LOGINShare
5.สิทธิ์ของเจ้าหนี้
Last Updated:
2024-11-11 13:27:12ไทธัชรีบทานข้าวอย่างรวดเร็วเพราะเย็นนี้เขาต้องไปรอพี่ชายของแทนคุณที่บ้านก่อนจะไปทำงานที่บาร์ด้วยกัน ก่อนหน้านั้นเขาก็เคยโทรไปแล้ว พี่เขตบอกกับเขาว่าคืนวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เจ้าของบาร์รับเด็กพาร์ทไทม์เพิ่ม พอเขาส่งรูปไปให้ทางนั้นก็ยอมให้เข้าไปทำงานทันที
ค่าแรงต่อหนึ่งคืนก็ไม่ได้มากมายเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่าอยู่เฉย ๆ แล้วไม่ได้เงินสักบาท
เขามาถึงบ้านของแทนคุณตั้งแต่ยังไม่ห้าโมงเย็นบ้านหลังนี้แทนคุณและพี่ชายอยู่กันสองคนส่วนพ่อกับแม่นั้นพักอยู่บ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้กับที่ทำงานมากกว่า
“ไอ้ไท เข้ามาก่อนสิ พี่กูเพิ่งตื่น”
“แม่ฝากคุกกี้มามึงกับพี่ด้วยนะ” เขายื่นคุกกี้ให้เพื่อนสองถุง ส่วนอีกถุงเก็บไว้ในเป้เพราะพรุ่งนี้จะแวะไปหาอคิราห์ เลยคิดว่าอยากหาอะไรติดมือไปฝากเขาด้วย
นึกถึงชายคนนั้นแล้วไทธัชก็หงุดหงิดเขารอโทรศัพท์ทั้งวันแต่อีกฝ่ายก็เงียบ
“กินข้าวมายังวะ” เจ้าของบ้านถาม
“กินมาแล้ว มึงล่ะ”
“ยังเลยว่าจะไปกินหน้าปากซอย มึงไปด้วยไหม”
“อือ ไปสิ” ถึงตัวเองจะกินข้าวมาแล้วแต่ก็ไม่อยากนั่งอยู่คนเดียว แม้จะมาที่นี่หลายครั้งและรู้จักพี่ชายของเพื่อนเป็นอย่างดีแต่ไทธัชก็ไม่กล้านั่งอยู่คนเดียว
ไทธัชเดินตามเพื่อนออกมาหน้าปากซอย เขาสั่งโค้กมากินระหว่างรอ ส่วนแทนคุณสั่งข้าวผัดกะเพรามาทานที่ร้านหนึ่งจานและอีกหนึ่งกล่องสำหรับพี่ชาย
“มึงจะไม่ไปทำกับกูแน่เหรอ”
“กูอยากไปนะ อยากเอาตังมาเติมเกม แต่พี่กูไม่ยอมให้ไปบอกว่าอยากให้กูตั้งใจอ่านหนังสือ”
“มึงลองขออีกทีสิ กูจะได้มีเพื่อน” เพราะไม่เคยทำงานมาก่อนไทธัชก็อยากให้แทนคุณไปทำงานกับตัวเอง แม้จะมีพี่ชายของเพื่อนไปด้วยพี่เขตแดนก็ไม่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟเหมือนกับตัวเอง
“เดี๋ยวกลับกูว่าจะลองขอดู ว่าแต่มึงเถอะ บอกแม่ว่ามาติวบ้านกูใช่ไหม”
“เออสิวะ ขืนบอกว่าไปทำงานมีหวังความแตกกันพอดี”
“แล้วพี่ชายไอ้คิวว่าไงบ้าง เขาจะให้ผ่อนใช้เดือนละเท่าไหร่”
“กูยังไม่ได้คุยกับเขาเลย เมื่อเช้าไปหาเขาที่โรงพยาบาลเขาก็ไม่ว่าง กูทิ้งเบอร์ให้แต่ก็รอตั้งแต่เช้าก็ไม่โทรกลับสักที”
“เป็นกูนะเบี้ยวแม่งเลย ใครอยากมาจ่ายให้ไม่ได้ขอร้องสักหน่อย”
