ตอนที่ 30 คำถามในใจ

ตอนที่ 30 คำถามในใจ

หลังจากเหตุการณ์การประชันหน้าในงานแสดงศิลปะ บรรยากาศรอบตัว คีรินทร์ และ อลิสา ดูเหมือนจะเงียบงันลง แต่ภายในใจของพวกเขากลับเต็มไปด้วยพายุแห่งความรู้สึกที่ถาโถมเข้าใส่ไม่หยุดหย่อน เกมที่เคยสนุกสนานกลับกลายเป็นเรื่องที่จริงจังเกินกว่าที่พวกเขาจะคาดคิด และมันกำลังนำพาทั้งคู่ไปสู่ จุดเปลี่ยน สำคัญในความสัมพันธ์

คืนนั้นในห้องทำงานของคีรินทร์ แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟตั้งโต๊ะส่องกระทบใบหน้าเคร่งเครียดของเขา คีรินทร์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาจับจ้องไปยังเพดานว่างเปล่า ภาพของอลิสาที่ยืนอยู่ท่ามกลางภูริชและธามยังคงติดตาเขาอย่างชัดเจน ความรู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ และความหึงหวงที่รุนแรงยังคงเกาะกุมจิตใจของเขาไม่คลาย

"นี่มันไม่ใช่แค่เกมแล้วจริงๆ เหรอวะ" คีรินทร์พึมพำกับตัวเอง เขาเริ่ม ตั้งคำถามกับตัวเองอย่างจริงจังถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น ในใจ ความรู้สึกที่เขาพยายามจะปฏิเสธมาตลอด เขาเคยเชื่อว่าความรักเป็นแค่เรื่องของชัยชนะ เป็นแค่การพิชิตสิ่งที่ปรารถนา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว สิ่งที่เขารู้สึกกับอลิสาลึกซึ้งกว่านั้นมาก

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเลื่อนดูรูปอลิสาอีกครั้ง รอยยิ้มของเธอทำให้หัวใจของเขาอ่อนยวบลง ความปรารถนาที่จะได้อยู่ใกล้เธอ ได้ดูแลเธอ และได้เป็นเจ้าของเธอเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง เขานึกถึงทุกช่วงเวลาที่ได้อยู่กับอลิสา ตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาพบกันในงานปาร์ตี้ การทะเลาะเบาะแว้งกันในตอนแรก ไปจนถึงบทสนทนาที่ลึกซึ้งขึ้นในช่วงหลัง ทุกอย่างมันเหมือนกับภาพยนตร์ที่ฉายซ้ำอยู่ในหัวของเขา

"ถ้ามันไม่ใช่เกม...แล้วมันคืออะไรวะ" คีรินทร์ถามตัวเองอีกครั้ง เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในใจของเขาเอง

ในขณะเดียวกัน ที่คอนโดมิเนียมของอลิสา เธอก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคีรินทร์เท่าไหร่นัก อลิสาเดินไปมาในห้องนั่งเล่นอย่างกระวนกระวายใจ ความรู้สึกหงุดหงิดกับแพรไหม ความสับสนกับท่าทีของภูริชและธาม และที่สำคัญที่สุดคือความรู้สึกที่อลิสาเองมีต่อคีรินทร์ มันตีกันอยู่ในหัวของเธอไปหมด

"นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันแน่" อลิสาพึมพำกับตัวเอง เธอเริ่ม ตั้งคำถามกับตัวเองอย่างจริงจังถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น ความรู้สึกที่เธอมีต่อคีรินทร์มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกอยากเอาชนะอีกต่อไปแล้ว มันปนเปื้อนไปด้วยความหึงหวง ความห่วงใย และความปรารถนาที่จะได้อยู่ใกล้เขา

เธอนึกถึงคำพูดที่คีรินทร์เคยพูดกับเธอ นึกถึงแววตาของเขาที่แสดงออกถึงความไม่พอใจเมื่อเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น นึกถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขาที่ดูจริงจังและใส่ใจเธอมากขึ้น อลิสาสับสนว่านี่เป็นเพียงกลยุทธ์ของเขาในเกม หรือเป็นความรู้สึกที่แท้จริงที่เขามีให้เธอ

