ตอนที่ 24 ภูริชปรากฏตัวถูกจังหวะ

ตอนที่ 24 ภูริชปรากฏตัวถูกจังหวะ

ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างคีรินทร์และอลิสากำลังคืบหน้าไปอย่างช้าๆ ท่ามกลางการก่อกวนของแพรไหมและธาม โชคชะตาก็ดูเหมือนจะนำพาอีกหนึ่งตัวแปรที่สำคัญเข้ามาในสมการ นั่นคือ ภูริช ผู้ที่มักจะปรากฏตัวขึ้นถูกจังหวะเสมอ และการปรากฏตัวของเขาก็ทำให้คีรินทร์เริ่มรู้สึกว่าภูริชเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งและน่ากลัวกว่าใคร

หลังจากเสร็จสิ้นการประชุมทางธุรกิจที่ตึงเครียด อลิสากำลังเดินออกมาจากห้องประชุมด้วยสีหน้าที่กังวล ปัญหาเรื่องซัพพลายเออร์รายใหม่ที่ตกลงกันไม่ได้ ทำให้โปรเจกต์สำคัญของเธอกำลังหยุดชะงัก และเธอไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างไรดี ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้น ปลายสายคือผู้จัดการฝ่ายผลิตที่แจ้งข่าวร้ายเพิ่มเติมว่าซัพพลายเออร์รายเก่าก็กำลังมีปัญหาในการจัดส่งวัตถุดิบ ทำให้การผลิตสินค้าของ ALISA Design กำลังจะล่าช้าออกไปอีก อลิสารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังถล่มลงมา

เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามที่จะสงบสติอารมณ์ แต่ความเครียดก็ถาโถมเข้าใส่จนเธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่ อลิสาเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้พักผ่อนตัวหนึ่งในบริเวณล็อบบี้ของอาคารสำนักงาน เธอหลับตาลง พยายามคิดหาวิธีแก้ไขปัญหา แต่ก็คิดไม่ออก

ในขณะที่อลิสากำลังจมอยู่กับความคิด ภูริช ก็ปรากฏตัวขึ้น เขาเพิ่งเดินออกมาจากห้องประชุมอีกห้องหนึ่ง และสังเกตเห็นท่าทีที่ผิดปกติของอลิสา

"คุณอลิสาครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ ดูคุณไม่ค่อยสบายใจเลย" ภูริชเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

อลิสาค่อยๆ ลืมตาขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นภูริช เธอก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย "คุณภูริช" เธอตอบ "ลิซกำลังมีปัญหาเรื่องซัพพลายเออร์น่ะค่ะ ดูเหมือนจะตกลงกันไม่ได้เลย"

ภูริชนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ อลิสา "เรื่องซัพพลายเออร์เหรอครับ พอจะเล่ารายละเอียดให้ผมฟังได้ไหมครับ เผื่อผมจะพอช่วยอะไรได้บ้าง"

อลิสาลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังดีของภูริช เธอก็ตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียด ตั้งแต่ปัญหาที่เกิดขึ้นกับซัพพลายเออร์รายใหม่ ไปจนถึงปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้นกับซัพพลายเออร์รายเก่า

ภูริชตั้งใจฟังอลิสาเล่าเรื่องอย่างเงียบๆ เขาพยักหน้าเป็นระยะๆ และครุ่นคิดตาม

"อืม...ปัญหาค่อนข้างซับซ้อนเลยนะครับ" ภูริชเอ่ยขึ้นเมื่ออลิสาเล่าจบ "แต่ผมคิดว่าผมพอจะมีทางช่วยคุณอลิสาได้นะครับ"

อลิสามองภูริชด้วยความประหลาดใจ "จริงหรือคะคุณภูริช"

ภูริชเริ่มอธิบายแนวทางการแก้ไขปัญหาให้กับอลิสาอย่างเป็นขั้นเป็นตอน "เรื่องซัพพลายเออร์รายใหม่ ผมคิดว่าเราไม่ควรไปเร่งรัดเขามากเกินไปนะครับ เพราะยิ่งเร่งรัด เขาก็ยิ่งจะต่อรองราคาให้สูงขึ้นไปอีก"

"แล้วเราจะทำยังไงดีคะ" อลิสาถามด้วยความกังวล

"เราควรจะลองหาซัพพลายเออร์รายอื่นที่มีศักยภาพใกล้เคียงกันมาเปรียบเทียบนะครับ เพื่อให้เขารู้ว่าเราไม่ได้มีแค่เขาเป็นตัวเลือกเดียว และถ้าเป็นไปได้ เราควรจะลองหาซัพพลายเออร์จากต่างประเทศด้วยนะครับ บางทีอาจจะได้ราคาที่ดีกว่า และคุณภาพก็อาจจะดีกว่าด้วย" ภูริชเสนอแนะ

