมช่วยพี่เอาไว้นี่น่า "

คนหน้าสวยส่งยิ้มหวานจนตาแทบปิดให้กับฉันที่ยกมือปิดปากพี่เค้าไว้แทบจะทันทีที่เผยยิ้มออกมาทำให้เจ้าตัวต้องดึงมือฉันมาถือไว้อย่างถือวิสาสะ

" น้องครีมปิดปากพี่ทำไมคะ "

" พี่มายยิ้มให้ครีมเยอะเกินไปแล้วค่ะ ครีมไม่ชอบ "

คนที่บอกไม่ชอบเบือนใบหน้าหนีเธอก่อนที่ใบหูของคนตัวเล็กจะแดงระเรื่อออกมาดื้อๆ

" ค่ะ พี่เชื่อน้องครีมก็ได้ "

ปากบอกว่าเชื่อแต่ก็ยังไม่เห็นหยุดยิ้มให้กันเลย ปากพี่เค้าจะยิ้มให้เธอไปถึงไหนกัน คนตัวเล็กได้แต่ยืนคิดก่อนที่เสียงผู้เป็นพี่ชายจะเรียกสติเธอให้หันไปแกะมือจากคนร่างสวยออกและหลบตาเธอด้วยความลนลาน

" ครีม ใครมาส่งเนี่ย อะ สวัสดีครับน้องมาย พี่ไม่นึกเลยว่าตัวเล็กจะยอมให้ใครมาส่งนอกจากรถส่วนตัวที่บ้านด้วย มาครับมาเชิญเข้ามาดื่มน้ำทานขนมก่อนสิครับ ไม่ต้องเกรงใจ "

" คือพี่มายจะกลับแล้วค่ะ พี่ไทม์อย่าไปเซ้าซี้เค้าสิคะ "

" ขอรบกวนด้วยนะคะคุณไทม์ "

แล้วไหงพี่มายต้องมานั่งคุยกับพี่ไทม์อย่างสนิทสนมขนาดนั้นกันด้วยล่ะ จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย หรือว่าจะเข้าทางพี่ไทม์ ก็ไม่แน่หรอกนางร้ายมักมีแผนสำรองอยู่ในใจเสมอ วางใจไม่ได้เด็ดขาด

" ครับ ก็ไม่มีนะครับ เป็นงั้นไป แล้วน้องมายโตขึ้นสวยขนาดนี้มีคนมาจับจ้องหัวใจบ้างรึยังครับ "

" ก็ไม่มีนะคะ แต่ในอนาคตก็ไม่แน่อาจเป็นคนแถวๆนี้ก็ได้ค่ะ "

แล้วพี่มายจะหันมาจ้องฉันทำไมคะ ออจะตะครุบทั้งพี่ทั้งน้องเลยว่างั้น ฝันไปเถอะค่ะฉันไม่ยอมอยู่ในเกมของคุณหรอกนะ!

" งั้นพี่ก็มีสิทธิสินะครับ "

" พี่ไทม์ เจ้าชู้ค่ะ ถ้าพี่มายไม่อยากเสียใจภายหลังตัดพี่ไทม์ออกไปก่อนได้เลยค่ะ "

ฉันพูดขึ้นอย่างหาโอกาสให้พวกเขาแยกกันแต่ก็กลายเป็นว่าฉันดันกลายเป็นคนที่โดนเธอเล่นงานซะเอง

" แต่พี่ชอบกำราบคนเจ้าชู้นะคะ มันดูท้าทายดี แล้วน้องครีมล่ะคะเจ้าชู้รึเปล่า "

เธอจงใจเอ่ยถามคนตัวเล็กอย่างลองเชิงแต่ก็กลายเป็นว่าฉันดันโกรธกับคำถามของเธอขึ้นมาจริงๆ

" ครีมไม่ใช่คนเจ้าชู้ค่ะ! "

" ดีค่ะ เพราะพี่ชอบคนรักเดียวใจเดียวมากกว่าคนเจ้าชู้อยู่แล้วล่ะ "

" อ้าว แบบนี้ผมก็ตกกระป๋องสิครับเนี่ย สงสัยผมต้องเลิกเจ้าชู้เผื่อน้องมายจะสนใจกันบ้าง "

" ก็แล้วแต่คุณไทม์สิคะ "

จอมหว่านเสน่ห์ พี่มายเป็นปีศาจจอมหว่านเสน่ห์ชัดๆ ก็ตามใจสิคะอะไรกัน ไม่น่าหลวมตัวไปช่วยเลย ฮึ!