“กูก็เคยคิด แต่ไม่เอาดีกว่ากลัวบาป”
“มึงนี่คนดีจริงๆ นะไอ้ไท สมแล้วที่เป็นลูกรักหลานรักของแม่กับยาย”
“มึงอย่าพูดอย่างนี้สิไอ้แทน กูยิ่งรู้สึกผิดกับสองคนนั้นอยู่”
“เอาน่ามึงอย่าคิดมาก เดี๋ยวมีงานก็มีเงินใช้หนี้เองแหละ” “อือ กูก็คิดอย่างนั้นแหละ”
ระหว่างที่นั่งรอเพื่อนทานข้าว เสียงโทรศัพท์ของไทธัชก็ดังขึ้น เด็กหนุ่มรีบกดรับทันที
“สวัสดีครับ”
“พี่เอง”
“ครับ ว่างแล้วเหรอครับ” เขาถามด้วยน้ำเสียงประชด รอทั้งวันเพิ่งจะโทรมาเอาตอนเกือบจะหกโมงเย็น
“เพิ่งว่าง จะมาคุยไหม”
“ผมไม่ว่างแล้วต้องไปทำงาน เอาไว้คุยวันหลังได้ไหมครับ”
“ทำงานเหรอ”
“ครับทำงาน”
“ที่ไหน นายยังเรียนไม่จบนะ แล้วเวลานี้มันเย็นแล้วมีงานที่ไหนเขาให้เด็กอย่างนายไปทำ”
“มีก็แล้วกันน่า”
“งานอะไร บอกมาก่อนไม่ผิดกฎหมายใช่ไหม”
“ไม่ผิดหรอก อีกอย่างผมก็โตแล้ว”
“โตแล้วแต่ก็ยังเรียนอยู่ หน้าที่ของนายก็คือตั้งใจเรียนไม่ใช่เหรอ”
“ทำไมพี่ต้องทำเสียงเข้มอย่างนั้นด้วย ผมก็แค่ไปเป็นเด็กเสิร์ฟเอง ไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายสักหน่อย”
“เคยทำมาก่อนหรือเปล่าล่ะ”
“ไม่ครับ นี่ครั้งแรก ผมไปกับพี่ชายของเพื่อนไว้ใจได้”
“งั้นก็แล้วไป ว่าแต่ทำที่ไหนเผื่อจะแวะไปใช้บริการไง”
ไทธัชหันมาถามเพื่อนที่นั่งข้างถึงชื่อบาร์ที่เขาจะไปทำคืนนี้จากนั้นก็บอกคนปลายสายไป
“ไม่เคยไปที่นั่นใช่ไหม” อคิราห์ถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
“ครับ ก็บอกไปแล้วไงว่าผมเพิ่งจะไปวันแรก”
“พี่ขอสั่งว่าห้ามไปทำงานที่นั่น”
“พี่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม” เขาเริ่มโมโหเพราะดูเหมือนว่าเขาคนนั้นจะก้าวก่ายชีวิตของตนมากเกินไป
“สิทธิ์ของเจ้าหนี้ไง”
“พี่แม่งกวนตีนว่ะ ที่ผมจะไปทำงานก็เพราะอยากหาเงินมาใช้หนี้พี่ แล้วพี่จะมาห้ามผมทำไม”
“พี่มีเหตุผลก็แล้วกัน เรื่องงานพี่จะหาให้ใหม่ ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน”
“ทำไมผมต้องบอก”
“นายไม่บอกก็ได้ พี่จะไปถามแม่กับยายของนายเองว่านายไปทำงานที่ไหน”
“พี่อย่าเอาสองคนนั้นมาขู่ผมเลย พี่ไม่รู้จักสักหน่อย”
“นายคิดว่าตอนที่พี่จ่ายเงินค่าเทอมให้นายพี่จะได้ขอดูข้อมูลของนายก่อนเหรอ”
“พี่พูดจริงเหรอ” ไทธัชตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะรู้ข้อมูลของตนเอง
