ตอนที่ 59 กลยุทธ์อันชาญฉลาดของภูริช

ตอนที่ 59 กลยุทธ์อันชาญฉลาดของภูริช

หลังจากที่ภูริชเข้ามาเป็นผู้กอบกู้สถานการณ์เรื่องการขาดแคลนเหล็กโครงสร้างได้อย่างทันท่วงที บรรยากาศตึงเครียดในสำนักงานก็คลี่คลายลงทันตาเห็น อลิสาสามารถเดินหน้าโปรเจกต์ต่อไปได้ตามกำหนดการ โดยไม่จำเป็นต้องหยุดชะงักอย่างที่คาดไว้ ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจและซาบซึ้งในน้ำใจของภูริชอย่างมาก

แต่สำหรับภูริชแล้ว การช่วยเหลือครั้งนี้ไม่ได้เป็นเพียงการแสดงน้ำใจเท่านั้น แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์อันแยบยลที่เขาได้วางแผนไว้ร่วมกับแพรไหม การกระทำของเขาดูบริสุทธิ์ใจและหวังดีจนยากที่จะจับพิรุธได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์ต่อโปรเจกต์ของอลิสาโดยตรง

ทันทีที่วัสดุเหล็กถูกจัดส่งมาถึงไซต์งานตามกำหนดเวลาที่ภูริชได้กล่าวไว้ ภูริชก็ไม่รอช้า เขาส่งข้อความหาอลิสาอีกครั้ง “คุณอลิสาครับ ผมเพิ่งตรวจสอบสถานะการจัดส่งเหล็กมาให้ครับ ทราบว่าถึงไซต์งานแล้ว ผมอยากเสนอตัวช่วยตรวจสอบคุณภาพของวัสดุด้วยตัวเองอีกครั้ง เพื่อความมั่นใจว่าไม่มีปัญหาใดๆ เกิดขึ้นในภายหลังครับ”

อลิสาแปลกใจเล็กน้อยในความใส่ใจของภูริช เพราะปกติแล้วการตรวจสอบคุณภาพวัสดุถือเป็นหน้าที่ของทีมงานภายในอยู่แล้ว แต่ในเมื่อเขาเสนอตัวมาด้วยความหวังดี เธอก็ไม่เห็นเหตุผลที่จะปฏิเสธ “ขอบคุณมากเลยนะคะคุณภูริชที่ใส่ใจขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวลิซจะประสานงานกับหัวหน้าทีมวิศวกรให้เลยนะคะ”

ภูริชใช้โอกาสนี้ในการไปที่ไซต์งานก่อสร้างบ่อยขึ้น เขาสวมบทบาทของผู้เชี่ยวชาญที่คอยให้คำแนะนำและตรวจสอบงานอย่างละเอียด ซึ่งทำให้ทีมงานของอลิสาประทับใจในความรู้และความเป็นมืออาชีพของเขา การปรากฏตัวของภูริชที่ไซต์งานทำให้เขามีโอกาสพูดคุยกับอลิสาแบบตัวต่อตัวมากขึ้น ไม่ใช่แค่เรื่องงาน แต่ยังรวมถึงเรื่องส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ เช่น การถามไถ่ถึงสุขภาพ การพักผ่อน หรือความเครียดที่อลิสาต้องเผชิญในฐานะหัวหน้าโปรเจกต์

"คุณอลิสาทำงานหนักมากนะครับช่วงนี้ ดูเหนื่อยๆ นะครับ" ภูริชพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะที่อลิสากำลังตรวจเช็คแบบก่อสร้างอยู่หน้าไซต์งาน "อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะครับ สุขภาพสำคัญที่สุด"

อลิสาเงยหน้าขึ้นจากแบบเล็กน้อย ยิ้มแห้งๆ "ก็ต้องพยายามเต็มที่น่ะค่ะ คุณภูริชก็ทราบดีว่าโปรเจกต์นี้สำคัญแค่ไหน"

"ผมเข้าใจดีครับ ผมเชื่อในความสามารถของคุณอลิสาเสมอนะครับ แต่บางครั้งการมีคนให้กำลังใจหรือรับฟังบ้าง ก็ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นนะครับ" ภูริชพูดพร้อมส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ ซึ่งทำให้อลิสารู้สึกสบายใจอย่างประหลาด การที่เขาสามารถเข้าถึงความรู้สึกและให้คำปรึกษาที่ดูเหมือนจะหวังดี ทำให้อลิสาเริ่มรู้สึกว่าภูริชเป็นคนที่จริงใจและพึ่งพาได้ แม้จะยังคงมีความระแวงอยู่บ้าง แต่ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเขาก็เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างปฏิเสธไม่ได้

