LOGINShare
20 ผมมาทำงาน ไม่ได้มาเป็นผู้ชายของคุษ
Last Updated:
2025-05-28 01:30:53อันธิกาวางหูลง สีหน้าของหล่อนกระด้าง แล้วหล่อนก็ทนอยู่ไม่ได้ ลุกจากบนเตียงนอนไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าออกมา แล้วลงมือแต่งตัวอย่างรวดเร็ว
“อ้น จะไปไหน”
“จะออกไปข้างนอกค่ะ”
หล่อนวิ่งออกไป ทิ้งให้คุณนพมาศมองตามด้วยความห่วงใย ก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่อันธิกาออกไปจากบ้านในยามค่ำคืน ไม่ใช่เป็นแต่เพียงครั้งนี้เท่านั้น แต่คราวนี้ความห่วงใยมีมาก เพราะผู้ชายคนนั้น...ผู้ชายที่คุณนพมาศไม่พึงปรารถนาเอาเสียเลย เพราะข่าวลือของเขาออกมาในทางเสื่อมเสียมากกว่าในทางดี
คุณอาร์มก็ไม่อยู่เสียด้วย ไม่รู้จะหันไปพูดกับใคร นอกจากผุดลุกผุดนั่งอยู่ตลอดเวลา ว่าป่านนี้อันธิกาจะเตลิดไปหานายคนนั้นหรือไม่ เห็นทีเธอจะต้องจัดการทำอะไรบางอย่างเสียแล้ว แทนที่จะมองดูอยู่เฉยๆ
คุณนพมาศไม่ได้เห็นว่าอันธิกาทำอะไรไปบ้าง เมื่อออกมาจากบ้านแล้ว และหากเห็นคงจะตระหนกตกใจเสียเป็นแน่...
เสียงเคาะประตูห้องรัวๆ ค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ จนเขาต้องรีบออกมาจากห้องน้ำ...ทั้งที่เนื้อตัวมีแต่เพียงผ้าขนหนูพันกายเอาไว้เพียงผืนเดียว แง้มประตูออกดูก่อนว่าใคร แต่ยังไม่ได้ปลดโซ่ออก แล้ว
ชายหนุ่มก็ผงะกลับ เมื่อเห็นเป็นอันธิกา...หล่อนมาทำไมในเวลาป่านนี้“คุณอ้นหรือครับ...เดี๋ยวนะครับ เดี๋ยว...”
เขาถอยกลับมาในห้อง รีบสวมเสื้อสวมกางเกง สลัดผ้าขนหนูออกไปจากกาย แล้วออกมา ผมยังไม่ได้หวี ยังเปียกหมาดๆ เพราะทุกครั้งที่เข้าไปในที่ที่อับ และมีควันบุหรี่ กลับถึงบ้านสิ่งแรกที่ต้องทำคือสระผม เพราะทนกลิ่นมันไม่ได้
เขาปลดโซ่ออก รับหญิงสาวเข้ามา แล้วอันธิกาก็ทำให้เขาหวาดผวาได้สุดขีด กับน้ำเสียงกราดเกรี้ยวของหล่อน
“คุณไปไหนมา...อ้นบอกว่าให้คุณรอ แล้วคุณก็ไปกับคนอื่น...ฮึ...บอกมานะ”
“คุณอ้น”
เขาคราง ถอยหลังมาเล็กน้อย มองหล่อนเหมือนจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง แล้วก็ได้ก้าวถอยไปอีกเรื่อยๆ เมื่ออันธิกาเดินหน้าเข้ามาหา ท่าทางของหล่อนบอกว่าหากไม่ได้คำตอบ ก็จะไม่ยอมกลับไปแน่นอน
“เพิ่งกลับมาด้วยใช่ไหมคะ บอกอ้นซี บอกมาเล้ย...อ้นฟังได้”
หล่อนเป็นใครกัน อยู่ๆ มาอวดอำนาจ ทำเหมือนเป็นเจ้าของเขา ตอนแรกเขาก็ตกใจ แล้วสักครู่หนึ่งเมื่อตั้งตัวได้ เขาก็เคร่งขรึม มองหล่อนอย่างตำหนิ แต่ตอนนี้อันธิกาเดือดเสียจนไม่หวั่นไหวกับอะไรอีกแล้วเหมือนกัน
“ไปกับวีใช่ไหม...คุณไปกับยายวี ไปด้วยกันสองคน หายไปด้วยกัน”
“ผมจะไปไหนก็ได้ไม่ใช่หรือครับ”
“แต่ทำไมต้องเป็นวี...”
