แผนร้าย

ถึงแม้เพื่อนจะห้ามและตักเตือนให้เขาสงสารและเห็นใจวาสินี แต่ธาวินทร์ยังเชื่อมั่นในความคิดและวิธีการของตัวเอง เขาต้องการทำให้ธงชัยเจ็บปวด และเชื่อว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ได้ผล ธงชัยรักนวลแพรมาก ตอนนี้นวลแพรออกจากบ้านไปแล้ว จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะลงมือ วาสินีต้องเข้าใจเพราะสิ่งที่เขาทำคืองาน 

 หลังจากส่งวาสินีที่บ้านพักในโรงพยาบาล สารวัตรหนุ่มก็มุ่งหน้าไปที่เรือนจำกลาง ที่ที่พ่อเลี้ยงธงชัยถูกขังอยู่ในนั้น เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เจ้าหน้าที่จะพบผู้ต้องหา แต่เพราะเขาเป็นเจ้าของคดีนี้ จึงไม่มีอะไรยาก 

 ธงชัยถูกพาตัวมายังห้องสอบสวน สายตาของเสือเฒ่าจ้องหน้าสารวัตรหนุ่มเขม็ง ธาวินทร์ก็สบตาเสือเฒ่าอย่างไม่ลดล่ะเช่นกัน ภายใต้ความเกลียดชังที่มีให้กัน ธาวินทร์กลับรู้สึกว่าในสายตาของธงชัย มีความชื่นชมอยู่ในนั้น แต่เพราะความเกลียดจึงทำให้เขามองข้ามตรงนี้ไป 

            “สารวัตรให้เกียรติมาเยี่ยมกลางดึก มีอะไรหรือเปล่าครับ” ธงชัยเป็นฝ่ายเริ่มทักทายก่อน  

            “พ่อเลี้ยงคงยังไม่ทราบว่าลูกสาวคนสวยของพ่อเลี้ยง ออกจากบ้านไปแล้ว” คำพูดของธาวิทร์ ทำให้แววตาของเสือเฒ่าไหววูบ ถึงจะเกิดขึ้นเพียงนิดแต่ธาวินทร์ก็เห็น แสดงว่าธงชัยรักและเป็นห่วงนวลแพรมาก สร้างศัตรูไว้ทั่วบ้านทั่วเมืองคงกลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย 

            “แล้วไงครับ” ธงชัยถามด้วยน้ำเสียงปรกติ ผิดกับหัวใจที่เต้นคร่อมจังหวะ นวลแพรไม่อยู่บ้านแล้วไปอยู่ที่ไหน แล้วสายธารยังอยู่ที่บ้านหรือเปล่า ห่วงแรกคือลูกสาว ห่วงที่สองคือหญิงอันเป็นที่รัก ทั้งที่ทำใจเผื่อเอาไว้แล้วว่าสายธารคงกลับไร่สายธารไปแล้ว แต่ก็อดใจหายไม่ได้ 

            “ไม่เป็นห่วงลูกเหรอครับ” ธาวินทร์ถามอย่างเป็นต่อ  “ยายแพรโตแล้ว ไม่มีอะไรที่ผมต้องเป็นห่วง” 

            “ลืมไปแล้วเหรอว่านวลแพรเป็นผู้หญิง และก็สวยมากด้วย” ลิ้นร้ายเลียริมฝีปาก เมื่อพูดจบประโยค

            “อย่าแตะต้องนวลแพร!” คำรามลั่นเมื่อรู้ว่าธาวินทร์กำลังสื่อถึงอะไร 

            “ห่วงลูกเหรอครับ ห่วงคนอื่นเป็นด้วยเหรอ แสดงว่ายังมีหัวใจสินะ” 

            “สารวัตรจะทำอะไรก็ทำไป อย่าแตะต้องนวลแพร!” เสือเฒ่าเอ่ยเสียงสั่น เมื่อเห็นธาวินทร์อมยิ้ม ธงชัยก็ฟุบหน้าลงกับเก้าอี้ น้ำตาพากันไหลออกมา เมื่อภาพในวันวานย้อนกลับเข้ามาในหัว 

            “จะฆ่าก็ฆ่าเลย นวลแพรไม่เกี่ยวอย่าทำร้ายแพร!” 

            “ฮ่า ๆ ๆ” ธาวินทร์หัวเราะลั่น เมื่อเห็นอาการของธงชัย

            “อีกไม่กี่วันก็จะถูกปล่อยตัวแล้วนี่ ตามไปปกป้องลูกให้ทันก็แล้วกัน” 

            “ผมขอร้อง” ธงชัยเอ่ยขอร้อง ธาวินทร์สั่งให้เจ้าหน้าที่นำตัวธงชัยออกไป จังหวะนั้นตาสองคู่ก็สบกันอีกครั้ง ต่างคนต่างเห็นเงาในตาของกันและกัน ธาวินทร์สะใจที่สุดที่เห็นความหม่นเศร้าและความกลัวในดวงตาของธงชัย สายตาแบบนี้เขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อนธาวินทร์ก็นึกไม่ออก รู้เพียงแต่ว่าสะใจที่รู้ว่าวิธีนี้เล่นงานธงชัยได้ 

เสือเฒ่าทิ้งตัวลงกับพื้น กอดเข่าแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา ภาวนาว่าที่ธาวินทร์พูดมาเป็นเพียงคำขู่แค่นั้น แต่ก็อดกลัวไม่ได้ เพราะเห็นความมุ่งมั่นและความอยากเอาชนะในดวงตาของคนหนุ่ม

