ชุดหนังสือ อินตูตู ยอดขุนพลสตรี เล่ม 1- ล้วงความลับจารชน 1/3

“เรื่องนั้นข้าจัดการเอง เจ้าวางใจเถอะ” เพ่ยอินเหยากล่าวพลางบอกต๋าเอ๋อร์ให้ไปเปลี่ยนอาภรณ์ในที่ลับตาผู้คน

เพ่ยอินเหยาเหลียวมองไปยังจินเยว่ต๋าที่เดินหายลับตาไป ในใจของนางอดครุ่นคิดไม่ได้ว่า นางจะทำเช่นไรกับหมากเกมกระดานใหม่ที่ราชสำนักฉินเป็นแต้มต่อในครั้งนี้ดี

ทว่าเพ่ยอินเหยาอดใคร่ครวญไม่ได้ว่ากลับจวนครานี้จะโดนหวดขาลายสักกี่ไม้กันหนอ

“ข้าเชื่อใจเจ้า หลินเจียอัน” เพ่ยอินเหยากล่าวอย่างแผ่วเบากับตนเองโดยหารู้ไม่ว่ามีบุรุษนิรนามแอบซ่อนดูอยู่ที่พุ่มไม้ด้านหลัง

ราชสำนัก ฉี

หัตถ์หนาของบุรุษหนึ่งกำลังจับฏีกาที่เหล่าขุนนางมาร้องเรียนกันอย่างไม่หยุดหย่อน

สายพระเนตรขององค์ราชันหนุ่มเพ่งพินิศยังฎีกาที่ทรงได้รับมาจากเหล่าขุนนาง

ฝีเท้าเบาของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งดังขึ้นมาข้างพระกรรณขององค์ราชัน

ดวงพักตร์คมคายขององค์ราชันเงยขึ้นจากการอ่านฎีกาเหล่านี้

ภาพที่ปรากฎเบื้องพระพักตร์เป็นภาพของบุรุษหนุ่มไว้เปียหางม้ายาวไปจรดกลางหลัง บนศีรษะของกงกงสวมหมวกขันทีไว้ตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายในราชสำนักฉี

“ฮ่องเต้พ่ะย่ะค่ะ ขอทรงเลือกป้าย” ชานกงกงเอ่ยกราบทูล

องค์ราชันทรงพิจารณาป้ายไม้ที่มีตัวอักษรเขียนอย่างบรรจงหากแต่หวัดไปมาอยู่ครู่หนึ่ง

หัตถ์หนาขององค์ราชันหยิบแผ่นป้ายหนึ่งขึ้นมาก่อนพระองค์จะขยับเรียวพระโอษฐ์ว่า

“ไปตำหนักซูหลิง” สุรเสียงเข้มตรัส

“ฝ่าบาททรงเลือกฟางกุ้ยเฟยใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ” ชานกงกงขันทีเอ่นทวน

“เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้ว” องค์ราชันตรัสด้วยแย้มรอยสรวล

“กระหม่อมได้ยินมาว่าเมื่อยามก่อนฟางเสวี่ยจี๋ลักลอบออกจากตำหนักซูหลิงพ่ะย่ะค่ะ” ชานกงกงกราบทูลด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“ชานกงกงเจ้ารู้หรือไม่ว่าฟางกุ้ยเฟยไปที่ใด” องค์ราชันตรัสด้วยสุรเสียงเข้ม

“กระหม่อมจะให้คนไปสืบให้พ่ะย่ะค่ะ” ชานกงกงเอ่ยทูลพลางสาวเท้าออกมาจากตำหนักใหญ่พร้อมแผ่นป้ายของพระสนมฟางกุ้ยเฟยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ชานกงกงเดินออกมาจากบริเวณนั้นก็พลันพบกับขบวนเกี้ยวของฉางฮองเฮาที่เสด็จมาพบฝ่าบาทพอดิบพอดี

ชานกงกงขันทีหนุ่มหยุดเดินฟางคารวะฮองเฮาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“คารวะฉางฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ” ชานกงกงเอ่ยทูล

“ท่านชานกงกง เวลานี้ฮ่องเต้ทรงว่าราชกิจอยู่หรือไม่” ฉางฮองเฮาตรัสถามอย่างเป็นกันเอง

“หามิได้พ่ะย่ะค่ะ ฉางฮองเฮา องค์ราชันทรงอ่านฎีกาอยู่พ่ะย่ะค่ะ” ชานกงกงขันทีหนุ่มเอ่ยตอบพลางทำท่าจะเดินออกไปพร้อมกับป้ายของฟางกุ้ยเฟย

ฉางฮองเฮาทอดเนตรชานกงกงขันทีหนุ่มดูร้อนรน จึงทรงถอดแหวนวงหนึ่งออกจากพระดรรชนีแล้วส่งให้นางข้าหลวงคนหนึ่งไป

“ไปเอาความมาให้ข้า ข้าจะรออยู่ที่หออธิษฐาน” ฉางฮองเฮาตรัสกับนางข้าหลวงอย่างแผ่วเบา

+++