อลิสาพยักหน้าตาม "นั่นสิคะ ลิซไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย"

"ส่วนเรื่องซัพพลายเออร์รายเก่า ผมคิดว่าคุณอลิสาควรจะลองเข้าไปคุยกับเขาด้วยตัวเองนะครับ" ภูริชกล่าวต่อ "บางทีปัญหาอาจจะไม่ได้ซับซ้อนอย่างที่คิด และถ้าคุณอลิสาแสดงความจริงใจที่จะช่วยเหลือเขา เขาก็อาจจะยอมช่วยคุณอลิสาได้นะครับ"

อลิสาถอนหายใจ "ลิซก็คิดอย่างนั้นค่ะ แต่ลิซไม่แน่ใจว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี"

"ผมพอจะรู้จักซัพพลายเออร์รายใหญ่หลายรายทั้งในประเทศและต่างประเทศนะครับ ถ้าคุณอลิสาไม่รังเกียจ ผมสามารถแนะนำให้ได้ครับ" ภูริชยื่นข้อเสนอด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ

อลิสามองภูริชด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความประทับใจ เธอไม่คิดว่าภูริชจะมีความรู้ความสามารถในด้านธุรกิจมากขนาดนี้ และยังใจดีที่จะช่วยเหลือเธอถึงขนาดนี้อีกด้วย

"ขอบคุณมากเลยนะคะคุณภูริช คุณภูริชนี่เก่งไปซะทุกเรื่องเลยนะคะ" อลิสาเอ่ยชมด้วยความชื่นชมอย่างแท้จริง

ภูริชยิ้มบางๆ "ไม่หรอกครับ ผมก็แค่พอมีความรู้บ้างน่ะครับ"

ภูริชยังคงให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์อีกมากมาย ทั้งเรื่องการเจรจาต่อรอง การทำสัญญา และการบริหารความเสี่ยง ซึ่งเป็นสิ่งที่อลิสาไม่เคยรู้มาก่อน คำแนะนำของเขาเป็นประโยชน์และตรงประเด็น ทำให้เธอสามารถมองเห็นทางออกของปัญหาได้อย่างชัดเจน

ในอีกสถานการณ์หนึ่ง อลิสาต้องเดินทางไปพรีเซนเตชันโปรเจกต์สำคัญที่ต่างจังหวัด แต่รถยนต์ส่วนตัวของเธอกลับเสียกระทันหัน เธอพยายามติดต่อช่างซ่อมรถ แต่ก็ไม่มีใครว่างในเวลานั้น ทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก เพราะกลัวว่าจะไปพรีเซนเตชันไม่ทัน

ในขณะที่อลิสากำลังยืนอยู่ริมถนนด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ภูริชก็ขับรถผ่านมาพอดี เขาเห็นอลิสาเข้าก็รีบจอดรถและเดินเข้ามาหา

"คุณอลิสาครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ" ภูริชถามด้วยความเป็นห่วง

อลิสาเล่าเรื่องรถเสียให้ภูริชฟังด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

"ไม่เป็นไรครับคุณอลิสา เดี๋ยวผมไปส่งคุณเองครับ" ภูริชเสนอตัวทันที "ผมมีธุระที่จังหวัดนั้นพอดี"

อลิสามองภูริชด้วยความเกรงใจ "แต่ลิซไม่อยากรบกวนคุณภูริชเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ถือว่าผมได้ช่วยคุณอลิสาไปในตัวนะครับ" ภูริชยิ้มอย่างอ่อนโยน "รีบขึ้นรถเถอะครับ เดี๋ยวจะไปไม่ทัน"

ตลอดทางที่ภูริชขับรถไปส่งอลิสา เขาก็ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการพรีเซนเตชันที่เป็นประโยชน์อย่างมาก ภูริชเคยมีประสบการณ์ในการพรีเซนเตชันงานใหญ่ๆ มามากมาย ทำให้เขาสามารถให้คำแนะนำที่เจาะลึกและเป็นประโยชน์กับอลิสาได้เป็นอย่างดี อลิสารู้สึกประทับใจในตัวภูริชมากขึ้นเรื่อยๆ เขาทั้งฉลาด ใจดี และยังเป็นคนที่มีน้ำใจอีกด้วย