“จะโกหกนายทำไม บอกมาว่าอยู่ที่ไหนจะไปรับ”
“ไม่ต้องมารับหรอกพี่จะให้ไปหาที่ไหนผมไปเองได้”
“ได้แน่นะ ถ้าภายใน 45 นาทีนายไม่มาพี่จะไปหาแม่กับยายของนายที่บ้าน”
“ผมบอกว่าจะไปก็ต้องไปสิ พี่แชร์โลเคชั่นมาสิ”
พอวางสายจากอคิราห์แล้วไทธัชก็หน้าเปลี่ยนสี เขาไม่รู้จะเริ่มต้นบอกเพื่อนยังว่าวันนี้เขาคงไปทำงานไม่ได้แล้ว
“มีไรวะไท หน้ามึงเครียดมาก”
“กูมีธุระด่วน”
“แล้วเรื่องงานล่ะจะให้กูบอกพี่ว่าไง”
“บอกว่ากูขอโทษ กูไม่ทำแล้ว”
“มึงหมายความว่ายังไง”
“เจ้าหนี้กูโทรมา เขาบอกจะช่วยหางานให้”
“มึงหมายถึงพี่ชายไอคิวเหรอ”
“อือ กูไปก่อนนะ พอดีเขารีบ แล้วกูจะโทรหา อย่าลืมบอกพี่มึงนะว่ากูขอโทษ”
ไทธัชรีบวิ่งไปยังป้ายรถเมล์ เขาไม่อยากช้าสักวินาทีเพราะกลัวว่าชายคนนั้นจะทำอย่างที่พูดจริงๆ
ลงจากรถเมล์แล้วเดินต่ออีกนิดก็ถึงคอนโดมิเนียมหรูแห่งหนึ่ง ไทธัชไม่กล้าเดินเข้าไปเพราะกลัวจะถูกยามที่อยู่ด้านหน้าไล่ออกมา
เด็กหนุ่มโทรไปบอกอคิราห์ว่าตอนนี้เขามาถึงแล้วและรออยู่ด้านหน้าคอนโดแล้ว
“เข้ามานั่งรอด้านใน เดี๋ยวจะลงไปรับ” เพราะไทธัชไม่มีคีย์การ์ดเขาจึงขึ้นมาชั้นบนไม่ได้
ระหว่างรออีกคนลงมารับเด็กหนุ่มก็ใช้สายตาสำรวจไปทั่ว คอนโดแห่งนี้ราคาคงแพงเอาเรื่อง สังเกตจากคนที่เดินเข้าออกล้วนแต่งตัวดูดี ใช้แต่ของแบรนด์เนมกันทั้งนั้น มองคนอื่นแล้วก็ก้มมองตัวเอง กางเกงยีนสีซีดกับเสื้อยืดสีเทารองเท้าผ้าใบเก่า ๆ เทียบไม่ได้กับคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเลยสักนิด แต่มันก็ไม่แปลกเพราะสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ของเขา ถ้าคนพวกนี้ลองไปเดินในตลาดสิรับรองได้เลยว่าพวกเขาจะเป็นตัวประหลาดเพราะแต่งตัวดูดีเกินไป
คิดแบบนั้นแล้วก็ต้องยิ้ม เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่คนรวยๆ เหล่านี้จะไปเดินตลาดสดให้ชุดและรองเท้าแพงๆ ของพวกเขาต้องเปรอะเปื้อน
อคิราห์วางสายจากเด็กหนุ่มแล้วก็รีบลงมาหาที่ชั้นล่างของคอนโด
“สวัสดีครับ”
“มาเร็วดีนี่ยังไม่ถึง 45 นาทีเลยนะ” เขาหัวเราะ ส่วนอีกคนก็หน้าบึ้งเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกบังคับ
“พี่เรียกผมมาทำไม ผมกำลังจะไปเริ่มงานวันแรกเลยนะ”
“นายจะไปเป็นเด็กเสิร์ฟอย่างเดียวจริงเหรอ” เขาถามด้วยความสงสัยเพราะรู้ดีว่าบาร์ที่เด็กหนุ่มจะไปทำงานนั้นเป็นบาร์ลักษณะไหน
