เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ

เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ

last updateLast Updated : 2025-03-28
By:  โนเนจังOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
51Chapters
1.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ฉันชอบเขา คุณหมอสกินหน้านิ่ง แสนเย็นชาคนนี้... นี่! ไม่ต้องสัยหรอก ว่าอะไรดลใจให้ฉันหลงผิด หน้าตาเขาล้วนๆ ! โอ้ย! แต่ฉันจะแกล้งเขายังไง ให้ได้หัวใจคุณหมอน้ำแข็งคนนี้มาครองล่ะ ยิ่งฉันพยายมเข้าใกล้ ยิ่งฉันพยายามหยอดเขาเท่าไหร่ การกระทำเขามันยิ่งสวนทางสะงั้น! หรือว่า... ตัวตนที่แท้จริงของคุณหมอน้ำแข็งคนนี้ เขาจะ..เร่าร้อน!! อ๊าย!! เธอซวยแล้ว ลินิน..

View More

Chapter 1

1 - ลินิน - กาแฟที่ฉันรัก...

白石苑(しらいし その)が辞表を書き終えたとき、ふと顔を上げて窓の外を見やった。

ビルの巨大スクリーンには、朝倉蓮(あさくら れん)と芹沢琴音(せりざわ ことね)の婚約ニュースが、もう七日間も繰り返し流されていた。

誰もが言う――朝倉蓮は芹沢琴音を心から愛している、と。

でも誰も知らない。苑が七年間も彼のそばにいたことを。

十八歳から二十五歳。彼女の人生で最も輝いていた時間を、全て彼に捧げた。

けれど、彼は別の人と結婚することを選んだ。

だったら、自分はこの舞台から静かに退場すべきなのだろう。

彼の結婚式の日から、蓮の世界には、もう「白石苑」という名前は存在しなくなる。

視線を戻した苑は、辞表をきちんと折りたたみ、白い封筒にしまった。

そのタイミングで、オフィスのドアが外から開かれる。

入ってきたのは――彼だった。

黒のシャツの襟元はラフに開かれ、同じ色のスラックスが長い脚を包んでいる。

歩くたびに風が吹くような雰囲気で、その存在感はまるで王者のように堂々としていた。

苑の脳裏に、彼と初めて出会った日のことがよみがえる。

あの時も、彼は同じ黒いシャツを着ていた。

バーの隅で一人酒を飲んでいた彼は、見るも哀れな捨て犬のようだった。

彼の家は破産し、飲み代すら腕時計を質に入れて作った。

苑はその時計を買い戻した――そして彼の心まで奪ってしまった。

だが、泥に落ちた蛟は、いつか再び空を舞う。

彼は再起を果たし、いまや帝都で名を馳せる男になったのだ。

「メッセージ送ったのに、返事がなかったな?」

静かな声が、彼女の手にある封筒に向けられた。

苑は封筒を握りしめながら、窓の外を指さした。

「社長と芹沢さんの結婚プロモを見ています」

彼の目元がすっと陰を帯びた。

「プロモって……あれ、お前が編集したやつだろ。まだ見る意味あるのか?」

――そう、あのプロモーション映像は、彼女が作ったものだった。

そこに映る写真、甘い瞬間、そしてすべての「愛の言葉」。

それらは全部、苑が自分の手で選び、綴ったものだった。

あの時、蓮が苑にこう言ったのを、彼女は今でも忘れていない。

「この件はお前に任せる。琴音が他の人間だと不安がるからな」

彼と琴音が再会したのは三ヶ月前――

だけど、彼らの関係はもっと昔、学生時代から始まっていた。

七年前、琴音が海外へ旅立ち、同時に朝倉家は破産した。

そうして、ふたりは離れ離れになったのだ。

だが三ヶ月前、芹沢家が帰国。

蓮はすぐに琴音とよりを戻し、堂々とプロポーズをした。

苑は彼の傍に七年もいた。

誰もが当然のように、彼が彼女を選ぶと信じていた――彼女自身も、そう思っていた。