" อ้าว ครีมจะไปไหนน่ะ "

" พี่ไทม์คุยกับแขกของพี่ไทม์ไปเถอะค่ะ น้องครีมจะไปฝึกยิงปืนแล้ว ไม่ว่างมาหาเวลาจีบคนอื่นเค้าทั่วแบบพี่ไทม์หรอกค่ะ "

เอ้า ยัยตัวเล็กนี่กำลังต่อว่าพี่ชายอย่างเขาอยู่หรอกเหรอ และดูทำหน้าทำตาเข้าสิ เหมือนลูกหมีเมารังแตนเลย

" น้องครีมยิงปืนเป็นด้วยเหรอคะ เพิ่งจะสิบเก้าเอง "

หลังจากคนตัวเล็กเดินกระฟิดกระฟัดออกไปคนหน้าสวยก็ลอบยิ้มให้กับสิ่งน่ารักตรงหน้าก่อนที่เธอจะเอ่ยถามคนร่างสูงด้วยน้ำเสียงปกติอีกครั้ง

" ครับ ก็พวกเราเป็นครอบครัวมาเฟียนี่น่าถึงคุณแม่จะคัดค้านแต่ยัยลูกหมีลูกรักของคุณแม่ก็ต้องฝึกมันอยู่ดีไม่มีข้อยกเว้น "

" คงกลัวว่าน้องจะถูกลอบทำร้ายสินะคะ "

" อันนั้นก็ส่วนหนึ่งครับ แต่เมื่อครีมโตพอก็ต้องมารับช่วงต่อคุณพ่อเหมือนกับพี่เท็มนั่นล่ะงานบ้านเรามันเยอะน่ะครับพอๆ กับความรวยและอำนาจที่มีอยู่ อะ นี่ ไม่ใช่การอวดนะครับแค่เปรียบเปรยให้ฟังเฉยๆ "

" แล้วคุณไทม์ล่ะคะ "

" ผมคงทำในส่วนของงานคุณแม่ครับ เรื่องยิงปืนสู้รบตบมือกับใครผมไม่ถนัด ไม่เหมือนสองคนนั้น "

" ว่าแต่น้องมายอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันไหมล่ะครับ เย็นนี้พี่เท็มก็ไม่กลับน่าจะทำงานแล้วยาวไปคอนโดต่อเลย ส่วนคุณพ่อก็ไปกับคุณอาคมสัน คุณแม่ก็มีนัดอีก สงสัยผมกับยัยครีมคงต้องนั่งทานข้าวหงอยเหงาอยู่กันสองคนในบ้านหลังใหญ่ที่แสนจะเดี่ยวดายหลังนี้ซะแล้วล่ะครับ "

" คิคิ คุณไทม์นี่ตลกจังค่ะ งั้นมายขอรบกวนฝากท้องด้วยนะคะ "

" จะฝากทั้งใจเลยก็ได้ครับ ผมไม่ถือ "

ป่านี้พี่ไทม์คงหลงคารมพี่มายคนสวยคนนั้นน่าดูเลยสินะ อะ นี่ฉันหลงชมนางร้ายคนนั้นว่าคนสวยได้ยังไง อะ เอาใหม่ ป่านี้พี่ไทม์คงหลงคารมนางร้ายที่ชอบเอาแต่หว่านเสน่ห์ใส่คนอื่นเขาไปทั่วน่าดูเลยสินะ กับน้องกับนุ่ง ก็ไม่เห็นมาดูดำดูดีกันเลย ใช่สิ พี่เค้าสวยมากขนาดนั้นนี่

ปัง ปัง ปัง

" สุดยอดเลยครับคุณหนู ยิงเข้าเป้าทุกนัดเลย "

" ก็มีแต่พี่สกายนี่ล่ะคะ ที่เป็นห่วงน้องครีมขอบคุณนะคะ "

คนตัวเล็กฉีดยิ้มกว้างทันทีที่รับผ้าขนหนูมาชับเหงื่อของตัวเองด้วยความเคยชินก่อนจะเห็นใบหน้าสวยเดินตามเข้ามาในนี้พร้อมกับคนรับใช้ของเธอ

" พี่มาย "

" น้องครีมยิงปืนเก่งจังเลยนะคะเข้าทุกนัดเลย "

" ออค่ะ แล้วนี่ทำไมพี่มายยังไม่กลับ..."

