LOGINShare
คุยกันไม่รู้เรื่อง 2
Last Updated:
2025-10-25 22:26:54เขาเป็นบุรุษน่าตายที่สุดในชีวิตของนาง
นางควรทำอย่างไรดี ทำตัวน่ารังเกียจไปเลยดีหรือไม่ จะอย่างไรเสีย นางก็น่ารังเกียจอยู่แล้วในยามนี้ นางเป็นสตรีน่ารังเกียจไปหมดแล้วตั้งแต่ค่ำคืนของคืนนั้น
จ้าวจิ่นหลงที่ได้ถือโอกาสเข้ามาภายในรถม้าคันนี้เป็นผลสำเร็จเมื่อจูหยวนจางอุ้มภรรยาลงจากรถม้าไปเพื่อที่จะได้ไปนั่งชื่นชมทิวทัศน์พร้อมกับแนบชิดคลอเคลียไปมาอยู่กับภรรยาที่ริมลำธารนั่น เขาจึงเข้ามาเพื่อที่ต้องการจะคุยกับสตรีน่าตายผู้นี้ให้รู้เรื่อง
เมื่อเขาเข้ามานั่งในรถม้าคันเดียวกันกับนางแล้ว เขาเพียงนั่งจ้องมองนางนิ่งๆ เพื่อหยั่งเชิงนาง เพื่อดูว่านางจะหนีเขาไปที่ใดได้อีก
เมื่อเขาเห็นนางไม่มีทีท่าว่าจะหนีไปที่ใดแล้ว เขาจึงเริ่มต้นบทสนทนาแนะนำตัวและทำความรู้จักกับนาง
ใช่! เขากับนางควรทำความรู้จักกันด้วยการเสวนากันดีๆ แบบปกติของบุรุษและสตรีทั่วไป
ถึงแม้ว่า เขากับนางจะทำความรู้จักกันด้วยเรือนร่างทุกสัดส่วน ด้วยลีลาเร่าร้อนหลายกระบวนท่าไปแล้วก็ตาม
แต่ทว่า...นอกจากนางจะไม่หนีเขาแล้ว นางยังทำหน้าตาน่าจับกดอีก
นางนั่งเหม่อลอยอยู่ครู่ใหญ่ แล้วซักพักนางก็หันหน้ามามองใบหน้าของเขา
เพียงอึดใจนางก็ใช้สายตาของนางกินเต้าหู้เขา
ใช่! นางใช้สายตาลวนลามเขาไปทั่วทั้งใบหน้า
โดยเฉพาะริมฝีปากของเขา นางมองริมฝีปากของเขาไม่วางตา แล้วอย่างนี้จะได้คุยกันให้รู้เรื่องได้หรือไม่
จ้าวจิ่นหลงนิ่งคิดอยู่อย่างนั้นพลางนั่งมองใบหน้าที่กำลังมีอารมณ์หลากหลายของเฉินเจียวเหมยอยู่นิ่งๆ
เฉินเจียวเหมยยังคงครุ่นคิดอยู่ในใจเช่นเดียวกัน เมื่อมองเห็นบุรุษน่าตายผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งมอบความอัปยศอดสูให้นาง
ยัง ยังจะนั่งหน้านิ่งจ้องมองนางอยู่ได้ ยังคงนั่งอยู่นิ่งๆจ้องมองนางด้วยดวงตาเปี่ยมเสน่ห์ ใบหน้าคมคาย ท่วงท่าเหลือร้าย วางมาดงดงาม อา...น่าหลงใหลยิ่ง
อ๊ะ! ไม่ใช่!
เขากำลังทำให้นางรู้สึกต่ำต้อยใช่หรือไม่
หรืออันที่จริงนางก็ต่ำต้อยด้อยค่ามากๆ อยู่แล้ว ตั้งแต่คืนนั้น คืนที่ทำให้คุณค่าในชีวิตของนางพลันหายไป
หายไปชั่วนิรันดร์ หึ!