หล่อนคร่ำครวญ โผเข้ามาหาเขาอย่างแรง จนชายหนุ่มเซลงบนเบาะนุ่มๆ ที่วางอยู่บนพื้นห้อง
มีหล่อนทาบทับอยู่บนเนื้อตัวของเขา
เขาพยายามจะผลักหล่อนออกไป แต่อันธิกาก็กอดเขาเอาไว้แน่น เขาไม่สู้จะพอใจนัก ที่จริงเขาก็ระวังตัวอยู่แล้วทุกอย่าง เคยมีคนเตือนเขาว่าอันธิกาเป็นผู้หญิงที่ใจถึง แต่เขาก็ไม่คาดว่าจะออกมาในรูปนี้ หล่อนแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเขาจนออกนอกหน้า และเหมือนลดค่าของตัวหล่อนลงไป
เขายันตัวเองขึ้นมานั่งได้แล้ว สัมผัสกอดรัดของอันธิกาไม่ได้ทำให้เขาหวั่นไหวเลย เสียงของเขาเรียบเช่นเดียวกับสีหน้าของเขายามนี้ นั่นทำให้อันธิกาได้คิดเหมือนกัน เพราะหล่อนไม่ได้ร่ำเมรัยเข้าไปเพื่อฉาบหน้าตัวเองให้หนามากกว่านี้ จนไม่สะทกสะท้าน หล่อนก็ยังมีสำนึกผิดชอบชั่วดีในตัวเอง
ถอยห่างออกมานั่งนิ่งๆ วางมือเอาไว้บนตัก มีแต่ดวงตาเท่านั้นที่เปล่งแสงวิงวอน
“คุณไม่น่าไปกับวี”
“ผมจะไปไหนก็ได้ ตราบใดที่ผมอยากจะไป”
“คุณชอบวีใช่ไหม”
“ในฐานะเพื่อนร่วมงาน”
“อย่าลืมนะว่าวีมีคนรักอยู่แล้ว”
“ผมรู้”
เขามองดูดวงหน้าขาวนวล เห็นความวิตกทุกข์ร้อนที่เขาพยายามจะเข้าใจว่ามันเกิดจากเขา...อันธิกาชอบเขา อัมพุรู้ข้อนี้มานานแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมากมายขนาดนี้ เพียงแต่คิดว่าอาจจะเป็นความหลงใหลชั่วครู่ชั่วยาม และก็จะจบสิ้นไปในที่สุด
เขาคิดผิด...อันธิกาแสดงออกกับเขามากเกินไป
“คุณอ้น ฟังนะ ผมมาทำงานให้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะเป็นคนของคุณ ผมอยากให้เข้าใจแค่นี้”
แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินผ่านหน้าหล่อนไป เปิดประตูห้องรอท่า โดยไม่พูดอะไรอีก แต่เหมือนอันธิกาจะถูกตบกระหน่ำทั้งซีกซ้ายขวาบนหน้าตัวเองในคราวเดียวกัน
ผู้ชายทุกคนที่หล่อนคบหาไม่เคยแสดงออกกับหล่อนอย่างนี้ แต่อัมพุทำ เขากล้าทำ อันธิกาลุกขึ้นกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น หล่อนจะต้องไม่ร้องไห้ การเสียน้ำตากับเรื่องนี้มันทุเรศเกินไป แต่หล่อนก็จ้องหน้าเขาเขม็ง เหมือนจะบอกย้ำว่าเขาได้ทำร้ายหล่อนอย่างมาก
“ราตรีสวัสดิ์นะ คุณอ้น”
เขายังมีแก่ใจบอกด้วยเสียงนุ่มๆ ใบหน้าเรียบจัด แล้วปิดประตูตามหลังหล่อนทันที ไม่ได้มีห่วงใยสักนิดว่าหล่อนจะกลับไปอย่างไร ต่อจากนั้นอัมพุก็ยืนพิงประตูอยู่นั่นเอง