นอกจากนี้ ภูริชยังฉวยโอกาสจากปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นในโปรเจกต์ (ซึ่งส่วนใหญ่มาจากแผนการของแพรไหม) เพื่อเข้ามาช่วยเหลืออย่างชาญฉลาดอยู่เสมอ เช่น เมื่อเกิดปัญหาเรื่องระบบรักษาความปลอดภัยของข้อมูลที่ถูกแทรกซึมเล็กน้อย (เพื่อสร้างความวุ่นวาย แต่ไม่ถึงกับเสียหายรุนแรง) ภูริชก็เสนอตัวที่จะแนะนำผู้เชี่ยวชาญด้าน IT ที่เขาอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทมาช่วยตรวจสอบและแก้ไขระบบให้ “ฟรี” ด้วยเหตุผลว่า “อยากเห็นโปรเจกต์นี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี” การกระทำเหล่านี้ทำให้อลิสายิ่งรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณและเชื่อใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ

ขณะที่ภูริชค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในชีวิตของอลิสาอย่างแนบเนียน ความรู้สึกหึงหวงของคีรินทร์ก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาสังเกตเห็นว่าอลิสาใช้เวลาพูดคุยกับภูริชมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการโทรศัพท์ปรึกษาเรื่องงาน หรือการที่ภูริชปรากฏตัวที่บริษัทและไซต์งานบ่อยขึ้น บางครั้งอลิสาก็ดูเหมือนจะสบายใจที่จะปรึกษาเรื่องบางอย่างกับภูริชมากกว่าเขา

"พี่ไม่ชอบเลยนะที่ภูริชเขาเข้ามาใกล้ชิดลิซมากขนาดนี้" คีรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงติดจะหงุดหงิดในคืนหนึ่งขณะที่อลิสากำลังตอบข้อความจากภูริชที่ส่งมาถามไถ่เรื่องสุขภาพ "พี่รู้สึกเหมือนเขากำลังพยายามจะแทรกเข้ามาในความสัมพันธ์ของเรา"

อลิสารู้สึกอึดอัดกับอาการหึงหวงของคีรินทร์ เธอพยายามอธิบายว่าเธอเห็นภูริชเป็นแค่เพื่อนร่วมงานและผู้ช่วยเหลือเท่านั้น “พี่คีคะ คุณภูริชเขาก็แค่หวังดีค่ะ เขาช่วยเราไว้เยอะนะคะ แล้วเรื่องที่เขาถามสุขภาพ ลิซก็แค่ตอบไปตามมารยาทเท่านั้นเอง”

"พี่ไม่ได้บอกว่าลิซผิดนะครับ" คีรินทร์พยายามควบคุมเสียงตัวเอง แต่แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "แต่การที่เขาทักมาบ่อยขนาดนี้ แล้วทุกครั้งที่เกิดปัญหา เขาก็โผล่มาพร้อมทางออกเสมอ มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอครับ เหมือนเขารู้ล่วงหน้าว่าปัญหาจะเกิด"

อลิสาถอนหายใจ เธอเข้าใจความรู้สึกของคีรินทร์ดี และรู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอ แต่ในสถานการณ์ที่งานรุมเร้าเช่นนี้ การมีใครสักคนยื่นมือเข้ามาช่วย ก็ทำให้เธอรู้สึกเบาใจลงไปได้มาก "ลิซเข้าใจค่ะพี่คี ลิซก็ไม่ได้ไว้ใจเขาร้อยเอร์เซ็นต์หรอกค่ะ แต่ตอนนี้เราไม่มีทางเลือก เราต้องให้โปรเจกต์เดินหน้าต่อไปให้ได้ก่อน"

คีรินทร์กอดอลิสาไว้แน่น เขารู้ว่าเธอพูดถูก แต่ความรู้สึกไม่สบายใจก็ยังคงเกาะกุมในใจ เขาเชื่อว่าภูริชมีเจตนาแอบแฝง และเขากำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกท้าทายจากศัตรูที่มองไม่เห็น ผู้ซึ่งใช้กลยุทธ์ที่แนบเนียนและซับซ้อน

ในขณะที่ความสัมพันธ์ของอลิสาและคีรินทร์กำลังเผชิญกับบททดสอบนี้ มิ้นท์ (เพื่อนสนิทของอลิสา) และปกรณ์ (เพื่อนสนิทของคีรินทร์) ซึ่งตอนนี้เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นจากการที่ต้องคอยให้คำปรึกษาและเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนรักของตน ต่างก็เริ่มสังเกตเห็นท่าทีที่ผิดปกติของภูริชเช่นกัน

วันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสี่คนนัดเจอกันที่ร้านกาแฟประจำของอลิสาและมิ้นท์ เพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวชีวิตประจำวัน และระบายความเครียดจากการทำงาน มิ้นท์ก็เริ่มเปิดประเด็นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

"นี่ลิซช่วงนี้คุณภูริชเขาดูสนใจโปรเจกต์แกเป็นพิเศษเลยนะ" มิ้นท์เปรยขึ้นมา พลางจิบกาแฟ สายตาเหลือบมองไปที่คีรินทร์เล็กน้อย

อลิสายิ้มแห้งๆ "ก็เขาช่วยเราไว้เยอะนี่นาแก ไม่อย่างนั้นโปรเจกต์คงแย่ไปแล้ว"

"นั่นแหละที่ผมสงสัย" ปกรณ์เสริมขึ้นมาอย่างใจเย็น หันไปทางคีรินทร์ "ฉันว่ามันบังเอิญไปหน่อยนะคีที่ทุกครั้งที่เกิดปัญหา เขาจะโผล่มาพร้อมทางออกเสมอ แถมยังเป็นทางออกที่ดูเหมือนง่ายดายเกินไป ทั้งที่คนอื่นหาแทบตาย"

คีรินทร์พยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว "นั่นแหละฉันก็คิดแบบนั้นมาตลอด ฉันรู้สึกเหมือนเขาเป็นคนสร้างปัญหาเองแล้วค่อยมาช่วย เพื่อให้ลิซรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณ"

มิ้นท์ขมวดคิ้ว "โห คิดไปถึงขนาดนั้นเลยเหรอพี่คี แต่มันก็ฟังดูมีเหตุผลนะ ตั้งแต่เรื่องวัสดุจนถึงเรื่องระบบความปลอดภัย เหมือนเขารู้ทุกอย่างก่อนเราจะรู้ซะอีก" มิ้นท์มองหน้าอลิสาอย่างใช้ความคิด

"และที่สำคัญ" ปกรณ์เสริมอีกครั้ง "เขาดูพยายามเข้าหาลิซมากกว่าแค่เรื่องงานนะ ดูสายตาที่เขามองลิซสิ มันไม่ใช่สายตาของเพื่อนร่วมงานทั่วไป" ปกรณ์พูดพลางชี้ไปทางอลิสาเบาๆ

อลิสาหน้าแดงเล็กน้อย "พวกนายคิดมากไปแล้วมั้ง เขาอาจจะแค่เป็นคนมีน้ำใจก็ได้" แม้จะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ในใจลึกๆ อลิสาก็เริ่มรู้สึกถึงความจริงในคำพูดของเพื่อนๆ เธอเองก็เคยมีความคิดเช่นนั้นแวบเข้ามาในหัว แต่ก็พยายามปัดทิ้งไปเพราะไม่มีหลักฐาน

คีรินทร์จับมืออลิสาแน่น "ไม่หรอกครับลิซ พี่ไม่ได้คิดมาก พี่รู้สึกได้ว่าเขากำลังพยายามแทรกเข้ามาในความสัมพันธ์ของเรา"

บทสนทนานี้ทำให้ทั้งสี่คนเริ่มมองสถานการณ์ของภูริชด้วยสายตาที่แตกต่างออกไป มิ้นท์และปกรณ์ซึ่งไม่ได้มีอารมณ์ร่วมโดยตรงเหมือนคีรินทร์ แต่ก็มีความเป็นห่วงเพื่อน และเริ่มเห็นเค้าลางของความไม่ชอบมาพากลในพฤติกรรมของภูริชอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น พวกเขาตระหนักว่าภัยคุกคามที่อลิสาและคีรินทร์กำลังเผชิญอยู่นั้น ซับซ้อนกว่าที่คิด และภูริชอาจเป็นอันตรายที่มองไม่เห็นและใกล้ตัวมากกว่าที่เคยคาดไว้มาก

จากนี้ไป มิ้นท์และปกรณ์จะไม่ได้เป็นเพียงผู้สังเกตการณ์อีกต่อไป แต่พวกเขาจะเข้ามามีบทบาทในการช่วยเหลืออลิสาและคีรินทร์ในการสืบหาความจริงและรับมือกับกลยุทธ์อันชาญฉลาดของภูริช ซึ่งจะนำไปสู่การเปิดเผยความจริงเบื้องหลังทั้งหมดในที่สุด