นางอยากลืมเรื่องในวันนั้นเหลือเกิน หากยังเห็นเขาอยู่อย่างนี้แล้วนางจะลืมเขาได้อย่างไร
ริมฝีปากของเขานั่นจูบนางทั้งคืนเลยนะ ไหนจะแผงอกแน่นๆ นั่นอีกเบียดเสียดนางจนตลอดแนวเลย ฝ่ามือของเขาอีกเล่า บีบๆ จับๆ นางจนน่วมไปหมด
หึ! นางไม่อยากเห็นเขาแล้ว นางไม่อยากเห็น
เมื่อเฉินเจียวเหมยคิดได้อย่างนั้น นางจึงรีบหลับตาและทำท่าจะกระโจนตัวหนี แต่ทว่ากลับช้าไป
จ้าวจิ่นหลงที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ภายในรถม้าคันเดียวกันรับรู้ได้ในทันทีถึงร่างบอบบางของสตรีที่กำลังจะกระโจนหนีเขาไป
นางจะหนีเขาไปถึงไหน
ไม่เหนื่อยหรือไร
น่าชังเสียจริง!
เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว เขาจึงเริ่มขัดเคืองขึ้นมา เขาจึงเอื้อมฝ่ามือใหญ่หนาจับกระชากร่างระหงของเฉินเจียวเหมยให้กลับเข้ามานั่งนิ่งๆ อยู่ที่เดิม
เฉินเจียวเหมยถึงกับชะงักงันกลับมานั่งตัวแข็งทื่อด้วยเรี่ยวแรงของนางหรือจะสู้เรี่ยวแรงของบุรุษสูงใหญ่ผู้นี้ได้
เมื่อจ้าวจิ่นหลงจับกระชับเฉินเจียวเหมยให้กลับมานั่งนิ่งๆ ได้แล้ว เขาเพียงนั่งจ้องมองนางอยู่นิ่งๆ มิได้คิดจะเอ่ยต่อคำใด ที่คิดเอาไว้ว่าอยากจะนั่งคุยกันดีๆ ก็ต้องตกไป
เขาเพียงจ้องมองนาง เขาจ้องมองนางอยู่อย่างนั้น
ในใต้หล้านี้หลากแผ่นดินนี้ ไม่เคยเลยซักครั้ง ไม่เคยเลย
ไม่เคยเลยที่จะมีสตรีนางใดที่จะกล้าหาญชาญชัย กล้าทำกับเขาอย่างนี้
ตั้งแต่เขาเกิดมา เขาไม่เคยเลยที่จะเสียท่าให้กับสตรีคนไหน ไม่เคยเลยที่จะพลาดท่าเสียทีให้ใคร
แต่กับสตรีนางนี้ นาง...นาง...
นางช่างกล้า นางช่างกล้ามาท้าทายกับบุรุษเช่นเขา
เขาไม่ปล่อยนางไปแน่...
ไม่มีทาง!
เฉินเจียวเหมยที่เห็นใบหน้าของบุรุษเจ้าของความอัปยศอดสูที่สุดในชีวิตของนางกำลังจ้องมองมาอย่างไม่วางตาอย่างนั้น นางจึงทำได้เพียงนั่งตัวแข็งทื่ออย่างมิรู้ได้ว่าควรจะทำอย่างไร
เขาจ้องมองนางด้วยสายตาร้อนแรงดั่งเปลวไฟ กลิ่นอายความร้อนรุ่มจากเรือนร่างของเขาแผ่กำจายซาบซ่านไปทั่วทั้งรถม้าคันนี้ ท่าทางของเขาช่างดูดุดันทรงพลัง แต่...
แต่เฉินเจียวเหมยมิได้หวาดกลัว นางมิเคยหวาดกลัวกับท่าทางน่ายำเกรงของเหล่าบุรุษแต่อย่างใด
ยามเมื่อครั้งที่นางติดตามเหล่าทหารไปคอยเป็นหมอหญิงประจำกองกำลังทหารนั้น นางเจอกับมาดอึมครึมพวกนี้มามากมายนักต่อนัก ทั้งยังต้องเจอการเข่นฆ่าน่ากลัวๆ มาเยอะแยะมากมาย แต่ทว่า...
แต่กับบุรุษตรงหน้านี้
กับบุรุษผู้นี้...
