ログイン共有
ความเสียใจ
最終更新日:
2025-06-23 14:10:56ปานิศามองภาพที่เห็นอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อเตวิทย์ บอกว่าที่นี่คือบ้านของเขา บรรยากาศสวยงามมาก ถ้าปรับสถานที่แล้วสร้างเป็นรีสอร์ท หรือทำเป็นสถานที่เช็คอิน น่าจะสร้างรายได้ให้เขามหาศาล ตากลมโตมองไปรอบ ๆ ก่อนจะไปหยุดที่บ้านสไตล์ลอฟท์ขนาดกะทัดรัด ที่ตั้งอยู่บนเนินเขา รอบบ้านมีดอกไม้นานาชนิดรายล้อม
"สวยจัง" ปานิศาพูดเหมือนคนละเมอ เมื่อถูกความสวยของธรรมชาติเข้าครอบงำ หลายปีมานี้เธอทำงานหนักเพราะอยากสร้างครอบครัว จนลืมไปเลยว่าไปเที่ยวต่างจังหวัดครั้งสุดท้ายเมื่อไร
"ชอบไหมครับ" คำถามของเขาทำให้เธอรู้สึกตัว ไอร้อนที่กระจายไปทั่วแผ่นหลัง ทำให้เธอรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ใกล้เธอมากแค่ไหน
"สวยมากเลยนะคะ" ตอบไม่ตรงคำถาม ชอบหรือไม่ คำถามนี้เขาต้องถามคนสำคัญของเขา ไม่ใช่ถามคนนอกอย่างเธอ
"ถ่ายรูปไหม ผมถ่ายให้" เพราะเห็นว่าชุดที่เธอใส่เข้ากับสวนดอกไม้ของเขา จึงถามออกไป เมื่อเห็นแววไหววูบในดวงตาคู่สวย เตวิทย์ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ควรถาม
"ชุดนี้เหรอคะ" เธอถามพร้อมกับก้มมองชุดที่ตัวเองใส่ ชุดนี้เป็นชุดสำคัญ เธอจึงใส่ใจทุกรายละเอียด ตั้งแต่ออกแบบ เลือกผ้า และสั่งตัด เธออยากเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด
"คือผมเห็นว่ามันสวยดี" แก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ในใจก็แอบกลัวว่าเธอจะโกรธ
"ไม่ดีกว่าค่ะ ไว้เปลี่ยนชุดแล้วค่อยถ่าย" ไม่อยากจดจำเรื่องราวที่เกิดขึ้น ชุดนี้ก็ตั้งใจว่าจะไม่เก็บเอาไว้
"งั้นเข้าบ้านกันเถอะ ผมให้คนงานมาทำความสะอาดให้แล้ว"
"มีใครอยู่ที่นี่บ้างคะ"
"ไม่มีหรอก ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของผม ผมเอาไว้พักผ่อนเวลาเบื่อกรุงเทพฯน่ะ"
"เงียบดีนะคะ"
"ดีใจนะครับที่คุณชอบ"
"ให้ฉันพักห้องไหนคะ"
"ซ้ายมือครับ มีเสื้อผ้าอยู่ในตู้ คุณลองดูนะว่าใส่ได้ไหม" คำพูดของเขาทำให้เธอหยุดเท้าที่กำลังก้าวเดิน แล้วหันไปมองเขาด้วยความสงสัย
"มีเสื้อผ้าด้วยเหรอคะ" ปานิศาหยุดคำถามไว้เท่านั้น
"ครับผมให้แม่บ้านเตรียมไว้ให้ ลองดูนะว่าใส่ได้ไหม ผมกะขนาดไม่ถูก คิดเอาเองว่าน่าพอดี"
"ขอบคุณนะคะ" เขาตอบมาแบบนั้นเธอก็ไปต่อไม่เป็น เขากะเอาว่าเสื้อผ้าจะพอดีกับเธอ เพราะวัดขนาดจากสายตา แสดงว่าเขาต้องมองทุกสัดส่วนของเธอ