" น้องครีมเกลียดพี่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ "

เปล่าสักหน่อย คิดไปถึงไหนกันเนี่ย แค่เห็นว่ามันเย็นมากแล้วก็เท่านั้นเอง

" ถ้าครีมเกลียดพี่มายคงไม่ยอมตามขึ้นรถมาด้วยหรอกค่ะ "

" ถ้างั้น "

" ครีมแค่เป็นห่วงกลัวว่าพี่มายจะกลับดึก "

" พี่กลับดึกได้ค่ะ น้องครีมไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ "

" ค่ะ เดาว่าที่พี่มายยังไม่กลับเพราะถูกพี่ไทม์ตื้อให้ทานข้าวเย็นด้วยกันใช่ไหมล่ะคะ งั้นเดี๋ยวครีมจะออกไปทานข้างนอกพวกพี่จะได้มีเวลาคุยร่วมกัน "

" ไม่ได้นะคะ! "

" คะ "

" พี่อยากทานกับเราค่ะ หมายถึงพี่อยากทานข้าวกับน้องครีมค่ะ "

คนหน้าสวยพูดแย้งออกมาด้วยแววตาเว้าวอนทำเอาคนตัวเล็กที่เช็ดเหงื่อพาชะงักค้างไปในทันที

" แต่ถ้าน้องครีมไม่สะดวกพี่ก็จะไม่รบกวน..."

" หิวข้าว "

" คะ "

" ครีมหิวข้าวแล้วค่ะ คงไปทานที่อื่นไม่ไหวแล้วค่ะ นำไปสิคะ พี่มายมาตามครีมไปไม่ใช่เหรอคะ ทั้งที่ปกติเป็นหน้าที่ของพวกเขา "

" ขออภัยค่ะคุณหนูเล็ก "

เหล่าสาวใช้พากันโค้งให้คนร่างขาวซึ่งอยู่ในชุดลำรองสีดำมัดผมรวบขึ้นเธอช้อนสายตามองคนเหล่านั้นนิดๆก่อนจะส่ายหน้าออกมาเชิงว่าไม่เป็นไร

" มาแล้วๆ อาหารเต็มโต๊ะเลยเนี่ย ฝึกยิงปืนจนลืมเวลาอาหารเย็นเลยเหรอน้องรัก "

" แปลกนะคะที่วันนี้พี่ไทม์อยู่ทานข้าวกับน้องครีมได้ด้วยปกติมักจะไปทานข้าวนอกบ้านอยู่เสมอเลยนี่คะ "

" นี่ครีมเกลียดอะไรพี่รึเปล่าเนี่ย พูดซะพี่ดูไม่ดีเลย และก็เปล่าสักหน่อยนานๆทีก็อยากทานข้าวกับน้องกับนุ่งบ้างอะไรบ้าง ไม่ได้รึไงหื้อ เดี๋ยวพี่ก็งอนครีมซะหรอก "

" ไม่ใช่ว่าเพราะพี่มายมาทานข้าวด้วยกันเหรอคะพี่ไทม์เลยกระตือรือร้นเป็นพิเศษ "

" ก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะ มันเรื่องจริง เชิญนั่งก่อนสิครับ น้องมาย "

" ขอบคุณค่ะ พี่ไทม์ "

เปลี่ยนไปเรียกพี่ไทม์ตั้งแต่เมื่อไรกัน ออตั้งแต่ตอนที่ฉันไปฝึกยิงปืนนั่นสินะ ขนาดไม่ถึงวันยังเรียกกันขนาดนี้ไม่ถึงปีต้องเรียกกันว่าที่รักแน่เลย ฮึ! ก็ช่างเขาสิจะไปแคร์อะไร

" เป็นอะไรครีม หน้าตาบูดบึ้งเป็นหมีกินผึ้งเลยนะ "

" เปล่าสักหน่อย ครีมแค่หิวข้าว! "

" นี่คะ คุณหนูถ้าหิวข้าวก็ต้องทานเยอะๆ นะคะ ป้าแจ่มลงมือทำเต็มที่เพื่อคุณหนูเล็กเลยค่ะ "

