บทที่ 23 นวด...นาบ 1

“ไง อร่อยล่ะสิ”

“พูดมากน่า” เขาสวนกลับทันควัน อยากรู้เหมือนกันว่าคนหน้าหนาอย่างลู่เหยียนขิงจะทนได้สักกี่น้ำ

“คุณ หัดพูดจากับภรรยาให้มันเพราะๆ หน่อยจะได้ไหม อ้อ ผมว่า นอกจากลูกค้าแล้ว คุณคงไม่เคยพูดจาดีๆ กับใครเลยสินะ เรื่องแบบนี้ คงต้องฝึกกันหน่อย กินเถอะๆ ผมไม่กวนแล้ว” ลู่เหยียนชิงตัดบท ตักข้าวเข้าปาก ไม่ยี่หระต่อสายตามองมาอย่างเคืองๆ ของคนร่วมโต๊ะเลยแม้แต่นิดเดียว

ถึงลู่เหยียนชิงจะกวนประสาทจ้าวหมิงเทียนอย่างไร เขาก็ยังรอให้ชายหนุ่มตรงหน้ากินเสร็จ แล้วทำหน้าที่แม่บ้านแม่เรือนที่ดี ล้างจานให้อยู่ดี ทำเอาคนรับบริการจากคนกวนประสาทนึกประหลาดใจ จนอดมองไม่ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เซียนพนัน ทายาทเจ้าของกาสิโน คุณชายตระกูลลู่ผู้ร่ำรวยทั้งอิทธิพลและทรัพย์สมบัติล้ำค่า จะล้างจานได้คล่องแคล่ว ไม่แพ้พ่อบ้านแม่บ้านแบบนี้ได้ แต่เขาคงจะมองนานไปหน่อยละมั้ง อีกฝ่ายถึงรู้ตัว หันมามอง พร้อมกับขมวดคิ้วยุ่งแบบนั้น

“ทำไม ไม่เคยเห็นคนล้างจานรึไง”

“อึม”

“ถึงผมจะเป็นคุณชายตระกูลลู่ แต่ป๊ากับม๊าผม ท่านสอนมาดี ให้รู้จักทำอะไรเองนะจะบอกให้ ตอนผมไปเรียนที่ปักกิ่ง ก็ล้า