"ฉันต้องการที่จะยุติเกมนี้ไหมนะ" อลิสาถามตัวเอง เธอรู้สึกเหนื่อยกับสถานการณ์ที่ซับซ้อนนี้ และต้องการที่จะหาคำตอบให้กับความรู้สึกของตัวเอง

วันรุ่งขึ้น คีรินทร์นัดปกรณ์มาที่สนามกอล์ฟส่วนตัวของเขา บรรยากาศยามเช้าที่สดใสตัดกับสีหน้าเคร่งเครียดของคีรินทร์อย่างสิ้นเชิง

"ไอ้ปกรณ์ กูนึกว่ากูจะบ้าตายแล้วนะเว้ย" คีรินทร์เอ่ยขึ้นทันทีที่ปกรณ์เดินเข้ามาใกล้

ปกรณ์ยิ้มบางๆ "กูบอกมึงแล้วใช่ไหมล่ะ ว่ามันไม่ใช่แค่เกม"

คีรินทร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ "เออ...มึงพูดถูก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ยอมรับความจริง "กูยอมรับแล้วว่าความรู้สึกที่กูมีต่ออลิสามันไม่ใช่แค่ส่วนหนึ่งของเกมอีกต่อไปแล้ว"

ปกรณ์เลิกคิ้วสูง "แล้วมันคืออะไรวะ"

"กู...กูไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดีว่ะ" คีรินทร์ตอบ สีหน้าของเขาดูสับสน "กูแค่รู้สึกว่ากูอยากอยู่กับยัยนั่นตลอดเวลา กูไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาเข้าใกล้เลย กูหึง กูหงุดหงิด กูเป็นบ้าไปแล้วมั้ง"

ปกรณ์หัวเราะเบาๆ "นั่นแหละที่เรียกว่าความรักโว้ยไอ้คี"

คีรินทร์ชะงักไป "ความรักเหรอวะ" คำว่า "ความรัก" ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น เขามองออกไปยังสนามกอล์ฟที่เขียวขจี เขาจะเริ่มยอมรับว่าความรู้สึกที่เขามีต่ออลิสาไม่ใช่แค่ส่วนหนึ่งของเกมอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นความรู้สึกที่จริงจังเกินกว่าที่เขาคิดไว้

"กูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยว่ะไอ้ปกรณ์" คีรินทร์สารภาพ "กูไม่เคยคิดว่าตัวเองจะตกหลุมรักใครได้มากขนาดนี้"

"ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอวะ" ปกรณ์ตบไหล่เพื่อนเบาๆ "ถึงเวลาแล้วที่มึงจะต้องหยุดเล่นเกมบ้าๆ นั่น แล้วหันมาเผชิญหน้ากับความรู้สึกของตัวเองอย่างจริงจัง"

คีรินทร์พยักหน้าช้าๆ เขานึกถึงอนาคตที่อาจจะมีอลิสาอยู่เคียงข้าง เขาจะเริ่มมองเห็นอนาคตกับอลิสา ภาพชีวิตคู่ที่เคยคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ตอนนี้มันกลับดูเป็นจริงเป็นจังมากขึ้นในความคิดของเขา

"กูจะทำยังไงดีวะ" คีรินทร์ถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

"ก็แค่เดินหน้าต่อไปอย่างจริงใจไงวะ" ปกรณ์ตอบ "มึงเป็นคนฉลาด มึงน่าจะรู้ดีว่าการจะพิชิตใจใครสักคนมันต้องทำยังไง"

ในอีกด้านหนึ่ง อลิสาไปนั่งจิบกาแฟกับนาราที่คาเฟ่โปรดของพวกเธอ บรรยากาศเงียบสงบช่วยให้อลิสารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย แต่ความกังวลในใจของเธอก็ยังคงอยู่

"นารา ลิซสับสนไปหมดแล้ว" อลิสาเปิดประเด็น

นารามองหน้าเพื่อนด้วยความเข้าใจ "เรื่องคุณคีรินทร์ใช่ไหมลิซ"