เขากำลังทำให้นางนึกหวาดหวั่น
ยิ่งมองก็ยิ่งนึกถึงเรื่องในคืนนั้น
คืนแห่งความร้อนแรงนั่น
เขาก็มีท่าทางอย่างนี้
Latest chapter
เพียงนาง เพียงนาง 3
และเพียงไม่นาน เนื้อตัวที่เย็นเยียบของเฉินเจียวเหมยพลันเปลี่ยนไปเป็นอุ่นร้อนขึ้นมาเนื่องจากว่าถูกเรือนร่างหนาแน่นและร้อนระอุของจ้าวจิ่นหลงบดเบียดเข้าแนบชิดจนสนิทแนบแน่นไร้ช่องว่างใดๆ ระหว่างกัน“อุ่นขึ้นหรือไม่” จ้าวจิ่นหลงกระซิบเสียงแหบต่ำตรงใบหูของเฉินเจียวเหมย“อ่ะ...อืม...” นางตอบด้วยน้ำเสียงเริ่มกระเส่า“เจ้าชอบ...” จ้าวจิ่นหลงก้มหน้าถามแนบชิด“ข้าชอบ...” เฉินเจียวเหมยครางตอบเสียงเบาจ้าวจิ่นหลงเพียงหัวเราะอยู่ในลำคออย่างถูกใจก่อนจะก้มหน้าลงฝังจมูกและริมฝีปากอุ่นชื้นกับลำคอระหงของนางและเริ่มต้นบทเพลงบรรเลงบทรักเพื่อเอาใจชายารักอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องในหน้าที่ของสวามีที่ดีเขาเติบโตมาท่ามกลางบิดาที่มีหลายภรรยา ตัวของเขาเป็นบุตรชายที่เกิดจากหนึ่งในภรรยาของบิดา จากภรรยาหลายๆ คนนั่นความรักที่ได้มาจึงมักจะถูกแบ่งสันปันส่วนจากพี่น้องต่างมารดา ถึงแม้ว่ามารดาของเขาจะเป็นถึงฮองเฮา แต่ก็เป็นที่แน่นอนว่ามารดาของเขาก็ไม่เคยที่จะได้รับความรักจากสามีได้อย่างเต็มที่ เขาเคยเห็นมารดาของเขาแอบร่ำไห้น้อยใจอยู่หลายครั้ง จนถึงขั้นที่เคยคิดจะพาเขาหนีออกจากวัง จนเขาต้องเลือกที่จะทำงานหนัก เพื่อให้มา
เพียงนาง เพียงนาง 2
“เจ้าไม่ควรทำอย่างนี้ อาเหมย มีอะไรเจ้าก็ควรบอกกล่าวแก่ข้า ข้ายอมเจ้าทุกอย่าง” จ้าวจิ่นหลงเอ่ยออกมาอย่างนั้น พลางเอื้อมมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าที่ทั้งเย็นเยียบทั้งแดงชาดของนางเบาๆ ตั้งแต่เจอกันเขายังไม่เคยเห็นสภาพอย่างนี้ของนางนางทำเขาใจสั่นไม่เบาเขาไม่อยากเสียนางไป เขารักนางถึงเพียงนี้ นางไม่สิทธ์ไปจากเขา ไม่ว่าด้วยวิธีใด โดยเฉพาะการทำร้ายตัวเองเฉินเจียวเหมยเหม่อมองใบหน้าของเจ้าจิ่นหลงในระยะประชิดใบหน้าของเขา ฝ่ามือของเขา สัมผัสของเขา กลิ่นอายของเขา อา...นางทำใจไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ นางหลงใหลเขาถึงเพียงนี้ นางทำใจไม่ได้แน่ๆ หากเขาจะต้องเข้าหอกับสตรีนางอื่น หากนางได้เห็นอย่างนั้นแล้วทำใจไม่ได้ สู้ไม่ต้องอยู่ไม่ต้องเห็นยังจะดีเสียกว่า“ข้ามิใช่สตรีที่ดี ข้าจะกลายร่างเป็นสตรีร้ายกาจเพียงใด หากต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในวังหลังของท่าน คอยดูแลมวลบุบผาให้ท่าน อาหลง หากเป็นอย่างนั้น ข้าขอไปอยู่ดูแลผู้ยากไร้ในถิ่นฐานทุรกันดารยังดีเสียกว่า” เฉินเจียวเหมยเลือกที่จะเอ่ยออกมาตามตรงอย่างไม่คิดที่จะยินยอมใดๆ นางมักจะมีจุดยืนของนางจ้าวจิ่นหลงได้ฟังถึงกับนิ่งอึ้งไปแน่นอนว่านางคงคิดจะทำจริงๆ หากวันนั้นมาถ
เพียงนาง เพียงนาง 1
