LOGINShare
19 ไงล่้ะ อ้น...เขาไปกับฉันนะ วีบอก
Last Updated:
2025-05-28 01:29:21หนุ่มใหญ่ร่างสูงผิวคล้ำ มีรอยยิ้มรื่นเริงประดับอยู่บนใบหน้า ใต้เรียวหนวดบางๆ ที่ขลิบเอาไว้เป็นระเบียบ เขาส่งมือมาก่อนด้วยความเคยชิน แล้วก็ชะงักเมื่ออุรวียกมือไหว้ ได้ยินแต่เสียงหัวเราะฮ่าๆ ชอบอกชอบใจ
“โทษที ผมลืมไป” เขารับไหว้ พูดด้วยเสียงดังฟังชัด อายุของเขาคงจะมากกว่าอัมพุ...แต่เรื่องนี้หล่อนก็ไม่อยากเดา เพราะอุรวีเดาอายุของใครไม่เคยถูกเลยสักหน
“ที่นี่มีแต่แขกฝรั่ง นานๆ ทีจะได้ต้อนรับแขกคนไทย...คุณคนนี้หรือเปล่าที่ว่าไปตามตัวนายจากโน่น ให้กลับมาทำงานที่นี่”
เขาคงคิดว่าหล่อนเป็นอันธิกา หญิงสาวไม่พูดอะไร แต่อัมพุเป็นคนอธิบายเสียเอง ต่อความเข้าใจผิดที่ว่านั่น
“พี่สาวคุณอันธิกา...”
“ตามสบายนะครับ...อาหารจานนี้...” เขาแนะนำคล่องแคล่วสมกับเป็นเจ้าของ และยังเป็นพ่อครัวด้วยตัวเองอีกด้วย “แล้วตามด้วยจานนี้...รับรองครับว่าอร่อยมาก...ผมลงมือปรุงเอง...อัมพุ...จะลองฝีมืออีกไหม...” อีกฝ่ายเชิญชวน ก่อนจะบอกอุรวีว่า “อัมพุมีฝีมือเหมือนกันนะครับ เขาเคยไปฝึกวิทยายุทธ์ ใหม่ๆ ก็ทนกลืน พอนานเข้ามันก็ใช้ได้”
“อย่าเลย จะพลอยเสียเครดิตร้านไปเปล่าๆ พาคุณวีมาชิม...แล้ววันหน้าจะได้มาเป็นลูกค้าประจำ”
“เชิญนะครับ...เชิญเลย ร้านเรายินดีต้อนรับ มีคนชอบเอาไปพูดกันว่า ร้านเราไม่ค่อยจะสนใจลูกค้าคนไทย ผมขอเถียงตรงนี้เลยว่า มันไม่เป็นความจริง แล้วคุณจะได้รู้ ผมขอตัวเข้าครัวก่อนนะครับ”
แล้วพออาหารยกมาวาง พร้อมกับเจ้าของร้านยกเก้าอี้มานั่งด้วย
อุรวีก็รู้สึกว่าเขาทำอาหารได้อร่อยจริง ไม่ใช่เพียงแต่เป็นคำคุยเท่านั้น
“เคล็ดลับอาหารอร่อยมันอยู่ตรงที่รู้ใจคนกินน่ะครับ อย่างปากคนไทย จะเป็นปากที่กินอาหารผิดกับชนชาติอื่นเค้า คนไทยมีสไตล์ของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นอาหารชาติไหน มาถึงบ้านเราจะต้องทำออกรสแบบไทยๆ”
“อย่างนี้ต้องไปที่บ้าน คุณยายชอบทำกับข้าว คุณป้าก็เหมือนกันค่ะ...คงจะได้แลกเปลี่ยนวิทยายุทธ์กันอีกเยอะ”
“ดีครับ ดี ผมชอบ ผมเองน่ะอยู่หน้าเตามาตั้งแต่ยังเด็กๆ บ้านผมน่ะเรื่องกินเรื่องใหญ่ โกลาหลกันกับเรื่องกินทั้งวัน เช้าสายบ่ายค่ำ เรือนครัวไม่มีว่างหรอกครับ ผมเองก็ไม่เคยคิดจะเอาดีทางด้านนี้ แต่พอไปอยู่เมืองนอก...ไปเรียนอะไรกุ๊กๆ กิ๊กๆ แล้วมันก็ไม่ไหว หัวมันไม่ค่อยจะดี”
เขาคุยสนุก ด้วยเสียงดังฉาดฉานตามแบบของเขา อัมพุเองก็พอใจเมื่อเห็นอุรวีมีวี่แววว่าจะลืมเสียสิ้นว่าเขากับหล่อนมีปากเสียงกัน ยามเผลอตัว ดวงตาของหล่อนใสแป๋วเหมือนเด็กเพิ่งเรียนจบมาใหม่ๆ มากกว่าผู้หญิงทำงานที่มีเกียรติประวัติลือลั่นอยู่ข้างในว่า หล่อนเป็นคนทำงานเก่งและดีด้วย
“ทำงานได้สักพักก็ไม่ไหว เบื่อต้องเป็นลูกจ้างเค้า ก็ลองดู...ลองทำร้านอาหารเล็กๆ ใหม่ๆ ก็มีแต่หัวดำๆ หน้าดำๆ คนไทยทั้งน้าน...”
