LOGINShare
18 อัมพุไปกับวี...อันไม่รู้
Last Updated:
2025-05-28 01:28:01อันธิกาไปใช้โทรศัพท์อีกห้องหนึ่ง ต่อสายไปหาอัมพุก่อน
โอเปอเรเตอร์บอกว่าไม่มีคนรับสาย แปลว่าอัมพุยังไม่กลับมา แล้วพอโทรฯ ไปบ้านอุรวี หญิงสาวก็ยังไม่กลับบ้านเหมือนกัน หล่อนหงุดหงิดจนอยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นทุ่มทิ้ง
“โทรฯ หาใคร”
คุณนพมาศเดินเข้ามา หล่อนได้ยินเสียงรถยนต์แล่นออกจากบ้าน มันเป็นปกติธรรมดา บางทีคุณอาร์มก็จะไปตรวจงานของเขา กว่าเขาจะตั้งมั่นขึ้นมาได้ เขามีความขยันเป็นแรงผลักดัน แล้วก็ไม่ปล่อยงานทุกชิ้นผ่านไปโดยไม่ได้ตรวจสอบจากเขาอีก โดยที่คุณนพมาศกับอันธิกาไม่รู้เหมือนๆ กันว่า นี่คือคืนวันศุกร์ คืนที่เขาจะต้องแวะไปหาสุนิสา หลังจากตระเวนไปเรื่องงานของเขาแล้ว...แต่เขาไม่เคยค้าง...ไม่เคยทำให้ทางบ้านจับได้ว่า เขามีบ้านเล็ก
“อัมพุค่ะ”
หล่อนบอกอย่างเปิดเผย หงุดหงิดหันรีหันขวางอยู่พักหนึ่ง อันธิกาถึงเรียกสาวใช้ขึ้นไปหยิบบุหรี่มาให้ คุณนพมาศไม่ได้ท้วงติง แต่ก็มองอย่างไม่ชอบใจสักเท่าไหร่
“วันนี้ไม่เจอเขาหรอกรึ”
“เจอน่ะเจอค่ะ...แต่ตอนเย็นไม่ได้เจอ...นี่เขาไปไหนก็ไม่รู้” หล่อนเงยหน้าขึ้นพ่นควันบุหรี่ลอยตามกันออกมาเป็นสาย... ”อ้นกำลังคิดอยู่ว่าเขาจะมีที่ไปที่ไหนอีก”
“ทำเหมือนเขาไม่มีที่ไป นี่แปลว่าอ้นเองก็รู้ใช่ไหมว่าเขาเป็นคนร่อนเร่จรจัด ไม่มีหัวนอนปลายเท้า”
“แม่ขา...” หล่อนเคาะเถ้าบุหรี่ลงเบาๆ หัวคิ้วดึงเข้าหากัน “มันหมดสมัยแล้วละค่ะ ที่จะตรวจสอบกันละเอียดลออปานนั้น”
“หนูอาจจะไม่ถือ แต่แม่ถือ...ถือมาก...เรื่องเทือกเถาเหล่ากอนี่น่ะ...เพราะมันสำคัญ ยิ่งจะต้องแต่งงานกัน ยิ่งสำคัญ...ไอ้ที่สักๆ แต่พอใจพอตากัน แล้วก็ลงเอยน่ะ มันมักง่ายเกินไป”
“เพราะอัมพุไม่ร่ำรวยใช่ไหมคะ”
“แม่ไม่ถือเรื่องนั้น เพราะคนเราถ้าขยันทำมาหากิน ก็อยู่รอดได้ ดูคุณพ่อของหนูก็แล้วกัน...แต่ถ้าไม่มีพื้นเพ...เลือดไม่ดี...แม่กลัว...ดูอย่างลูกสาวคุณหญิงสร้อยปะไรจ๊ะ ที่แต่งงานกันไปเมื่อปีก่อน ผู้ชายนี้หล่อมาก รวยด้วย...ก็รู้ทั้งรู้ว่าตระกูลทางแม่เขามีประวัติว่าสติไม่ค่อยจะดี ก็ยังไม่เชื่อ ฝืนไป...แล้วเป็นไง แต่งงานปีเดียวเท่านั้น ลูกเขยเกือบจะทำให้แม่ยายบ้าตาย ประสาทแกไม่ค่อยจะดี เมียก็เลยแย่ไปด้วย...นี่ก็ยังไม่รู้ว่า พันธุกรรมจะตกถึงลูกไหม”
อันธิกาเบ้ปากนิดๆ
“อ้นจะถามอัมพุเองว่าเขามีไหม...พวกสังคญาติประเภทไม่สม
ประกอบน่ะค่ะ แล้วถ้าอ้นจะแต่งงานกับเขา อ้นสัญญาว่าจะพาเขาไปตรวจเลือด ตรวจเช็กทุกอย่างซะก่อน แม่จะได้สบายใจไงล่ะคะ”อุรวีขับรถซอกซอนจนเจอร้านที่เขาบอก หล่อนเองก็ไม่เคยมา เสียงเขาบอกว่า