三ヶ月前、蓮が「好きな指輪を選んでこい」と言ったとき、彼女は当然、自分のサイズで選んだ。

……なのに。

その夜、花火が空を埋め尽くした瞬間。

彼は苑に言った。

「その指輪、ちょうだい」

彼女が時間をかけて選んだその指輪を受け取った彼は、次の瞬間――琴音の前で片膝をつき、それを彼女の薬指にはめたのだった。

きらめく夜空に負けないほどの華やかな花火の中、蓮は琴音に囁いた。

「俺は七年、二千五百日以上待ってた。ひと時も、君を忘れた日はなかった」

その瞬間、苑の心は、空に咲いた花火のように派手に散っていった。

そして、もう二度と元には戻らなかった。

彼が言った「二千五百日」は、琴音のための日々だったのか。

でも、その間ずっと、彼のそばにいたのは苑だった。

仕事の支えも、酒に酔ったとき名前を呼んだ相手も、眠るとき抱いていた相手も――全部、彼女だったじゃないか。

……だけどその問いは、彼女の中だけに留められた。

彼と琴音の結婚式、それが全ての答えだから。

七年も一緒にいたって、たった一度の初恋には敵わない。

それに、彼は一度も「愛してる」とは言ってくれなかった。

全部、自分で信じて、勝手に期待して、そして……ひとりで終わらせた。

だから、もう責めるつもりはない。

苑は混乱した想いをすっと胸の奥にしまい込み、静かに、けれど毅然と顔を上げた。

「朝倉社長、何かご指示でも?」

「今夜、芹沢家に一緒に行ってくれ。贈り物の用意、何が必要かはわかってるな」

それは、まるで仕事の指示みたいな無機質な言葉だった。

「了解しました」

苑は彼の秘書。頼まれれば断る理由なんてない。

蓮の深い眼差しがふいに彼女の顔を撫でるように流れた。

何かが、違う――けれど、それが何なのか、彼にも言葉にできなかった。

「白石、お前……」

口を開いたが、四文字言っただけで言葉が途切れる。

結局、彼が続けたのは――

「最近、あまり笑わないな」

琴音のことで頭がいっぱいなはずの彼が、そんな変化に気づいていたことに苑は少し驚いた。

そしてすぐに、プロの笑顔を浮かべる。

「今後は気をつけます、朝倉社長」

「白石」

彼女の名前を、彼はやや優しく呼んだ。

「お前の今のポジションは、何があっても動かさない。来年には副社長として正式に昇進させるつもりだ」

――小さな秘書から、社長の専属秘書、そして副社長へ。

それは、彼がこの七年間で彼女に与えてきた「立場」だった。

だが彼は、気づいていなかった。

彼女が欲しかったものは、最初からそんな肩書きではなかったことに。

――ただ、「奥さん」として彼のそばに立つこと。それだけだった。

けれど、それは叶わぬ夢。

水の上に描いた月のように、手を伸ばしても掴めない幻想だった。

「ありがとうございます」

苑は微笑んで、その「昇進」を受け入れた。

七年間、彼が与えたものは全て受け取った。

彼がくれなかったものに、彼女は一度も手を伸ばさなかった。

なのに、蓮の胸には拭えない不快感が残った。

だからこそ、彼は視線を鋭くして言った。

「前提として、何ひとつミスをするな。特に、婚礼に関しては絶対に」

「ご心配なく。社長と芹沢さんの結婚式、完璧に仕上げてみせます」

苑は微塵の感情も表に出さず、プロとして言い切った。

彼は彼女の言葉に目を細めてしばらく見つめると、くるりと背を向けた。

だがその視線の端で、彼女の手元にある白い封筒がふと目に入る。

そして、ぴたりと足を止めた。

「その封筒……何だ?」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
51 Chapters
1 - ลินิน - กาแฟที่ฉันรัก...