" ขอบคุณค่ะพี่ดาว "

ฉันมองคนร่างเพรียวในชุดเมดซึ่งตักข้าวใส่ในจานของฉันประมาณสองทัพพีได้ก่อนจะเดินวนไปตักให้พี่ไทม์และคุณนางร้ายซึ่งยิ้มไม่หุบตั้งแต่ที่ฉันเดินมาร่วมโต๊ะอาหารกับเธอด้วย ท่าทางมีความสุขเชียว ทำไมจะจับทั้งพี่ทั้งน้องเลยรึไง ฝันไปเถอะ ฉันไม่ได้ใจง่ายแบบพี่ไทม์ขนาดนั้นนะ คุณคิดผิดแล้วล่ะ!

" นี่ครับน้องมายแกงจืดเต้าหู้ป้าแจ่มโคตรอร่อยและนี่ก็ปลาเผาน้ำจิ้มซีฟู้ดทานครั้งเดียวต้องติดใจขนาดที่ว่าอยากมาทานข้าวที่นี่อีกเลยครับ ลองดูสิครับน้องมาย "

เอาใจกันเข้าไป ฉันเป็นหัวหลักหัวตอสินะ เหอะๆ อย่านึกว่าฉันจะแคร์ล่ะ มือฉันก็มีตักเองได้และจะกินให้อร่อยเลยด้วยก็ป้าแจ่มอุตส่าห์ทำให้ฉันเป็นพิเศษไม่ใช่พี่ไทม์สักหน่อย ต้มยำน้ำข้นและกุ้งเผานี่ก็ของโปรดน้องครีมทั้งนั้น ง่ำ ง่ำ ง่ำ ไม่สนใจหรอก!

" ขอบคุณค่ะ น้องครีมชอบทานของเผ็ดๆ เหรอคะ ทานไม่หยุดเลย "

" ครับ รายนั้นน่ะพอได้ทานอาหารก็เข้าสู่โลกของตัวเองแล้วครับ ไม่ค่อยสนใจคนอื่นเค้าหรอก จริงสิคิดแล้วก็ขำอย่างงานเลี้ยงของป้าประภาที่เชิญครีมไปด้วย แทนที่จะสนใจแขกในงานบ้าง น้องครีมกับสนใจแต่ของกินครับ ไม่หนำซ้ำยังไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกทำคะแนนอยู่น่ะเอาแต่ทานท่าเดียว ผมนี่ถึงกับไล่พวกชีกอออกไปไม่ทันแน่ะ "

" พี่ไทม์คงจะหวงน้องสาวสินะคะ "

" หวงสิครับ คุณแม่คุณพ่อหรือแต่พี่เท็มยังหวงน้องเลยถ้าไม่ใช่คนที่ครีมบอกว่าจะคบด้วยจ้างให้ก็ไม่ยอมรับหรอกครับ เว้นแต่ฐานะและชาติตระกูลถ้าคุณพ่อคุณแม่ยอมรับก็อาจมีหวัง "

" เหรอคะ แล้วแบบนี้ฐานะทางบ้านของมายจะพอมีหวังไหมคะ "

" แค่ก แค่ก! "

" ครีม ทานดีๆสิ สำลักหมดแล้วเห็นไหมตัวแสบ ดื่มน้ำซะ จะได้หายไอ"

คนเป็นพี่รีบกูรีกูจอยกแก้วน้ำให้น้องดื่มก่อนที่คนหน้าสวยจะยื่นกระดาษทิชชูให้แก่กันด้วยความเป็นห่วง

" ไม่เป็นไรนะคะ น้องครีม "

คนร่างสวยมองคนตัวเล็กที่เช็ดริมฝีปากบางอมชมพูของเธอเล็กน้อยก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอย่างลำบาก

" ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะพี่มาย "

" ค่ะ พี่ยินดีช่วยเราอยู่แล้ว "

" โตแล้วนะครีมชอบทำให้พี่เป็นห่วงอยู่เรื่อย "

" ขอโทษค่ะ ครีมแค่สำลัก "

ฉันทำหน้าเป็นหมาหงอยทันทีที่พี่ชายตัวเองดุเอาๆในขณะที่คนน่าสวยยิ้มแฉ่งอยู่กับที่จนกระทั่งมื้อเย็นของพวกเราจบลงโดยที่มีฉันเดินไปส่งพี่มายถึงโรงจอดรถ