ตามทางเดินทอดยาวระหว่างโรงน้ำชากับบ้านของเฟยเทียน เฉินเจียวเหมยกำลังเดินอย่างเร็วด้วยอาการเมามายคล้ายกับวิญญาณล่องลอยนางกำลังต้องการหนีมาทำใจเสียหน่อย นางต้องทำใจให้ได้ ภาพของอาหลงกำลังรื่นเริงบันเทิงยิ่งกับสตรีคนอื่นที่มิใช่ตัวนาง ยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่านยากแก่การจัดการความเห็นแก่ตัวของตนอา...แย่แล้ว...ยามนี้นางเข้าใจแล้วว่าเหตุใดพี่สะใภ้ของนางที่เป็นฮองเฮาถึงได้ใจร้ายยิ่งนักนางกำลังจะกลายร่างเป็นอย่างนั้นหากนางต้องไปแต่งงานกับอาหลงที่เป็นถึงรัชทายาทจริงๆ แล้วในภายภาคหน้าเขาได้ขึ้นครองราชย์แล้วต้องมีสนมหลายคนจริงๆ นางคงจะใจร้ายไม่แตกต่างจากพี่สะใภ้แน่ๆอา...หรืออาจจะร้ายยิ่งกว่าอย่างไม่ต้องสงสัยแย่แล้ว แย่แล้วเมื่อเข้ามายังห้องพักของเรือนรับรองได้แล้ว เฉินเจียวเหมยที่กำลังฟุ้งซ่านอย่างร้อนรุ่มเต็มขั้น จึงรีบเดินเข้าห้องอาบน้ำเพื่อที่หวังจะใช้การอาบน้ำช่วยให้ดับอารมณ์กรุ่นร้อนคล้ายดั่งลูกไฟที่กำลังปะทุอยู่ภายในอกให้มอดดับไปแต่เหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลภายในจิตใจของนางยังคงรุ่มร้อนคล้ายกับเปลวไฟเผาผลาญ อยากจะแพ้วพานใส่เหล่าสตรีทุกนางให้ตายตกตามกันไปทุกคนอยากฆ่าพวกนางยิ่งนักเฉินเจี
เพียงนาง สตรีของรัชทายาท 3
เวลาแห่งการร่ำสุราผ่านไปอย่างเชื่องช้าเป็นชั่วยามผ่านไป เฉินเจียวเหมยพาร่างกายและสติที่เริ่มจะไม่อยู่กับร่องกับรอยด้วยอาการเมามายอย่างที่ไม่เคยเป็นเดินออกไปจากห้องแห่งนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่มิทราบได้ คงเหลือเอาไว้เพียงซูเซียว ซูฮวา และหย่าหลินยังคงนั่งดื่มกินอยู่ด้วยกันและเพียงไม่นานซูเซียวจึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเฟยเทียนที่กำลังนั่งร่ำสุราตามประสาบุรุษอยู่อีกห้องหนึ่งกับอาหลงและสหายอีกหนึ่งคนเพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่พี่สาวคุยกับหย่าหลินจนเป็นเหตุให้อาเหมยคล้ายกับเปลี่ยนพฤติกรรมไปจนน่าเป็นห่วง “อาเหมยไปที่ใด” เสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจของจ้าวจิ่นหลงถามขึ้นไปทางซูเซียวเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดที่เป็นหัวข้อสนทนากันระหว่างซูฮวากับหย่าหลิน “ข้าไม่รู้ นางบอกแค่ว่าขอหนีไปทำใจ” ซูเซียวตอบตามจริงและเนื่องจากนางยังไม่รู้ว่าอาหลงมีฐานะใดนางจึงเอ่ยไปด้วยระโยคอย่างนั้น จ้าวจิ่นหลงพลันชะงักงันไป และเพียงอึดใจเขาจึงรีบลุกขึ้นแล้วก้าวเท้ายาวๆ ออกจากห้องแห่งนี้ไปในทันทีอย่างไม่รีรอ เฟยเทียนรีบลุกขึ้นมาประคองร่างบางของซูเซียวเอาไว้ พลางถามนางอย่างห่วงใย “เจ้าเหนื่อยหรือไม่ ข้าจะพาเจ้ากลับบ้าน”“ไ
เพียงนาง สตรีของรัชทายาท 2