อลิสาพยักหน้า "ลิซไม่รู้ว่าลิซกำลังรู้สึกอะไรกับเขาอยู่กันแน่" เธอสารภาพ "มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกอยากเอาชนะอีกต่อไปแล้ว แต่มันลึกซึ้งกว่านั้นมาก"

นารายิ้มบางๆ "ลิซก็คงรักเขาเข้าแล้วล่ะสิ"

คำว่า "รัก" ทำให้หัวใจของอลิสาเต้นแรงขึ้น เธอหลบสายตาของนารา "ไม่รู้สิ...ลิซไม่แน่ใจ"

"ถ้าลิซไม่แน่ใจ แสดงว่าลิซก็คงรู้สึกแบบนั้นแหละ" นาราพูดอย่างจริงจัง "เพราะถ้าลิซไม่รู้สึกอะไร ลิซคงไม่มานั่งสับสนแบบนี้หรอกนะ"

อลิสาเงียบไปครู่หนึ่ง เธอรู้ว่านาราพูดถูก ความรู้สึกที่เธอมีต่อคีรินทร์มันไม่ใช่แค่เรื่องของเกมเดิมพันอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นความรู้สึกที่ ลึกซึ้งกว่านั้น

"แล้วลิซจะทำยังไงต่อไปล่ะ" นาราถาม "ลิซจะยุติเกมนี้ไหม"

คำถามของนาราทำให้ อลิสาเริ่มสับสนว่าเธอต้องการที่จะยุติเกมนี้หรือไม่ เธอเคยคิดว่าเธอจะชนะเกมนี้ และทำให้คีรินทร์ต้องตกหลุมพรางของเธอ แต่ตอนนี้เธอไม่แน่ใจว่าเธออยากจะให้เกมนี้จบลงแบบนั้นจริงๆ หรือเปล่า

"ลิซไม่รู้" อลิสาตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา "ลิซกลัวว่าถ้าลิซหยุดเล่นเกมนี้ ลิซจะเสียเขาไป"

"ถ้าลิซรักเขาจริงๆ ลิซก็ควรจะบอกความรู้สึกของลิซให้เขาได้รับรู้สิลิซ" นาราเตือน "การเล่นเกมไปเรื่อยๆ มันจะทำให้ลิซเจ็บปวดทั้งคู่"

อลิสาสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอรู้ว่านาราพูดถูก เธอจะต้อง พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่แท้จริง ของตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

ตอนนี้ถือเป็น จุดเปลี่ยนสำคัญ ในความสัมพันธ์ของคีรินทร์และอลิสา ทั้งคู่ได้เผชิญหน้ากับความรู้สึกที่แท้จริงในใจของตัวเอง และต่างก็ยอมรับว่าความรู้สึกที่พวกเขามีต่อกันนั้นเกินกว่าคำว่า "เกมเดิมพัน" ไปมากแล้ว

คีรินทร์ได้ตัดสินใจที่จะเอาจริงกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ เขาจะเปลี่ยนจาก "การเล่นเกม" เป็น "การจีบ" อย่างจริงจัง และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับคู่แข่งทุกคนเพื่อพิชิตหัวใจของอลิสาให้ได้

ส่วนอลิสาเองก็กำลังอยู่ในช่วงที่ต้องตัดสินใจ เธอจะต้องเลือกว่าจะยุติเกมนี้และเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่แท้จริง หรือจะยังคงเล่นเกมต่อไปและเสี่ยงที่จะต้องเจ็บปวดในท้ายที่สุด

อนาคตของคีรินทร์และอลิสากำลังจะถูกกำหนดขึ้นจาก การตัดสินใจว่าจะดำเนินความสัมพันธ์นี้ต่อไปอย่างไร และจะยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองได้หรือไม่ เกมแห่งหัวใจครั้งนี้กำลังจะเข้าสู่บทบาทที่เข้มข้นที่สุด และไม่มีใครรู้ว่าบทสรุปของมันจะเป็นอย่างไร