เมื่อคุณเดินเข้าร้านกาแฟที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟ คุณจะรู้สึกอารมณ์ดีและกระปรี้กระเปร่า เพราะกลิ่นของกาแฟนั้น..จะช่วยทำให้สมองตื่นตัว..ลดความเครียด กระตุ้นสมอง และ ความรู้สึก.เว้นแต่เขา ที่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ไม่มีอะไรกระตุ้นเขาได้เลย!แพทย์ผิวหนังผู้นี้ ผิวขาว จมูกโด่ง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เขายืนนิ่ง สั่งกาแฟเดิมๆ ไซส์เดิมๆ สีหน้าเดิมๆ สายตาเดิมๆ ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยหัวเราะบ้า!! มันมีคนแบบนี้ด้วยเหรอ!!โอ้ว~!! ท้าท้ายหัวใจลินินชะมัด ! >.ใช่ ฉันชอบเขา ฉันชอบเขาแล้วจริงๆ อะไรที่ยากๆมันท้าทายดี ฉันอยากเอาชนะเขา อยากจะเลีย เอ้ย! อยากจะละลายความเยือกเย็นของเขาให้มันหายๆไปสักทีอุ้ย...แค่คิดก็ ฟิน แล้ว....“รับอะไรดีคะ^^” พนักงานแคชเชียร์เอ่ยถามเสียงใส พร้อมส่งยิ้มหวานหยดย้อยไปให้แพทย์หนุ่ม แต่เขานิ่ง และ เปรยตามองด้วยสายตาเรียบเฉย“อเมริกาโน่เย็น เพิ่มช็อต” เมื่อสั่งเสร็จ เขาก็ยื่นบัตรพนักงานโรงพยาบาลให้“ขอโทษนะคะคุณหมอ คุณน้ำหวานสั่งมาว่า กับคุณหมอเท็นยกเว้นค่ะ ทานฟรี^^” พนักงานแคชเชียร์รีบแจ้งเขาถึงสิทธิพิเศษที่ถูกยกเว้นแต่เขาทำหน้านิ่ง และพ่นลมหายใจออกมาไม่พอใจที่ได้กิ
last updateLast Updated : 2025-03-18
Read more
2 - ลินิน - ใช้เด็กเป็นเครื่องมือ
เขาหันมาพูดแค่นั้น ก่อนจะหันหลังกลับ....แล้วเดินต่อ“หมอเท็น บัตรสะสมแก้วค่ะ^^!” เขาหยุดเดินอีกครั้ง พร้อมถอนหายใจใส่ฉัน เขาถอนหายใจวันละกี่รอบเนี่ย!“...” ไม่ตอบฉันรีบเดินไปขวางเขาไว้“หมอเท็น!” หมอสกินจ้องหน้าฉันนิ่ง.... ทำไมมันเยือกเย็นแบบนี้นะ ฉันเดาไม่ออกเลย ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาจะต่อยหน้าฉันรึป่าว ฉันยังไม่รู้เลย..“อะไร...” แล้วเขาก็ตอบเรียบๆ สายตาเย็นชาคู่นั้นไร้ความรู้สึก“บัตรไม่เอาเหรอคะ? ถ้าคุณหมอซื้อครบสิบแก้ว ได้ฟรีหนึ่งแก้วค่ะ ปกติหมอเท็นก็กินกาแฟทุกวันอยู่แล้ว เก็บไว้ดีกว่านะคะ^^” เขาหันมองไปทางอื่น“ทำไมเธอต้องพูดเยอะ..” ฉันทำท่านึกคิด อะไรกัน ฉันแค่บอกโปรโมชั่นเองนะ นี่ฉันพูดมากไปเหรอ“อะไรคะ ลินินพูดปกติ เมื่อกี้คุณหมอได้ฟังไหมคะ งั้นลินินจะพูดใหม่ รวบๆ เวลาคุณหมอมาซื้อกาแฟ คุณหมอแค่พกบัตรนี้มาก็พอค่ะ!” ฉันจับมือเขาขึ้นมา ก่อนจะยัดบัตรสะสมแก้วใส่มือให้มือนุ่มจัง สมกับเป็นหมอผิวหนังจริงๆเขาไม่สนใจที่ฉันพูด แถมยังถอนหายใจใส่ฉันหนึ่งที แล้วก้าวยาวๆเดินจากไป ....ช่วยทำให้หัวใจฉันมันกระชุ่มกระชวยสักนิดก็ไม่ได้ คนอะไร นอกจากกินข้าว..เขามีปากไว้ทำอะไรบ้างเนี่ย“เฮ้อออ”