สิ่งที่เขาคิดออกยามนี้ก็คือมองหาที่อยู่ใหม่ ที่ซึ่งอันธิกาไม่ควรจะได้รู้ และตามมาหาเขาอีกไม่ได้ โดยเฉพาะในยามค่ำคืน...เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องเกินเลยมากไปกว่านี้อีก ที่เขายอมตกปากรับคำว่าจะกลับมาทำงานที่เมืองไทย ก็เพราะเขาวิ่งหนีจากเรื่องผู้หญิง เขาจะไม่ให้มันเกิดซ้ำอีกในเวลาอ้นสั้น เพราะที่ผ่านมาชายหนุ่มเองก็พบว่าตัวเองสะบักสะบอมเต็มกลืน
Latest chapter
เพลิงรักเพลิงแค้น 21 แม่ขา อัมพุไม่มีใคร นอกจากอ้น
“ยายอ้นหายไปอีกแล้วละค่ะ”คุณอาร์มกลับเข้ามาถึงบ้านในตอนตีหนึ่ง มีกลิ่นหอมบางอย่างติดตามเสื้อผ้าของเขามาด้วย แต่คุณนพมาศก็ไม่ได้เอามาจับผิดมากมายนัก เขาอาจจะไปกับเพื่อนฝูงในแวดวงธุรกิจของเขา แล้วไปลงเอยในที่ที่มีเหล้าขาย มีหญิงบริการ เธอเองก็ป้อนให้เขาอีกไม่ได้แล้วในเรื่องทำนองนั้น ตราบใดที่เขาไม่ได้เอาผู้หญิงคนไหนมาเลี้ยงเป็นตัวตน ตราบนั้นเธอก็มองข้ามเรื่องแบบนี้ไปได้เหมือนกัน“ไปดิ้นอยู่มั้ง”เขารูดเนกไทออก กลับมาจากบ้านของสุนิสาในสภาพที่เหมือนเพิ่งออกไปจากบ้าน แต่คุณนพมาศก็จะไม่รู้เด็ดขาดว่ามาจากบ้านของสุนิสา“เธคยังไม่เลิกนี่ ยายอ้นแกก็ไปอยู่บ่อยๆ” เขาไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก เมื่อตอนค่ำที่เห็นอันธิกาอยู่บ้านนั่นตะหากถึงเป็นเรื่องแปลกมาก “เดี๋ยวพอเธคเลิก ร้านข้าวต้มปิด ก็พอดีได้เวลากลับมานอน”“แกมีอะไรแปลกๆ”ด้วยความเป็นแม่ เธอห่วงลูกมากกว่าเขา คุณนพมาศยังไม่ได้นอน แม้เวลาจะเข้าไปตีสามแล้ว สามีของเธอนอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอยังตื่นอยู่ ลืมตาโพลงอยู่บนเตียง จนกระทั่งได้ยินเสียงรถของอันธิกาแล่นเข้ามาในบ้าน เธอก็ลุกขึ้นสวมรองเท้าแตะที่ถอดวางเอาไว้บนพรมเล็กหน้าเตียง เปิดประตูห้องอย่างแผ
เพลิงรักเพลิงแค้น 20 ผมมาทำงาน ไม่ได้มาเป็นผู้ชายของคุษ