“เจ้าของร้านรู้จักกับผม”
เป็นร้านเล็กๆ เมื่อดูจากภายนอก ย่างเท้าเข้าไปเบื้องหลังประตูไม้บานหนาสองบานนั้นแล้ว อุรวีถึงได้พบว่าข้างในแตกต่างจากข้างนอกลิบลับ จนอยากจะวิ่งออกไปดูใหม่ว่า ภายนอกที่เป็นแค่ตึกแถวหน้าตาโหลๆ น่ะหรือ ที่เสกสรรข้างในได้สวยงามถึงเพียงนี้ จนหล่อนชะงักเท้าไปนิดหนึ่ง
ก็หญิงสาวมีหัวทางนี้เหมือนกัน เพียงมองเห็นก็ได้รู้ว่าเจ้าของที่นี่คงจะต้องเสียเงินจำนวนมากโขในการตกแต่ง ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ หรือค่าความคิด ยังหัวค่ำแต่คนก็ไม่น้อย อุรวีกวาดตามองหลังจากปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างไม่มากนักได้แล้ว หล่อนแทบจะไม่เห็นคนไทย มีแต่พวกต่างชาติ...หล่อนยิ้มออกมานิดๆ
“ที่นี่ไม่ค่อยต้อนรับคนไทยหรือคะ”
“ไม่รู้ซิครับ...ผมก็ไม่รู้รายละเอียดมาก...”
เขาบอกกับเด็กหนุ่มในเครื่องแบบเรียบร้อย ที่ปราดมาก้มหัวต้อนรับอย่างสุภาพ แล้วก็ได้โต๊ะในมุมที่เหมาะ...ในขณะที่อากาศภายนอกแสนจะอบอ้าว ข้างในนี้หนาวยะเยือก แล้วยังมีเตาผิง...
อุรวีชอบใจเป็นอ้นมาก เห็นได้จากแววตาของหล่อน อัมพุเองก็พอใจเมื่อเห็นท่าทีเป็นมิตรของหล่อน อุรวีคลายความปั้นปึ่งลงไปเป็นอ้นมาก เขาเรียกเด็กคนเดิมเข้ามากระซิบบอกอะไรบางอย่าง ก่อนจะเลื่อนรายการอาหารมาให้
“เชิญก่อนครับ”
ในนั้นเป็นภาษาอังกฤษกับฝรั่งเศส ภาษาแรกพอจะแกะได้บ้าง แต่ภาษาหลังอุรวีไม่กระดิกเลย
“เรียกเด็กมาถามดีกว่ามังคะ ว่าที่นี่อะไรอร่อย”
แล้วหนุ่มหนึ่งก็โฉบผ่านมา ท่าทางปีติยินดี แล้วอุรวีก็มองเพลินกับการทักทายของคนทั้งสองตรงหน้า
“ทะนง เพื่อนผม...เขาเป็นเจ้าของร้านนี้”
Latest chapter
เพลิงรักเพลิงแค้น 21 แม่ขา อัมพุไม่มีใคร นอกจากอ้น
“ยายอ้นหายไปอีกแล้วละค่ะ”คุณอาร์มกลับเข้ามาถึงบ้านในตอนตีหนึ่ง มีกลิ่นหอมบางอย่างติดตามเสื้อผ้าของเขามาด้วย แต่คุณนพมาศก็ไม่ได้เอามาจับผิดมากมายนัก เขาอาจจะไปกับเพื่อนฝูงในแวดวงธุรกิจของเขา แล้วไปลงเอยในที่ที่มีเหล้าขาย มีหญิงบริการ เธอเองก็ป้อนให้เขาอีกไม่ได้แล้วในเรื่องทำนองนั้น ตราบใดที่เขาไม่ได้เอาผู้หญิงคนไหนมาเลี้ยงเป็นตัวตน ตราบนั้นเธอก็มองข้ามเรื่องแบบนี้ไปได้เหมือนกัน“ไปดิ้นอยู่มั้ง”เขารูดเนกไทออก กลับมาจากบ้านของสุนิสาในสภาพที่เหมือนเพิ่งออกไปจากบ้าน แต่คุณนพมาศก็จะไม่รู้เด็ดขาดว่ามาจากบ้านของสุนิสา“เธคยังไม่เลิกนี่ ยายอ้นแกก็ไปอยู่บ่อยๆ” เขาไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก เมื่อตอนค่ำที่เห็นอันธิกาอยู่บ้านนั่นตะหากถึงเป็นเรื่องแปลกมาก “เดี๋ยวพอเธคเลิก ร้านข้าวต้มปิด ก็พอดีได้เวลากลับมานอน”“แกมีอะไรแปลกๆ”ด้วยความเป็นแม่ เธอห่วงลูกมากกว่าเขา คุณนพมาศยังไม่ได้นอน แม้เวลาจะเข้าไปตีสามแล้ว สามีของเธอนอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอยังตื่นอยู่ ลืมตาโพลงอยู่บนเตียง จนกระทั่งได้ยินเสียงรถของอันธิกาแล่นเข้ามาในบ้าน เธอก็ลุกขึ้นสวมรองเท้าแตะที่ถอดวางเอาไว้บนพรมเล็กหน้าเตียง เปิดประตูห้องอย่างแผ
เพลิงรักเพลิงแค้น 20 ผมมาทำงาน ไม่ได้มาเป็นผู้ชายของคุษ
อันธิกาวางหูลง สีหน้าของหล่อนกระด้าง แล้วหล่อนก็ทนอยู่ไม่ได้ ลุกจากบนเตียงนอนไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าออกมา แล้วลงมือแต่งตัวอย่างรวดเร็ว“อ้น จะไปไหน”“จะออกไปข้างนอกค่ะ”หล่อนวิ่งออกไป ทิ้งให้คุณนพมาศมองตามด้วยความห่วงใย ก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่อันธิกาออกไปจากบ้านในยามค่ำคืน ไม่ใช่เป็นแต่เพียงครั้งนี้เท่านั้น แต่คราวนี้ความห่วงใยมีมาก เพราะผู้ชายคนนั้น...ผู้ชายที่คุณนพมาศไม่พึงปรารถนาเอาเสียเลย เพราะข่าวลือของเขาออกมาในทางเสื่อมเสียมากกว่าในทางดีคุณอาร์มก็ไม่อยู่เสียด้วย ไม่รู้จะหันไปพูดกับใคร นอกจากผุดลุกผุดนั่งอยู่ตลอดเวลา ว่าป่านนี้อันธิกาจะเตลิดไปหานายคนนั้นหรือไม่ เห็นทีเธอจะต้องจัดการทำอะไรบางอย่างเสียแล้ว แทนที่จะมองดูอยู่เฉยๆคุณนพมาศไม่ได้เห็นว่าอันธิกาทำอะไรไปบ้าง เมื่อออกมาจากบ้านแล้ว และหากเห็นคงจะตระหนกตกใจเสียเป็นแน่...เสียงเคาะประตูห้องรัวๆ ค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ จนเขาต้องรีบออกมาจากห้องน้ำ...ทั้งที่เนื้อตัวมีแต่เพียงผ้าขนหนูพันกายเอาไว้เพียงผืนเดียว แง้มประตูออกดูก่อนว่าใคร แต่ยังไม่ได้ปลดโซ่ออก แล้วชายหนุ่มก็ผงะกลับ เมื่อเห็นเป็นอันธิกา...หล่อนมาทำไมในเวลาป่านน
เพลิงรักเพลิงแค้น 19 ไงล่้ะ อ้น...เขาไปกับฉันนะ วีบอก
หนุ่มใหญ่ร่างสูงผิวคล้ำ มีรอยยิ้มรื่นเริงประดับอยู่บนใบหน้า ใต้เรียวหนวดบางๆ ที่ขลิบเอาไว้เป็นระเบียบ เขาส่งมือมาก่อนด้วยความเคยชิน แล้วก็ชะงักเมื่ออุรวียกมือไหว้ ได้ยินแต่เสียงหัวเราะฮ่าๆ ชอบอกชอบใจ“โทษที ผมลืมไป” เขารับไหว้ พูดด้วยเสียงดังฟังชัด อายุของเขาคงจะมากกว่าอัมพุ...แต่เรื่องนี้หล่อนก็ไม่อยากเดา เพราะอุรวีเดาอายุของใครไม่เคยถูกเลยสักหน“ที่นี่มีแต่แขกฝรั่ง นานๆ ทีจะได้ต้อนรับแขกคนไทย...คุณคนนี้หรือเปล่าที่ว่าไปตามตัวนายจากโน่น ให้กลับมาทำงานที่นี่”เขาคงคิดว่าหล่อนเป็นอันธิกา หญิงสาวไม่พูดอะไร แต่อัมพุเป็นคนอธิบายเสียเอง ต่อความเข้าใจผิดที่ว่านั่น“พี่สาวคุณอันธิกา...”