ข่าวคราวเรื่องที่ภูริชเข้ามาช่วยเหลืออลิสาในสถานการณ์ต่างๆ ไม่ได้รอดพ้นสายตาของคีรินทร์เลยแม้แต่น้อย เขามักจะได้ยินเรื่องราวเหล่านี้จากปากของเพื่อนร่วมงาน หรือไม่ก็จากพนักงานในบริษัทของอลิสาเอง

ในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง คีรินทร์ได้ยินกลุ่มนักธุรกิจหญิงกำลังพูดถึงภูริชกับอลิสา

"คุณภูริชนี่ทั้งเก่งและใจดีจริงๆ เลยนะคะ" นักธุรกิจหญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้น "เห็นว่าคอยช่วยเหลือคุณอลิสาอยู่ตลอดเลยนะคะ"

"ใช่ค่ะ ดูเหมือนคุณภูริชจะสนใจคุณอลิสามากเลยนะคะ" อีกคนเสริมขึ้น "แถมยังคอยดูแลคุณอลิสาอย่างดีเลยด้วย"

คีรินทร์กำแก้วไวน์ในมือแน่น เขารู้สึกไม่พอใจที่ได้ยินเรื่องราวเหล่านี้ ความรู้สึกหงุดหงิดที่เคยมีต่อธามเริ่มเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกที่รุนแรงกว่านั้นเมื่อเป็นเรื่องของภูริช

"ไอ้ภูริชนี่มันเป็นใครวะ ทำไมมันถึงไปอยู่ถูกจังหวะทุกทีเลย" คีรินทร์พึมพำกับตัวเอง

ปกรณ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ คีรินทร์ สังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของเพื่อน

"มีอะไรวะไอ้คี" ปกรณ์ถาม

"ก็ไอ้ภูริชนั่นแหละ" คีรินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ "มันชอบโผล่มาถูกจังหวะตลอดเลยว่ะ ไม่ว่าอลิสาจะมีปัญหาอะไร ไอ้ภูริชมันก็โผล่มาช่วยได้ตลอด"

ปกรณ์ยิ้มบางๆ "ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอวะ ที่อลิสามีคนคอยช่วยเหลือ"

"ดีอะไรของมึงวะไอ้ปกรณ์" คีรินทร์เถียง "มันไม่ใช่แค่ช่วยเหลือธรรมดานะเว้ย มันพยายามเข้าหาอลิสาอย่างชัดเจนเลยนะเว้ย"

"แล้วมึงเดือดร้อนอะไรวะไอ้คี" ปกรณ์แกล้งถาม

"กูไม่ได้เดือดร้อนอะไรทั้งนั้นแหละ" คีรินทร์ปฏิเสธเสียงแข็ง "กูแค่ไม่ชอบที่เห็นมันทำตัวเป็นฮีโร่แค่นั้นแหละ"

ปกรณ์หัวเราะเบาๆ "มึงนี่มันขี้หึงจริงๆ เลยนะเว้ย"

คีรินทร์หันไปจ้องหน้าปกรณ์ "กูไม่ได้หึงโว้ย!"

"เออๆ ไม่หึงก็ไม่หึง" ปกรณ์ตอบอย่างไม่ถือสา "แต่กูว่ามึงก็ควรจะระวังไอ้ภูริชไว้หน่อยนะเว้ย มันไม่ใช่ธามนะเว้ยไอ้คี ไอ้ภูริชมันเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งกว่าเยอะ"

คำพูดของปกรณ์ทำให้คีรินทร์ชะงักไป เขานึกถึงความสามารถของภูริช ทั้งเรื่องธุรกิจและเรื่องอื่นๆ ภูริชเป็นคนที่มีความรู้ความสามารถรอบด้าน แถมยังดูเป็นคนดีและใจเย็นอีกด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบ

คีรินทร์เริ่มมองภูริชเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวกว่าธามเสียอีก ธามเป็นแค่คนที่คอยดูแลและเป็นห่วงเป็นใยอลิสา แต่ภูริชคือคนที่สามารถเข้ามาช่วยเหลืออลิสาในสถานการณ์ที่ยากลำบาก และยังแสดงความสามารถของเขาให้เห็นอีกด้วย

ความรู้สึกหงุดหงิดที่คีรินทร์มีต่อภูริชเริ่มกลายเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนกว่านั้น มันคือความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความอิจฉา ความไม่พอใจ และความกังวลว่าเขาอาจจะเสียอลิสาไปให้กับภูริชจริงๆ

คีรินทร์รู้ดีว่าเขาจะต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อที่จะรักษาอลิสาไว้ในเกมเดิมพันของเขา และเขาจะต้องเอาชนะภูริชให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้กลยุทธ์อะไรก็ตาม