อันธิกาวางหูลง สีหน้าของหล่อนกระด้าง แล้วหล่อนก็ทนอยู่ไม่ได้ ลุกจากบนเตียงนอนไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าออกมา แล้วลงมือแต่งตัวอย่างรวดเร็ว“อ้น จะไปไหน”“จะออกไปข้างนอกค่ะ”หล่อนวิ่งออกไป ทิ้งให้คุณนพมาศมองตามด้วยความห่วงใย ก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่อันธิกาออกไปจากบ้านในยามค่ำคืน ไม่ใช่เป็นแต่เพียงครั้งนี้เท่านั้น แต่คราวนี้ความห่วงใยมีมาก เพราะผู้ชายคนนั้น...ผู้ชายที่คุณนพมาศไม่พึงปรารถนาเอาเสียเลย เพราะข่าวลือของเขาออกมาในทางเสื่อมเสียมากกว่าในทางดีคุณอาร์มก็ไม่อยู่เสียด้วย ไม่รู้จะหันไปพูดกับใคร นอกจากผุดลุกผุดนั่งอยู่ตลอดเวลา ว่าป่านนี้อันธิกาจะเตลิดไปหานายคนนั้นหรือไม่ เห็นทีเธอจะต้องจัดการทำอะไรบางอย่างเสียแล้ว แทนที่จะมองดูอยู่เฉยๆคุณนพมาศไม่ได้เห็นว่าอันธิกาทำอะไรไปบ้าง เมื่อออกมาจากบ้านแล้ว และหากเห็นคงจะตระหนกตกใจเสียเป็นแน่...เสียงเคาะประตูห้องรัวๆ ค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ จนเขาต้องรีบออกมาจากห้องน้ำ...ทั้งที่เนื้อตัวมีแต่เพียงผ้าขนหนูพันกายเอาไว้เพียงผืนเดียว แง้มประตูออกดูก่อนว่าใคร แต่ยังไม่ได้ปลดโซ่ออก แล้วชายหนุ่มก็ผงะกลับ เมื่อเห็นเป็นอันธิกา...หล่อนมาทำไมในเวลาป่านน
เพลิงรักเพลิงแค้น 19 ไงล่้ะ อ้น...เขาไปกับฉันนะ วีบอก
หนุ่มใหญ่ร่างสูงผิวคล้ำ มีรอยยิ้มรื่นเริงประดับอยู่บนใบหน้า ใต้เรียวหนวดบางๆ ที่ขลิบเอาไว้เป็นระเบียบ เขาส่งมือมาก่อนด้วยความเคยชิน แล้วก็ชะงักเมื่ออุรวียกมือไหว้ ได้ยินแต่เสียงหัวเราะฮ่าๆ ชอบอกชอบใจ“โทษที ผมลืมไป” เขารับไหว้ พูดด้วยเสียงดังฟังชัด อายุของเขาคงจะมากกว่าอัมพุ...แต่เรื่องนี้หล่อนก็ไม่อยากเดา เพราะอุรวีเดาอายุของใครไม่เคยถูกเลยสักหน“ที่นี่มีแต่แขกฝรั่ง นานๆ ทีจะได้ต้อนรับแขกคนไทย...คุณคนนี้หรือเปล่าที่ว่าไปตามตัวนายจากโน่น ให้กลับมาทำงานที่นี่”เขาคงคิดว่าหล่อนเป็นอันธิกา หญิงสาวไม่พูดอะไร แต่อัมพุเป็นคนอธิบายเสียเอง ต่อความเข้าใจผิดที่ว่านั่น“พี่สาวคุณอันธิกา...”“ตามสบายนะครับ...อาหารจานนี้...” เขาแนะนำคล่องแคล่วสมกับเป็นเจ้าของ และยังเป็นพ่อครัวด้วยตัวเองอีกด้วย “แล้วตามด้วยจานนี้...รับรองครับว่าอร่อยมาก...ผมลงมือปรุงเอง...อัมพุ...จะลองฝีมืออีกไหม...” อีกฝ่ายเชิญชวน ก่อนจะบอกอุรวีว่า “อัมพุมีฝีมือเหมือนกันนะครับ เขาเคยไปฝึกวิทยายุทธ์ ใหม่ๆ ก็ทนกลืน พอนานเข้ามันก็ใช้ได้”“อย่าเลย จะพลอยเสียเครดิตร้านไปเปล่าๆ พาคุณวีมาชิม...แล้ววันหน้าจะได้มาเป็นลูกค้าประจำ”“เชิญนะคร
