เสียงปืนใหญ่คำราม

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น แสงอรุณสีทองสาดส่องไปทั่วลานกว้างระหว่างชายแดนเมืองจิงอันและเมืองเลี่ยเฟิง ลานกว้างที่เคยเงียบสงบในยามปกติ บัดนี้กลับเต็มไปด้วยเงาร่างของกองทัพขนาดมหึมาทั้งสองฝ่ายที่กำลังเผชิญหน้ากัน

ทหารของแคว้นเว่ยยืนเรียงรายกันเป็นแถวยาวสุดลูกหูลูกตา สร้างภาพที่น่าสะพรึงกลัวแก่ผู้พบเห็น แต่สำหรับทหารของแคว้นต้าเซิ่งที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี พวกเขายังคงยืนสงบนิ่งราวกับหินผา

ทหารแคว้นเว่ยที่ยืนอยู่ในแนวหน้าต่างจ้องมองไปที่กองทัพของต้าเซิ่งด้วยความประหลาดใจ สายตาของพวกเขาตกตะลึงเมื่อเห็น ม้าศึก ของแคว้นต้าเซิ่ง ทุกตัวสูงใหญ่และกำยำกว่าม้าศึกของพวกเขาหลายเท่าตัว

ม้าทุกตัวสวมเกราะเหล็กสีดำสนิท มีทหารในชุดเกราะที่ดูแข็งแกร่งนั่งอยู่บนหลังอย่างสง่างาม ทำให้หน่วยอาชาเหล็กของต้าเซิ่งดูน่าเกรงขามอย่างที่สุด

แต่สิ่งที่ทำให้ทหารของแคว้นเว่ยรู้สึกประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือ รถเกราะเหล็กสีดำสนิทกว่า 200 คัน ที่ปะปนอยู่ในแนวกองทัพ รถเหล็กเหล่านั้นดูใหญ่โตและมีรูปร่างที่แปลกตา ไม่เคยมีใครในแคว้นเว่ยเคยเห็นมาก่อน พวกเขาต่างซุบซิบนินทาและสงสัยว่ามีสิ่งใดซ่อนอยู่ภายในรถเหล็กเหล่านั้น

บนแท่นบัญชากา