“จริงสิ พี่ถามอะไรแปลกๆ”
“ก่อนไปทำงานนายไม่เคยไปที่นั่นใช่ไหม”
“ใช่ ผมไม่เคยไปแต่พี่ชายเพื่อนผมเป็นบาร์เทนเดอร์อยู่ที่นั่น เขาไว้ใจได้”
“ขึ้นไปคุยกันบนห้องก่อน มีอะไรจะให้ดู”
“ผมไว้ใจพี่ได้เหรอครับ ถ้าพี่พาผมขึ้นไปบนห้องแล้วฆ่าหั่นศพผมขึ้นมาล่ะ”
“พี่ฆ่านายแล้วพี่จะได้อะไร”
“ไม่รู้สิ บางทีพี่อาจเป็นพวกฆาตกรโรคจิตก็ได้”
“จะมีฆาตกรที่ไหนหน้าตาดีแบบนี้ อย่าเรื่องมากตามขึ้นมาถ้าไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งไปมากกว่านี้” ไทธัชเดินตามหลังเขาเข้าไปในลิฟต์อย่างงงๆ
Latest chapter
เด็กดีของพี่หมอ 50.พี่หมอจัดให้ nc จบ
อคิราห์ไปส่งไทธัชเสร็จแล้วก็กลับมาที่คอนโด ขณะกำลังเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก็เห็นไอแพดที่อีกคนลืมไว้เขาถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู ก็เห็นข้อความที่เพื่อนของไทธัชส่งเข้ามาหลังจากอ่านแล้วก็รู้สึกกังวลเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ไทธัชกำลังถูกคนในคณะเข้าใจผิด เนื่องจากมีผู้หญิงคนหนึ่งออกมาพูดทำนองว่าไทธัชเป็นเกย์และตอนนี้กำลังมีเสี่ยใหญ่คนหนึ่งคอยช่วยเหลือเรื่องการเงินอยู่อคิราห์เปิดเข้าไปตามลิงค์ต้นเรื่องก็เห็นคนมาแสดงความคิดเห็นต่อจากเจ้าของโพสต์กันสนุกปาก บ้างก็ว่าเสี่ยที่ดูแลไทธัชอยู่นั้นภรรยาอยู่แล้ว บ้างก็ว่าไทธัชทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินก้อนโต แต่ทำให้อคิราห์โมโหที่สุดก็คือคนที่บอกว่าเสี่ยของไทธัชนั้นทั้งแก่ทั้งอ้วนและยังหัวล้านอีกด้วยแต่ก็มีบางความคิดเห็นที่บอกว่าเป็นเกย์ไม่ผิด แต่ผิดที่ไม่รู้จักเลือกคนให้ดี ๆ หน่อยไม่ใช่เห็นแก่เงินจนลืมนึกถึงหน้าตาและอายุ แม้จะมีหลายคนบอกว่าไทธัชไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะเคยเห็นแฟนของไทธัชแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเท่าไหร่ เพราะน้อยคนนักที่จะได้เห็นไทธัชกับแฟนอยู่ด้วยกันอคิราห์ไม่รู้ว่าไทธัชเห็นโพสต์นี้แล้วจะเป็นยังไงบ้างชายหนุ่มรีบโทรไปถามเพราะกลัวว่าอีกคนจะรู
เด็กดีของพี่หมอ 49.สองครอบครัว