เวลาแห่งการดื่มเหล้าหวังสานสัมพันธ์ไมตรีระหว่างกันผ่านไปอีกครู่ใหญ่ “นี่ๆ พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าการแข่งขันของเมืองเราปีนี้ช่างสำคัญยิ่งนัก” หย่าหลินที่ดื่มเหล้าจนมึนเอ่ยออกมาอย่างเป็นกันเองไร้ความขุ่นเคืองใดๆ ไปเสียแล้ว “อันใด” ซูฮวานั่งท้าวคางถามออกไปอย่างมึนๆ เช่นเดียวกัน “การแข่งขันปีนี้หาใช่แค่การแข่งขันเพื่อแสดงออกถึงความสามารถประกาศศักดาเพื่อให้มีบุรุษมาหมายตาไม่แต่...” หย่าหลินอธิบายยาวเหยียดเว้นคำเพียงนิดเพื่อดื่มน้ำเมา แล้วเอ่ยต่อ “มันเป็นการคัดเลือกสาวงามผู้มีคุณสมบัติเพียบพร้อมเพื่อส่งตัวเข้าวัง” “ไปเป็นสนมหรือ” ซูฮวายังคงนั่งเอามือท้าวคางถามออกไปอย่างมึนๆ “มิใช่ๆ” หย่าหลินยังคงเอ่ย “เป็นของขวัญของกำนัลแด่องค์รัชทายาทอายุครบยี่สิบห้าชันษาต่างหากเล่า” แกร๊ง! จอกเหล้าถึงกับหลุดมือใครบางคน ซูเซียวถึงกับหันไปมองเฉินเจียวเหมยผู้เป็นเจ้าของจอกเหล้าจอกนั้นก่อนจะช่วยเฉินเจียวเหมยหยิบจอกเหล้าขึ้นมาให้อย่างงุนงง สงสัยอาเหมยคงจะเมาแล้วกระมัง หย่าหลินยังคงเอ่ยต่อ “หากโชคดีในภายภาคหน้าเมื่อรัชทายาทได้ขึ้นครองราชย์สตรีที่ส่งเข้าไปถวายตัวให้พระองค์ก็อาจจะได้เลื่อนขั้นเป็นถึงพระสนม
เพียงนาง สตรีของรัชทายาท 1
“ในเมื่อผลการประลองยังไม่เป็นที่แน่ชัดและเจ้าไม่คิดที่จะยอมรับ เช่นนั้นแล้ว” เฉินเจียวเหมยที่ยังคงยืนท้าวสะเอวอยู่เอ่ยขึ้นไปทางซูฮวาและหย่าหลิน “ข้าเลี้ยงเหล้าพวกเจ้าดีหรือไม่ เรามานั่งคุยกันดีๆ มาเถอะ!” ถึงแม้ว่าจะเป็นประโยคคำถามแต่ก็หาได้รอคำตอบไม่ เฉินเจียวเหมยกล่าวเสร็จก็รวบข้อมือของซูฮวาและหย่าหลินให้เดินตามตนเองไป และเพียงไม่นานเสี่ยวเอ้อร์ผู้รู้ความก็สามารถจัดการห้องรับรองสำหรับแขกคนสำคัญได้อย่างรวดเร็ว อาหารเลิศรส สุราเลิศล้ำ ก็มีมาวางเอาไว้บนโต๊ะได้อย่างทันใจ สมกับเป็นโรงน้ำชาของผู้ยิ่งใหญ่อย่างเฟยเทียน ซูฮวากับหย่าหลินเพียงนั่งดื่มเหล้าและกินอาหารด้วยสายตาพิฆาตแวววาวใส่กันตลอดเวลา ซูเซียวเพียงนั่งจิบชาอยู่ใกล้ๆ กับเฉินเจียวเหมยด้วยท่าทางนุ่มนวลอ่อนโยนตามวิสัยแตกต่างจากสตรีอีกสองนาง เฉินเจียวเหมยเพียงกินอาหารอย่างสบายอารมณ์ตามวิสัยเช่นเดียวกัน ทั้งสี่สตรีกำลังนั่งร่ำสุราอยู่ด้วยกันตรงโต๊ะเล็กทรงเตี้ยขนาดพอเหมาะ โดยที่ทั้งสี่นางนั่งอยู่กับพื้นรอบโต๊ะบนผ้าบุนวมรอบทิศทาง “ข้าอยากรู้เสียจริงว่าพวกเจ้ามีความแค้นอันใดต่อกัน” เฉินเจียวเหมยถามออกไปทางซูฮวาและหย่าหลิ
You may also like
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่124.5K viewsอ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง
มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ18.6K viewsท่านพ่อ...ข้าคือบุตรสาวของท่าน
SnailW19.2K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว72.3K viewsภรรยาน่าชังฉันไม่อยากเป็น (ยุค80)
Goldberry550 viewsวิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด
เทียนสื่อ8.1K viewsนิยายจีนชุด ร้อนรักนางจิ้งจอกสาว
ผการุ้ง ช่อชมพู1.5K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่เขารังเกียจ
วอลจู375 views