last updateLast Updated : 2025-03-18
Read more
3 - ลินิน - จีบหมอทำไง
ฉันอุ้มน้ำปั่นเดินขึ้นตึกก่อนจะเดินตรงดิ่งไปที่แผนกผิวหนัง...ระหว่างนั้นก็หาป้ายชื่อเขาไปด้วย...ห้องไหน?อยู่ๆ น้ำปั่นก็ยกหัวขึ้นมามองรอบๆ ....อย่านะน้ำปั่น อย่าร้องนะ...“ปาปะ ปาปะ” น้ำปั่นยกมือชี้ไปทางประตูห้องตรวจทั้งหลาย ตายแล้ว...น้ำปั่นคิดว่าเป็นห้องพ่อเขารึป่าวเนี่ย แล้วฉันจะทำยังไงดี เอ่อ..อย่าร้อง อย่าร้องนะน้ำปั่นฉันทำตัวไม่ถูกรีบพาน้ำปั่นเดินไปทางอื่น ฉันกะจะเดินไปถามพยาบาลให้แน่ใจ แต่พอฉันก้าวขาออกจากตรงนี้ได้สองก้าวเท่านั้นล่ะ..“แงงงงงงงงงง” น้ำปั่น! ลู๊กกกกกกก พยาบาลมองฉันเป็นตาเดียว ฉันต้องไปหาหมอเท็นก่อน ไม่ใช่หมอนาย อย่าเพิ่งร้องน้ำปั่น .... ช่วยป้าก่อน ฮือๆ ป้าจะร้องไห้ตามหนูแล้วลูก..ฉันพยายามลูบหลังน้ำปั่นเบาๆ“โอ๋ๆ น้ำปั่น โอเคๆเดี๋ยวป้าพาไปหาพ่อ โอเคๆรอก่อน~” ฉันหันซ้ายขวา กำลังเปลี่ยนเส้นทาง“เธอทำอะไรหลานฉัน...” สะ เสียงหมอเท็นนี่น่า ฉันหันกลับไป ก็เห็นเขายืนกอดอกมองฉันอยู่...“ปะ ป่าว น้ำปั่นแค่คิดถึงพ่อค่ะ” น้ำปั่นยกมือชี้หมอเท็นแทน“อาาาาาาาา”“ห้องคุณหมออยู่ไหนคะ^^” เขามองฉันนิ่งๆ ก่อนจะเดินมาอุ้มน้ำปั่นไปจากมือฉันผู้ชาย...กับเด็ก ละมุนจัง ... น้ำปั่นยกมื
last updateLast Updated : 2025-03-18
Read more
4 - ลินิน - กวนใจ
“แอะ แอะ แงงง” ฉันเผลอเสียงดัง จนน้ำปั่นที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นร้อง งอแง“หลานฉันตื่นเพราะเธอ...” เขาขมวดคิ้วรำคาญใส่ฉันก่อนจะเดินไปอุ้มหลานสาวขึ้นมา..“หมอ ..สำลีนี้ เอาไว้เช็ดน้ำเหลืองคนไข้จริงเหรอคะ” เขาไม่ตอบ กำลังตบก้นน้ำปั่นเบาๆช่วยตอบฉันหน่อย ฉันเครียดนะ !“หมอ”“...”ก้อก ก้อก ก้อก...“เท็น น้ำปั่นล่ะ” หมอนายเปิดประตูเข้ามาพอดี พอเห็นหมอนายฉันเหมือนจะร้องไห้เลย ฮือ หมอนายอาจจะเป็นพ่อพระของฉัน“หมอนาย ช่วยลินินด้วยค่ะ หมอเท็นเอาสำลีที่เช็ดน้ำเหลืองคนไข้ มายัดปากลินิน” ฉันรีบยื่นสำลี ให้หมอนายทันทีหมอเท็นหันกลับมามองฉัน ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ จนหมอนายหยิบสำลีไป แล้วพลิกไป พลิกมา“สำลีสะอาด ไม่ต้องเครียดหรอก” อ้าว ! ฉันรีบหันไปค้อนหมอเท็น นิสัย! ทำไมต้องแกล้งกันด้วยหมอนายแอบหัวเราะ แล้วเดินไปอุ้มลูกสาวจากน้องชายตัวเอง...