" พรุ่งนี้น้องครีมว่างไหมคะ "

" ครีมมีเรียนค่ะ และตอนเย็นก็มีนัดออกกำลังกาย พี่มายถามทำไมเหรอคะ "

" พี่แค่อยากพาเราไปดูแมวที่บ้าน "

" แมวเหรอคะ พี่มายเลี้ยงแมวด้วยเหรอคะ น้องน่ารักรึเปล่า "

" ยังหรอก แต่พี่กำลังคิดจะเลี้ยงมันเผื่อมีใครแถวนี้เปลี่ยนมาสนใจพี่บ้าง "

คนร่างสวยจ้องคนนัยน์ตาหวานซึ่งมีอาการเลิกลั่กเล็กน้อยก่อนเจ้าตัวเล็กตรงหน้าจะเฉไฉนไปเรื่องอื่นโดยที่ใบหน้าสวยของเธอเริ่มขึ้นสีแดงจางๆ

" พี่มายคะมันดึกแล้วนะคะ รีบกลับบ้านเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณอาเป็นห่วงเอานะคะ "

" แล้วคนแถวนี้ไม่ห่วงพี่บ้างเหรอคะ "

" คงมีคนห่วงพี่มายเยอะแยะแล้วล่ะคะ ครีมไม่จำเป็นต้องห่วงพี่มายหรอก "

พูดไม่ทันขาดคำพี่ไทม์ก็เดินเข้ามาหาพี่มายก่อนจะส่งยิ้มให้พี่มายด้วยท่าทางร่าเริง

" กลับบ้านดีๆนะครับน้องมาย หรือถ้ากลับไม่ไหวให้พี่ไปส่งน้องมายก็ได้นะ "

" ไว้โอกาสหน้านะคะ พี่ไทม์ อะ จริงสิ พี่ขอยืมโทรศัพท์เราหน่อยได้ไหมคะน้องครีม พอดีพี่ลืมเอาโทรศัพท์มาน่ะ "

ลืมเหรอคะเมื่อกี้ยังเห็นกดเล่นมันอยู่เลยนะคุณเค้าจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย แต่ก็เอาเถอะ แค่โทรศัพท์เอง

" นี่คะ "

" ขอบคุณค่ะ "

พี่เค้ารับไปกดยุกยิกยุกยิกก่อนจะทำอะไรสักอย่างกับโทรศัพท์ของฉันพลางยื่นมันส่งคืนมาให้อย่างเบามือ

" นี่คะ งั้นพี่กลับก่อนนะคะ น้องครีม พี่ไทม์ "

ทันทีที่รถเก๋งสีแดงเพลิงแล่นตัวออกไปเสียงไลน์เจ้าปัญหาของฉันก็เด้งเตือนขึ้นมาด้วยความรวดเร็วอย่างกับมีคนจงใจทำเอาไว้แน่ะ

มายเลิฟ : ไว้เจอกันอีกนะคะ น้องครีม ฝันดีค่ะ ไว้พี่จะนัดเราอีกทีนะคะ :)

" พี่มาย "

ฉันเผลออุทานขึ้นเบาๆเมื่อเห็นข้อความตรงหน้าปรากฎขึ้นในขณะที่พี่ชายของฉันเองกับทำหน้าตาสงสัยใคร่รู้ไปซะทุกอย่าง

" มีอะไรรึเปล่าครีม "

" เปล่าค่ะ เข้าบ้านกันเถอะค่ะพี่ไทม์ "

คนตัวเล็กเริ่มกุมขมับเข้าทันทีเมื่อเธอเริ่มรู้สึกตัวว่าโดนคุณนางร้ายหมายหัวเอาไว้แล้ว อย่าบอกนะว่าพี่มายจ้องจะจับฉันน่ะ ไม่จริงๆ คนที่คุณนางร้ายอยากได้ตัวคือคุณดารานางเอกของเรื่องต่างหากล่ะนั่นก็ดันเพราะคุณนางเอกไปช่วยเธอไว้ในงานประมูลเครื่องเพ็ชรที่ใกล้จะถึงนี้มันไม่เกี่ยวกับฉันหรอกน่า หยุดคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว!

จบตอน...คิ๊ดมากพี่เค้าอาจจะชอบหนูเฉยๆก็ได้นะไอ้ต้าว !