“ตามสบายนะครับ...อาหารจานนี้...” เขาแนะนำคล่องแคล่วสมกับเป็นเจ้าของ และยังเป็นพ่อครัวด้วยตัวเองอีกด้วย “แล้วตามด้วยจานนี้...รับรองครับว่าอร่อยมาก...ผมลงมือปรุงเอง...อัมพุ...จะลองฝีมืออีกไหม...” อีกฝ่ายเชิญชวน ก่อนจะบอกอุรวีว่า “อัมพุมีฝีมือเหมือนกันนะครับ เขาเคยไปฝึกวิทยายุทธ์ ใหม่ๆ ก็ทนกลืน พอนานเข้ามันก็ใช้ได้”“อย่าเลย จะพลอยเสียเครดิตร้านไปเปล่าๆ พาคุณวีมาชิม...แล้ววันหน้าจะได้มาเป็นลูกค้าประจำ”“เชิญนะคร
เพลิงรักเพลิงแค้น 18 อัมพุไปกับวี...อันไม่รู้
อันธิกาไปใช้โทรศัพท์อีกห้องหนึ่ง ต่อสายไปหาอัมพุก่อนโอเปอเรเตอร์บอกว่าไม่มีคนรับสาย แปลว่าอัมพุยังไม่กลับมา แล้วพอโทรฯ ไปบ้านอุรวี หญิงสาวก็ยังไม่กลับบ้านเหมือนกัน หล่อนหงุดหงิดจนอยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นทุ่มทิ้ง“โทรฯ หาใคร”คุณนพมาศเดินเข้ามา หล่อนได้ยินเสียงรถยนต์แล่นออกจากบ้าน มันเป็นปกติธรรมดา บางทีคุณอาร์มก็จะไปตรวจงานของเขา กว่าเขาจะตั้งมั่นขึ้นมาได้ เขามีความขยันเป็นแรงผลักดัน แล้วก็ไม่ปล่อยงานทุกชิ้นผ่านไปโดยไม่ได้ตรวจสอบจากเขาอีก โดยที่คุณนพมาศกับอันธิกาไม่รู้เหมือนๆ กันว่า นี่คือคืนวันศุกร์ คืนที่เขาจะต้องแวะไปหาสุนิสา หลังจากตระเวนไปเรื่องงานของเขาแล้ว...แต่เขาไม่เคยค้าง...ไม่เคยทำให้ทางบ้านจับได้ว่า เขามีบ้านเล็ก“อัมพุค่ะ”หล่อนบอกอย่างเปิดเผย หงุดหงิดหันรีหันขวางอยู่พักหนึ่ง อันธิกาถึงเรียกสาวใช้ขึ้นไปหยิบบุหรี่มาให้ คุณนพมาศไม่ได้ท้วงติง แต่ก็มองอย่างไม่ชอบใจสักเท่าไหร่“วันนี้ไม่เจอเขาหรอกรึ”“เจอน่ะเจอค่ะ...แต่ตอนเย็นไม่ได้เจอ...นี่เขาไปไหนก็ไม่รู้” หล่อนเงยหน้าขึ้นพ่นควันบุหรี่ลอยตามกันออกมาเป็นสาย... ”อ้นกำลังคิดอยู่ว่าเขาจะมีที่ไปที่ไหนอีก”“ทำเหมือนเขาไม่มีที่ไป นี่แ
เพลิงรักเพลิงแค้น 17 อ้นซึมเพราะอ้นมีรัก
อุรวีออกจากห้องก็เกือบจะหกโมง สำนักงานทั้งหมดต้องปิดไฟแล้ว มีแสงไฟลอดออกมาจากใต้พื้นห้องของฝ่ายศิลป์คนใหม่...ตอนแรกหญิงสาวหลงเข้าใจว่าเป็นเพราะเขาลืมปิดไฟ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป หล่อนก็ให้ฉงนฉงายเต็มที่เมื่อเห็นเขากำลังง่วนอยู่กับงาน“ขอโทษ...”หล่อนบอกแล้วถอยออกมาโดยเร็ว ใครจะคิดว่าเขายังอยู่ อุรวีไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขามากนัก ชังน้ำหน้าเมื่อเช้ายังไม่หาย ที่เขากล้าหาญพอจะเตือนว่าหล่อนทำตัวไม่ถูก เขาไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น หล่อนงับประตูห้องปิดอย่างแผ่วเบา แทบจะไม่มีเสียงอัมพุวางงานในมือลง แล้วโดยไวเท่ากับความคิดที่ผ่านแวบเข้ามา เขาลุกมาแล้วก้าวยาวๆ มาเปิดประตู ชะโงกตัวมากกว่าครึ่ง เพื่อเรียกหล่อนไว้“คุณวี...”