หลังเลิกเรียนอคิราห์ก็มารับไทธัชตามที่นัดไว้ พอชายหนุ่มเห็นรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาก็รีบเดินไปขึ้นรถทันที“รอพี่นานไหม” อคิราห์ถามพร้อมกับยื่นชาเขียวให้กับคนรัก“ขอบคุณครับ รอไม่นานเพิ่งลงมาไม่ถึงห้านาที”รถเคลื่อนออกมาได้สักระยะไทธัชก็ถามขึ้น“พี่ซันทำไมไม่บอกผมเรื่องเงิน 25 ล้าน”“พี่นึกว่าแม่บอกไทแล้วนะ เพราะตอนนั้นพี่ไม่ได้อยู่เมืองไทย”“อยู่ที่ไหนก็บอกได้เหมือนกันนะครับ ผมว่าพี่ตั้งใจปิดมากกว่า”“พี่จะปิดได้ยังไง นั่นมันบัญชีของไทนะ”“แต่ก็น่าจะบอกรู้ไหม ว่าเอาเงินนั้นไปฝากประจำจะได้ดอกเบี้ยเยอะเลย”“ที่ผ่านมาไม่เคยเอาสมุดบัญชีไปปรับเลยใช่ไหม”“ครับ บัญชีนี้ไม่มีในแอปธนาคารด้วยก็เลยไม่รู้ว่ามีเงินเข้า พอดีวันนี้คุณธีรธรเขาโอนเงินค่ามัดจำเขาก็เลยลองเอาไปปรับดู”“พี่อยากให้ไทเก็บไว้ใช้จ่าย”“ไม่หรอกครับ ผมว่าจะขออนุญาตเอาไปเปิดบัญชีฝากประจำได้ไหมครับ ถ้าได้ดอกเบี้ยค่อยเอามาใช้”“จะขอพี่ทำไท นั้นเงินของไท”“แต่แม่พี่บอกว่าให้พี่ แต่พี่ยกให้ผม”“นั้นไง ก็ยกให้แล้ว ไทจะเอาไปทำอะไรก็ได”“ขอบคุณนะครับ เงินมากขนาดนั้นทั้งชาติผมคงไม่มีโอกาสหาได้”“บอกแล้วไงไทเป็นเด็กดี มีอะไรที่พี่ให้ได้พี่
เด็กดีของพี่หมอ 48.เด็กดีไม่ต้องขอ
ไทธัชถูกประคองเดินมาที่เตียงในเวลาเกือบตีสอง ขาเขาสั่นจนแทบเดินไม่ไหว แต่ก็ไม่อยากให้อคิราห์อุ้ม เพราะดูแล้วอีกคนก็หมดแรงไม่ต่างจากตัวเองมากนักจากที่คิดจะไปอาบน้ำให้สดชื่น แต่คนพี่ก็อาสาเป็นคนทำความสะอาดช่องทางรักที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น แต่เพราะคนทำความสะอาดช่ำชองจนเกินไปไทธัชจึงตื่นตัวอีกครั้งและบทรักก็บรรเลงใต้ฝักบัวอยู่อีกเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนทั้งสองจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองถึงจุดสุดยอดไปกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันเต็มไปด้วยความสุข อคิราห์ส่งผ่านความรักความคิดถึงผ่านทุกสัมผัสจนไทธัชลืมเรื่องน้อยใจไปจนหมดสิ้น“ไทครับ เรียนกี่โมงนะ”“สิบโมงครับ ตอนนี้กี่โมงแล้ว” ไทธัชยังไม่ยอมออกจากผ้าห่ม เขายังคงกอดอคิราห์ไว้อย่างนั้น กลัวเหลือเกินว่าที่ผ่านมาเมื่อคืนมันจะเป็นเพียงความฝัน“แปดโมงครับ นอนต่ออีกหน่อยก็ได้ เดี๋ยววันนี้พี่ขับรถไปส่ง”“ผมไปเองได้ครับ นั่งรถไฟฟ้าไปแป๊บเดียวก็ถึงหรือโหนรถเมล์ไปก็ได้”“อย่าดื้อครับ ลองลุกมาก่อนไหม แล้วลองเดินดูว่าตัวเองจะเดินขึ้นบันไดสถานีรถไฟฟ้าได้ไหมหรือจะยืนเบียดคนอื่นบนรถเมล์ไหวไหม” อคิราห์มองคนที่นอนจมอยู่บนเตียงนอนแล้วก็รู้สึกสงสา