เขาหัวเราะร่วน เมื่อออกท่าทางประกอบ แล้วเหล้าขวดที่เขายกมาพร้อมทั้งอ้างว่าเป็นเหล้าเก่า เก็บมานาน ก็คงจะช่วยอีกแรงกระมัง
“พอทำนานเข้า มันก็ดีแครับ...ผมก็เลยจับทำมาตลอด กลายเป็นว่ามาเอาดีทางนี้ จานต่อไปนะครับ คุณวี...” เขาดูหล่อนอยู่ตลอด เวลา เพื่อจะเสิร์ฟจานใหม่มาแทนที่
“กินของอร่อยต้องมีเวลาสักนิด แล้วเรียงไล่กันเป็นสเต็ป...รักจะกินต้องลืมคำว่าอ้วน ลืมคำนั้นซะ ความสุขจะมารอท่าอีกเยอะ”
“แน่ะ...วีมาพอดี...เร้ว...มารับโทรศัพท์หน่อย”
คุณดวงมาลย์ร้องเรียก เมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในห้อง เธอปิดกระบอกโทรศัพท์เอาไว้ พูดเสียงเบา เมื่อหล่อนเข้าไปใกล้
“โทรฯ มาหลายหนแล้ว คงจะเป็นธุระเร่งด่วน”
อุรวีรับโทรศัพท์ไปจากมือเธอ แล้วพอได้ยินเสียงปลายสายก็จำได้ทันทีว่าเป็นอันธิกา
“อ้นเหรอ มีอะไรจ๊ะ”
“หายไปไหนมา ฮึ...อ้นโทรฯ มาตั้งหลายหน”
จับความร้อนรนจากน้ำเสียงนั่นได้ อุรวีก็หัวเราะเบาๆ ดวงตาเป็นประกายขึ้น หล่อนว่องไวสำหรับความละเอียดอ่อนทั้งหลาย อันธิกาอาจจะรู้ว่าหล่อนหายไปค่ำนี้พร้อมกับใคร...แล้วนั่นคงทำให้อันธิการ้อนรนเหลือจะทนทานได้
“ก็ไปกินข้าว เพิ่งจะกลับเข้ามา”
“กินข้าว...ที่ไหน กับใคร...”
เสียงถามรัวมาถี่ยิบ อุรวีไม่ยอมตอบ หล่อนรู้ว่าอันธิการู้ว่า “ใคร” นั่นคืออัมพุ แต่หล่อนไม่ยอมพูดออกมาตรงๆ
“ก็เพื่อน...มีเรื่องด่วนหรือ อ้น...นี่เข้าไปสี่ทุ่มกว่าแล้วนะ...เรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว”
“งาน...”