น้ำเสียงของเขาสนิทสนม เหมือนรู้จักมักคุ้นมาเนิ่นนาน หล่อนไม่ใช่คนถือตัวก็จริง แต่รู้สึกแปลกๆ หู“ผมจะเลี้ยง...” เขาตะโกนบอกตามมาอีก“เนื่องในโอกาสอะไร”เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ชายหนุ่มหาโอกาสไม่ได้ แต่อุรวีหาคำตอบได้ด้วยตัวของหล่อนเอง“คงจะกลัวติดค้างมื้อเช้านี้มั้ง...ก็ได้...จะได้ไม่มาติดค้างกัน...ฉันจะไปรอข้างล่าง”แล้วหล่อนก็ลงมา รอได้ไม่ถึงห้านาที เขาก็ลงมา แล้วพอเขาขึ้นรถ อุรว
เพลิงรักเพลิงแค้น 16 สุนิสา เมียน้อยที่รู้จักวางตัว
อันธิกาอึ้งไปเล็กน้อย“ถ้างั้น...อ้นก็ควรจะไปขอร้องวีเขาอีกใช่ไหมคะ ตกแต่งห้องให้อ้นหน่อย จะได้แจ๋วบ้าง”เขารู้ว่าหล่อนประชด แต่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เสีย“ไปนะคะ...แป๊บเดียวเอง”หล่อนเข้ามาฉุดเขาให้ลุกขึ้น แล้วควงแขนออกมาด้วยกัน คุณอาร์มมองเห็นเข้าพอดี เขาเพิ่งออกจากห้องของสุนิสา...เห็นเข้าก็ได้แต่ยืนมอง ก่อนจะเบือนหน้ากลับไปหาคนในห้อง บอกเสียงไม่ดังมากนัก“ผมอยากให้ช่วยดูๆ ให้หน่อย...ยายอ้นกับอัมพุ...รายงานผมด้วยทุกระยะนะว่าเกี่ยวข้องกันแค่ไหน ผมอยากให้งานเป็นงาน ไม่มีเรื่องอื่นเข้ามาพัวพัน”สุนิสารับคำ งานกับเรื่องอื่น คุณอาร์มพยายามจะแยกจากกัน เพราะฉะนั้น ความสัมพันธ์ของหล่อนกับเขา จึงเป็นเรื่องแยกจากกันเด็ดขาด เมื่อหล่อนทำงานอยู่ในออฟฟิศนี้ เมื่ออยู่บ้าน...นั่นจึงจะเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่มีใครรู้เลยว่าสุนิสาก็เป็นภรรยาอีกคนของเขาเป็นมาหลายปีแล้ว ในสภาพเมียน้อย บ้านหนึ่งหลัง รถยนต์หนึ่งคัน คือสิ่งที่หล่อนได้รับแล้วก็พอใจ โดยไม่เรียกร้องอ้นใดอีก หล่อนจะต้อนรับคุณอาร์มที่บ้าน เพียงอาทิตย์ละสองวัน คือวันอังคารกับวันศุกร์...นอกนั้นหล่อนจะเป็นตัวของตัวเอง สุนิสารู้ว่ามันไม่สึกหรอแต่อย่างใด แ
You may also like
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา331.0K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.5K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี55.0K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C44.7K viewsคุณหมอหัวใจพ่ายรัก
แมวดำดื้อ81 viewsรอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน
มณีมายา/แอล/รมตี121 viewsHelp me please!! ช่วยด้วยครับ แฟนผมหื่น (END)
Kiiro67 viewsยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก
ปะหนัน85 views
