กลางทะเล 6

เวลารัดสะโพกกูจะเป็นยังไง แต่คืนนั้นมึงทำให้ความฝันกูเป็นจริง”

“แต่วันนั้นมึงร้องไห้นะ”

“กูสารภาพ ร้องไห้เพราะดีใจว่ะ”

“ไอ้ตอแหล” ฉันตีไหล่มันเต็มแรง

“ที่ผ่านมามึงหวังฟันกูตลอดเลยใช่มั้ย”

“เออ”

“ไอ้เพื่อนเหี้ย” ถึงจะด่ามันแบบนั้น แต่ฉันก็รู้สึกไม่ได้โกรธมันจริงจัง อาจเพราะมันพูดความจริง ซึ่งมันดีกว่าการโกหกอยู่แล้ว

“แต่กูไม่ได้มีนมใหญ่อย่างกิ๊กมึงนะ หุ่นกูก็ผอมแห้งขนาดนี้”

“แต่หอยมึงอวบ กูชอบ”

“ไอ้เวร” ฉันตีมันอีกครั้ง และมันก็หัวเราะเสียงดัง

“ต่อให้มึงนมเล็กยิ่งกว่านี้ และหอยมึงไม่อวบ กูก็ชอบ กูชอบทุกอย่างที่เป็นมึงนั่นแหละ” น้ำเสียงมันจริงจัง และแววตาก็อ่อนโยนลึกซึ้งจนฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าจะรักมันแบบเพื่อนต่อไปได้หรือเปล่า

“มึงรักกูเหรอ” จู่ๆ ฉันก็ถามมันออกไปตรงๆ

“ก็แน่นอนกูรักอยู่แล้ว แต่อย่าถามว่าแบบไหน เพราะกูรักมึงทุกแบบ”

ฉันคงหวั่นไหวแล้วจริงๆ เพราะจู่ๆ ฉันก็อยากจูบมันอีกครั้ง และฉันก็ทำตามที่คิดอย่างว่องไว มันจูบตอบ เป็นจูบที่ต่างจากเมื่อครู่ เพราะเป็นจูบที่อ่อนโยน ดูดดื่ม ลึกซึ่ง ก่อนจบลงที่มันจูบไปทั่วดวงหน้าของฉันอย่างทะนุถนอม จบลงที่จูบเม้มปลายจมูกฉันเบาๆ แล้วกอดฉันไว้ พร้อมกระซิบข้างหูเสียงแผ่ว

“เราขึ้นฝั่งกันเถอะ ก่อนที่กูจะแข็งอีกครั้ง”

“ไอ้เวร”

ฉันรีบผละจากมัน แล้วออกตัวว่ายน้ำไปก่อน ไม่กี่นาทีต่อมามันก็ว่ายมาเคียงข้าง กระทั่งถึงฝั่ง และพบว่าเพื่อนๆ กลับเข้าบ้านพักหมดแล้ว แน่นอนเพราะนี่มันก็มืดมากแล้ว

ยัยนุ่นมองฉันอย่างจับผิดเมื่อฉันโผล่หน้าเข้าในห้องนอน

“หวังว่ามึงกับไอ้ตรีคงไม่เอากันกลางทะเลนะ”

“บ้าน่า” ฉันพูดแบบนั้นแต่หน้าร้อนเห่อ แล้วรีบผลุบเข้าไปในห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จโดยไว เพราะเพื่อนๆ หิวกันแล้ว

มื้อค่ำของพวกเราวันนี้ที่ตลาดแทมมารีน กินอิ่มก็มานั่งฟังเพลงที่ชิเดต้าชิลๆ สลับกับเดินดูร้านค้า โดยเฉพาะไอ้ตรี มันซื้อของอะไรของมันเยอะแยะไปหมด

“อะไรของมึง ซื้อหมวกไอ้โม่งด้วย มึงจะไปปล้นใคร” เรานั่งพักเหนื่อย หลังจากซื้อน้ำมานั่งดื่มคนละแก้ว ขณะเพื่อนสามคนยังเดินไม่หยุด

“ปล้นสวาทมึงนั่นแหละ”

“ไอ้ห่า พูดเป็นเด็กไปได้” ฉันทุบมันไปทีหนึ่ง

“เออ กูยังเป็นเด็กที่เป็นผัวมึงได้แล้วกัน” ท้ายประโยคมันกระซิบข้างหู ฉันเลยเตะหน้าแข้งมันไปทีหนึ่ง

“มึงอยากได้อะไรมั้ย เดี๋ยวกูซื้อให้”

“รวย ว่างั้นเถอะ”

“ก็ไม่หรอก แต่คิดว่าซื้อทุกอย่างที่มึงอยากได้”

“ถ้ามึงรวยก็หาที่อยู่ใหม่ได้แล้วสิ”

“สารภาพ กูจนมากมึง” มันทำหน้าอ้อนๆ

“เมื่อกี้บอกจะซื้อทุกอย่างที่กูอยากได้”

“ซื้อวันนี้ไม่ได้ วันหน้าก็อาจจะซื้อได้นี่ เกิดกูถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งห้าใบไง”

“งั้นถ้าวันนั้นมาถึง มึงซื้อบ้านราคาสิบล้าน ซื้อรถแบบมีเจ็ดที่นั่งให้กูด้วย กูจะได้ขับพามึงกับเพื่อนๆ ไปเที่ยวต่างจังหวัด”

“เออ...กูสัญญา จะซื้อให้มึง”

“ไอ้บ้า มึงไม่ต้องสัญญา กูพูดเล่น”

“พูดจริงก็ได้” มันพึมพำ แต่ฉันก็ได้ยิน

พวกเรากลับที่พักก็เที่ยงคืน

เพื่อนๆ ตั้งวงกินเบียร์ต่อพร้อมกับแกล้มที่ซื้อติดมือมา มีไอ้ตรีคนเดียวที่ไม่ร่วมวง มันบอกปวดหัว ขอตัวนอนก่อน และห้องที่มันนอน เป็นห้องเล็กสุด และนอนคนเดียวด้วย

“อย่าลืมกินยานะ” ฉันตะโกนบอก มันขานรับพร้อมส่งยิ้ม ก่อนปิดประตูลง

ฉันกับเพื่อนๆ นั่งกินเบียร์จนตีหนึ่งกว่าๆ ก็แยกย้ายกันไปนอน

ในเวลาเกือบตีสาม ฉันลุกเข้าห้องน้ำเพราะกินเบียร์ไปเยอะ จากนั้นก็ออกมาหยิบน้ำดื่มในตู้เย็นในห้องครัว ฉันก็แทบช็อกที่จู่ๆ เห็นไอ้ตรีเดินที่มันคงไม่เห็นฉัน เพราะมุมห้องครัวไม่ได้เปิดไฟ มันเพิ่งเดินเข้าห้องตัวเองไปเมื่อครู่ แต่งตัวใส่ชุดดำ ทั้งเสื้อยืด กางเกง สวมหมวกแก็ปสีดำเช่นกัน เหมือนเพิ่งกลับจากข้างนอก ทั้งที่เข้านอนเร็วกว่าคนอื่น เพราะปวดหัว

‘แล้วมันไปไหนมา’

อยากเข้าไปถาม แต่มันก็ดึกมากแล้ว และฉันก็ยังง่วงอยู่มาก พรุ่งนี้แล้วกัน

.........................