ชุดหนังสือ อินตูตู ยอดขุนพลสตรี เล่ม 1- ล้วงความลับจารชน 1/2

“ท่านเล่ามาเถิด” เพ่ยอินเหยากล่าวกับสตรีนางนั้นด้วยสีหน้าเวทนา

แม้ว่าอินตูตูจะสงสารแม่นางผู้นั้นมากมายเพียงใด แต่หากนางฝ่าฝืนกฎระเบียบของราชสำนักฉินก็เท่ากับว่าตายเปล่าแม้จักอยู่ในนามของขุนพลสตรีก็ตาม

“อินตูตู เดิมข้าเป็นนางกำนัลในตำหนักเย็น อยู่ในราชสำนักฉี ทุกคนเรียกข้าว่า จินเยว่ต๋า สตรีที่ท่านเห็นเป็นพระสนมฟางกุ้ยเฟย ฟางเสวี่ยจี๋ ข้ามาจากแคว้นฉี” สตรีนางนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงล่ะล่ำล่ะลัก

“ใครเป็นคนบงการเจ้า เสี่ยวต๋า” เพ่ยอินเหยาเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“พระสนมฟางกุ้ยเฟยต้องการความดีความชอบจึงแอบส่งข้าเข้ามาเป็นไส้ศึกจารชนในครั้งนี้” เย่วต๋าเอ่ยด้วยความหวาดกลัวในสีหน้าของอินตูตู

“แล้วเจ้าเข้ามาด้วยวิธีใด” ขุนพลสตรีเอ่ยถามพลางทอดมองไปยังใบหน้าหมดจดของนางที่ไม่มีไฝฝ้าอย่างพิจารณา

“ข้าแอบลอบเข้ามาสลับเปลี่ยนตัวกับทหารชั้นเลวผู้นี้ หลังจากที่นางไปอาบน้ำที่ลำธาร ข้าได้ดักตีหัวนางจนสลบไปแล้วส่งนางไปให้ราชสำนักฉี” เสี่ยวต๋ากล่าวพลางก้มหน้าลงด้วยสีหน้าสำนึกผิด

“อินตูตู ไม่สิท่านแม่ทัพอินเหยา…ท่านอย่าได้สังหารข้าเลย ข้าสัญญาว่าจักตอบแทนที่ท่านช่วยเหลือข้าด้วยการเป็นจารชนแคว้นฉินให้ท่าน หรือว่าท่านจะให้ข้าไปเป็นบ่าวในจวนก็ได้ ได้โปรดข้ายังมีบิดาที่ต้องดูแล ได้โปรดเถิด” เสี่ยวต๋ากล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา

“เหตุใดจึงไม่อยู่กับบิดาเจ้าเล่า เสี่ยวต๋า” เพ่ยอินเหยาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

“ฟางกุ้ยเฟยใช้กำลังจับตัวบิดามารดาของข้า และครอบครัวของข้าเอาไว้ หากข้าไม่ทำตามที่พระสนมสั่งแล้ว ครอบครัวของข้าจักถูกประหารเสียสิ้น” เสี่ยวต๋ากล่าวสารภาพความจริงออกมา

“ข้าจะไม่สังหารเจ้า ไม่ฆ่าเจ้า แต่ข้ามีบางอย่างอยากให้เจ้าช่วย” เพ่ยอินเหยาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทรงพลัง

“ข้ายอมช่วยท่านทุกอย่างเลย อินตูตู ขอบคุณนายหญิง ๆ” เสี่ยวต๋ากล่าวพลางค้อมศีรษะลงห้าครั้งแล้วเงยหน้าขึ้นมา

“ลุกขึ้นเถอะเสี่ยวต๋า” เพ่ยอินเหยากล่าวพลางส่งมือยื่นให้นาง

จินเยว่ตามองมือของอินตูตูอยู่เพียงชั่วครู่ พลางตัดสินใจจับมือของแม่ทัพสตรียันกายของนางขึ้นมา

“นับแต่นี้ไปข้าจักตั้งนามให้เจ้าใหม่ว่า หลินเจียอัน” เพ่ยอินเหยากล่าวอย่างรวดเร็ว

“ท่านหมายถึงจะให้ข้าปลอมตัวเป็นหลินเจียอันต่อไปงั้นหรือเจ้าคะ” เสี่ยวต๋ากล่าวอย่างตระหนกกว่าเดิม

“ใช่เจ้าเข้าใจได้ถูกต้อง” ขุนพลสตรีกล่าว

“ข้าขอถามท่านสักคำได้หรือไม่อินตูตู” เสี่ยวต๋าเอ่ยถามพลางเดินเข้ามาใกล้เพ่ยอินเหยา

“เจ้ามีอันใด” เพ่ยอินเหยากล่าว

“เหตุใดท่านจึงช่วยข้า” จินเยว่ต๋าเอ่ยถามทั้งที่ยังไม่มั่นใจว่าแม่ทัพอินมีแผนการใดอยู่ในใจ

“โธ่…ต๋าเอ๋อร์เจ้ารู้หรือไม่ ต่อให้เป็นคนต่างแคว้นต่างแดน ข้าและเจ้าก็เป็นสหายกันได้ แต่จงจำไว้ห้ามเจ้าแพร่งพรายเรื่องราววันนี้ให้ผู้ใดล่วงรู้ โดยเฉพาะท่านแม่ทัพเซี่ยเป็นอันขาด” ขุนพลสตรีกล่าว

“แล้วท่านจะบอกกับท่านแม่ทัพใหญ่เช่นไร” เสี่ยวต๋าอดถามไม่ได้