เพลิงรักเพลิงแค้น 18 อัมพุไปกับวี...อันไม่รู้
อันธิกาไปใช้โทรศัพท์อีกห้องหนึ่ง ต่อสายไปหาอัมพุก่อนโอเปอเรเตอร์บอกว่าไม่มีคนรับสาย แปลว่าอัมพุยังไม่กลับมา แล้วพอโทรฯ ไปบ้านอุรวี หญิงสาวก็ยังไม่กลับบ้านเหมือนกัน หล่อนหงุดหงิดจนอยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นทุ่มทิ้ง“โทรฯ หาใคร”คุณนพมาศเดินเข้ามา หล่อนได้ยินเสียงรถยนต์แล่นออกจากบ้าน มันเป็นปกติธรรมดา บางทีคุณอาร์มก็จะไปตรวจงานของเขา กว่าเขาจะตั้งมั่นขึ้นมาได้ เขามีความขยันเป็นแรงผลักดัน แล้วก็ไม่ปล่อยงานทุกชิ้นผ่านไปโดยไม่ได้ตรวจสอบจากเขาอีก โดยที่คุณนพมาศกับอันธิกาไม่รู้เหมือนๆ กันว่า นี่คือคืนวันศุกร์ คืนที่เขาจะต้องแวะไปหาสุนิสา หลังจากตระเวนไปเรื่องงานของเขาแล้ว...แต่เขาไม่เคยค้าง...ไม่เคยทำให้ทางบ้านจับได้ว่า เขามีบ้านเล็ก“อัมพุค่ะ”หล่อนบอกอย่างเปิดเผย หงุดหงิดหันรีหันขวางอยู่พักหนึ่ง อันธิกาถึงเรียกสาวใช้ขึ้นไปหยิบบุหรี่มาให้ คุณนพมาศไม่ได้ท้วงติง แต่ก็มองอย่างไม่ชอบใจสักเท่าไหร่“วันนี้ไม่เจอเขาหรอกรึ”“เจอน่ะเจอค่ะ...แต่ตอนเย็นไม่ได้เจอ...นี่เขาไปไหนก็ไม่รู้” หล่อนเงยหน้าขึ้นพ่นควันบุหรี่ลอยตามกันออกมาเป็นสาย... ”อ้นกำลังคิดอยู่ว่าเขาจะมีที่ไปที่ไหนอีก”“ทำเหมือนเขาไม่มีที่ไป นี่แ
เพลิงรักเพลิงแค้น 17 อ้นซึมเพราะอ้นมีรัก
อุรวีออกจากห้องก็เกือบจะหกโมง สำนักงานทั้งหมดต้องปิดไฟแล้ว มีแสงไฟลอดออกมาจากใต้พื้นห้องของฝ่ายศิลป์คนใหม่...ตอนแรกหญิงสาวหลงเข้าใจว่าเป็นเพราะเขาลืมปิดไฟ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป หล่อนก็ให้ฉงนฉงายเต็มที่เมื่อเห็นเขากำลังง่วนอยู่กับงาน“ขอโทษ...”หล่อนบอกแล้วถอยออกมาโดยเร็ว ใครจะคิดว่าเขายังอยู่ อุรวีไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขามากนัก ชังน้ำหน้าเมื่อเช้ายังไม่หาย ที่เขากล้าหาญพอจะเตือนว่าหล่อนทำตัวไม่ถูก เขาไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น หล่อนงับประตูห้องปิดอย่างแผ่วเบา แทบจะไม่มีเสียงอัมพุวางงานในมือลง แล้วโดยไวเท่ากับความคิดที่ผ่านแวบเข้ามา เขาลุกมาแล้วก้าวยาวๆ มาเปิดประตู ชะโงกตัวมากกว่าครึ่ง เพื่อเรียกหล่อนไว้“คุณวี...”