“ป่ะหมอนาย เรากลับกันเถอะค่ะ คนแถวนี้ร้ายมาก ลินินทนไม่ไหวแล้ว เหอะ” หมอนายขำ ก่อนจะเดินนำฉันออกไป เมื่อฉันก้าวขาได้เพียงสองสามก้าว..อยู่ๆฉัน ก็หยุดชะงัก“สรุปชอบทาร์ตไข่ไหมคะ?” ตายจริง ปากฉัน ปากฉันมันดันเผลอถามเขาอีก อะไรของเธอลินิน เธอจะรู้เรื่องทาร์ตไข่ให้ได้เลยใ
last updateLast Updated : 2025-03-18
Read more
5 - ลินิน - แกล้งทำไม
“คันแบบไหน...” ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก น้ำเสียง และ สายตาเย็นชาของเขา มันทำฉันเดาไม่ออกเลย ว่าเขาคิดจะทำอะไรต่อจากนี้“คุณหมอจูบลินินทำไมคะ-//-” เขาถอยหลังหนึ่งก้าว แล้วเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง“ชิมกาแฟ..” ชิมกาแฟ ! ชิมจากปากฉัน น้ำลายฉันล้วนๆ!“ทำไมต้องชิมคะ ชิมทำไม เนี่ย เขินนะรู้ไหม...” ฉันทำหน้ามุ่ยหันไปทางอื่น แก้มฉันตอนนี้ มันคงแดงเป็นลูกตำลึงแล้วล่ะ“หรือจะให้กินเลย..” ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที กินกาแฟ หรือ กินฉัน ยังไงคะ?! กินกาแฟล่ะ เขาคงหมายถึงกาแฟ...ฉันเดินไปหยิบแก้วกาแฟส่งให้เขา เขารับมันไปถือ แล้ววางลงที่เดิมอ้าว!“ไม่คันแล้วเหรอ...” ฉันส่ายหน้าเอามือกอดอก พยายามเพ่งดูเขา ทำไมหมอเท็นผิดแปลกไป ฉันทำอะไรผิดผีหรือป่าวเนี่ย ฉันสงสัยมากจึงเอามือไปอังหน้าผากเขาดู ก็ตัวไม่ร้อนนี่น่า..“นี่..” แต่เขาจับมือฉันแน่น แล้วถอนหายใจดังๆออกมา“อะไรคะ ก็ตัวไม่ร้อนนะ คุณหมอ คุณหมอเป็นอะไร ใช่หมอเท็นไหมคะ ฮัลโหล...” ฉันใช้มืออีกข้าง โบกไปมาข้างหน้าเขาจนเขาจับมือฉันไว้อีก...เอ๊ะ...“เธอไม่กลัวฉันรึไง...” ฉันทำตาปริบๆ นึกสงสัย ทำไมฉันต้องกลัวเขา ฉันกวนหมอน้ำแข็งคนนี้มาตั้งนาน ไม่เห็นเขาจะท
last updateLast Updated : 2025-03-18
Read more
6 - ลินิน - เปิดห้อง?