“เอาไว้พรุ่งนี้ดีไหม...วันนี้เพิ่งมีความสุขกลับมา ยังไม่อยากให้เรื่องงานเข้ามารบกวน”
Latest chapter
เพลิงรักเพลิงแค้น 21 แม่ขา อัมพุไม่มีใคร นอกจากอ้น
“ยายอ้นหายไปอีกแล้วละค่ะ”คุณอาร์มกลับเข้ามาถึงบ้านในตอนตีหนึ่ง มีกลิ่นหอมบางอย่างติดตามเสื้อผ้าของเขามาด้วย แต่คุณนพมาศก็ไม่ได้เอามาจับผิดมากมายนัก เขาอาจจะไปกับเพื่อนฝูงในแวดวงธุรกิจของเขา แล้วไปลงเอยในที่ที่มีเหล้าขาย มีหญิงบริการ เธอเองก็ป้อนให้เขาอีกไม่ได้แล้วในเรื่องทำนองนั้น ตราบใดที่เขาไม่ได้เอาผู้หญิงคนไหนมาเลี้ยงเป็นตัวตน ตราบนั้นเธอก็มองข้ามเรื่องแบบนี้ไปได้เหมือนกัน“ไปดิ้นอยู่มั้ง”เขารูดเนกไทออก กลับมาจากบ้านของสุนิสาในสภาพที่เหมือนเพิ่งออกไปจากบ้าน แต่คุณนพมาศก็จะไม่รู้เด็ดขาดว่ามาจากบ้านของสุนิสา“เธคยังไม่เลิกนี่ ยายอ้นแกก็ไปอยู่บ่อยๆ” เขาไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก เมื่อตอนค่ำที่เห็นอันธิกาอยู่บ้านนั่นตะหากถึงเป็นเรื่องแปลกมาก “เดี๋ยวพอเธคเลิก ร้านข้าวต้มปิด ก็พอดีได้เวลากลับมานอน”“แกมีอะไรแปลกๆ”ด้วยความเป็นแม่ เธอห่วงลูกมากกว่าเขา คุณนพมาศยังไม่ได้นอน แม้เวลาจะเข้าไปตีสามแล้ว สามีของเธอนอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอยังตื่นอยู่ ลืมตาโพลงอยู่บนเตียง จนกระทั่งได้ยินเสียงรถของอันธิกาแล่นเข้ามาในบ้าน เธอก็ลุกขึ้นสวมรองเท้าแตะที่ถอดวางเอาไว้บนพรมเล็กหน้าเตียง เปิดประตูห้องอย่างแผ
เพลิงรักเพลิงแค้น 20 ผมมาทำงาน ไม่ได้มาเป็นผู้ชายของคุษ
อันธิกาวางหูลง สีหน้าของหล่อนกระด้าง แล้วหล่อนก็ทนอยู่ไม่ได้ ลุกจากบนเตียงนอนไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าออกมา แล้วลงมือแต่งตัวอย่างรวดเร็ว“อ้น จะไปไหน”“จะออกไปข้างนอกค่ะ”หล่อนวิ่งออกไป ทิ้งให้คุณนพมาศมองตามด้วยความห่วงใย ก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่อันธิกาออกไปจากบ้านในยามค่ำคืน ไม่ใช่เป็นแต่เพียงครั้งนี้เท่านั้น แต่คราวนี้ความห่วงใยมีมาก เพราะผู้ชายคนนั้น...ผู้ชายที่คุณนพมาศไม่พึงปรารถนาเอาเสียเลย เพราะข่าวลือของเขาออกมาในทางเสื่อมเสียมากกว่าในทางดีคุณอาร์มก็ไม่อยู่เสียด้วย ไม่รู้จะหันไปพูดกับใคร นอกจากผุดลุกผุดนั่งอยู่ตลอดเวลา ว่าป่านนี้อันธิกาจะเตลิดไปหานายคนนั้นหรือไม่ เห็นทีเธอจะต้องจัดการทำอะไรบางอย่างเสียแล้ว แทนที่จะมองดูอยู่เฉยๆคุณนพมาศไม่ได้เห็นว่าอันธิกาทำอะไรไปบ้าง เมื่อออกมาจากบ้านแล้ว และหากเห็นคงจะตระหนกตกใจเสียเป็นแน่...เสียงเคาะประตูห้องรัวๆ ค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ จนเขาต้องรีบออกมาจากห้องน้ำ...ทั้งที่เนื้อตัวมีแต่เพียงผ้าขนหนูพันกายเอาไว้เพียงผืนเดียว แง้มประตูออกดูก่อนว่าใคร แต่ยังไม่ได้ปลดโซ่ออก แล้วชายหนุ่มก็ผงะกลับ เมื่อเห็นเป็นอันธิกา...หล่อนมาทำไมในเวลาป่านน
เพลิงรักเพลิงแค้น 19 ไงล่้ะ อ้น...เขาไปกับฉันนะ วีบอก