            “ดาว...ช่วยผมด้วยนะ ช่วยให้ลูกเปลี่ยนใจด้วยเถอะ ผมขอร้อง” ใบหน้าของอิงดาวลอยเข้ามาในหัว วันที่อิงดาวบอกเขาว่าท้อง เขาไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด รู้แค่ว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะความสนุกเท่านั้น อิงดาวรักเขาเองช่วยไม่ได้จริง ๆ กรรมกำลังตามสนองเขาใช่ไหม และได้ผลมันทำให้เขาเจ็บปวดมากจริง ๆ ความชั่วที่เขาทำเอาไว้ ผลกรรมทั้งหมดกำลังตกไปถึงคนบริสุทธิ์ นวลแพรไม่เกี่ยวอะไรเลย ลูกไม่ควรต้องมารับกรรมที่เขาทำเอาไว้ 

            “ไหมไม่ว่าคุณจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ ผมอยากให้คุณรู้เอาไว้ว่าผมเสียใจ” ม่านไหมหนีไปตั้งแต่คลอดนวลแพร เพราะเขาพาสายธารเข้ามาในบ้าน ยี่สิบกว่าปีเขาไม่ได้ข่าวคราวของม่านไหมอีกเลย ความเลวที่เขาทำไว้กำลังกลับมาตามสนองเขา 

ครืด ครืด 

            “ว่าไงจ่า” ธาวินทร์รับโทรศัพท์ เมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นใคร 

            “คุณนวลแพรดื่มเหล้าตั้งแต่หัวค่ำ ตอนนี้เมาไม่ได้สติเลยครับสารวัตร” สมัยรายงาน เพราะมีคำสั่งให้เฝ้านวลแพรเอาไว้ 

            “เฝ้าไว้ อีกยี่สิบนาทีผมถึง” กดวางสายด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุข เมื่อกฎหมายทำอะไรธงชัยไม่ได้ เขานี่แหละจะฆ่ามันให้ตายทั้งเป็น 

 สมัยพานวลแพรมายังสถานที่ที่นายสั่ง มองคนหลับอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมา ไม่เห็นด้วยกับวีธีของนายแต่ก็ห้ามไม่ได้ เพราะมันคืองาน 

            “อื้อ...” คนเมาขยับตัวอย่างกระสับกระส่าย สมัยดึงผ้าห่มมาคลุมกายสาวเอาไว้ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง แล้วล็อกประตูเอาไว้ ยาน่าจะออกฤทธิ์ คนสูงวัยคิดในใจ แล้วเดินลงไปข้างล่างเมื่อได้ยินเสียงรถที่ขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน 

            “ครับผม” ทำความเคารพคนที่ก้าวลงมาจากรถ แล้วรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง 

            “ดีมาก จ่ารออยู่ข้างล่างนะ ที่เหลือผมจัดการเอง”

ธาวินทร์สั่งก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนไป เปิดประตูเข้าไปพร้อมกับกดล็อก ตาคู่คมจ้องคนบนที่นอนตาเขม็ง เขาไม่พิศวาสเธอเลยสักนิด ที่ทำก็เพราะงาน หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายใบหน้าคนเมา ก่อนจะกดโหมดวีดีโอแล้วกดบันทึก มือหนาลูบซีกหน้าคนเมา ถอดเสื้อเธอออกทางศีรษะ จัดการท่อนล่าง ก่อนจะจัดการเสื้อผ้าของตัวเองในเวลาต่อมา 

            “อื้อ...” นวลแพรขัดขืนเมื่อร่างหนาทาบทับลงมา ก่อนจะเงียบเสียงเมื่อสู้แรงคนที่มีกำลังมากกว่าไม่ได้ ธาวินทร์ปล่อยให้เกมเดินไปตามธรรมชาติ แม้จะไม่ได้สนใจเธอแต่ก็อดใจหายไม่ได้ เมื่อรู้ตัวว่าเป็นคนพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ ความรู้สึกผิดถาโถมเข้าใส่ นวลแพรสะอาดและบริสุทธิ์ ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่กร้านโลกอย่างเธอจะมีสิ่งนี้เหลืออยู่ กดปิดมือถือแล้วผละลงมายืนข้างเตียง กดถ่ายรูปอีกสองสามครั้ง แล้วตลบผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยเอาไว้ จัดแจงใส่เสื้อผ้า แล้วออกไปจากห้อง ธงชัยจะต้องอกแตกตาย ถ้าได้เห็นของขวัญที่เขาเตรียมไปให้มัน 

            “อุ้ย!” วาสินีอุทานออกมา เมื่อเข็มปักลงไปในเนื้อ เลือดจุดเล็ก ๆ ปรากฎขึ้นบนปลายนิ้ว มือบางดึงกระดาษทิชชูมาเช็ดเพราะกลัวเลือดจะซึมเข้าเนื้อผ้า เสื้อตัวนี้เป็นตัวเก่งของธาวินทร์ จำได้ว่าตั้งแต่คบกันมาเธอเย็บกระดุมให้เขาเป็นรอบที่สามแล้ว 

            “ไม่รู้ว่าชอบอะไรนักหนา แฟนเก่าซื้อให้แน่เลย” แซวคนรักแล้วลุกขึ้นไปทำความสะอาดแผล ถึงจะเป็นแค่ปลายเข็มแต่หมอก็ประมาทไม่ได้