ในที่สุด หมอเท็นก็ปล่อยแก้มฉัน“เปิดห้องสิ....” เปิดห้อง! ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที“เอ่อ....” เขาไม่ได้หมายถึงแบบนั้นใช่ไหม ฉันคิดลึกไปหรือเปล่า เอ๊ะ หรือตื้นไป โอ้ย! ทำไมหน้าฉันร้อนแบบนี้!“ฉันง่วง..” โอเค ง่วง แล้วไป“ค่ะๆๆ” ฉันรีบดันตัวจากเก้าอี้ พอลุกขึ้นยืน หน้าฉันก็อยู่ห่างจากอกเขาไม่ถึงเซ็นถ้าหากฉันเงยหน้าขึ้นไป ...หล่อจัง โอ้ย! แล้วฉันจะเงยหน้าขึ้นไปทำไมเนี่ย! ตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆ หน้าขาวๆ ริมฝีปากชมพูนิดๆอึก... ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ พร้อมกับ.. ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนฉันจะไม่ไหว ขาสองข้าง มันกำลังจะหมดแรง ฉันเหมือน...จะล้ม ฉัน..เหมือนถูกสาป หรือฉันถูกสาปแล้ว!ฉันตัดสินใจถอยหลังหนึ่งก้าว แต่ส้นเท้าดันสะดุดฐานโซฟาข้างหลัง..!เห้ย~~~!!“ว้าย~!” หมอเท็นรีบโอบหลังฉันไว้ ก่อนที่เขาและฉัน จะล้มทับกันลงไปนอนที่โซฟาตอนนี้หน้าขาวๆของเขาซุกลงที่ร่องอกฉัน คุณหมอสกินคะ...อย่าหายใจรดมันแบบนี้สิ ได้โปรด ฮือออฉันหันซ้ายหันขวา สลับกับมองคนตรงหน้า อยู่ๆฉัน ก็หายใจหอบขึ้นมาดื้อๆ เหมือนฉันจะเป็นลมเลย ให้ตาย~ อย่าเพิ่งเป็นอะไรลินิน โม้
last updateLast Updated : 2025-03-25
Read more
7 - ลินิน - ใครจีบแฟนฉัน
เขาไม่ตอบ รีบหยิบกาแฟแล้วเดินออกไป...ครืน ครืน~ พ่อ...“ค่ะพ่อ”(ลินินโอนเงินค่าเทอมให้เนลด้วยสิ วันสุดท้ายแล้ว พ่อยุ่งๆ ) ค่าเทอมงั้นเหรอ ทำไมต้องเป็นฉันอีกล่ะเนี่ย ทั้งเดือนฉัน ก็แทบจะไม่ได้ใช้เงินที่ตัวเองหาเลยนะ“สักพักนะคะ ลูกค้าเยอะ”(เดี๋ยวนี้เลย) ฉันหันมองร้านกาแฟที่คนพลุกพล่าน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“ค่ะ”ฉันรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินออกมาโอนเงินข้างตึกโรงพยาบาลตรงทางเดินเท้านั้น...นั่นหมอเท็นนี่น่า เขายืนอยู่กับผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงคนนั้นกำลังยื่นถุงกระดาษอะไรสักอย่างให้เขา เฮ้ย! นั่นมันถุงเบเกอรี่ร้านฉันนิ นี่เธอจะจีบหมอเท็นหรอย๊ะ! ฉันรีบโอนเงิน รีบเดินไปแอบดูใกล้ๆ ฉันอยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกัน หมอเท็นจะนอกใจฉันไม่ได้นะ“หมอเท็นคะ ครัวซองร้านนี้อร่อยมาก อย่าลืมทานนะคะ^^” ยิ้มหวานงั้นเหรอ เธอกล้าดียังไง ยิ้มให้แฟนฉันแบบนั้น!“...” หมอเท็นไม่ตอบ แต่ยกถุงนั้นขึ้นมาดู แล้วพยักหน้า“งั้นเดี๋ยวฝ้ายมาใหม่นะคะ ตามใบนัด วันนี้แค่ผ่านมาแล้วนึกถึงค่ะ^^”หมั่นไส้!ฉันยืนทุบเสารัว โมโห ไม่ใช่แฟนจริงๆแต่โมโห มันมีผู้หญิงกี่คนกันที่จ้องจะงาบหมอเท็นฉันเนี่ย! หมอเท็นไม่ตอบ เขาได
last updateLast Updated : 2025-03-25
Read more
8 - เทน - ผมจะทำยังไง
เธอดูตกใจเมื่อผมพูดคำนี้ออกมา จะให้ผมพูดว่ายังไง ก็ผมอยากจะหนีเธอจริงๆ เธอเข้ามาทำให้ชีวิตปกติของผม...มันไม่ปกติเฮ้ออ..ทำไมผมไม่ชอบกลิ่นกาแฟ กลิ่นแป้งเด็ก ในตัวเธอเลย มันทำผมรู้สึก...หายใจติดขัดแปลกๆ“ไม่ให้หนีหรอกค่ะ ไม่ให้หนีไปไหนทั้งนั้น^^” เหมือนเดิม เธอไม่เคยสะทบสะท้านอะไร เอาแต่ยิ้ม และก็พูด...พูดไม่หยุด ผมจ้องหน้าเธอ..แล้วรู้สึกอยากจับแก้มนุ่มๆของเธอ...เวร! ผมเป็นอะไร? นี่ผมรำคาญลินินจริงๆ หรือว่าผม... บ้าชิบ!“ออกไปก่อน..” ผมเริ่มไม่ไหว กลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ จากตัวเธอ มันโชยมาเตะจมูกผมอีกแล้ว ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ที่ใจผมเต้นแรงแบบนี้ ...เพราะผมกินกาแฟมากไป หรือเป็นเพราะเธอวะ ...ผู้หญิงกวนประสาทคนนี้“อ๋อ ค่ะ ไปก็ไป งอลแล้ว^^” ปากเล็กๆเม้ม แต่เธอยังคงส่งอมยิ้มน้อยๆมาให้ผม ผมพยายามมองไปทางอื่น ผมไม่อยากเห็นมัน บ้าจริง ทำไมใจสั่นจังวะ! แต่..ทำไมผมอยากได้กลิ่นเธออีกวะ !หมับ...“เธอ...” มือขวาผมมันไม่รักดี มันหันไปขว้าข้อมือเธอสะแล้ว! ชิบหาย! ผมได้แต่มองมือตัวเอง แล้วตกใจ ผมควรจะจัดการผู้หญิงคนนี้ยังไงดีวะ...“คะ ที่รัก^^” ที่รัก?...บ้าเอ้ย!! ผมจ้องตาหวานๆคู่นั้นไม่ละสายตา
last updateLast Updated : 2025-03-25
Read more
9 - ลินิน - อาหารเช้ากากๆ
กว่าฉันจะถึงบ้านขาก็แทบล้าต่อรถเมล์ ซื้อกับข้าวกลับมาถึงเห็นน้องชายนั่งเล่มเกมส์ เห็นพ่อดูทีวีตลกขบขัน เฮ้อ ทำไมฉันยิ่งเห็น ยิ่งเหนื่อยแบบนี้“เนล ฉันโอนค่าเทอมให้แกแล้วนะ ไปจ่ายรึยัง” มันไม่ตอบ เล่นเกมส์ต่อไม่สนใจฉัน ฉันจึงเดินไปแกะถุงกับข้าวใส่จาน ครอบฝาชีไว้ให้ทุกคน ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนระหว่างที่ฉัน.. กำลังจะหลับก้อก ก้อก ก้อก...