หนุ่มใหญ่ร่างสูงผิวคล้ำ มีรอยยิ้มรื่นเริงประดับอยู่บนใบหน้า ใต้เรียวหนวดบางๆ ที่ขลิบเอาไว้เป็นระเบียบ เขาส่งมือมาก่อนด้วยความเคยชิน แล้วก็ชะงักเมื่ออุรวียกมือไหว้ ได้ยินแต่เสียงหัวเราะฮ่าๆ ชอบอกชอบใจ“โทษที ผมลืมไป” เขารับไหว้ พูดด้วยเสียงดังฟังชัด อายุของเขาคงจะมากกว่าอัมพุ...แต่เรื่องนี้หล่อนก็ไม่อยากเดา เพราะอุรวีเดาอายุของใครไม่เคยถูกเลยสักหน“ที่นี่มีแต่แขกฝรั่ง นานๆ ทีจะได้ต้อนรับแขกคนไทย...คุณคนนี้หรือเปล่าที่ว่าไปตามตัวนายจากโน่น ให้กลับมาทำงานที่นี่”เขาคงคิดว่าหล่อนเป็นอันธิกา หญิงสาวไม่พูดอะไร แต่อัมพุเป็นคนอธิบายเสียเอง ต่อความเข้าใจผิดที่ว่านั่น“พี่สาวคุณอันธิกา...”“ตามสบายนะครับ...อาหารจานนี้...” เขาแนะนำคล่องแคล่วสมกับเป็นเจ้าของ และยังเป็นพ่อครัวด้วยตัวเองอีกด้วย “แล้วตามด้วยจานนี้...รับรองครับว่าอร่อยมาก...ผมลงมือปรุงเอง...อัมพุ...จะลองฝีมืออีกไหม...” อีกฝ่ายเชิญชวน ก่อนจะบอกอุรวีว่า “อัมพุมีฝีมือเหมือนกันนะครับ เขาเคยไปฝึกวิทยายุทธ์ ใหม่ๆ ก็ทนกลืน พอนานเข้ามันก็ใช้ได้”“อย่าเลย จะพลอยเสียเครดิตร้านไปเปล่าๆ พาคุณวีมาชิม...แล้ววันหน้าจะได้มาเป็นลูกค้าประจำ”“เชิญนะคร
เพลิงรักเพลิงแค้น 18 อัมพุไปกับวี...อันไม่รู้
อันธิกาไปใช้โทรศัพท์อีกห้องหนึ่ง ต่อสายไปหาอัมพุก่อนโอเปอเรเตอร์บอกว่าไม่มีคนรับสาย แปลว่าอัมพุยังไม่กลับมา แล้วพอโทรฯ ไปบ้านอุรวี หญิงสาวก็ยังไม่กลับบ้านเหมือนกัน หล่อนหงุดหงิดจนอยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นทุ่มทิ้ง“โทรฯ หาใคร”คุณนพมาศเดินเข้ามา หล่อนได้ยินเสียงรถยนต์แล่นออกจากบ้าน มันเป็นปกติธรรมดา บางทีคุณอาร์มก็จะไปตรวจงานของเขา กว่าเขาจะตั้งมั่นขึ้นมาได้ เขามีความขยันเป็นแรงผลักดัน แล้วก็ไม่ปล่อยงานทุกชิ้นผ่านไปโดยไม่ได้ตรวจสอบจากเขาอีก โดยที่คุณนพมาศกับอันธิกาไม่รู้เหมือนๆ กันว่า นี่คือคืนวันศุกร์ คืนที่เขาจะต้องแวะไปหาสุนิสา หลังจากตระเวนไปเรื่องงานของเขาแล้ว...แต่เขาไม่เคยค้าง...ไม่เคยทำให้ทางบ้านจับได้ว่า เขามีบ้านเล็ก“อัมพุค่ะ”หล่อนบอกอย่างเปิดเผย หงุดหงิดหันรีหันขวางอยู่พักหนึ่ง อันธิกาถึงเรียกสาวใช้ขึ้นไปหยิบบุหรี่มาให้ คุณนพมาศไม่ได้ท้วงติง แต่ก็มองอย่างไม่ชอบใจสักเท่าไหร่“วันนี้ไม่เจอเขาหรอกรึ”“เจอน่ะเจอค่ะ...แต่ตอนเย็นไม่ได้เจอ...นี่เขาไปไหนก็ไม่รู้” หล่อนเงยหน้าขึ้นพ่นควันบุหรี่ลอยตามกันออกมาเป็นสาย... ”อ้นกำลังคิดอยู่ว่าเขาจะมีที่ไปที่ไหนอีก”“ทำเหมือนเขาไม่มีที่ไป นี่แ
เพลิงรักเพลิงแค้น 17 อ้นซึมเพราะอ้นมีรัก