ปานิศาเปิดประตูเข้าไปในห้องที่เตวิทย์เตรียมไว้ให้ เมื่ออยู่คนเดียวก็อดนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ น้ำตารื้นหัวตาเมื่อคิดถึงคนทรยศทั้งสองคน พวกเขาทำกับเธอได้ยังไง น้ำตาที่พยายามกักเก็บไหลออกมา เสียใจจนไม่อาจฝืน ภีรณีเป็นเพื่อนที่เธอรักมากที่สุด
"แพมแกทำกับฉันได้ยังไง" ร่างบางทิ้งตัวลงบนที่นอน ไม่มีแรงจะทำอะไร เรื่องแบบนี้เคยเห็นในละคร ไม่คิดเลยว่าจะมีอยู่ในชีวิตจริง และต้องมาเจอกับตัวเอง
最新チャプター
เจ้าสาวครึ่งทาง ไม่แต่งค่ะ
หลังทานอาหารกลางวัน ร่วมกับครอบครัวปานิศา เตวิทย์ก็บอกเรื่องที่กำลังคบกับปานิศา ให้ประภาภรณ์และปฐวีฟัง ทุกคนไม่แปลกใจเพราะรู้อยู่แล้ว ปฐวีดีใจจนออกนอกหน้า เขาเชียร์คู่นี้มานาน เตวิทย์เป็นคนดี เป็นคนที่เหมาะสมกับแก้วตาดวงใจของครอบครัวเขา ปานิศาพาเตวิทย์มานั่งเล่นในห้องพักผ่อน คลอเคลียไม่ห่างกัน เตวิทย์จูบเธอหลายครั้ง จนหญิงสาวอ่อนใจ “ผมมาคิดดูแล้ว เรื่องเป็นแบบนี้ก็ดีนะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น จมูกโด่งเป็นสันไซ้ไปตามซอกคอขาวเนียน ของคนที่นั่งอยู่ในอกของเขา “ยังไงคะ” ปานิศาถามเพราะไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเขา “ถ้าคุณไม่หนีออกมา ผมคงไม่มีวันนี้ ถ้าคุณไม่ไปกับผม ผมก็ไม่ได้เป็นแฟนคุณ เพราะคุณไม่เปิดใจให้ผม” นึกแล้วก็น้อยใจ ทำให้สารพัด ดูแลมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่เธอกลับมองข้ามเขา “ตอนนั้นปลื้มตาพร่าเลือนค่ะ เลยมองอะไรชัด” ปาณิศาตอบ ใบหน้าสวยเงยขึ้นมาสบตากับเขา “แต่ตอนนี้ตาปลื้มบอดสนิทไปแล้ว” พูดพร้อมกับยิ้มหวานให้เขา เตวิทย์ย่นคิ้ว ไม่ทันมุกของเธอ “ทำไมครับ” ถามเพราะไม่เข้าใจ “ความรักทำให้คนตาบอดค่ะ” เตวิทย์
เจ้าสาวครึ่งทาง ผมรักคุณ
ศราวุธอับอายเพราะจำนนต่อหลักฐาน ปานิศาหนีไปเพราะจับได้ว่าเขามีอะไรกับภีรณี ชายหนุ่มเดินไปที่รถโดยไม่ร่ำลาและไม่ขอโทษปานิศาสักคำ “ไอ้สารเลว” ปฐวีด่าอดีตว่าที่น้องเขย “ขอบคุณ คุณน้ำหวานมากนะคะที่ช่วยปลื้มไว้” ปานิศาไหว้น้ำหวาน ขอบคุณที่น้ำหวานถ่ายคลิปสองคนนั้นไว้ ทำให้เธอมีหลักฐานเล่นงานศราวุธ “หวานเองก็ตกใจมากนะคะ หวานคิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคุณปลื้มเลยถ่ายเอาไว้” “คุณหวานจะว่าอะไรไหม ถ้าป้าจะขอให้คุณหวานลบคลิปทิ้ง” คุณประภาภรณ์พูดไม่เต็มเสียงนัก เพราะเกรงใจน้ำหวาน นางไม่อยากให้จองเวรกันอีก ถึงคนภายนอกจะไม่รู้สาเหตุที่วิวาห์ล่ม แต่นางและคนในครอบครัวรู้ แค่นี้ก็พอแล้ว “หวานก็ไม่คิดจะเก็บไว้หรอกค่ะ” น้ำหวานตอบพร้อมกับยิ้มให้คนสูงวัย “แต่ผมต้องการเก็บเอาไว้ครับแม่ คลิปนั่นคือหลักฐานชิ้นเดียว ที่ทำให้ยายปลื้มหลุดพ้นจากคำครหา ผมจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกน้อง อีกอย่างเตวิทย์ก็เป็นคนมีชื่อเสียง ข่าวที่ออกไปกระทบกับธุรกิจของนายเตไม่น้อย ถึงแม่จะไม่เอาเรื่อง แต่อย่างน้อย ๆ ก็ต้องให้บทเรียนสองคนนั้นบ้าง หรือไม่ก็เก็บไว้ เผื่อ