เด็กดีของพี่หมอ 47.เรื่องจริงใช่ไหม nc25++
ก่อนกลับคอนโดไทธัชไลน์ไปถามอคิราห์ว่าเย็นนี้เขาจะทานอะไรแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่อ่าน ชายหนุ่มเลยแวะซื้อข้าวสวยและกับข้าวที่อคิราห์ชอบกลับไปด้วยเขากลับมาถึงห้องก็ปิดไฟมืด เขาคิดว่าอคิราห์คงนอนอยู่ที่ห้องนอนเล็กเหมือนเดิม แต่เปิดเข้าไปห้องก็ว่างเปล่า ไทธัชเริ่มกังวลหรือว่าภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าเป็นสิ่งที่เขาคิดไปเอง ชายหนุ่มรีบเดินมาดูที่ห้องนอนใหญ่แล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคืออคิราห์จริงไทธัชไม่อยากกวนเวลานอนจึงกลับมาอาบน้ำที่ห้องของตัวเอง คิดว่าให้อคิราห์นอนต่อ แต่ก็ทนใจแข็งได้ไม่นานเพราะอยากพูดคุยกับเขาให้หายคิดถึงชายหนุ่มเปิดเข้าไปในห้องอีกครั้งก็ไม่คนที่นอนอยู่เมื่อครู่ เขาได้ยินเสียงอาบน้ำ จึงรีบออกมาเตรียมอาหารไว้รอพอทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินไปตามอคิราห์อีกครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อก“พี่ซันครับ ผมเข้าไปได้ไหม”เงียบ..“ผมเข้าไปแล้วนะ”ไทธัชถามอีกครั้งแต่คนในห้องก็ยังไม่ตอบ เขาจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ออกจากห้องน้ำก็เลยนั่งรออยู่บนเตียง“ผมมาตามไปกินข้าวครับ ผมไปรอข้างนอกนะครับ” ไทธัชรีบบอกเมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ“ทำไมต้องไปรอข้างนอก ไหนว่าคิดถึง
เด็กดีของพี่หมอ 46.อยากเป็นแค่พี่น้องเหรอ
ไทธัชรู้สึกว่าเวลาของตัวเองจะเดินช้ากว่าของคนอื่น ตั้งแต่ปีใหม่ครั้งนั้นอคิราห์ก็ยังไม่กลับมาเมืองไทยเลยสักครั้ง เขารู้ว่าอีกคนยุ่งทั้งเรียนและเก็บเกี่ยวประสบการณ์แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ปีใหม่ครั้งที่ผ่านมาเขาต้องนอนร้องไห้อยู่คอนโดเพราะคิดถึงความทรงจำที่เคยมีด้วยกันกับคนรัก ไหนจะช่วงวาเลนไทน์ที่ผ่านมาถึงสองครั้งเขาก็เคยได้มีโอกาสฉลอง มีแต่ของขวัญที่ส่งมาทั้งปีใหม่ วาเลนไทน์รวมไปถึงวันเกิด แต่ใครบอกว่าเขาอยากได้ของขวัญมีราคาพวกนั้นแม้จะวิดีโอคอลคุยกันทุกวัน บอกรักกันทุกวันแต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับอ้อมกอดที่อบอุ่นของผู้ที่ชื่ออคิราห์เลยสักนิด“ไท เหนื่อยเหรอท่าทางไม่ดีเลย”“นิดหน่อยครับ วันนี้มีกิจกรรมรับน้องผมเป็นพี่ปีสามก็เลยเหนื่อยหน่อย พี่ซันล่ะครับ ดูเหมือนช่วงนี้จะร่าเริงเป็นพิเศษนะครับ มีอะไรดีหรือเปล่า”“ก็แค่วันนี้อาจารย์ให้พี่ได้ลองทำอะไรหลาย ๆ อย่างแล้วพี่ก็ทำออกมาได้ดี”“พี่ซันเก่งอยู่แล้ว ผมว่าถ้ากลับมาครั้งนี้คงยุ่งจนไม่มีเวลาให้ผมแน่ ๆ เลย”“ถ้ากลับไปพี่คงพักสักระยะแล้วค่อยเริ่มงาน พี่จะให้เวลาไทเต็มที่เลยดีไหม”“อือ ถ้าพี่กลับมาเราไปเที่ยวทะเลกันไหมครับ ผมอยากพาแม่กับยายไ
เด็กดีของพี่หมอ 45.ไม่จริงใช่ไหม
หลังจากที่ส่งหลักฐานให้กับทนายแล้วไทธัชก็หมดหน้าที่ แต่เขาก็คอยติดตามความเคลื่อนไหวที่ผ่านมาทางอคิราห์อยู่ทุกวันเรื่องหย่าจบไปตั้งแต่สัปดาห์แรก เพราะคุณตรีวุฒิกลัวว่าเรื่องที่เขาพาเด็กผู้ชายเข้ามานอนในบ้านจะรู้ถึงหูคนอื่น และจะทำให้เขาเสียชื่อเสียง เขาจ่ายค่าเลี้ยงดูคุณอรณีถึง 25 บาท แต่เขาไม่รู้เลยว่าหลังจากเซ็นใบหย่าแล้ว เรื่องราวมันจะรุนแรงขึ้นในแบบที่เขาแทบจะไม่มีที่ยืนในสังคมมารดาของอคิราห์ร้องไห้จนเป็นลมเมื่อทราบเรื่องที่ลูกชายโดนพ่อเลี้ยงกระทำชำเรา เธอโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ดูแลลูกไม่ดี และยังพาคนชั่วอย่างตรีวุฒิเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่เธอก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเพราะได้คุณอรรณพอดีตสามีคอยอยู่ข้าง ๆพอตั้งสติได้คุณอรณีก็เข้มแข็งขึ้น เธอและคุณอรรณพนำคลิปหลักฐานที่นายตรีวุฒิทำกับลูกชาย ภาพถ่าย และคำขู่ที่ฝ่ายนั้นส่งมาคุกคามลูกชายของเขาให้กับตำรวจ เธอก็บอกให้จัดการทุกอย่างตามกฎหมายโดยไม่ต้องห่วงว่าเธอจะรู้สึกยังไง จะเสียชื่อเสียงไหม เธออยากให้ผู้ชายคนนั้นรับโทษจากการกระทำของตัวเองโดยเร็วที่สุดพอมีข่าวว่าตรีวุฒิถูกจับ ก็มีเด็กหนุ่มอีกหลายคนซึ่งตกเป็นเหยื่อทางอารมร์ของตรีวุฒิเข้ามาแจ้
You may also like
น้ำค้างมองพระจันทร์
กัลปังหา368 viewsThird Eye (สืบด้วยตา สัมผัสด้วยใจ)
Mkutkomen324 viewsคุณหนูเดียร์อยากได้เกียร์พี่เดือนสิบ
ปามาลี976 viewsปู้ยี่ปู้ยำ เกิดใหม่ทั้งทีดันมีหนุ่มหล่อให้เลือกถึง7คน
จันทร์ส่องแสง697 viewsหนี้พันธนาการ-Magmalava
นาวิกา141 viewsขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง
จินต์พิชา1.3K viewsเขาคนนั้นเหมือนใครคนหนึ่ง
พงศ์พัชรา168 viewsชายาอ๋องอำมหิต
รวิวร, จุฑารัตน์1.7K views