อุรวีออกจากห้องก็เกือบจะหกโมง สำนักงานทั้งหมดต้องปิดไฟแล้ว มีแสงไฟลอดออกมาจากใต้พื้นห้องของฝ่ายศิลป์คนใหม่...ตอนแรกหญิงสาวหลงเข้าใจว่าเป็นเพราะเขาลืมปิดไฟ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป หล่อนก็ให้ฉงนฉงายเต็มที่เมื่อเห็นเขากำลังง่วนอยู่กับงาน“ขอโทษ...”หล่อนบอกแล้วถอยออกมาโดยเร็ว ใครจะคิดว่าเขายังอยู่ อุรวีไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขามากนัก ชังน้ำหน้าเมื่อเช้ายังไม่หาย ที่เขากล้าหาญพอจะเตือนว่าหล่อนทำตัวไม่ถูก เขาไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น หล่อนงับประตูห้องปิดอย่างแผ่วเบา แทบจะไม่มีเสียงอัมพุวางงานในมือลง แล้วโดยไวเท่ากับความคิดที่ผ่านแวบเข้ามา เขาลุกมาแล้วก้าวยาวๆ มาเปิดประตู ชะโงกตัวมากกว่าครึ่ง เพื่อเรียกหล่อนไว้“คุณวี...”น้ำเสียงของเขาสนิทสนม เหมือนรู้จักมักคุ้นมาเนิ่นนาน หล่อนไม่ใช่คนถือตัวก็จริง แต่รู้สึกแปลกๆ หู“ผมจะเลี้ยง...” เขาตะโกนบอกตามมาอีก“เนื่องในโอกาสอะไร”เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ชายหนุ่มหาโอกาสไม่ได้ แต่อุรวีหาคำตอบได้ด้วยตัวของหล่อนเอง“คงจะกลัวติดค้างมื้อเช้านี้มั้ง...ก็ได้...จะได้ไม่มาติดค้างกัน...ฉันจะไปรอข้างล่าง”แล้วหล่อนก็ลงมา รอได้ไม่ถึงห้านาที เขาก็ลงมา แล้วพอเขาขึ้นรถ อุรว
เพลิงรักเพลิงแค้น 16 สุนิสา เมียน้อยที่รู้จักวางตัว
อันธิกาอึ้งไปเล็กน้อย“ถ้างั้น...อ้นก็ควรจะไปขอร้องวีเขาอีกใช่ไหมคะ ตกแต่งห้องให้อ้นหน่อย จะได้แจ๋วบ้าง”เขารู้ว่าหล่อนประชด แต่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เสีย“ไปนะคะ...แป๊บเดียวเอง”หล่อนเข้ามาฉุดเขาให้ลุกขึ้น แล้วควงแขนออกมาด้วยกัน คุณอาร์มมองเห็นเข้าพอดี เขาเพิ่งออกจากห้องของสุนิสา...เห็นเข้าก็ได้แต่ยืนมอง ก่อนจะเบือนหน้ากลับไปหาคนในห้อง บอกเสียงไม่ดังมากนัก“ผมอยากให้ช่วยดูๆ ให้หน่อย...ยายอ้นกับอัมพุ...รายงานผมด้วยทุกระยะนะว่าเกี่ยวข้องกันแค่ไหน ผมอยากให้งานเป็นงาน ไม่มีเรื่องอื่นเข้ามาพัวพัน”สุนิสารับคำ งานกับเรื่องอื่น คุณอาร์มพยายามจะแยกจากกัน เพราะฉะนั้น ความสัมพันธ์ของหล่อนกับเขา จึงเป็นเรื่องแยกจากกันเด็ดขาด เมื่อหล่อนทำงานอยู่ในออฟฟิศนี้ เมื่ออยู่บ้าน...นั่นจึงจะเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่มีใครรู้เลยว่าสุนิสาก็เป็นภรรยาอีกคนของเขาเป็นมาหลายปีแล้ว ในสภาพเมียน้อย บ้านหนึ่งหลัง รถยนต์หนึ่งคัน คือสิ่งที่หล่อนได้รับแล้วก็พอใจ โดยไม่เรียกร้องอ้นใดอีก หล่อนจะต้อนรับคุณอาร์มที่บ้าน เพียงอาทิตย์ละสองวัน คือวันอังคารกับวันศุกร์...นอกนั้นหล่อนจะเป็นตัวของตัวเอง สุนิสารู้ว่ามันไม่สึกหรอแต่อย่างใด แ
You may also like
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้230.8K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน80.1K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี105.3K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา13.4K viewsเด็กก็รักเป็นไหมพี่
Plearn91.9K viewsจับหัวใจใส่รัก
เค้กมัฟฟิ่นn90 viewsLOVE FOR YOU เสพติดคุณ
เม็ดขนุน38 viewsมายาร้ายมาเฟีย / Evil
Windlinea434 views