“ค่ะ” ฉันลุกขึ้น เดินไปเปิดประตู ก็เห็นพ่อยืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง“ลินิน มีเงินสักห้าพันไหม พ่อไปเบิกอะไหล่มา ลูกค้าเบี้ยว เลื่อนนัดอีกแล้ว” ! ฉันถอนหายใจทันที อีกแล้วเหรอ! เงินห้าพัน มันมากนะ! ฉันทำงานเงินเดือนสองหมื่น ค่าเช่าบ้าน ค่าเดินทาง ค่ากับข้าว ค่าน้ำ ค่าไฟ มันแทบจะไม่เหลือแล้ว ...แถมวันนี้ฉันยังจ่ายค่าเทอมให้น้องอีก!“ไม่มีค่ะ ..”“พ่อโดนแน่ๆ ถ้าไม่มีเงินจ่ายเขา” ฉันถอนหายใจยาวๆ ไม่รู้จะตอบอะไร“ลินิน พ่ออาจโดนตำรวจจับ ถ้าไม่เอาเงินไปคืนเขา พ่อยืมก่อน ลูกค้าจ่าย พ่อจะคืนให้” ฉันอดสงสารพ่อไม่ได้เหมือนเดิม ฉันรีบเดินกลับไปเปิดลิ้นชัก แกะกระปุกออมสินตัวเองออกมาว่างเปล่า! เงินฉันหายไปหมด ฉันพยายามเขย่ามันซ้ำแล้วซ้ำเล่า....ก็ไม่มี“พ่อ เ
last updateLast Updated : 2025-03-25
Read more
10 - ลินิน - ยิ้มให้กำลังใจตัวเอง
พนักงานเริ่มเข้างานกันแล้ว ฉันกำลังแบ่งงานลูกน้อง ก็เห็นหมอเท็นเขาลงลิฟต์มาพอดี เขาแต่งตัวพร้อมไปทำงาน มองยังไงก็หล่อ หล่อ หล่อ! พนักงานทุกคนกล่าวทักทายเขา เขาได้แต่พยักหน้านิ่งๆตอบ ฉันเองได้แต่แอบมองเขาเป็นระยะ ไม่ได้ทักอะไร“หมอเท็นคะ^^” ใครจะไปห้ามใจได้ ทักดีกว่า แหะๆเขาหยุดเดินแล้วหันมามองฉันฉันยิ้มหวาน ก่อนจะรีบเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปหาเขา แล้วขยับเนคไทให้ เขามองฉัน ฉันมองเขา เราสบตากัน“ทำอะไร..”“เนคไทเบี้ยวค่ะ เดี๋ยวขยับให้นะคะ^^” เขาพยักหน้า แล้วหันไปทางอื่น“คุณหมอคะ ออกเวรกี่โมงคะ จะกินอะไรไหม” เขาหันกลับมามองฉันอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆจับมือฉันที่กำลังจัดเนคไทเขาออก แล้วถอนหายใจแถมมาเบาๆ“เลิกดูแลคนอื่น..สักที” ?คุณหมอสกินทิ้งท้ายเท่านั้น แล้วเขา ก็รีบเดินออกไปพนักงานมองฉันเป็นตาเดียว ทั้งอมยิ้ม ทั้งแซว แต่ฉันยืนงง อยู่สักพัก ฉันไม่เข้าใจที่เขาพูด หรือ? ฉันโง่เรื่องนี้ ทำไมเขาต้องพูดจากำกวมด้วย ไม่ให้ดูแลเขางั้นเหรอ ฉันไม่ได้ดูแลเขาสักหน่อย ฉันแค่อ่อยเท่านั้นเอง!“คุณลินินคะ โน้ตอะไรคะ วางอยู่บนโต๊ะ” อยู่ๆพนักงานก็เดินถือกระดาษโน้ตเล็กๆมาให้ฉันของใคร ยังไม่มีลูกค้าสักคนนี่น่
last updateLast Updated : 2025-03-25
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status