เจ้าสาวครึ่งทาง หลักฐานสำคัญ
เช้านี้ปาณิศาตื่นสายกว่าทุกวัน เมื่อคืนดื่มกับเตวิทย์มาหลายแก้ว หญิงสาวโทรไปสั่งงานเลขา บอกว่าจะเข้าบริษัทสาย สิ่งที่เลขาตอบกลับมาทำให้เธอหายจากความมึนเมา ศราวุธไปหาเธอที่บริษัท รออยู่พักใหญ่ เมื่อเห็นว่าเธอมาสายจึงกลับออกไป “ก่อนกลับคุณศราวุธบอกว่าตอนบ่ายจะมาใหม่ค่ะ” ปรียานุชรายงานเจ้านาย “เขาบอกหรือเปล่าว่ามีธุระอะไร” บริษัทของเธอไม่ใช่ที่ที่ศราวุธจะเดินเข้าออกได้เหมือนเมื่อก่อน เห็นทีต้องแจ้งกับยามที่หน้าบริษัท ว่าไม่ให้เขาเข้าไปข้างใน “ไม่ได้บอกค่ะ” “คุณนุชแจ้งยามด้านหน้าด้วยนะคะ ว่าปลื้มสั่งไม่ให้ศราวุธเข้าไปในบริษัท” “จะดีเหรอคะคุณปลื้ม นุชกลัวว่า” ปรียานุชลังเล กลัวว่าคำสั่งนี้จะทำให้ศราวุธไม่พอใจ แล้วจะสร้างปัญหาให้ปานิศาภายหลัง “ไม่ต้องกลัวนะคะคุณนุช ศราวุธทำอะไรปลื้มไม่ได้หรอกค่ะ” “ดูแลตัวเองด้วยนะคะ นุชเป็นห่วง” ถึงปานิศาจะมีเตวิทย์ดูแล แต่ปรียานุชก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ถ้าศราวุธเอาเรื่องขึ้นมา ปานิศามีแต่เสียกับเสีย “ขอบคุณค่ะ วันนี้ปลื้มเข้าสายนะคะ” พูดจบก็กดวางสาย ก่อนจะเดิน
เจ้าสาวครึ่งทาง ปรับความเข้าใจ
ปานิศาปฏิเสธไม่ได้เลยว่า อาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยความสุข เตวิทย์ปฏิบัติต่อเธอเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เพียงแต่สถานะเปลี่ยนไป เมื่อตอบรับเขาเป็นแฟนความรู้สึกเธอก็ไม่เหมือนเดิม ประหม่าเขินอาย เวลาที่ถูกเขามองนาน ๆ อาหารมื้อแรกของการเป็นแฟน คือสเต็กเนื้อสันในกึ่งดิบที่เธอทำสุดฝีมือ เตวิทย์ให้เลือกร้านอาหารมากมาย แต่เขากลับพามาที่บ้านของเขา และช่วยทำมื้อเย็น เธอรู้ว่าเขาทำอาหารเก่งกว่า แต่วันนี้เขาอยากชิมฝีมือเธอ จึงได้อาหารหน้าตาประหลาด ที่มาพร้อมกับรสชาติเฝื่อนลิ้น หลังจากทานอาหารเสร็จ เขาพาเธอขึ้นมาดื่มต่อบนชั้นดาดฟ้า ปานิศาดื่มไม่เก่ง เมื่อถูกคะยั้นคะยอจึงดื่มไปสามแก้ว แต่ก็ทำให้มึนได้เหมือนกัน หญิงสาวนอนบนเตียง เตวิทย์ตามมานอนข้าง ๆ แล้ว กอดเธอไว้ในอ้อมแขน “ค้างกับผมนะ ผมอยากนอนกอดคุณ” เตวิทย์กระซิบชิดใบหู พร้อมกับฝังจมูกลงมาซุกไซ้ ท้ายทอยและไรผม “แล้วนี่ไม่เรียกว่ากอดเหรอคะ” เธอเบี่ยงหน้าหนี เมื่อเขารุกหนักขึ้น ตอนนี้เขากำลังนอนกอดเธออยู่ แล้วจะเอาอะไรอีก “กอดครับแต่กอดคนละแบบ” “เอาเปรียบฉันอีกแล้วนะคะ” “เอาเปรียบที่ไหน