น้ำเสียงของเขาสนิทสนม เหมือนรู้จักมักคุ้นมาเนิ่นนาน หล่อนไม่ใช่คนถือตัวก็จริง แต่รู้สึกแปลกๆ หู“ผมจะเลี้ยง...” เขาตะโกนบอกตามมาอีก“เนื่องในโอกาสอะไร”เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ชายหนุ่มหาโอกาสไม่ได้ แต่อุรวีหาคำตอบได้ด้วยตัวของหล่อนเอง“คงจะกลัวติดค้างมื้อเช้านี้มั้ง...ก็ได้...จะได้ไม่มาติดค้างกัน...ฉันจะไปรอข้างล่าง”แล้วหล่อนก็ลงมา รอได้ไม่ถึงห้านาที เขาก็ลงมา แล้วพอเขาขึ้นรถ อุรว
เพลิงรักเพลิงแค้น 16 สุนิสา เมียน้อยที่รู้จักวางตัว
อันธิกาอึ้งไปเล็กน้อย“ถ้างั้น...อ้นก็ควรจะไปขอร้องวีเขาอีกใช่ไหมคะ ตกแต่งห้องให้อ้นหน่อย จะได้แจ๋วบ้าง”เขารู้ว่าหล่อนประชด แต่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เสีย“ไปนะคะ...แป๊บเดียวเอง”หล่อนเข้ามาฉุดเขาให้ลุกขึ้น แล้วควงแขนออกมาด้วยกัน คุณอาร์มมองเห็นเข้าพอดี เขาเพิ่งออกจากห้องของสุนิสา...เห็นเข้าก็ได้แต่ยืนมอง ก่อนจะเบือนหน้ากลับไปหาคนในห้อง บอกเสียงไม่ดังมากนัก“ผมอยากให้ช่วยดูๆ ให้หน่อย...ยายอ้นกับอัมพุ...รายงานผมด้วยทุกระยะนะว่าเกี่ยวข้องกันแค่ไหน ผมอยากให้งานเป็นงาน ไม่มีเรื่องอื่นเข้ามาพัวพัน”สุนิสารับคำ งานกับเรื่องอื่น คุณอาร์มพยายามจะแยกจากกัน เพราะฉะนั้น ความสัมพันธ์ของหล่อนกับเขา จึงเป็นเรื่องแยกจากกันเด็ดขาด เมื่อหล่อนทำงานอยู่ในออฟฟิศนี้ เมื่ออยู่บ้าน...นั่นจึงจะเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่มีใครรู้เลยว่าสุนิสาก็เป็นภรรยาอีกคนของเขาเป็นมาหลายปีแล้ว ในสภาพเมียน้อย บ้านหนึ่งหลัง รถยนต์หนึ่งคัน คือสิ่งที่หล่อนได้รับแล้วก็พอใจ โดยไม่เรียกร้องอ้นใดอีก หล่อนจะต้อนรับคุณอาร์มที่บ้าน เพียงอาทิตย์ละสองวัน คือวันอังคารกับวันศุกร์...นอกนั้นหล่อนจะเป็นตัวของตัวเอง สุนิสารู้ว่ามันไม่สึกหรอแต่อย่างใด แ
You may also like
(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก55.8K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C134.0K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก443.0K viewsท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.4K viewsเมียนักเลง!!!(พันศึกXยาหยี)
ดัชมิวคิส426 viewsดวงใจทมิฬ
baiboau-เนื้อนวล234 viewsความรักของคุณคณิณ
แพนด้าแทะไผ่ / นรินทร์ภัค121 viewsติดใจพี่เลี้ยงสาว
จันทราทิพย์74 views