เจ้าสาวครึ่งทาง ไม่สนใจ
ภีรณีกลับมาที่คอนโดของศราวุธ เมื่อเห็นเขายังนอนอยู่ก็โมโหหนัก แต่ก็พยายามข่มกั้นเอาไว้ ศราวุธคือคนเดียวที่จะทำให้เธอสมหวัง ให้ศราวุธกลับไปคืนดีกับปานิศา เตวิทย์จะได้เป็นของเธอ มือบางลูบไล้ไปตามหน้าอกแน่นหนัน ปลุกคนหลับด้วยวิธีที่ถนัด ศราวุธปรือตาขึ้น เมื่อเห็นภีรณีก็หลับตาต่อ นอนให้เธอจัดการเรื่องที่ค้างคา “ตื่นได้แล้วค่ะที่รัก ปลื้มกลับมาแล้วนะคะ คุณไม่คิดจะไปหาเมียคุณหน่อยเหรอ” ภีรณีกระซิบชิดใบหู “เมียผมก็อยู่นี่ไง” ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงยิ้มด้วยความดีใจ ที่ชนะปานิศาได้ แต่ตอนนี้มันต่างกัน เพราะเธอไม่ต้องการเขาแล้ว “ที่รักขา แพมอยากให้คุณกลับไปหาปลื้ม” คำพูดของภีรณีทำให้ศราวุธขมวดคิ้วมุ่น เขาจบกับปานิศาแล้ว จะให้กลับไปทำไมอีก “ทำไม!” ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ภีรณีบิดปากให้กับคำถามของเขา ‘เพราะฉันเบื่อแกไง’ คิดแต่ไม่ได้พูดออกไป “คุณก็รู้ว่าปลื้มเป็นบ่อเงินบ่อทองของเรา แพมอยากให้คุณกลับไปหาปลื้ม ให้คุณกอบโกยเงินของมันมาให้มากที่สุด เงินที่ได้มาไม่นานก็หมด แพมอยากให้คุณกลับไปง้อมัน มันรักคุณมาก คงยกโทษให้ไม่ยาก”
เจ้าสาวครึ่งทาง เคลียร์ใจ
ทันทีที่ประตูปิดลง ปานิศาก็ผละออกจากอกของเตวิทย์ แต่ก็ช้าไปกว่าแขนแกร่ง ที่กอดเอวบางเอาไว้ แล้วใช้ช่วงตัวดันหญิงสาวให้ล้มลงไปกับโซฟา “คุณเต!” ปานิศากรีดร้องเมื่อร่างใหญ่ทับลงมา “เด็กนิสัยไม่ดี พอหมดประโยชน์ก็เฉดหัวทิ้ง” เตวิทย์ว่าให้แล้วก้มลงมาหาจนริมฝีปากแตะกัน ปานิศายกมือขึ้นมาปิดปากเขาเอาไว้ “ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ แต่ฉันทนไม่ไหวจริง ๆ” “มาถูกจังหวะเลยครับ ผมกำลังหาวิธีไล่ภีรณีอยู่พอดี” “ไม่จริงมั้ง รอยที่เสื้อเป็นพยานได้” “หึงเหรอ” หัวใจพองโตคับอก แอบคาดหวังว่าจะได้ยินคำตอบที่เกี่ยวกับตัวเอง ปานิศาหึงจนทนไม่ไหว ทำนองนี้ “เปล่าค่ะ” “แล้วที่ทำตอนนั้น” “การแสดงล้วน ๆ” “ว้า...เราก็คิดว่าจะหึงบ้าง รู้อะไรไหมปลื้ม” “อะไรคะ” เธอถามแล้วรอฟังอย่างตั้งใจ “ตอนที่คุณเปิดประตูเข้ามา เห็นภีรณีเดินออกมาจากข้างหลัง ผมตกใจมาก กลัวว่าคุณจะเข้าใจผมผิด ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ รอยที่เสื้อเป็นอุบัติเหตุ เธอล้มผมเลยเข้าไปประคอง ไม่รู้ด้วยว่ามีรอยที่เสื้อ” เตวิทย์บ
あなたも気に入るかもしれません
